Παναθηναϊκός: Μην πάει στράφι η καλή μαγιά και ο «κορμός»

O Παναθηναϊκός είχε κάνει πέρυσι την ακριβότερη μεταγραφή του επί Γιάννη Αλαφούζου. Την ακριβότερη αγορά του τα τελευταία δέκα χρόνια, αντί περίπου δύο εκατ. ευρώ, ονόματι Σεμπαστιάν Παλάσιος. Κι όμως, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε ξεκινήσει τη σεζόν με βασικό τον Αϊτόρ στη δεξιά πτέρυγα. Και εν συνεχεία τον Χατζηγιοβάνη. Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες για να εμπιστευτεί τον Αργεντινό εξτρέμ που αναδείχθηκε σε έναν από τους δύο πολυτιμότερους παίκτες της ομάδας από την εκκίνηση του β’ γύρου μέχρι το τέλος της σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει πέρυσι για πρώτη φορά μετά από αμέτρητα χρόνια (Βλαχοδήμος, Διούδης είχαν αποκτηθεί ως «αναπληρωματικοί») μεταγραφή βασικού κίπερ. Του Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Όμως ο Γιοβάνοβιτς ξεκίνησε με τον «παλιό» βασικό. Κι αν δεν είχε χτυπήσει η ίωση την πόρτα του Σωκράτη λίγες μέρες πριν από το ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης» στην 4η αγωνιστική της regular season, ουδείς γνωρίζει αν και πότε θα έπαιρνε ο Ιταλός την πρώτη του συμμετοχή στο πρωτάθλημα.

Αναφέρουμε τα δυο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα για να καταδείξουμε το σκεπτικό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Για τον Σέρβο τεχνικό δεν υπάρχει το αξίωμα «μεταγραφή είναι, πρέπει να παίζει, γιατί τον πήραμε άλλωστε;». Αν αξίζει, αν είναι καλύτερος ο «νέος» από τον παλιό, θα παίζει. Όπως ο Κώτσιρας πέρυσι από τον Φακούντο Σάντσες, ανεξαρτήτως των αλλαγών που έγιναν στη θέση του δεξιού μπακ κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η’ όπως ο Βιτάλ στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου, αντί του Παλάσιος και του Χατζηγιοβάνη. Η’ όπως ο Ρουμπέν Πέρεθ και ο Σάρλια, ελλείψει των τραυματιών Κουρμπέλη και Σένκεφελντ αντίστοιχα. Όμως δεν είναι «θέσφατο» για τον συγκεκριμένο κόουτς ότι οι μεταγραφές θα παίζουν από την αρχή ως «βασικοί».

Με τους «παλιούς», λοιπόν, θα πάει ο Ιβάν στην εκκίνηση του Conference League. Ετσι όπως κυλούν τα πράγματα, μοιάζει πολύ αμφίβολο αν ο Παναθηναϊκός θα έχει πάρει φορ μέχρι τις 10 Ιουλίου, ώστε να προλάβει να προσαρμοστεί στο σύνολο, να δοκιμαστεί στις προπονήσεις και στα φιλικά, ώστε να πάρει τελικά το πράσινο φως από τον Γιοβάνοβιτς για την ενδεκάδα στο πρώτο ματς του γ’ προκριματικού γύρου του Conference League, στις 4 Aυγούστου. Διότι αν δεν γίνουν όοολα αυτά, ο «νέος» βασικός δεν πρόκειται να παίξει. Εκτός κι αν είναι επιπέδου… Ελ Αραμπί, που δύσκολα θα είναι!

Ο Παναθηναϊκός έχει μικρότερα χρονικά περιθώρια συγκριτικά με πέρυσι (η σεζόν άρχισε με πρώτο επίσημο ματς στις 12 Σεπτεμβρίου, με την καθυστερημένη πρεμιέρα του πρωταθλήματος!), αλλά αυτή τη φορά δεν έχει φρέσκο προπονητή. Αυτή τη φορά έχει και Κουρμπέλη και Σένκεφελντ από την αρχή. Εχει μαζί του, κοντά του, με θετική αύρα και διάθεση υποστήριξης από την πρώτη μέρα τους οπαδούς του. Αυτή τη φορά είναι «σεταρισμένος» για τις εννιά από τις έντεκα θέσεις της ενδεκάδας.

