Αυτός ναι, είναι ο παίκτης-ορχήστρα του Ολυμπιακού!

Αντί προλόγου: το καλύτερο στιγμιότυπο του χθεσινού αγώνα στο Καραϊσκάκη ήταν εκεί που πήγε να μπει αλλαγή ο Ραντζέλοβιτς κι ο τηλεοπτικός φακός έπιασε τον Παπασταθόπουλο να τον πλησιάζει και να τον ασπάζεται, ενθαρρύνοντας τον. Πραγματικά μου άρεσε αυτή η κίνηση του Σωκράτη. Έτσι πρέπει να είναι μία μεγάλη ομάδα.

Έχουμε συνηθίσει πιά να είναι όλα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού αγχωτικά!

Υπό αυτή την έννοια δεν μας εξέπληξε και αυτό με τον Ιωνικό (3-1), με το τρίτο γκολ να έρχεται στο 95’. Ο Ολυμπιακός με τη μισή ενδεκάδα του να αποτελείται από μεταγραφές, δεν έπιασε ποτέ σταθερά υψηλό ρυθμό, ούτε καν στο α΄ ημίχρονο, στο οποίο προηγήθηκε με 2-0. Και εκείνο το εξαιρετικό φάουλ του Μεντόσα με την έναρξη του β΄ ημιχρόνου, έβαλε πίεση στην ομάδα, την οποία απορρόφησε σε ένα σοβαρό βαθμό ο Βατσλίκ με τη σωτήρια επέμβαση του αμέσως μετά στην κοντινή κεφαλιά-παρεμπιπτόντως ο Τσέχος, που χθες βγήκε και έδιωξε την μπάλα στον αέρα σε δύο κόρνερ αντιλαμβανόμενος την κριτική για την αδυναμία του στις εξόδους, μοιάζει να είναι καλύτερος στα…πέναλτι παρά στα φάουλ (!), αφού και στην καταστροφική ήττα από τη Μακάμπι είχε δεχθεί γκολ από φάουλ από την ίδια θέση (και τότε το σουτ ήταν και λιγότερο επικίνδυνο από το χθεσινό).

Δεν μπορώ, βέβαια, να κατανοήσω τον Μανωλά. Ήταν ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, καθάριζε χαμηλά και ψηλά, έβγαινε πρώτος στην μπάλα, ήταν γρήγορος στις επεμβάσεις του. Κι όμως, σε μία στιγμή λες και του κόλλησε το μυαλό έδωσε πάσα σε αντίπαλο στα τρία μέτρα (και μετά έτρεξε και το διόρθωσε), πάνω απ΄ όλα όμως θα μπορούσε να αποφύγει το φάουλ στη φάση της μείωσης του σκορ του Ιωνικού. Δεν υπήρχε λόγος να πάει να ρισκάρει με τάκλιν ένα φάουλ σε τέτοια θέση, ειδικά ένας έμπειρος αμυντικός όπως αυτός. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ενεργεί έτσι: από τη μία τον βλέπεις να τα δίνει όλα, από την άλλη θα το κάνει το λάθος, όπως π.χ. με εκείνο το αυτογκόλ με τον ΠΑΣ, άσχετα αν δεν μέτρησε λόγω οφσάιντ. Από τον Μανωλά ο Ολυμπιακός περιμένει ολοκληρωμένες εμφανίσεις. Και μέχρι τώρα δεν τις βλέπει…

Σκέφτομαι, με αφορμή τον Μανωλά, ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει τόσες μεταγραφές (με πολλά χρήματα και τεράστια συμβόλαια) την τελευταία τριετία κι έχει πάρει πολύ λιγότερα πράγματα απ΄ όσα περίμενε. Αυτό το καλοκαίρι θα το κλείσει με καμιά 15αριά προσθήκες! Συμφωνώ ότι είναι νωρίς να κρίνουμε τόσο νωρίς νεοαποκτηθέντες παίκτες, αλλά θυμάμαι ότι πέρυσι είχε φανεί από την αρχή ότι μόνο ο Βατσλίκ, με τα καλά του και τα άσχημα του (αν δεν τα είχε κι αυτά, θα έπαιζε ακόμη στη Σεβίλλη) θα βοηθούσε πραγματικά. Όπως και πρόπερσι είχε φανεί ότι μόνο ο Εμβιλά θα έκανε τη διαφορά.

