Ευτυχώς υπάρχει η Τούμπα και ο Λουτσέσκου

Δύο στιγμές από το χθεσινό ΠΑΟΚ-Παναιτωλικός για να αντιληφθούμε καλά το κλίμα που επικρατούσε στους ασπρόμαυρους μέχρι να εξασφαλίσουν τη νίκη…

Η πρώτη, 10-15 λεπτά πριν τη σέντρα, όπου λίγο έξω από τον αγωνιστικό χώρο βρίσκονται (παραδοσιακά) ο προπονητής του ΠΑΟΚ, ο τεχνικός διευθυντής, ο γενικός αρχηγός και παράγοντες της ομάδας. Η αγκαλιά που δίνει ο Μπότο στον Λουτσέσκου λίγο πριν φύγει για την κερκίδα, ήταν σα να ακολουθούσε ματς με τον Ολυμπιακό! Τέτοια ένταση και αγωνία!

Η δεύτερη φυσικά καταγράφηκε στη φάση του Σενγκέλια τρία λεπτά πριν το φινάλε. Οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ έχουν αγχωθεί από το 1-0 που δεν «μεγάλωσε» από τις μεγάλες φάσεις της ομάδας. Κανείς δεν θέλει την μπάλα, ελάχιστοι έχουν καθαρό μυαλό, τα πίσω βήματα κυριαρχούν, το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο και η μπάλα στρώνεται στον Γεωργιανό του Παναιτωλικού. Μετά από ένα ματς 80-20 κατοχής με τον ΠΑΟΚ να φθάνει εύκολα ή δύσκολα, σίγουρα όμως με ωραίο ομαδικό-συνδυαστικό ποδόσφαιρο, σε 4-5 μεγάλες φάσεις ΜΕΣΑ στην μικρή περιοχή του αντιπάλου, έρχεται το σουτ του Γεωργιανού! Δεν ευστόχησε και τώρα υπάρχει ψυχραιμία για να αναλύσουμε εκ νέου την κατάσταση στον Δικέφαλο του Βορρά και πώς ξεκινάει η χρονιά. Αν το έβαζε ο Σενγκέλια… ποια ψυχραιμία, ποια επιχειρήματα, ποιες φάσεις του Ντόουγκλας(2), του Μπίσεσβαρ, του Τόμας, ποιο 80-20, ποια ομιλία Σαββίδη και ποιο… blog. ΤΙΠΟΤΑ δεν θα υπήρχε παρά μόνο το 1-1 και από εκεί και πέρα η οργανωμένη προσπάθεια απαξίωσης και μηδενισμού των πάντων. Χωρίς επιχειρήματα! Παρά μόνο από το… μαγικό σκορ.

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΟΚ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ

Εδώ επάνω όμως και για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει για ακόμη μία φορά να διαχωρίσουμε την Τούμπα, από τους άλλους χώρους όπου μαζεύονται ΠΑΟΚτσήδες. Η Τούμπα απέδειξε και χθες πόσο διαφορετική είναι. Το γήπεδο του ΠΑΟΚ και όλη η συμπεριφορά των 10-12 χιλιάδων αφοσιωμένων ΠΑΟΚτσήδων, δείχνουν πώς όσο και αν κάποιοι βγάζουν κακία για την ομάδα τους, το γήπεδο αγαπάει τον ΠΑΟΚ και κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει χωρίς να βγάζει όλο το κόμπλεξ και τον εγωϊσμό του πάνω στην ομάδα.