Δεν είναι έτοιμος. Δεν έχει ενισχυθεί ακόμα με «βασικούς», αν και ο Λοντίγκιν θα τη διεκδικήσει με σοβαρές αξιώσεις τη θέση από τον Μπρινιόλι. Δεν έχει απαγκιστρωθεί από τα συμβόλαια που θα ήθελε και δύσκολα θα καταφέρει να βρει χρήματα για όλους όσοι είναι με το ένα πόδι στην πόρτα. Όμως παρ’ όλα αυτά, για την αρχική ενδεκάδα του ενόψει των πρώτων ευρωπαϊκών αγώνων του δυο χαφ είναι αυτοί που λείπουν! Δύο δημιουργικοί μέσοι. Είτε αυτοί λέγονται «Βιγιαφάνιες» και «Γκατσίνοβιτς», είτε κάποιοι άλλοι στις θέσεις τους. Δυο παίκτες. Αριθμητικά, ελάχιστος ο αριθμός, ειδικά συγκριτικά με άλλες ομάδες (τις οποίες ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να κοιτάζει, με τη δική του «καμπούρα» πρέπει να ασχολείται!). Όμως για τη χημεία και τη λειτουργία μιας ομάδας η οποία έμαθε να παίζει πέρυσι από τον β’ γύρο και έπειτα (και μάλιστα πολύ καλά σε διαφορετικού στυλ και απαιτήσεων αγώνες) με 15 παίκτες, αυτοί οι δυο βασικοί μέσοι είναι αφάνταστα σημαντικοί. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει τον killer επιθετικό. Αν τον διέθετε, θα μπορούσε να βασιστεί επιθετικά εν μέρει στις δικές του ατομικές ενέργειες, στο ταλέντο και τα χαρίσματά του. Δεν τον έχει. Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν θέλει τέτοιου τύπου φορ ο Γιοβάνοβιτς. Φορ γκολτζή που να είναι όμως παίκτης «συνόλου» ψάχνει.

Ηταν, άλλωστε, πέρυσι ο Παναθηναϊκός, ομάδα «συνόλου». Ομάδα από την οποία έχουν αποχωρήσει οι Μαουρίσιο - Λούντκβιστ και ταυτόχρονα είναι σε εκκρεμότητα τα θέματα των Βιγιαφάνιες - Γκατσίνοβιτς. Τέσσερις δημιουργικούς μέσους είχε πέρυσι, ουδείς έχει απομείνει τη σήμερον ημέρα, 24 ώρες πριν από την εκκίνηση της σεζόν. Και θα είναι πραγματικά πολύ κρίμα για την προσπάθεια που έγινε πέρυσι απ’ όλους και επέφερε την ολοκληρωτική μεταμόρφωση της ομάδας, να πάει στράφι από τον πρώτο κιόλας προκριματικό γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης στον οποίο θα πάρει μέρος ο Παναθηναϊκός, όταν υπάρχει τόσο αξιόλογη «μαγιά» από πέρυσι σε όλα τα πεδία για το επίπεδο του Conference League.

Υ.Γ. Οι προκριματικοί γύροι κρύβουν επικίνδυνες παγίδες για τους προπονητές των ελληνικών ομάδων. Οι αποτυχίες πολλές φορές φέρνουν απολύσεις. Από τον Εβαλντ Λίνεν του Ολυμπιακού μέχρι τον Μίκαελ Ενινγκ του Αρη και από τον Αλεξάντερ Στανόγεβιτς του ΠΑΟΚ μέχρι τον Γιάννη Αναστασίου και τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς που δεν μπόρεσαν ποτέ να «επαναφέρουν» τις ομάδες τους μετά τους αποκλεισμούς - σοκ από την Γκαμπάλα και την Βελέζ... Είναι - αν ανατρέξουμε και σε παλαιότερους καλοκαιρινούς αποκλεισμούς ελληνικών ομάδων (μέχρι και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, τρεις μήνες μετά από ημιτελικό Champions League!) πάμπολλες οι περιπτώσεις ομάδων που άλλαξαν κόουτς ενώ ήταν ήδη έτοιμες ή σχεδόν έτοιμες με το πλάνο αυτού του ιδίου προπονητή για την επόμενη σεζόν! Αυτόν τον κίνδυνο για διαφορετικούς λόγους δεν τον διατρέχουν εφέτος σε περίπτωση αποκλεισμών ο Γιοβάνοβιτς και ο Λουτσέσκου. Οι τριγμοί, αντιθέτως, θα είναι πολύ πιο έντονοι σε περίπτωση αποτυχίας του Πέδρο Μαρτίνς και του Χερμάν Μπούργος.