Πόσο διαφορετικός είναι ο Γκρέι από τον Καμαρά;

• Ο Γκρέι θα μείνει στην περιοχή, ο Καμαρά μπορεί να πάει και στο πλάγιο
• Ο Καμαρά πήγαινε μόνος του, ο Γκρέι μπορεί να χρειαστεί παρακίνηση

Αυτές οι συζητήσεις του καλοκαιριού είναι απολαυστικές ίσως γιατί κρύβουν προσδοκία πασπαλισμένη από την προσπάθεια (προ)εκτίμησης της ορθότητας μιας ποδοσφαιρικής επιλογής. Αυτή μοιάζει υποχρεωτική υπό την έννοια ότι ο φίλαθλος/αναγνώστης ως ένα βαθμό έχει την απαίτηση μιας πρώτης αξιολόγησης στο σωστό timing και όχι κατόπιν εορτής. Αντιλαμβάνεται βέβαια ότι είναι αρκετοί οι παράγοντες που καθορίζουν μια μεταγραφική κίνηση. Από το περιβάλλον που θα συναντήσει, την προσαρμογή σ’ αυτό, τους συμπαίκτες του και τις σχέσεις που αναπτύσσονται, την ικανότητα αφομοίωσης του ρόλου που θα του αναθέσει ο προπονητής, είναι πραγματικά πάρα πολλοί.

Γυρίζοντας τη μηχανή του χρόνου πίσω κατά περίπου ένα έτος, στο κλίμα άκρατου ενθουσιασμού για το εντυπωσιακό deal του Άρη με τον Αμπουμπακάρ Καμαρά, εκείνη η συζήτηση με τον Ντίμη Κωνσταντόπουλο στον ραδιοφωνικό αέρα του Metropolis 95.5 ήταν σαν ανώμαλη προσγείωση σε χωματόδρομο. Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία για το επίπεδο ποιότητάς του, τον αλτρουισμό του, το γεγονός ότι βάζει την ομάδα πάνω από τον εαυτό του και συμφώνησε στην άποψη ότι επρόκειτο για μια σπουδαία μεταγραφική κίνηση.

Όταν όμως η συζήτηση πήγε στο βασικό ζητούμενο (στο γκολ) άρχισαν τα… γκουχ μουχ τα οποία καλλιέργησαν προβληματισμό. «Πρόσεξε, μην περιμένεις πολλά γκολ αλλά έναν ποδοσφαιριστή περισσότερο ποιοτικό από τον Ιντέγε», είχε απαντήσει όταν μπήκαν στην κουβέντα τα best and worst scenarios για την πορεία του Μαυριτανού. Στη διάρκεια της χρονιάς, ο αγαπητός Ντίμης επιβεβαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό γιατί ο Καμαρά πράγματι είναι φανταστικός ποδοσφαιριστής με τρομερή ευχέρεια σε όλους τους χώρους του γηπέδου, πλην της μεγάλης περιοχής την οποία δεν αγαπά ιδιαίτερα. Βέβαια, στην επιθετική γραμμή του Άρη έμοιαζε με ναυαγό στα βάθη του ωκεανού ενώ στον Ολυμπιακό θα νιώθει την ασφάλεια του καλύτερου σκόρερ των ελληνικών γηπέδων σε βάθος τριετίας, του Ελ Αραμπί.

Η συμφωνία του Άρη με τον Άντρε Γκρέι καλλιέργησε την ίδια περιέργεια, στον ίδιο ραδιοφωνικό αέρα με τον Ντίμη Κωνσταντόπουλο με βασικό ζητούμενο τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ του Τζαμαϊκανού επιθετικού με τον Αμπουμπακάρ Καμαρά. Ο Κωνσταντόπουλος ανήκει στη συνομοταξία αυτών που χρησιμοποίησαν κάθε κύτταρο του οργανισμού τους, σε σημείο «παραβίασης» των κανόνων της λογικής, καθώς κρέμασε τα γάντια του σε ηλικία 42 ετών. Πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του στην Championship, οπότε η συνάντηση με τον Γκρέι ήταν αναπόφευκτη και οδυνηρή. Θυμήθηκε ότι… «μου είχε βάλει ένα γκολ αλλά ήταν δικός μου λάθος οπότε το χρεώθηκα εγώ».

Βέβαια, στη βάση της συζήτησης ήταν τα απλήρωτα γραμμάτια των επιθετικών που πέρασαν από τον Άρη στην τελευταία τετραετία αφού κάθε καλοκαίρι αναπτύσσεται η αίσθηση ότι βρέθηκε ο εκλεκτός, (όμως) προϊόντος του χρόνου αναζητείται κάποιος άλλος για να κάνει τη δουλειά. Σωματοδομικά, δεν έχουν διαφορές. Αμφότεροι έχουν επάρκεια σε μυϊκή μάζα, έχουν ίδια «κοψιά». Αυτή τους κάνει ισχυρούς στις προσωπικές μονομαχίες, γενικώς χρησιμοποιούν τον όγκο τους και δεν είναι από αυτούς που πέφτουν εύκολα στο χορτάρι.

