Ο Ελ Αραμπί, ο Ουί Τζο και γενικά η υπόθεση γκολ στον Ολυμπιακό

Ο Ολυμπιακός λοιπόν ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων με έναν αποκλεισμό (με τη βαρύτερη εντός έδρας ήττα του) από το Τσάμπιονς Λιγκ και δύο προκρίσεις (στα πέναλτι) στο Γιουρόπα Λιγκ. Και σήμερα επιστρέφει στις υποχρεώσεις του στο πρωτάθλημα με ένα παιχνίδι στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα σε μία από τις παραδοσιακά εφτά-οκτώ καλύτερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια οι «ερυθρόλευκοι» περνάνε με διπλό από την Αρκαδία, όμως κάθε παιχνίδια έχει τις δικές του συνθήκες. Για παράδειγμα τώρα ο Ολυμπιακός προέρχεται από 120 λεπτά παιχνιδιού (συν μετά τα πέναλτι) την Πέμπτη αργά τη νύκτα κόντρα στον πρωταθλητή Κύπρου, ο δε Αστέρας έχει έναν προπονητή (Μεταξάς) που την περασμένη σεζόν όταν ήταν στον ΠΑΣ τον ζόρισε αφάνταστα. Να θυμηθούμε: στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ΠΑΣ-Ολυμπιακός 1-2 με γκολ στο 84’ και Ολυμπιακός-ΠΑΣ 2-0 με το δεύτερο γκολ στο 88’. Και στα πλέι οφς ΠΑΣ-Ολυμπιακός 1-1 και Ολυμπιακός-ΠΑΣ 3-2 με γκολ στο 98’…Με κάποιους να πιστεύουν ότι εκείνο το γκολ του Ρόνι Λόπες στο 8^ο λεπτό των καθυστερήσεων είχε κρατήσει τον Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο του Ολυμπιακού, καθώς έχουν την εκτίμηση ότι εάν έμενε το 2-2 μέσα στο Καραϊσκάκη, ο Πορτογάλος τεχνικός θα αποτελούσε τότε παρελθόν για τους πρωταθλητές.

Τέλος πάντων, αυτή την στιγμή για τον Ολυμπιακό μετράει να προχωρήσει νικηφόρα στο πρωτάθλημα και για να το κάνει πρέπει να κατανοήσει σωστά τα μηνύματα της 2^ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος: η ΑΕΚ έχασε 0-1 στη Ριζούπολη από τον Βόλο, ο ΠΑΟΚ κέρδισε με γκολ στο 96΄ τον Ατρόμητο των 10 παικτών μέσα στην Τούμπα και ο Άρης έφαγε τρία γκολ (1-3) στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό κι άλλαξε προπονητή. Όλα αυτά κάτι λένε και πρέπει να τσιτώσουν τον Ολυμπιακό και να τον ετοιμάσουν για μία μάχη στην Τρίπολη, όπου εκτός των άλλων οι προβλέψεις λένε ότι αργά το απόγευμα, δηλαδή την ώρα του αγώνα, θα βρέξει πολύ.

Ο Ολυμπιακός, στο μεταξύ, περιμένει στο 8^ο φετινό επίσημο παιχνίδι του να αρχίσει να παίρνει περισσότερα γκολ από το σέντερ φορ του. Στα εφτά προηγούμενα, πήρε μόλις ένα, εκείνη την κεφαλιά του Ελ Αραμπί από το κόρνερ του Βαλμπουενά, στα τελευταία λεπτά του 1-1 με την Σλόβαν στο Καραϊσκάκη, όταν ο Μαροκινός είχε μπει αλλαγή. Σε εφτά ματς, ένα γκολ από τον φορ είναι όπως κι αν το δούμε ένας πολύ φτωχός απολογισμός.

Το ευχάριστο είναι ότι τουλάχιστον παίρνει γκολ από τους γύρω γύρω από τον σέντερ φορ παίκτες: ο Ζίνκερναγκελ έχει βάλει δύο γκολ και οι Αγκιμπού Καμαρά, Χουάνγκ, Βαλμπουενά, Ραντζέλοβιτς, Μασούρας από ένα. Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε ρεαλιστές, αν δεν σκοράρει ο φορ, καλό δεν είναι για την ομάδα σου. Με την αποχώρηση του Τικίνιο, τον Χασάν να είναι περισσότερο προς αποχώρηση παρά προς παραμονή και τον Αμπού Καμαρά τραυματία από τις 20 Ιουλίου, δηλαδή εδώ και 40 ημέρες, έχει απομείνει ουσιαστικά ο Ελ Αραμπί, ενώ μόλις έφτασε η τελευταία προσθήκη ο Ουί Τζο Χουάνγκ, από τον οποίο στον Ολυμπιακό περιμένουν πολύ μεγάλες βοήθειες-και δεν αποκλείεται να τον δούμε και κανένα 20λεπτο από σήμερα κιόλας, με μόλις δύο προπονήσεις στα πόδια του.

Ο Αραμπί είναι ξεκάθαρο ότι δεν βρίσκεται και σε περίοδο…ρέντας. Οι ευκαιρίες που έχει χάσει στα τελευταία παιχνίδια είναι πολλές και αρκετά σημαντικές. Μόνο την Πέμπτη είχε τρεις τελικές από καλές θέσεις (δύο σουτ και μία κεφαλιά), ενώ σε δύο περιπτώσεις στα πρώτα λεπτά δεν μπόρεσε να τελειώσει τις φάσεις από εξαιρετικές θέσεις, τη μία γιατί δεν έκανε καλό κοντρόλ και τη δεύτερη γιατί δεν πρόλαβε. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι αφού βρίσκεται τόσο πολύ μέσα στις φάσεις, θα σπάσει η γκίνια του και θα σκοράρει, όπως συνέβη και με τον Μασούρα. Από την άλλη, όσο χάνονται ευκαιρίες, τόσο χάνει την ψυχολογία του ένας κανονιέρης.

