Παναθηναϊκός: Η απόλυτη εξάρτηση από τον Ρουμπέν Πέρεθ αναδεικνύει την ένδεια της μεσαίας γραμμής

• Είχε - και έχει - μεγάλα πλεονεκτήματα, δεν έκανε αυτό που έπρεπε και μπορούσε

Αξίωμα: υπάρχει ένα ποσοστό αγώνων στη σεζόν όταν κάνεις πρωταθλητισμό («στόχος μας η πρώτη ή η δεύτερη θέση» έχει πει με αρετή και τόλμη ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς) που απλώς τα παίζεις για το τρίποντο. Δεν αναφερόμαστε στα ντέρμπι, τα οποία τα παίζεις για να τα πάρεις, αλλά σχεδόν ποτέ δεν τα παίρνεις αν δεν αποδώσεις τέλεια σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού σου. Αναφερόμαστε σε ματς με κατώτερους αντιπάλους. Πρόκειται για ματς στα οποία στόχος σου δεν είναι να προσφέρεις και θέαμα, να προσθέσεις στοιχεία στο παιχνίδι σου ή να αξιολογήσεις τους αυτοματισμούς και την πρόοδο στην παραγωγική διαδικασία ή στην ανασταλτική λειτουργία.

Κάποια απ΄αυτά τα ματς διεξάγονταν παλαιότερα σε γήπεδα - χωράφια. Κάποια άλλα σε πολύ δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Το χθεσινό με τον Λεβαδειακό ήταν ένα εξ’ αυτών για τον Παναθηναϊκό. Το μετέτρεψαν σε τέτοιου είδους ματς οι απουσίες της τελευταίας στιγμής. Οι πόνοι του Χουάνκαρ στον δικέφαλο και η εντονότατη αδιαθεσία του Ρουμπέν Πέρεθ την Παρασκευή. Ο Χουάνκαρ δεν είναι… Μαρσέλο, αλλά πέρυσι ήταν με τεράστια διαφορά ο Νο 1 αριστερός μπακ του πρωταθλήματος και ειδικά σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό κομβικό γρανάζι στον παραγωγικό μηχανισμό του Τριφυλλιού. Οσο για τον Ρουμπέν;

Είναι τόσο σημαντικός που ο Γιοβάνοβιτς βλέποντας στο πρώτο τέταρτο του β΄ ημιχρόνου να τον… «παίζει» ο Λεβαδειακός μέσα στη Λεωφόρο κατά το κοινώς λεγόμενον, υποχρεώθηκε να τον σηκώσει από τον πάγκο και να τον χρησιμοποιήσει αντί του Βέρμπιτς που ολοφάνερα είναι ακόμα για… ένα ημίχρονο στο επίπεδο που πραγματικά θέλει ένταση και ενέργεια ο κόουτς. Νικούσε από το 3' ο Παναθηναϊκός, έπαιζε εντός έδρας εναντίον της θεωρητικά κατώτερης ομάδας του πρωταθλήματος, αλλά δεν είχε ούτε κατοχή μπάλας, ούτε κυκλοφορία, ούτε αξιόλογες τελικές φάσεις! Και ω του θαύματος, με το που μπήκε ο Ισπανός και τακτοποιήθηκαν στις θέσεις τους ο Κουρμπέλης με τον Τσέριν ο Παναθηναϊκός βρήκε σε κόντρα επιθέσεις (!!!) τέσσερις σπουδαίες φάσεις για να πετύχει το 2-0 και να «καθαρίσει» χωρίς άγχος το ματς. Δεν τα κατάφερε δυο φορές ο Σπόραρ, μια ο Παλάσιος, μια ο Σάρλια με καρφωτή κεφαλιά. Εμεινε το 1-0, το 3/3, η κορυφή, το χειροκρότημα, πάει παρακάτω ο Παναθηναϊκός. Το θέμα είναι… πώς πάει παρακάτω.

