Δεληζήσης: «Δεν με ήθελε ο Μπούργος και δεν τηρήθηκε η συμφωνία μας»

• «Ο Μπρούνο Γκάμα είναι ηγέτης»
• «Είναι ρίσκο οι αποχωρήσεις πολλών παικτών»
• «Να γυρίσω για να κλείσω την καριέρα μου στον Άρη»

Ο 35χρονος κεντρικός αμυντικός παραχώρησε συνέντευξη στον Ρ/Σ «Metropolis 95.5» εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για το τέλος της συνεργασίας του με τον Άρη. Αφού είπε ότι… «ποιος δεν θα ζήλευε μια πενταετία στον Άρη», ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος ήθελε να παραμείνει στον Άρη. «Όταν κλείνεις μια πενταετία στον Άρη και έχεις βρει την ηρεμία και έχεις δημιουργήσει το σπίτι σου, δεν το αλλάζεις. Δεν το περίμενα κιόλας καθώς η συμφωνία μας ήταν διαφορετική. Όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο, εκεί που προγραμματίζεις έρχονται άλλα σχέδια. Πλέον ανήκω στη Νίκη Βόλου, η ομάδα πρέπει να αλλάξει κατηγορία και να επιτευχθεί ο στόχος της».

Αναφέρθηκε ειδικότερα στη συμφωνία που είχε γίνει. «Η συμφωνία που είχα ήταν για διετία. Απλώς για τυπικούς λόγους έπρεπε να λήξει το συμβόλαιο και να το επεκτείνουμε στην πορεία. Περίμενα να μείνω, να τηρηθεί η συμφωνία, μιλήσαμε με τον κ. Καρυπίδη άλλα υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο ονόματι Μπούργος. Όταν μίλησα με τον κ. Καρυπίδη μου είπε πως δεν με υπολογίζει ο Μπούργος. Μου ζήτησε να μην δημιουργήσω πρόβλημα σε περίπτωση παραμονής μου και του απάντησα ότι ποτέ δεν το είχα κάνει, ίσα-ίσα που είχα λύσει αρκετά. Ήξερα ότι θα έχω υποστηρικτικό ρόλο… Και στο 90’ και στο 97’ να έμπαινα δεν έχει σημασία. Δε θα είχα πρόβλημα και ένα λεπτό να παίξω και στην κερκίδα να ήμουν γιατί μετράει το καλό του Άρη και όχι το δικό μου».

Ρωτήθηκε για ποιον λόγο να μην τον ήθελε ο Μπούργος αφού αποδέχτηκε τον ρόλο του: «Αυτό δεν το κατάλαβα. Δεν ήρθαμε ποτέ σε αντιπαράθεση, δεν ειπώθηκαν πράγματα, δεν έγινε τίποτα σε κανένα παιχνίδι. Δεν μπορώ να καταλάβω. Ήταν θέμα του Μπούργος. Είναι άλλοι που πρέπει να ενημερώσουν τον προπονητή τι έχει προσφέρει ο Δεληζήσης στον Άρη. Η πικρία μου είναι ο χρόνος. Ας έλεγαν από την αρχή ‘ Γιώργο σ’ ευχαριστούμε για την προσφορά σου και καλή συνέχεια στην καριέρα σου. Γιατί είχα κι άλλες προτάσεις και τις απέρριψα όλες γιατί περίμενα τον Άρη και ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στο Βικελίδης. Και στη Νίκη Βόλου στόχος είναι να βοηθήσω την ομάδα να ανεβεί. Αλλά και τώρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα κλείσω την καριέρα μου στον Άρη. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές στον Άρη και όταν βιώνεις την αγάπη του κόσμου και στο δείχνει έμπρακτα κάθε μέρα που περνάει, τότε θα έπρεπε να κλείσω την καριέρα μου στον Άρη».

Σε ερώτηση για το αν του έμεινε ως απωθημένο η μη κατάκτηση τίτλου κι αν αυτό έχει γίνει έμμονη ιδέα, απάντησε: ««Ναι, είναι ένα μεγάλο αγκάθι στην καρδιά μου. Θα ήθελα να πάρω ένα κύπελλο και να το σηκώσω μπροστά σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο. Είναι απωθημένο αλλά δεν θα έλεγα ότι φέρνει αρνητική πίεση. Όταν είσαι σε μια ομάδα σαν τον Άρη και ο κόσμος περιμένει επί 52 χρόνια για ένα τρόπαιο, τότε καλώς υπάρχει η εμμονή. Δεν νομίζω ότι πέρασε στα παιδιά. Αυτό τους έλεγα, όταν βλέπεις έναν κόσμο που μας βοηθούσε παντού τότε δεν έπρεπε να το βλέπουμε ως αρνητική πίεση».