Για τον πρώτο αγώνα του Δικεφάλου στο πρωτάθλημα όπου έπαιξε στο τέρμα ο 22χρονος Κοτάρσκι, δεξί μπακ ο 22χρονος Λύρατζης των ακαδημιών του, αριστερό μπακ ο 22χρονος Τσαούσης των ακαδημιών του, στόπερ ο 18χρονος Κουλιεράκης των ακαδημιών του και εξάρι ο 22χρονος Ντάντας, δεν έχω πολλά. Το 80-20 στην κατοχή πάρα το 1-0 στο 7΄ τα λέει όλα. (Γρήγορο ποδόσφαιρο με 80-20 κατοχή, από νέα και αγχωμένη ομάδα στο ξεκίνημα της χρονιάς, δεν γίνεται πάντως, για όσους μένουν στις πολλές πάσες στο κέντρο). Ο ΠΑΟΚ με τα νεαρά παιδιά και τα πολύ-πολύ βαριά πόδια από το άγχος του καλοκαιριού, κυκλοφόρησε την μπάλα χωρίς καθαρόαιμο δεκάρι και με συνδυαστικό ποδόσφαιρο αλλά και εξαιρετικό repress όταν χάνονταν η μπάλα, χωρίς να κινδυνεύσει ιδιαίτερα, έβγαλε αρκετές σημαντικές φάσεις: Τον Τόμας στα τρία μέτρα να αστοχεί με κεφαλιά! Έβγαλε τον Μπίσεσβαρ στα τέσσερα μέτρα να αστοχεί και δύο φορές τον Ντόουγκλας που όσο και αν το παλεύει για δεκάρι που παίζει και 20 μέτρα μακριά από τον φορ, για να βγάλει τα νούμερα (γκολ-ασίστ που είθισται για τη θέση) θα πρέπει να παίζει εκεί 200 λεπτά σε κάθε ματς μπας και προλάβει…

Φταίει ο προπονητής για όλα τα παραπάνω; Ο προπονητής που έβαλε πέντε 22χρονους, αλλά… έπρεπε να τα ακούσει επειδή δεν είχε και τον Κούτσια! Υπάρχουν δεκάδες που δεν θέλουν ή δεν πρέπει να δουν την προσπάθεια για κυριαρχικό και συνδυαστικό ποδόσφαιρο ενός οργανωμένου συνόλου που αφηνιάζει όταν χάνει την μπάλα και τρέχει με πλάνο για να την ανακτήσει άμεσα. Κάποια είχαν βγει και με τους Βούλγαρους, κάποια παραπάνω θα βγουν και στη συνέχεια, όπως βγήκαν κα πέρσι παρά τα 58 ματς. Αλίμονο σε εκείνον τον άσχετο ή εμπαθή που νομίζει ακόμη ότι ο ΠΑΟΚ του 2022-2023 θα είναι αυτός που εμφανίστηκε με τη Λέφσκι.

Αν όμως μετά τα χαμένα του Ντόουγκλας που παίζει από ανάγκη εκεί γιατί δεν υπάρχει άλλος άξιος για το 10, ο Γεωργιανός κάνει το 1-1, ξέρετε πόσοι… «ταλεγαμενάκηδες» θα χαρούν και θα πανηγυρίζουν επειδή… τα έλεγαν για τον Λουτσέσκου. Τι έλεγαν; Ότι δεν βάζει νέους και εκείνος χθες είχε 5! Τι έλεγαν; Ότι παίζει άναρχα και χωρίς πλάνο, ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει αυτός που και πέρσι χωρίς εννιάρι και δέκα, είχε την καλύτερη επίθεση!

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο όμως… Και όπως ο Λουτσέσου εκθειάζεται για τα όσα προσφέρει στον ΠΑΟΚ στις 3-4 σεζόν που πρωταγωνιστεί, προφανώς και θα κριτικάρεται έντονα όταν σε δύο βραδιές με τη Λέφσκι δεν καταφέρνει να βρει απαντήσεις σε αυτό που του παρουσιάζει ο αντίπαλος προπονητής που έχει υποδεέστερη ομάδα. Τι να λέμε όμως σε γενικές γραμμές για τον Ρουμάνο; Ότι οι δύο βραδιές βαραίνουν περισσότερο από τις 3-4 χρονιές;

ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΕΙ!

