Παναθηναϊκός: Κόβει «τοξικά» συμβόλαια και αναβαθμίζεται χωρίς τρέλες τύπου «Εσιέν» και Ιμπάρμπο

Eκανε την ακριβότερη αγορά του στη δεκαετία Αλαφούζου (3,5 εκατ. Ευρώ για τον Αντρατζ Σπόραρ στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), προσπαθεί να πάρει και τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του στην ίδια δεκαετία: πόσα πιστεύετε ότι θα κάνει... σκόντο για να έρθει (αν έρθει τελικά...) στον Παναθηναϊκό ο Μπερνάρ που παίρνει 2,5 εκατ. Ευρώ ετησίως στην Sharjah FC των ΗΑΕ;

Αμφότερες οι κινήσεις παραπέμπουν σε εποχή... πολυμετοχικότητας. Οχι, ασφαλώς ο Μπερνάρ δεν είναι... Ζιλμπέρτο και ασφαλώς ο Σπόραρ δεν είναι Τζιμπρίλ. Ούτε στην έκρηξη, ούτε στην εκτέλεση, ούτε στην «τρέλα». Δεν είναι καν «Μπεργκ». Ομως τα γκολ του Σισέ και του Μπεργκ μπορεί να τα πλησιάσει, διότι απλούστατα το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι πολύ – πολύ χαμηλότερο συγκριτικά με εκείνη την εποχή. Ειδικά του εφετινού, μ' αυτόν τον Ολυμπιακό και αυτόν τον ΠΑΟΚ που διανύουν πάρα πολύ δύσκολο μεταβατικό στάδιο.

Κι αν κάποιος θυμηθεί τις πολυμετοχικές «τρέλες» με τα απίστευτα ποσά, κι αν κάποιος θυμηθεί τα φοβερά και τρομερά «ανοίγματα» που έγιναν επί Στραματσόνι χωρίς σχεδιασμό για την «επόμενη μέρα» (οι περισσότεροι πολύ αξιόλογοι, ανεξάρτητα από το υπερβολικό κόστος για κινήσεις τύπου «Εσιέν» «Ιμπάρμπο»), αυτή τη φορά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Οχι διότι ο Γιάννης Αλαφούζος, έχοντας μπροστά του και το σπουδαίο όραμα του Βοτανικού δεν θα... κηρύξει «παύση πληρωμών» επειδή ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, όπως είχε κάνει το 2017, μετά το νοκ άουτ από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, όταν διέλυσε την ομάδα που είχε χτίσει ο Μαρίνος Ουζουνίδης με «υλικά» και από την περίοδο Στραματσόνι. Αλλά διότι ο Παναθηναϊκός πάει να κάνει ένα λελογισμένο upgrade αγωνιστικά και οικονομικά, χωρίς να πετάει χαρταετό.

Απόδειξη; Το γεγονός ότι «απεγκλωβίστηκε» από πάρα πολλά «τοξικά» συμβόλαια. «Τοξικό» δεν ήταν το πολύ χαμηλό συμβόλαιο του Χατζηγιοβάνη, ούτε το ακόμα πιο μικρό του Χατζηθεοδωρίδη, ούτε το πολύ υψηλότερο του Γκατσίνοβιτς, ο οποίος τα έβγαλε τα λεφτά του στο περυσινό εξάμηνο, στο οποίο πρόλαβε να γράψει και τη μικρή ιστορία του στον Παναθηναϊκό, με το πέναλτι που κέρδισε στον τελικό του Κυπέλλου και μετέτρεψε σε γκολ ο Αϊτόρ. «Τοξικά» ήταν τα συμβόλαια παικτών οι οποίοι δυστυχώς για τους εαυτούς τους και τον Παναθηναϊκό δεν άξιζαν πλέον βάσει απόδοσης την αμοιβή που έπαιρναν πέρυσι ή θα έπαιρναν και την επόμενη σεζόν αν έμεναν στο πράσινο ρόστερ. Τα 600-700-800άρια των Μακέντα – Καρλίτος – Βιγιαφάνιες, το 500άρικο του Μαουρίσιο και ασφαλώς οι (χαμηλότερες) αμοιβές των Αγιούμπ – Μπεκ ήταν ένα τεράστιο βαρίδι από το οποίο ο Παναθηναϊκός «ξαλάφρωσε». Οχι με τον ιδανικό τρόπο είναι η αλήθεια (θα μπορούσε να είχε πουλήσει τον Μακέντα επί παραδείγματι). Αλλά αν δει κάποιος τη μεγάλη εικόνα θα διαπιστώσει ότι ο Παναθηναϊκός στα οικονομικά του κάνει εφέτος μια λογική υπέρβαση (ας μην ξεχνάμε και το + 1,2 εκατ. Ευρώ από τις πωλήσεις Βέλεθ και Καρλίτος).