Ναι, χθες του έλειπαν ο Σένκεφελντ με τον Μάγκνουσον, των οποίων η απουσία σε τέτοιου είδους ματς δεν επηρεάζει τον Παναθηναϊκό τόσο πολύ αμυντικά, όσο επιθετικά. Διότι ο Ολλανδός είναι αυτός που λόγω αυτοπεποίθησης και κλάσης «ανεβάζει» όλη την άμυνα και ο Ισλανδός είναι ο play maker από την πρώτη ζώνη που έχει και τη σωστή κάθετη στη μεσαία γραμμή και την «40άρα» αλλαγή πλευράς. Ναι, του έλειπαν ο Χουάνκαρ με τον Ρουμπέν. Ναι, ο Μπερνάρ έβγαζε selfies στις θέσεις των επισήμων (όπως και ο Αλαφούζος, τι τεράστια αλλαγή διάθεσης για έναν μεγαλομέτοχο που μέχρι πέρυσι δεν πήγαινε καν στο γήπεδο!) και ο Βέρμπιτς ακόμα δεν είναι απολύτως έτοιμος. Όλα αυτά κατανοητά, δεκτά και σε τελική ανάλυση βάσιμα για το «1-0 και πάμε για ντους». Παρακάτω όμως; Θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον μέχρι τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου να υποστηρίξει την τροχιά πρωταθλητισμού στην οποία έχει μπει με πέντε χαφ και ένα ματς ανά εβδομάδα;

Είχε - και έχει - μεγάλα πλεονεκτήματα, δεν έκανε αυτό που έπρεπε και μπορούσε

Θα το δούμε. Πάντως και ο Μπερνάρ και ο αντικαταστάτης του Αλεξανδρόπουλου (διότι θα είναι μεγάλη έκπληξη πια αν πάρει δύο μέσους ο Παναθηναϊκός μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου, πιθανότατα θα πάρει έναν, κατά τη διάρκεια της προσεχούς εβδομάδας…) θα χρειαστούν το χρόνο τους. Και εδώ είναι το σημείο - κλειδί για τον Παναθηναϊκό: θα την κερδίσει ή θα την χάσει την τόσο μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε αυτή τη σεζόν λόγω των τεράστιων μαζικών αλλαγών σε Ολυμπιακό - ΑΕΚ - Αρη και τις «μη μεταγραφές» του πάντα υπολογίσιμου για πρωταθλητισμό ΠΑΟΚ; Εντύπωσή μας είναι πως ήδη έχει χάσει μια μεγάλη ευκαιρία, αφήνοντας να περάσουν τρεις μήνες (!!!) χωρίς να έχει βάλει στην ομάδα έναν δημιουργικό μέσο στη θέση των Γκατσίνοβιτς - Βιγιαφάνιες και όντας τελείως παράλογα απροετοίμαστος στην προοπτική πώλησης του Αλεξανδρόπουλου. Είχε αξιόλογη «μαγιά» από πέρυσι.

Είχε προπονητή που κατάφερε να δώσει ταυτότητα στην ομάδα. Βρήκε πολύ γρήγορα ένα καλό «οκτάρι» και τον σέντερ φορ που έψαχνε. Είχε από πέρυσι σούπερ θετική αύρα από την κερκίδα - φάνηκε και στον αποκλεισμό από τη Σλάβια - και παίκτες με ισχυρή αυτοπεποίθηση μετά το εκπληκτικό τελευταίο δίμηνο σε play offs και τελικό Κυπέλλου, όπου κοίταξαν στα μάτια τους πάντες. Ομως δεν έκανε αυτό που έπρεπε και μπορούσε ο Παναθηναϊκός που συνεχίζει να ψάχνει στα «χασομέρια» έναν… ρημάδη χαφ. Αν και σε ποιο βαθμό θα πληρώσει αυτά τα σφάλματα; Θα φανεί μέχρι τον Ιανουάριο όταν θα έχει περιθώριο για «διορθώσεις».

Ο σούπερ Μπρινιόλι, ο τούρμπο Παλάσιος, οι χαμένες ευκαιρίες των Γκάνεα - Σπόραρ

Επιστρέφοντας στο σήμερα, και σε επιμέρους - ατομικού επιπέδου - αξιοσημείωτα θέματα από το χθεσινό παιχνίδι, θα μπορούσε κάποιος να σημειώσει τα εξής…