Έμπειρος παίκτης ο Αραμπί, βλέπει ότι δεν του κάθεται το γκολ και βοηθάει την ομάδα σε άλλους τομείς. Μην κοιτάτε που έχουν χαθεί τα γκολ-από δικές του πάσες έχουν βγει ουκ ολίγες ευκαιρίες, με τελευταία στο ματς με τον Απόλλωνα Λεμεσού στο Καραϊσκάκη, όταν έβγαλε με έξοχο τρόπο τον Μασούρα σε θέση βολής. Αξιοποιεί, επιπλέον, την ικανότητα του να βγαίνει από την περιοχή και υποδεχόμενος καλά την μπάλα, να την ανοίγει σωστά στα πλάγια κι αμέσως ο ίδιος να σπεύσει πίσω στην περιοχή (έτσι προήλθαν οι δύο φάσεις τις οποίες ατυχώς δεν τελείωσε, τις ξεκίνησε ο ίδιος με έξοχες πάσες σε Άβιλα και Μασούρα προς τα δεξιά). Συμμετέχει στη δημιουργία αντεπιθέσεων, επιστρέφει πίσω και διορθώνει όταν χάσει μία μπάλα.

Μην μπερδευόμαστε, δεν είναι κακή η απόδοση του Αραμπί, τον βλέπουμε λιγότερο καλό απ΄ότι είναι, γιατί δεν σκοράρει-για την ακρίβεια, δεν έχει καλά τελειώματα. Γιατί μπορείς να χάσεις ένα γκολ, αλλά να έχεις κάνει καλή τελική, να πάει η μπάλα ελάχιστα άουτ η, στο δοκάρι, να κάνει ο γκολκίπερ σωτήρια επέμβαση. Με την πλάκα να είναι ότι δεν είχε τη δυνατότητα να σκοράρει ούτε καν από τη διαδικασία των πέναλτι, παρότι ο Ολυμπιακός έφτασε εκεί και με την Σλόβαν και με τον Απόλλωνα Λεμεσού, καθώς και τις δύο φορές είχε γίνει αλλαγή. Όπως είχε γίνει αλλαγή και πέρυσι στη Βουλγαρία, που και τότε το ματς με τη Λούντογκορετς είχε πάει στα πέναλτι.

Παρεμπιπτόντως, κι επειδή γυρίσαμε στη ρεβάνς της προηγούμενης Πέμπτης, να θυμηθούμε ότι κατά βάση η εξέλιξη του από ένα σημείο και μετά ήταν καρμπόν με εκείνη της ρεβάνς με τη Λούντογκορετς. Και στα δύο παιχνίδια ο Ολυμπιακός έμεινε με παίκτη λιγότερο, στο ένα λίγα λεπτά πριν την παράταση και στο άλλο λίγα λεπτά μετά την έναρξη της παράτασης, με αποβολές και στα δύο του Ουσεϊνού Μπα. Και τα δύο πήγαν στην παράταση, αλλά με διαφορετική έκβαση.

Το ποδόσφαιρο αυτή τη φορά χαμογέλασε στον Ολυμπιακό, ίσως διότι αυτός κυνήγησε περισσότερο τη νίκη ακόμη και μετά την αποβολή του Μπα, σε αντίθεση με τον Απόλλωνα, που παίζοντας με παίκτη παραπάνω δεν είχε καν τελική, με εξαίρεση το άστοχο σουτ, ακριβώς στο φάουλ του Μπα (ήταν τυχερός, βέβαια, που οι Κύπριοι αστόχησαν στην εκτέλεση του φάουλ που ο ίδιος έκανε σε άριστη θέση για γκολ. Γιατί αν γίνονταν εκεί και το 1-2 στο 110΄, πιθανότατα δεν θα υπήρχε γυρισμός).

Να υπενθυμίσω ότι στο 113’ και στο 114’ ο Σισέ είχε δύο επικίνδυνες κεφαλιές σε ισάριθμα κόρνερ του Βαλμπουενά, με τον Ολυμπιακό να βγάζει ένα καλό ψυχισμό και να κυνηγάει τη νίκη παρά την αριθμητική υπεροχή του αντίπαλου.

Άσχετο: Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει μία συζήτηση για τον Μανού Μορλάνες της Βιγιαρεάλ και ότι ο 23χρονος Ισπανός θα έβλεπε με καλό μάτι την προοπτική να έρθει να παίξει στον πρωταθλητή Ελλάδας. Δυσκολεύομαι, όμως, να πιστέψω ότι αυτή θα είναι η τελική επιλογή του Ολυμπιακού. Γιατί ναι μεν ο Ολυμπιακός θέλει έναν κεντρικό χαφ περισσότερο 8άρι παρά 6άρι, αλλά τον θέλει να είναι καλός και ανασταλτικά, όχι μόνο δημιουργικά. Ο δε Μορλάνες δεν είναι τέτοιο στιλ. Ο δε άλλος από το ισπανικό πρωτάθλημα για τον οποίο έχει γίνει κουβέντα, ο πιο έμπειρος Ραντόγια, που έμεινε ελεύθερος από τη Λεβάντε, είναι καθαρά αμυντικός χαφ, κλασικό εξάρι, άρα ούτε αυτόν θα έβλεπα στο τέλος της ημέρας. Για να καταλάβουμε, ο Ολυμπιακός ψάχνει έναν μέσο αφενός μεν για να καλύψει το κενό του Μαντί Καμαρά, αφετέρου δε για να δίνει βοήθειες και στον Εμβιλά.