Ο Άρης έχασε περισσότερα από ένα προπονητικό στοίχημα

• Ο Άρης έχει πολλά αφεντικά και ελάχιστους εργάτες
• Δεν είχε ξεκάθαρη τακτική προσέγγιση
• Έχει ο Άρης τις προϋποθέσεις για να κάνει πρωταθλητισμό;

Το μέλλον αυτής της σχέσης ήταν προδιαγεγραμμένο καιρό τώρα γιατί κανένας «συνεταιρισμός» δεν μπορεί να μακροημερεύσει όταν απουσιάζει η στοιχειώδης εμπιστοσύνη. Αυτή είχε χαθεί προ πολλού και εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά μετά από εκείνη την εφιαλτική νύχτα στο Τελ Αβίβ. Τότε άρχισαν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Το πρόγραμμα δεν άλλαξε γιατί η εμφάνιση στον δεύτερο αγώνα δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει την απόλυση. Κι αυτή ήρθε στην πρώτη ευκαιρία, στο Αγρίνιο.

Σωστή ή λάθος έχει μικρή σημασία γιατί πολύ μεγαλύτερη έχει το γεγονός ότι και πάλι ο Άρης βγαίνει στην αγορά για προπονητή μήνα Σεπτέμβρη. Και το λάθος είναι συνεχιζόμενο καθώς ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί με τον Μίκαελ Ένινγκ. Ο Γερμανός είχε τελειώσει από το καλοκαίρι του (2020) αλλά πήρε το χαρτί της απόλυσης τον Σεπτέμβρη, μετά από εκείνον τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Κόλος Κοβαλίβκα κι αφού έγινε το κακό. Το διοικείν εστί προβλέπειν, είναι προτιμότερο να χρειαστεί να απορροφήσεις την ευθύνη ή την αμφισβήτηση μιας απόφασης από το να καταγράψεις την απώλεια ενός στόχου. Ο Άρης λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο για δεύτερη φορά σε βάθος διετίας.

Γι’ αυτόν τον λόγο η απόφαση για την απομάκρυνση του Χερμάν Μπούργος θα έπρεπε να είχε κοινοποιηθεί νωρίτερα από τον Θόδωρο Καρυπίδη από τη στιγμή που δεν είχε χαθεί απλά η εμπιστοσύνη αλλά δεν υπήρχε ούτε οσμή αυτής. Όπως δεν υπήρχε ο κανένας λόγος αναμονής του πρώτου αρνητικού αποτελέσματος για να τοιχοκολληθεί η απόλυση.

Ο Άρης έχει πολλά αφεντικά και ελάχιστους εργάτες

Ο Χερμάν Μπούργος αποχωρεί με 12 νίκες σε 18 αγώνες, απολογισμός ο οποίος δεν είναι άσχημος αλλά οι οκτώ εξ’ αυτών έγιναν με το υλικό που ετοίμασε ο Άκης Μάντζιος. Υπό την καθοδήγηση του Αργεντίνου ο Άρης έγινε πιο δημιουργικός, ήταν πιο τολμηρός σαν ομάδα, αλλά απώλεσε πολλά από τα στοιχεία της αγωνιστικής ταυτότητάς του. Κι αν αυτό δεν έγινε ευρέως αντιληπτό στα περσινά Playoffs, ήρθαν τα πρώτα έξι επίσημα παιχνίδια όπου η ομάδα εμφανίστηκε τρομερά ευάλωτη στη μεσοαμυντική γραμμή.

Από τον Μπούργος περίμενα να επιδείξει μεγαλύτερη στιβαρότητα, να πάψει να είναι η ομάδα τόσο προσωποκεντρική στον τομέα των μεταγραφικών αποφάσεων και να ανεβάσει το επίπεδο αγωνιστικής οργάνωσης της. Επιμένω ότι η απόφαση δημιουργίας ομάδας από την αρχή ήταν σωστή αλλά αυτή θα έπρεπε να είχε συνδυαστεί με τη συμμετοχή (στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας) της συντριπτικής πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών. Ήταν κάτι που θα έπρεπε να είχε απαιτήσει από τον Θόδωρο Καρυπίδη ή να είχε δουλέψει και ο ίδιος προς αυτήν την κατεύθυνση. Το σταθερό επιχείρημα της «καινούργιας ομάδας που χρειάζεται χρόνο» έχει υπόβαθρο αλλά εδώ απουσιάζουν τα βασικά του ποδοσφαίρου.

Ο Αργεντίνος δεν θα φορτωθεί το σύνολο των ευθυνών για τις αδυναμίες που παρουσιάζει το ρόστερ αλλά θα έπρεπε να είχε παρέμβει καταλυτικά σε περιπτώσεις παικτών που αποχώρησαν και των οποίων τα κενά δεν καλύφθηκαν. Σαν τον Λούκας Σάσα ο οποίος συνεχίζει να μνημονεύεται γιατί αυτό το δικαίωμα προσφέρουν αυτοί που τον αντικαθιστούν. Κενό που δεν καλύφθηκε είναι κι αυτό του Ντάνιελ Σούντγκρεν καθώς η δεξιά πλευρά του Άρη αποτελεί μόνιμο αντικείμενο συζήτησης.