Τώρα που ο ΠΑΟΚ κέρδισε έστω και με αυτό το μισό-μηδέν ας προσέξουμε λίγο παραπάνω τι… είπε η Τούμπα, αλλά και τι ο προπονητής στη συνέντευξη Τύπου, ειδικά όταν ρωτήθηκε πώς εκείνος βιώνει και υπηρετεί το πλάνο ανανέωσης που ακολουθεί ο ΠΑΟΚ. Έχει κέφι ή δεν έχει; Θα το παλέψει ή θα στραβομουτσουνιάζει;

«Αποφάσισα ότι θα παλέψω…» είπε και ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ μετά από 10΄΄ που σκέφτονταν(!) τη διατύπωση και έστειλε το μήνυμα σε όσους θα το κάνουν μαζί του. Θα παλέψουν! Τίποτα δεν είναι εύκολο. Ο ΠΑΟΚ ακολουθεί τον δύσκολο δρόμο και ελπίζει ότι θα δικαιωθεί μακροπρόθεσμα, ποντάροντας κυρίως στον προπονητή και τη δουλειά του. Το έγραψα και θα το αναλύσω και σε άλλα blog: Ο Σαββίδης πήρε την απόφαση για το πλάνο ανανέωσης, εξηγώντας τους λόγους. Οι υψηλοί στόχοι δεν αλλάζουν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθούν άμεσα, ενώ έγινε ήδη η πρώτη μεγάλη ζημιά στην Ευρώπη. Για να υπηρετήσουν αυτό το πλάνο, εμπιστεύθηκε και ακριβοπλήρωσε έναν επιτυχημένο ποδοσφαιράνθρωπο στην εξεύρεση νέων παικτών και τον πιο επιτυχημένο προπονητή της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Ο Μπότο τώρα δοκιμάζεται και ως τεχνικός διευθυντής, ενώ ο Λουτσέσκου συνεχίζει απλά να κάνει τη δουλειά του, όσο και αν υποφέρει που καταλαβαίνει πόσο δύσκολος θα είναι ο πρωταθλητισμός με τόσους 22χρονους.

Αλήθεια τώρα… Υπάρχει κανείς που θεωρεί ότι με τόσους πιτσιρικάδες μπορείς εύκολα και με τη μια, να κάνεις πρωταθλητισμό; Ας ξαναδούν τα χθεσινά τελευταία λεπτά με τον τρόμο στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ να κυριαρχεί (από τη στιγμή που δεν είχε γίνει το 3-0) για να καταλάβουν τις αντικειμενικές δυσκολίες.

* Το γιατί βέβαια ο ΠΑΟΚ επί 16 μήνες δεν έχει πάρει το δεκάρι με τα χαρακτηριστικά που θέλει ο προπονητής του, έμεινε αναπάντητο. Έχει ο Θεός όμως… Κάποτε θα γίνει κι αυτό, όσο και αν δεν είναι το πιο σημαντικό για τον ΠΑΟΚ. Το γράφω, ξανά και ξανά: Το πιο σημαντικό από όλα, είναι η δουλειά του Λουτσέσκου. Το πιο σημαντικό είναι πώς θα βελτιώσει το παιχνίδι της ομάδας και μέσα από αυτό, όλους τους παίκτες. Για να το καταλάβουν όλοι: Το πιο σημαντικό είναι το… πώς, με ομαδικό και συνδυαστικό τρόπο θα βγάλει και τέσσερις και πέντε και εφτά φορές το δεκάρι στα τρία μέτρα ΜΟΝΟ απέναντι στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Χθες βγήκε τρεις φορές. Σε δύο μήνες και σε τέτοιου είδους ματς, μπορεί και πρέπει να βγαίνει… εφτά φορές. Εκεί, θα έρθει και το κανονικά-ποιοτικό δεκάρι να βάλει και ένα γκολ, μπας και καταλάβουν ακόμη και οι πιο άμπαλοι τι σημαίνει δουλειά του προπονητή και τι… ποιότητα στην εκτέλεση.

* Όσο ο ΠΑΟΚ κερδίζει (έστω και με το ζόρι) τόσο πιο γρήγορα θα πλησιάζει η εποχή που θα φτιάξει τη νέα ομάδα του και θα είναι έτοιμος για πρωταθλητισμό. Τίποτα δεν είναι εύκολο και σίγουρα θα έρθουν πολύ δύσκολες… Δευτέρες όπως έγραφα από τον Ιούνιο. Φάνηκε και χθες σε αυτή την τελευταία φάση, θα φανεί και στα επόμενα ματς, με καλύτερους αντιπάλους ή μακριά από την Τούμπα που είναι σίγουρο βέβαια ότι και την άλλη εβδομάδα με τον Ατρόμητο θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει.