Ολυμπιακός: 5+6 διαφορές του Κορμπεράν από τον Μαρτίνς!

Στο ξεκίνημα του στον Ολυμπιακό ο Κάρλος Κορμπεράν είδαμε ότι δεν άλλαξε τον σχηματισμό που κατά βάση είχε η ομάδα εδώ και χρόνια με τον Πέδρο Μαρτίνς, αυτό το 4-2-3-1 με τον ένα από τους τρεις πίσω από τον σέντερ φορ να παίζει αρκετά κοντά του.

Μπορεί να το έκανε ο Ισπανός με το σκεπτικό ότι έτσι έχει μάθει να παίζει η ομάδα και δεν θα ήταν έξυπνο να πάει να το αλλάξει από τώρα. Μπορεί να θεωρεί ότι δεν έχει τους παίκτες να παίξει κάτι άλλο. Μπορεί να του αρέσει αυτό το σύστημα, να το ξέρει και να το προτιμάει. Θα φανεί αυτό στην πορεία, γιατί στις πρώτες προπονήσεις είχε δείξει μία διάθεση να παίζει 3-4-3, το οποίο όμως και σχεδόν άμεσα εγκατέλειψε.

Τι παρατηρήσεις μπορούμε να κάνουμε από αυτά τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του Κάρλος στον Ολυμπιακό;

Πρώτη. Σε αντίθεση με τον Μαρτίνς δεν παίζει με δύο σέντερ φορ. Ακόμη και στα δύσκολα, όταν ο Ολυμπιακός χάνει η, γενικά κυνηγάει το σκορ, δεν βάζει μαζί και τον Ελ Αραμπί και τον Χασάν (η, τον Τικίνιο, που είχε στη διάθεση του στα παιχνίδια με την Σλόβαν). Αυτό που κάνει είναι να αλλάζει τον ένα φορ με τον άλλο και δη λίγο πριν η, λίγο μετά από το 60^ο λεπτό. Το έχει κάνει και στα τέσσερα παιχνίδια.

Δεύτερη. Δουλεύει διαφορετικά το παιχνίδι από τα άκρα. Επί χρόνια ο Ολυμπιακός έκανε το ίδιο πράγμα: ο εξτρέμ συνέκλινε προς τα μέσα για να βρει ο ακραίος μπακ χώρους να κάνει την κούρσα και τη σέντρα η, το γύρισμα. Ο Κορμπεράν το θέλει αυτό, αλλά ζητάει να γίνεται εναλλάξ και κάτι άλλο, που μας φαίνεται λίγο περίεργο, ίσως γιατί δεν το έχουμε συνηθίσει: θέλει ο ακραίος μπακ να συγκλίνει προς τα μέσα και ο εξτρέμ να κινείται πάνω στην γραμμή για να απλώνεται το παιχνίδι. Ίσως προσέξατε προχθές πόσες φορές ο Κούτρης γίνονταν μέσα αριστερά, αφήνοντας τον Ντε Λα Φουέντε έξω αριστερά. Μπορεί δε να είναι τυχαίο, μπορεί και όχι, αλλά στα δύο τελευταία παιχνίδια τα γκολ τα έφτιαξαν οι μπακ, ο Ρέαμπτσιουκ του Χουάνγκ με τον Απόλλωνα κι ο Άβιλα του Βαλμπουενά με τον ΠΑΣ.

Τρίτη. Στα κόρνερ του αντίπαλου ζητάει άμυνα με μαν του μαν (τέσσερα, με τον Σισέ ελεύθερο και δύο-τρεις παίκτες στο πρώτο δοκάρι) κι όχι μεικτή άμυνα, ζώνης και μαν του μαν, που προτιμούσε ο Μαρτίνς. Στις εκτελέσεις φάουλ του αντίπαλου, αντίθετα, επιλέγει να αμύνεται με ζώνη. Εντύπωση έκανε ότι στα κόρνερ που κέρδιζε ο Ολυμπιακός είχε δώσει εντολή στον Κούτρη να κινείται στο δεύτερο δοκάρι με συνέπεια έτσι να τελειώσει μία φάση και άλλη μία να κάνει γύρισμα για φάση.

Τέταρτη. Ζητάει επίμονα να πατάει περιοχή όχι μόνο ο παίκτης πίσω-δίπλα από τον φορ, αλλά και το 8άρι της ομάδας. Εξ ου και είδαμε αφενός μεν τον Χουάνγκ να σκοράρει με τον Απόλλων Λεμεσού και να έχει κι άλλη ευκαιρία για γκολ, αλλά και τον Βαλμπουενά να σκοράρει με τον ΠΑΣ και δη με κεφαλιά, αφετέρου δε τον Αγκιμπού να σκοράρει στην Μπρατισλάβα, αλλά και να βρίσκεται τρεις φορές σε θέσεις γκολ μέσα στην περιοχή (και να αστοχεί και στις τρεις, αν και στην πρώτη πραγματικά ήταν πολύ κοντά στο να σκοράρει). Το δε γκολ του Ματιέ δεν ήταν κάτι συγκυριακό. Το ίδιο ακριβώς πράγμα πήγε να κάνει και στο 45+1 του α΄ ημιχρόνου σε σέντρα του Ραντζέλοβιτς, άρα ήταν κάτι που είχε δουλευτεί.