Τα στοιχεία αυτών των δύο ποδοσφαιριστών λείπουν από το τωρινό ρόστερ το οποίο έχει γεμίσει «αφεντικά» μα λείπουν οι εργάτες κι αυτό αναδεικνύεται σε κάθε προσπάθεια του αντιπάλου στο transition παιχνίδι. Μέχρι και οι συνεπείς έχουν ξεχάσει τις τακτικές ευθύνες του στο ανασταλτικό κομμάτι. Κι αν ο προπονητής έχει μερίδιο ευθύνης, το ίδιο ισχύει και για τους ποδοσφαιριστές.

Δεν είχε ξεκάθαρη τακτική προσέγγιση

Ο Μπούργος επέλεξε το μονοπάτι της σιωπής σε πάσης φύσεως ερώτηση (μεταγραφικού περιεχομένου ή αξιολόγησης του υλικού ή χρόνου που θα χρειαστεί η ομάδα για να εμφανιστεί έτοιμη) σε σημείο να μην είναι κανείς σε θέση να αποκρυπτογραφήσει τις σκέψεις του. Οι τακτικές προσεγγίσεις του δεν είχαν συνέχεια, δεν εξηγούνταν και γενικώς δεν έβγαζαν ποδοσφαιρική λογική. Για παράδειγμα, στο Τελ Αβίβ και με το σκορ στο 1-0 ο Άρης θύμισε απελπισμένο τζογαδόρο που τραβάει την τελευταία κάρτα για τη διάσωση ή την ολική καταστροφή. Σα να είχε ξεχάσει ότι υπήρχε και δεύτερος αγώνας.

Στον αγώνα με τον Λεβαδειακό στο «Κλ. Βικελίδης» παρέταξε ομάδα με δύο αμυντικά χαφ και στο Αγρίνιο ήταν μόνος και έρημος ο Ντουκουρέ κι ενώ ήταν δεδομένο ότι το παιχνίδι απαιτούσε περισσότερα τρεξίματα. Ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα δείχνει να χωλαίνει σ’ αυτόν τον τομέα.

Εδώ βρίσκεται ο βασικός λόγος της απομάκρυνσής του. Ο Άρης ήταν μια ομάδα η οποία χαρακτηριζόταν από τα αδιάκοπα τρεξίματα και την ασφυκτική πίεση στη ραχοκοκαλιά του αντιπάλου. Τώρα τα τρεξίματα γίνονται μόνο όταν υπάρχουν προϋποθέσεις για γκολ κι όταν γίνονται, η ομάδα δεν παρουσιάζει εικόνα μιας αδιάσπαστης ανθρώπινης μάζας αλλά ενός συνόλου όπου ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο το ότι δέχθηκε γκολ σε όλα τα επίσημα παιχνίδια πλην του αγώνα με τον Λεβαδειακό ο οποίος έκανε έξι σουτ εντός περιοχής.

Έχει ο Άρης τις προϋποθέσεις για να κάνει πρωταθλητισμό;

Η συσσωρευμένη ποιότητα σε μια ομάδα δεν διασφαλίζει κανένα αποτέλεσμα. Οι ρόλοι το κάνουν. Ο Άρης έχει όλες τις προϋποθέσεις για να αποδώσει θεαματικό ποδόσφαιρο, δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι με το υπάρχον ρόστερ μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις πορείας πρωταθλητισμού. Εκτός κι αν προσθέσει τρεχαντήρι στον άξονα, αποδειχθεί… λίρα εκατό ο Ν’Κουλού, αλλάξει η εικόνα των ακραίων μπακ και βελτιωθούν οι Φαμπιάνο, Μπράμπετς οι οποίοι έχουν να ανακόψουν τριπλάσιο ή και τετραπλάσιο αριθμό φάσεων σε σχέση μ’ αυτές που διαχειριζόντουσαν πέρυσι. Γιατί τότε αρκετές επιθέσεις του αντιπάλου τελείωναν στα αμυντικά χαφ. Τώρα η άμυνα του Άρη είναι ανοιχτή σαν ώριμο τριαντάφυλλο.

Προϋποθέσεις για πορεία πρωταθλητισμού δημιουργούνται όταν το υλικό κατευθύνεται από ικανό τεχνικό επιτελείο. Από τον προπονητή που χαράζει τακτική και εμπνέει τους αθλητές του, τους συνεργάτες του που την εκτελούν, τους γυμναστές που έχουν την ευθύνη της τελειοποίησης της φυσικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών, τους εργοφυσιολόγους οι οποίοι καταγράφουν τις δυνάμεις και τις αντοχές του κάθε οργανισμού, παράλληλα με την παροχή πληροφορίας για τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων. Αν θα δημιουργηθεί αυτό το επιτελείο θα φανεί από την επιλογή του επόμενου προπονητή.

Πορεία πρωταθλητισμού σημαίνει κι άλλα πράγματα, εκτός των τεσσάρων γραμμών τα οποία ο Άρης επίσης δεν διαθέτει. Φάνηκε στο Αγρίνιο όπου τόσο ο Παπαπέτρου όσο και ο Γκάμαρης δεν είδαν την ξεκάθαρη παράβαση πέναλτι στην ανατροπή του Ιτούρμπε. Μπορεί να μην άλλαζε κάτι ως προς την εξέλιξη του αγώνα, να παρουσίαζε ο Άρης την ίδια εικόνα μ’ αυτή που είχε στο δεύτερο ημίχρονο και ο Καρέλης να ήταν πιο εύστοχος στη τελική προσπάθεια. Όταν όμως δεν μπορείς να πάρεις αυτό που σου αναλογεί, στην Ελλάδα, στερείσαι προϋποθέσεων.