Το δίκιο του Παναθηναϊκού, εκείνο του Βέλεθ και η επόμενη ημέρα

Γίνονται «αυτά» στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι κάτι φοβερό και τρομερό αυτό που του συμβαίνει του Παναθηναϊκού στη περίπτωση του Φραν Βέλεθ. Το «τριφύλλι» δεν είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η τελευταία ομάδα που νιώθει αναταράξεις στο εσωτερικό της από την πάγια τακτική των αραβικών ομάδων να προσφέρουν γη και ύδωρ στους υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους τους αλλά πενιχρά ποσά στις ομάδες, με τις οποίες δεσμεύονται οι παίκτες.

Αυτή η στρατηγική επί της ουσίας φέρνει σε άμεση σύγκρουση τα συμφέροντα του ποδοσφαιριστή με το κλαμπ και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο καθένας έχει τα δίκια του. Ούτε το «τριφύλλι» είναι η απάνθρωπη ποδοσφαιρική εταιρία που θέλει το κακό του αθλητή και θέλει να του καταστρέψει τη ζωή αλλά ούτε και ο Φραν είναι ο «παρτάκιας» που τον νοιάζουν μόνο τα λεφτά. Στη ζωή γενικότερα και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο, υπάρχει στις περισσότερες περιπτώσεις και το γκρι.

Ο Βέλεθ έχει μία πρόταση στα χέρια του που από τις 300.000 ευρώ που λαμβάνει τώρα ετησίως από τον Παναθηναϊκό, πηγαίνει στα 2 εκατομμύρια για την επόμενη διετία. Δεν μιλάμε απλά για καλύτερη προσφορά, αλλά για μυθικό συμβόλαιο για τα δεδομένα της χρηματιστηριακής αξίας του Ισπανού στόπερ. Αν υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης τούτης της γωνιάς που λαμβάνει 1000 ευρώ τον μήνα και θα έλεγε «όχι» σε σχεδόν τετραπλάσιες αποδοχές, να το πει, να τον γνωρίσουμε, να πάρει μέρος σε κοινωνικό πείραμα.

Οι ποδοσφαιριστές είναι και αυτοί άνθρωποι και σκέφτονται όπως όλοι μας, απλά σε επίπεδα οικονομικά πολύ ανώτερα σε σχέση με τα δικά μας. Στο κομμάτι της επιθυμίας να φύγει για την Σαουδική Αραβία, είναι ξεκάθαρο το δίκαιο της σκέψης του captain. Μέχρι, εκεί, όμως. Είναι άλλο η επιθυμία και άλλο πράγμα το να πιέζεις καταστάσεις για να φύγεις... κοψοχρονιά.

Και κάπου εδώ έρχεται το δίκιο του Παναθηναϊκού και η ολόσωστη στάση της ΠΑΕ. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει ο αρχηγός και βασικός στόπερ της ομάδας με 200.000 ευρώ! Πρώτον γιατί είναι πέρα για πέρα παράλογο ποδοσφαιρικά και δεύτερον γιατί η εικόνα που θα έβγαζε ο σύλλογος προς τα έξω, θα ήταν εκείνη ενός κλαμπ που «εκβιάζεται» και υποκύπτει στον καθένα. Οι εποχές του ξεπουλήματος του Μπεργκ, του Ζέκα, του Βλαχοδήμου, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και έτσι πρέπει να γίνει.

Αν η Αλ Φατέχ θέλει να τον κάνει δικό της, να βάλει το χέρι στην τσέπη, να φτάσει κοντά στο εκατομμύριο για να κάτσουν οι «πράσινοι» να το συζητήσουν σοβαρά. Η πρόταση είναι ποδοσφαιρικά αστεία. Και μετά από αρκετές συζητήσεις το κατάλαβε και το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος κατά την διάρκεια της χθεσινής ημέρας είχε αρκετές συζητήσεις με τους ανθρώπους της ομάδας και φυσικά και με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που τον «μαλάκωσε» αρκετά.

Πάμε τώρα και στο δια ταύτα. Τα πράγματα είναι απλά. Πολύ απλά. Αν η Αλ Φατέχ ανεβάσει την προσφορά της, τότε θα υπάρξουν πιθανότητες να γίνει το deal. Αν δεν επιστρέψει ποτέ, ο Βέλεθ που έχει συμβόλαιο μέχρι το 2023, θα παραμείνει κανονικά στον Παναθηναϊκό, θα υπάρξει ένα διάστημα που θα είναι στεναχωρημένος αλλά ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές τις περιπτώσεις και αν οι δύο πλευρές κάτσουν στο τραπέζι της ανανέωσης προς το τέλος του καλοκαιριού, θαρρώ πως πολύ δύσκολα δεν θα προκύψει συμφωνία.

Αν δεν υπήρχε το «μπάσιμο» της Αλ Φατέχ, ο Ίβηρας ποδοσφαιριστής με ένα ποσό κοντά στα 420-450 ετησίως θα έβαζε την υπογραφή του σε νέα σύμβαση. Η πρόταση αυτή διαφοροποίησε την κατάσταση, άλλαξε τις συνθήκες αλλά επαναλαμβάνουμε: Αν η Αλ Φατέχ δεν επιστρέψει, μετά τον Χουάνκαρ, ο Παναθηναϊκός πιθανότατα θα ζήσει happy end και με τον Βέλεθ.

Απλά κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να μάθει να προγραμματίζει και να βάζει προτεραιότητες με τους κανόνες του ποδοσφαιρικού management και όχι με την λογική «βλέπουμε και κάνουμε» που μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Αϊτόρ και Σένκεφελντ μένουν ελεύθεροι του χρόνου. Δεν θα έπρεπε ήδη να έχουν επεκταθεί τα συμβόλαιά τους; Ειδικά του Αϊτόρ. Δεν γίνεται κάθε υπόθεση ανανέωσης να γίνεται θρίλερ, σίριαλ και στο... παρά πέντε, την δωδεκάτη ώρα και πάντα με το μεγάλο ρίσκο να βρεθεί ενδιαφερόμενος και να χαθεί ο παίκτης.

Υ.Γ1: Το ποδόσφαιρο, στο 2022 είναι κατά βάση business. Οι εποχές που το συναίσθημα έπαιζε μπάλα έχουν περάσει εδώ και δεκαετίες. Ο κόουτς Δώνης, όμως, όταν αποχώρησε (άδικα και άκομψα) από τον Παναθηναϊκό είχε δηλώσει παντοτινός οπαδός του συλλόγου, είχε μιλήσει για το «δέσιμο» που έχει με το «τριφύλλι».

Από κανέναν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η αγάπη του για την ομάδα, μην ξεχνάμε πως δούλεψε στον σύλλογο σε μια διετία εξαιρετικά δύσκολη, ρίχνοντας πάρα πολύ το κασέ του ενώ και ως ποδοσφαιριστής έχει γράψει ιστορία. Ιστορία τέτοια που δικαίως τον έφερε και στην φετινή φανέλα μαζί με άλλους παιχταράδες που αγωνίστηκαν με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς.

Πόσο παναθηναϊκό είναι, όμως, να προσπαθεί να αποκτήσει (όποιος και αν τον πρότεινε καμία σημασία δεν έχει) τσάμπα τον αρχηγό της αγαπημένης του ομάδας; Υπάρχει ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό unfair στη περίπτωση αυτή και ίσως να μην στάθμισε καλά τα δεδομένα πριν δώσει την έγκρισή του στη πρόταση για τον έμπειρο στόπερ του Παναθηναϊκού.