Ο Γκρέι θα μείνει στην περιοχή, ο Καμαρά μπορεί να πάει και στο πλάγιο

Κύριο χαρακτηριστικό του Γκρέι είναι η ταχύτητα που αναπτύσσει, αυτό που είπε ο Ντίμης, ότι… «όταν αναπτύξει ταχύτητα είναι δύσκολο να τον σταματήσεις». Είναι το στοιχείο που χαρακτήρισε το παιχνίδι του για τουλάχιστον μια επταετία και σίγουρα θα τον κάνει να ξεχωρίσει στην Ελλάδα, σε περίπτωση επικύρωσης της συμφωνίας του με τον Άρη, καθώς δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης των ταχυτήτων στο νησί με αυτές που έχουν οι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Εκεί πάνε με κηροζίνη κι εδώ κοιτάμε την τιμή της αμόλυβδης.

Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο Καμαρά έμοιαζε περισσότερο με «11αρι» μιας άλλης εποχής ενώ ο Γκρέι είναι «direct επιθετικός». Λόγω αγωνιστικών συνηθειών, πολλές φορές, ο Καμαρά άφηνε άδεια την περιοχή καθώς συνήθιζε να πηγαίνει στη γραμμή του πλαγίου για να δώσει υποστήριξη στον ακραίο χαφ ή να κινείται σε απόσταση 30-40 μέτρων από την εστία προς εξυπηρέτηση της επιθετικής λειτουργίας του Άρη, τούτο όμως είχε ως αποτέλεσμα τη μη δημιουργία φάσης. Ο Γκρέι έμαθε διαφορετικά τη θέση. «Είναι περισσότερο παίκτης περιοχής, είναι σέντερ φορ και σ’ αυτόν τον χώρο του αρέσει να κινείται. Προφανώς εξαρτάται και από τη λογική της ομάδας. Θα τρέξει και στην πτέρυγα αλλά το κύριο πεδίο δράσης του είναι στην περιοχή. Γι’ αυτό είναι καλύτερος σκόρερ από τον Καμαρά. Το μειονέκτημά του είναι ότι μπορεί να βάλει το σούπερ γκολ και να χάσει το εύκολο».

Ο Καμαρά πήγαινε μόνος του, ο Γκρέι μπορεί να χρειαστεί παρακίνηση

Η πίεση από την πρώτη γραμμή άμυνας συμπεριλαμβάνεται στα βασικά χαρακτηριστικά του Άρη της τελευταίας διετίας. Στη συγκεκριμένη λογική, ο Αμπουμπακάρ Καμαρά ταίριαξε σχεδόν σε απόλυτο βαθμό. Κατευθυνόμενος από το πείσμα και τον αγωνιστικό εγωισμό του έτρεξε εκατοντάδες χιλιόμετρα στη διάρκεια της χρονιάς. Ίσως ένιωσε ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο κάλυπτε την αδυναμία του στην εκτέλεση. Ο Γκρέι δεν είναι θιασώτης της άμυνας και σίγουρα θα χρειαστεί παρακίνηση για να ανταποκριθεί στους αμυντικούς ρόλους. «Όταν ήταν νεότερος βοηθούσε και στην πίεση μπροστά, τώρα εξαρτάται από τον προπονητή. Το έχει ως παίκτης, το θέμα είναι να του το βγάλουν. Βέβαια, είναι διαφορετικό πρωτάθλημα το ελληνικό από το αγγλικό, μπορεί να του ταιριάξει περισσότερο, λιγότερα παιχνίδια», ήταν η άποψη του Κωνσταντόπουλου.

Αντί επιλόγου, δύο στατιστικά στοιχεία. Κατά το transfermarkt, η επαγγελματική καριέρα του Καμαρά περιλαμβάνει 212 παιχνίδια σε επαγγελματικά Πρωταθλήματα,12.105 λεπτά συμμετοχής με 45 γκολ και 15 ασίστ. Ο Άντρε Γκρέι έχει σχεδόν διπλάσιο αριθμό αγώνων (398), σχεδόν σε απόλυτο βαθμό έπαιζε ως «9αρι» και σε 25.976 λεπτά συμμετοχής έχει 140 γκολ και 55 ασίστ. Προφανώς υπάρχει ηλικιακή απόσταση τεσσάρων ετών, οι αριθμοί δείχνουν όμως ότι πρόκειται για πιο μπαρουτοκαπνισμένο ποδοσφαιριστή και σίγουρα με μεγαλύτερη ευχέρεια στο σκοράρισμα.