• O Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει δεχθεί γκολ στις πρώτες τρεις αγωνιστικές και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη διαφορά επιπέδου με τον Ιωνικό, τον ΟΦΗ και τον Λεβαδειακό, αλλά και στον Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Ο Ιταλός, όπως στο παιχνίδι με τον Ιωνικό, έτσι και χθες, κράτησε το «μηδέν» στη μία και μοναδική πολύ μεγάλη φάση του αντιπάλου (τετ α τετ Μάντζης, καρφωτή κεφαλιά Βινίσιους). Είναι σε πολύ καλή κατάσταση και δεν δίνει… δικαίωμα προς το παρόν στον Λοντίγκιν να διεκδικήσει τη θέση.
• Ο Γκάνεα ήταν απογοητευτικός επιθετικά. Πραγματικά απογοητευτικός. Και δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες σαν τη χθεσινή για να αποδείξει ότι μπορεί (που δεν μπορεί…) να διεκδικήσει περισσότερο χρόνο από τον Χουάνκαρ. Θα αρκεστεί στο να κάνει τα… ρεπό του περυσινού κορυφαίου αριστερού μπακ του πρωταθλήματος. Σε όλο το ματς ο Παναθηναϊκός αναπτυσσόταν μονότονα από τη δεξιά πτέρυγα και αυτό επηρέασε και τον Βέρμπιτς (αριστερός εξτρέμ), ο οποίος δοκίμασε πολύ λίγες προσπάθειες.
• Με τον Ρουμπέν στον πάγκο ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε σε ματς χαμηλού ρίσκου να δοκιμάσει τον Τσέριν στο «6». Κάνει πολλά - πάρα πολλά - ο Σλοβένος μέσος στο παιχνίδι, αλλά «εξάρι» δεν είναι. Όχι μόνος του τουλάχιστον. Μεγάλη η διαφορά του με τον Ισπανό.
• Ηταν απίστευτο, αλλά ο Παλάσιος που έχει απουσιάσει από δύο ματς εδώ και ένα χρόνο (ΠΑΟΚ για ξεκούραση, Σλάβια λόγω αποβολής) έμοιαζε να πήγε στο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό στο 60’ και να τρέχει περισσότερο από όλους στο τελευταίο ημίωρο του αγώνα: ακαταπόνητος! Αντιθέτως, ο Αϊτόρ που «αλώνιζε» επί 60 λεπτά και ήταν ο καλύτερος του γηπέδου ως «δεκάρι», μετά το 60’ «έσβησε». Πρέπει να κάνει καλύτερη διαχείριση των καυσίμων του γιατί θα έρθουν πολύ δυσκολότερα παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό!
• Το έχουμε πει από την πρώτη φορά που είδαμε τον Σπόραρ: θα βάλει πολλά, θα χάσει πολλά! Κάποια απ΄αυτά που θα χάσει θα είναι κρίσιμα για την ομάδα του, όπως επί παραδείγματι οι δυο φάσεις στη ρεβάνς με τη Σλάβια (δοκάρι, τετ α τετ υπό πίεση). Χθες οι ευκαιρίες του δεν κόστισαν. Πήρε δυο έξοχες ασίστ από τον Παλάσιος και τον Τσέριν στο ύψος του πέναλτι, νικήθηκε σε αμφότερες, από τον Βινίσιους και τον κίπερ Μάρκοβιτς.
• Είχε δικαίωμα για πέντε αλλαγές ο Γιοβάνοβιτς. Εκανε μία αλλαγή τακτικής (Ρουμπέν αντί Βέρμπιτς στο 61’), μια αναγκαστική λόγω τραυματισμού (Σάντσεθ αντί Γκάνεα στο 82’) και μια πραγματικά ακατανόητη για το χρονικό σημείο της (Ιωαννίδης αντί Σπόραρ στο 90’!). Δεν έβαλε τον Μάγκνουσον για να του δώσει 10-15 λεπτά αντί ενός εκ των Σάρλια - Πούγγουρα και φυσικά δεν έβαλε Σιδερά - Φρόκου - Καμπετσή. Αυτός ήταν χθες ο πάγκος του Παναθηναϊκού. Οποιοι δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, ας το πάρουν: δεν ρισκάρει ο Γιοβάνοβιτς! Καλώς ή κακώς, δεν ρισκάρει! Με το ματς στη λεπτή κλωστή του 1-0 δεν έβαλε ούτε καν τον Βαγιαννίδη αντί του εμφανώς εξαντλημένου μετά το 60’, Αϊτόρ. Το σημειώνουμε για να μην περιμένουν κάποιοι να πάρει εφέτος… δέκα ματς ο Φρόκου και… 25 ο «Βάγια». Με τους έτοιμους και τους έμπειρους θα προχωρήσει…