Είναι κάπως... fake και σε τελική ανάλυση λανθασμένη η εντύπωση πως ο Παναθηναϊκός «ανοίγεται» επικίνδυνα. Δεν θα έχει εφέτος τα ευρωπαϊκά έσοδα που ίσως κάποιοι προσδοκούσαν, αλλά έχει δυνατή «βάση» από το σούπερ τηλεοπτικό συμβόλαιο και τα εισιτήρια διαρκείας, ασφαλώς και έναν Αλαφούζο προφανώς διατεθειμένο να δαπανήσει περισσότερα από πέρυσι, δεδομένου και ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε μετά από πέντε χρόνια να... ξεχρεώσει.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι στην επόμενη σεζόν ο δεύτερος του πρωταθλήματος θα έχει ένα σημαντικό bonus, παίζοντας στον β' προκριματικό γύρο του Champions League. Οχι το όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους της διοργάνωσης, αυτά είναι περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις (ενίοτε και από συγκίνηση). Το σπουδαίο bonus είναι τα τρία «κανονάκια» για να παίξει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Διόλου αμελητέο, αν θυμηθούμε τι συνέβη πέρυσι σε ΑΕΚ, Αρη και εφέτος σε όλους πλην Ολυμπιακού.

Υ.Γ. Βρίσκει κάποιος ωραία πράγματα αν ψάξει (για) τον Μπερνάρ. Oπως ότι τα περισσότερα ματς της καριέρας του τα έχει παίξει υπό τις οδηγίες του (μπαμπά του Ραζβάν) Μιρτσέα Λουτσέσκου, στη Σαχτάρ: 91. Οπως ότι τον έχει κοουτσάρει σε 35 παιχνίδια ο σπουδαίος Κάρλο Αντσελότι στην Εβερτον, όπου έκανε καλύτερες εμφανίσεις με τεχνικό τον πρώην του Ολυμπιακού, Μάρκο Σίλβα (46 ματς). Οπως ότι ήταν βασικός (!) ως δεξιός εξτρέμ μπροστά από τον Μαϊκόν στο ιστορικό Βραζιλία – Γερμανία 1-7 του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, ή ότι ο Ντομαγκόι Βίντα της ΑΕΚ είναι ο παίκτης με τον οποίο έχει παίξει ως αντίπαλος τα περισσότερα λεπτά στην καριέρα του, συνολικά 953, σε 16 ματς Ντινάμο Κιέβου – Σαχτάρ (με απολογισμό 8 νίκες – 2 ισοπαλίες – 6 ήττες).

Ο Γιοβάνοβιτς τον υπολογίζει για «οκταρο - δεκάρι», αν και στα περισσότερα παιχνίδια της καριέρας του έχει αγωνιστεί ως εξτρέμ, κυρίως από την αριστερή πτέρυγα. Ντριμπλάρει και σουτάρει με το δεξί και το αριστερό, αλλά τα καλά του χρόνια τα έκανε στη Σαχτάρ (πρωταθλήματα, Κύπελλα, 40 συμμετοχές σε ομίλους Champions και Europa League). Αν αποκτηθεί, πιθανότατα θα πάρει το «10» που είχε και στη Ουκρανία και θα είναι σίγουρα μια από τις σημαντικότερες «ατραξιόν» του πρωταθλήματος: όλα τα βλέμματα πάνω στον Βραζιλιάνο για να δούμε αν θα δικαιώσει τις προσδοκίες.