Σχετικά με το ποια από τις ομάδες του Άρη στην τελευταία τετραετία άξιζε περισσότερο ένα Κύπελλο, είπε: «Σίγουρα στο τελευταίο λεπτό με την ΑΕΚ που φάγαμε το γκολ και θα παίζαμε τελικό με τον Ολυμπιακό. Όπως και με το γκολ του Μπουχαλάκη. Αν περνούσαμε τότε, θα το παίρναμε. Υπήρχε τεράστια σιγουριά ότι αν περνούσαμε, με όποιον και να παίζαμε στον τελικό θα το παίρναμε. Δεν έχω δει ποτέ ξανά αυτή τη φάση. Ήταν όλα στο κλάσμα του δευτερολέπτου. Κι εμείς τότε με τη σιγουριά του τερματοφύλακα, πήραμε κάποια μέτρα παραπάνω στο γήπεδο. Έγινε ένα λάθος από έναν μεγάλο τερματοφύλακα που σήμερα είναι και αρχηγός του Άρη», για να αναφερθεί στον Κουέστα. «Θεωρώ ότι άδικα κατηγορήθηκε τόσο πολύ ο Χουλιάν γιατί όλοι έχουμε κάνει τα λάθη μας. Από τη μέρα που ήρθα στην ομάδα, είδα ένα παιδί που τα έδινε όλα για την ομάδα, δεν κοιτούσε το εγώ του. Ένα παιδί που έχει συναισθήματα και πονάει τον Άρη, δε δημιούργησε ποτέ πρόβλημα και ήταν πάντα εκεί να στηρίξει τους εκάστοτε τερματοφύλακες».

«Ο Μπρούνο Γκάμα είναι ηγέτης»

Ο Γιώργος Δεληζήσης ρωτήθηκε για τους ξένους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε και ποιον ξεχώρισε με κριτήριο την προσωπικότητα. «Ο Μπρούνο Γκάμα. Ένα καταπληκτικό παιδί που πρόσφερε πολλά στον Άρη. Θα έπρεπε να μείνει μια ακόμα χρονιά στον Άρη να βοηθήσει και στα αποδυτήρια. Πέρασαν κι άλλα παιδιά όπως ο Ματίγια και ο Σούντγκρεν που αδικήθηκε στην αρχή και όταν ξαναπήρε ρόλο είδατε όλοι τι έκανε».

Σχετικά με το γεγονός ότι ο Άρης υστερεί σε Έλληνες παίκτες, απάντησε: «Την πρώτη χρονιά στην Α’ Εθνική με τον κ. Ερέρα υπήρχε ένα μείγμα Ελλήνων και ξένων παικτών. Βάλαμε στο κλίμα τα ξένα παιδιά δεθήκαμε όλοι, τους δώσαμε να καταλάβουν πού ήρθαν. Όταν έχεις πολλούς Έλληνες είναι αλλιώς και τα αποδυτήρια. Θεωρώ ότι είναι λάθος όχι μόνο στον Άρη άλλα και σε πολλές ομάδες. Γιατί θεωρώ ότι υπάρχει ταλέντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο», ενώ υποστήριξε ότι ο Πάκο Ερέρα ήταν ο προπονητής που αδικήθηκε. «Ένας προπονητής που αδικήθηκε και θα έπρεπε να πάρει περισσότερη πίστωση χρόνου ήταν ο Πάκο Ερέρα. Θα έκανε σπουδαία πράγματα. Θεωρώ λανθασμένο τον τρόπο που έφυγε. Θεωρώ πως δεν ήταν θέμα προσαρμογής. Στα πρώτα 4 ματς είχαμε 5 νίκες αλλά μετά έγιναν άλλα πράγματα που δεν θα τα αναφέρω. Έπρεπε να στηριχτεί το πρότζεκτ. Υπήρχε σεβασμός από τον κ. Καρυπίδη άλλα υπήρχαν παρεμβάσεις από άλλους ανθρώπους. Θεωρώ ότι αδικήθηκε ο κ. Ερέρα. Όταν ξεκινήσαμε, ο κ. Ερέρα ήθελε να έχουμε την κατοχή εμείς. Ήρθε ο κ. Παντελίδης, άλλη τακτική προσέγγιση. Με τον κ. Μάντζιο κάναμε μια σπουδαία χρονιά, άφησε το στίγμα του. Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν καλοί Έλληνες προπονητές και φέρνουμε ξένους που νομίζουμε ότι θα φέρουν κάτι περισσότερο».