Πέμπτη. Θέλει το 6άρι (Εμβιλά) και το 8άρι (Κουντέ) σχεδόν στο ίδιο ύψος, με λίγο πιο πίσω τον πρώτο και λίγο πιο μπροστά τον δεύτερο, με τη διαφορά ότι τους ζητάει να απλώνονται και πλάγια προκειμένου να βοηθάνε τους μπακ, κυρίως, αλλά και τους εξτρέμ. Δεν τους θέλει μόνο στον άξονα. Ζητάει δε κι από αυτούς και από το 10άρι να σουτάρουν όταν βρουν ευκαιρία έξω από την περιοχή. Να θυμηθούμε ότι έτσι ο Ζίνκερναγκελ είχε σκοράρει στην Μπρατισλάβα κι ο Κούντε είχε σουτ στο δοκάρι με τον Απόλλωνα.

Σε ατομικό επίπεδο κάποια πράγματα για τον Κάρλος…

Ένα. Πιστεύει τον Κουντέ, τον οποίο καθιέρωσε από την πρώτη στιγμή ως βασικό 8άρι της ομάδας σε αντίθεση με τον Μαρτίνς, που στην πραγματικότητα ποτέ δεν τον πίστεψε ως παίκτη της ενδεκάδας.

Δύο. Μοιάζει να εμπιστεύεται περισσότερο ως κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Μπα και Σισέ για τα αθλητικά προσόντα τους και την ικανότητα του Σισέ να κάνει παιχνίδι από πίσω.

Τρία. Επιλέγει για δεξί εξτρέμ τον γρήγορο Ραντζέλοβιτς, που με τον Μαρτίνς στους αγώνες με τη Μακάμπι δεν είχε παίξει ούτε λεπτό (όπως δεν είχε παίξει και ο Μπα).

Τέσσερα. Έχει στο μυαλό του τον Ζίνκερναγκελ και για τα πλάγια, αλλά και για 10άρι, θέση στην οποία δεν τον είχε βάλει ποτέ ο Μαρτίνς.

Πέντε. Τον Βαλμπουενά τον έχει στο πλάνο του κατά βάση ως 10άρι κι όχι ως πλάγιο στην επίθεση, όπως τον έβαζε συνήθως ο Μαρτίνς, γιατί βλέπει ότι ανασταλτικά δεν είναι καλός κι από τους εξτρέμ ζητάει να γυρνάνε στην άμυνα.

Έξι. Πολύ γρήγορα έθεσε εκτός πλάνων τους Κανέ και Καρβάλιο, που τους υπολόγιζε ο Μαρτίνς, ενώ δεν…ενθουσιάζεται με τον Μαντί. Αντίθετα, θεωρεί τον Εμβιλά στη ραχοκοκαλιά της ομάδας.

Από εκεί και πέρα, και στον Κορμπεράν (που έχει δίπλα του τον Καρεμπέ, όπως και ο Μαρτίνς, αλλά και τον Αβραάμ όχι τον Τοροσίδη) αρέσει, όπως και στον Μαρτίνς, να μπαίνει ο Ολυμπιακός πολύ δυνατά στα πρώτα 10 λεπτά, ενώ φαίνεται να θέλει κι αυτός να έχει μία ενδεκάδα και γύρω από αυτήν λίγους παίκτες ως βασικούς. Η αίσθηση που δίνει μέχρι στιγμής είναι ότι ποντάρει σε αυτό το ξεκίνημα ουσιαστικά σε 12 παίκτες: Βατσλίκ, Άβιλα, Μπα, Σισέ, Ρέαμπτσιουκ, Εμβιλά, Κουντέ, Χουάνγκ, Ζίνκερναγκελ, Ραντζέλοβιτς, Ελ Αραμπί, Μασούρα.

Με την υποσημείωση ότι έχει πέντε τραυματίες, τους Βρσάλικο (αργεί αρκετά η επιστροφή του), Παπασταθόπουλο, Αμπού Καμαρά (έχει ακόμη), Ροντρίγκες (αυτός δεν αργεί) και τον Μαντί να έχει γυρίσει, αλλά να μην είναι στο 100%.

Άσχετο: ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή πάει για τέσσερις μεταγραφές (φορ, στόπερ, εξτρέμ, μπακ) μίνιμουμ. Δεν θα εκπλαγώ, πάντως, αν στις 15 Σεπτεμβρίου που τελειώνουν οι μεταγραφές, για να μην πω στις 30 Σεπτεμβρίου που τελειώνουν οι μεταγραφές των ελεύθερων, ο Ολυμπιακός θα έχει κάνει όχι τέσσερις αλλά 10 μεταγραφές!!!...