Ξημερώματα πάνω από το φαξ

Ένας δισταγμός υπήρχε καθώς γράφονταν οι λέξεις του παρακάτω κειμένου. Γιατί στο πρώτο φιλικό παιχνίδι επί αυστριακού εδάφους θα έπρεπε να ήταν περισσότερα τα νέα πρόσωπα στον Άρη αλλά εμφανίστηκε κομμάτι της παλιάς φρουράς πασπαλισμένη από τον ενθουσιασμό και την ενέργεια της πιτσιρικαρίας. Γιατί δεν είναι παιχνίδι το οποίο βοηθά στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Με ελλιπές ρόστερ, αρκετούς παίκτες σε ειδική αποστολή σαν τον Ματέο Γκαρσία ο οποίος βαφτίστηκε «8αρι» κι εκτός πλάνου αποφάσεις όπως το 40λεπτο που πήρε ο Πάπε Σέικ Ντιόπ πριν καλά-καλά μάθει τα ονόματα των συμπαικτών του. Γιατί το αγωνιστικό σχέδιο έχει εκπονηθεί αλλά διαπιστώνεται δυσκολία ή μάλλον χρονική καθυστέρηση στην εκτέλεσή του. Αλλά έτσι είναι οι μεταγραφές. Πολλώ δε μάλλον όταν σκοπεύεις να προχωρήσεις σε ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ.

Είναι άτιμο πράγμα οι μεταγραφές. Πιο δύσκολο συγκριτικά με την παλιά εποχή, με τη διαφορά ότι τώρα δεν είσαι σαν τον… κερατά που το μαθαίνει τελευταίος γιατί ο κόσμος των social media λειτουργεί (παρεμβατικά) υπέρ σου. Δεν είμαστε στην εποχή της αγρυπνίας. Οι παλιοί θα χαμογελάσουν και πιθανόν οι νεότεροι να απορήσουν αλλά στην εποχή του φαξ, τότε που δεν υπήρχε internet, τα καλοκαίρια υπήρχε νυχτερινή βάρδια στα γραφεία των ομάδων. Αυτός που περίμενε το φαξ με το υπογεγραμμένο συμβόλαιο με την ευθύνη της μετάδοσης του χαρμόσυνου νέου. Συνήθως βέβαια, οι περισσότερες νύχτες περνούσαν άκαρπες και με μπόλικο (τζάμπα) ξενύχτι.

Γράφεται ευρέως ότι ο Άρης ανέλαβε μεγάλο ρίσκο με την απόφαση δημιουργίας ομάδας από την αρχή. Ακούγεται και διαβάζεται βαθυστόχαστο αλλά κάθε απόφαση εμπεριέχει ρίσκο. Δεν θα ήταν ριψοκίνδυνη η διατήρηση δύο παικτών (Μπαντού Ντιαγέ, Λούκας Σάσα) οι οποίοι αποδεδειγμένα ήθελαν να φύγουν και μάλιστα με δέσμευση του 15% του συνολικού προϋπολογισμού; Θα είχε λογική η παραμονή παικτών (από την περσινή ομάδα) οι οποίοι στο συντριπτικό μέρος της περσινής χρονιάς δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη; Θαρρώ ότι εκεί το ρίσκο δεν θα ήταν απλά μεγαλύτερο αλλά θα περιμέναμε την αποτυχία του σχεδίου.

Με μαθηματική ακρίβεια, ο Άρης θα έφτανε στο σημείο της ριζικής αναδόμησης και το ρίσκο που παίρνει δεν έχει να κάνει με τον βασικό άξονα του σχεδίου όσο με την καθυστέρηση στην εκτέλεσή του γιατί στην Αυστρία θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον τέσσερις ακόμη παίκτες. Έτσι δημιουργούνται οι συνθήκες κανονικότητας και προσφέρεται η δυνατότητα συνεργασίας με τους αυριανούς πρωταγωνιστές. Προς το παρόν ο Χερμάν Μπούργος δουλεύει και με παίκτες οι οποίοι δεν θα δουν το χορτάρι του «Κλ. Βικελίδης» την επόμενη χρονιά. Μπορεί όλα να αλλάξουν μέσα στις επόμενες 48 ώρες. Δηλαδή, να ξεμπλοκάρουν οι υποθέσεις των Μπριάν Νταμπό, Ραφαέλ Καμάτσο, Μπράντλεϊ Μαζικού, να έρθουν θετικές απαντήσεις από τον δεξιό μπακ και τον παρτενέρ του Άντρε Γκρέι στην επίθεση. Αυτός είναι ο κόσμος των μεταγραφών κι έχει τους δικούς του κανόνες. Έχει σημασία και το timing των αγορών. Ο Άρης κινείται στο παζάρι εδώ και καιρό, δεν περιμένει να αγοράσει από τη στοίβα όσων περίσσεψαν επιδιώκοντας την ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας. Αυτό είναι το ρίσκο του γιατί διανύουμε την 17η μέρα της προετοιμασίας και ο αριθμός των νέων παικτών περιορίζεται στους δύο.

Στο παιχνίδι, τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών, ο Άρης ήταν απρόσμενα καλός στο πρώτο ημίχρονο δίχως να επηρεάζεται η σκέψη από το υπέρ του σκορ (3-2) στο τέλος αυτού. Γιατί είχε τον έλεγχο του, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για περισσότερα τέρματα παίζοντας έξυπνα στην κόντρα επίθεση ή μέσα από πίεση των ακραίων αμυντικών του Αμβούργου, του κάθισε βολικά και ο γκαφατζής τερματοφύλακας της γερμανικής ομάδας. Αμυντικά είχε θέματα γιατί δεν υπήρχε ο Χαβιέρ Ματίγια ώστε να καλύψει τα ανεβάσματα του full back Εμπακατά. Γιατί επίσης οι Φαμπιάνο, Μπράμπετς δεν πατούν καλά στο γήπεδο. Παιχνίδι έπαψε να υπάρχει από τη στιγμή της αποχώρησης του Σέικ Ντουκουρέ καθώς εκεί εξαφανίστηκε κάθε βοήθεια προς την αμυντική γραμμή και δεν υπήρχαν οι λύσεις για να κρυφτεί το πρόβλημα.

Ο Μπούργος δείχνει πάντως ότι έχει κατασταλάξει στο 4-4-2 καθώς παρά το περιορισμένο ρόστερ, αυτή τη διάταξη χρησιμοποίησε. Εκτός των παικτών που αναφέρθηκαν παραπάνω, σίγουρα θα χρειαστεί δεξί μπακ με μεγαλύτερη αρετή στην άμυνα. Είναι αναγκαίο επίσης να μην υπάρχει ποιοτική απόσταση μεταξύ των βασικών στόπερ με τον τρίτο της παρέας. Χρειάζεται επίσης παίκτης των στοιχείων του Χαβιέρ Ματίγια γιατί κανείς εκ των Ντουκουρέ, Ντιόπ αλλά και Νταμπό δεν έχει το κράτημα μπάλας ή και την αποδέσμευση αυτής, όπως ο Ισπανός.