«Είναι ρίσκο οι αποχωρήσεις πολλών παικτών»

Ο πρώην αρχηγός του Άρη αναφέρθηκε στους ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. «Μεγάλο ρόλο παίζει η ετοιμότητα εκείνη την περίοδο. Όταν είσαι από διακοπές, αλλάζεις την ομάδα και έχεις ένα μικρό διάστημα να τη δέσεις και έρχεται και μια δύσκολη κλήρωση, είναι δύσκολο. Και για ένα περιορισμένο πορτοφόλι δεν βρίσκεις εύκολα τους παίκτες που θες εκείνη την περίοδο. Είναι κρίμα για τον κ. Καρυπίδη που προσπαθεί, φέρνει τους παίκτες, στο πρωτάθλημα φαίνεται ότι τα καταφέρνει όμως στην Ευρώπη ίσως θέλει κάτι παραπάνω», είπε και ρωτήθηκε για το γεγονός ότι υπήρξαν πολλές αποχωρήσεις στο τέλος της χρονιάς.

«Είναι μεγάλο το ρίσκο γιατί δεν καλύφθηκαν γρήγορα τα κενά. Ειδικά για τους Σάσα και Ματίγια δεν ήρθαν καλύτεροι παίκτες. Μακάρι στην πορεία να εξελιχθούν. Αυτό που βλέπω είναι ότι ο Άρης θέλει δουλειά στα τρεξίματα στο κέντρο. Ο Άρης πρέπει να μπει με το δεξί στο Πρωτάθλημα, να αφήσει πίσω το κακό αποτέλεσμα με τη Μακάμπι, να πάρει τα πάνω της η ομάδα και ο κόσμος να στηρίξει. Χρειάζεται πολλή δουλειά γιατί μιλάμε για μια καινούρια ομάδα από τη μέση και μπροστά».

Σχετικά με το δίδυμο των Φαμπιάνο-Μπράμπετς κι αν είναι το καλύτερο που είχε ο Αρης στην τελευταία τετραετία στο κέντρο της άμυνας σημείωσε ότι… « «Είναι πολύ καλοί παίκτες υψηλού επιπέδου. Πέρσι η ομάδα βγήκε τρίτη. Αλλά όχι για να ευλογήσω τα γένια μας, με εμένα και τον Ροζ βγήκαμε δεύτεροι στην κανονική περίοδο και τρίτοι στα πλέι οφ. Δε θεωρώ ότι είναι το καλύτερο δίδυμο αλλά είναι πολύ καλοί παίκτες. Πέρσι έδειξαν ότι συνεργαζόντουσαν καλά αν και καινούριοι. Στα ματς με τη Μακάμπι δεν ήταν αυτοί που έπρεπε. Δεν υπήρχε και η βοήθεια από το κέντρο γι αυτό φάνηκε ένα τέτοιο κενό. Έλειπε ένας Σιώπης, ένας Σάσα».

«Να γυρίσω για να κλείσω την καριέρα μου στον Άρη»

Ο Γιώργος Δεληζήσης αναφέρθηκε σ’ αυτό που θα του λείψει λέγοντας ότι… «θα μου λείψει η καθημερινότητα. Να πατήσω το χόρτο, να μπω σε ένα γεμάτο Βικελίδης,. Όλη η αύρα του Άρη, της Θεσσαλονίκης, να σε φωνάζει ο κόσμος «αρχηγέ μου». Αυτά δεν πληρώνονται με τίποτα», είπε και αναφέρθηκε στον δεύτερο αγώνα με τη Μόλντε ως αυτόν που δεν θα ξεχάσει ποτέ. «Δεν είχε καλό τέλος αλλά κρατάω την προσπάθεια. Ακόμα και στο 3-1 είχαμε ευκαιρίες να κάνουμε και το 5-1. Όπως και το 4-2 κόντρα στον ΠΑΟΚ με μια φανταστική ατμόσφαιρα. Και με την ΑΕΚ φέτος που έγινε η ανατροπή. Είμαι πολύ γεμάτος και δε θέλω να πω αντίο γιατί θέλω να κλείσω την καριέρα μου στον Άρη. Ακόμα και τώρα δεν πιστεύω ότι δε θα μπω στο Βικελίδης να χειροκροτήσω αυτόν τον κόσμο που με αγάπησε και τον αγάπησα τόσο πολύ».