Αρνούμαι να πιστέψω ότι και φέτος θα συμβεί το ίδιο πράγμα! Οι προσδοκίες μου είναι μεγάλες τουλάχιστον για τον Μπιέλ, αλλά και τον Μποόουλερ και τον Ουί Τζο-ο Μαρτσέλο είναι μία ξεχωριστή περίπτωση, μία κατηγορία μόνος του! Αλλά απ΄ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα από τους νέους παίκτες, ο Ζίνκερναγκελ κι ο Ντε Λα Φουέντε έχουν δείξει λίγα πράγματα (εξ ου κι έμειναν εκτός ευρωπαϊκής λίστας), ο Άβιλα το ίδιο λίγα, ο Ουί Τζο στο ξεκίνημα του δεν μας έχει…τρελάνει, ενώ τον Βρσάλικο και τον Αμπού Καμαρά με το που τους είδαμε σε ένα-δύο ματς, δεν τους ξαναείδαμε λόγω τραυματισμών. Τους δε νέους, τον Λάιντνερ και τον Αλίγιαγκιτς, δεν τους έχουμε δει καν.

Το ευχάριστο είναι ότι ο Μπιέλ, χωρίς να κάνει καμία σπουδαία εμφάνιση (με δύο προπονήσεις άλλωστε στα πόδια του, ε;), έδωσε από το πρώτο του κιόλας παιχνίδια αυτό για το οποίο τον χρυσοπλήρωσε ο σύλλογος: ένα γκολ και μία καλή εκτέλεση κόρνερ από το οποίο ήρθε το άλλο γκολ. Αλλά αυτός που από την πρώτη στιγμή μας έχει κερδίσει είναι ο Χουάνγκ! Αυτόν τον βλέπεις και λες, «είναι παίκτης»! Και τι παίκτης, ορχήστρα! Μοιάζει να τα κάνει όλα μέσα στο γήπεδο και σχεδόν όλα καλά. Φτου να μην το ματιάσουμε το παιδί, αλλά στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια στα οποία έχει παίξει (με τον Απόλλωνα στην Κύπρο, με τον Αστέρα στην Τρίπολη και με τον Ιωνικό στο Καραϊσκάκη) ήταν, μακράν, ο κορυφαίος του Ολυμπιακού! Μόνο στη ρεβάνς με τον Απόλλωνα δεν ήταν τόσο καλός, κι αυτός δεν ξέρω μήπως ήταν επειδή προέρχονταν από τον τραυματισμό του στο πρώτο ματς, που του είχε στερήσει τη συμμετοχή στο ματς με τον ΠΑΣ.

Ο Κορεάτης μοιάζει να είναι παντού! Σαν 8άρι, γυρίζει και βοηθάει στην άμυνα, ακόμη και μέσα η, γύρω από την περιοχή του Βατσλίκ (από μία δική του επέμβαση σε ρόλο…δεξιού μπακ ξεκίνησε χθες η ονειρώδης αντεπίθεση για το 2-0), περνάει σωστές πάσες, αλλάζει το παιχνίδι, ντριμπλάρει, κινείται σωστά και σε μικρούς χώρους, σουτάρει, αλλά και κόβει αντεπιθέσεις, μπλοκάρει σουτ αντίπαλων, κάνει τάκλιν, παίρνει κεφαλιές και κυρίως κλέβει συνεχώς μπάλες με την αποτελεσματική του πίεση ψηλά, ξεκινώντας ευκαιρίες. Όταν δε παίζει 10άρι, όπως χθες στο τελευταίο 20λεπτο, είδαμε τι ωραία έβγαλε σε θέση γκολ τον Ραντζέλοβιτς (στο σουτ του Σέρβου στο δοκάρι). Και θυμόμαστε ότι όταν έπαιξε 10άρι στην Κύπρο είχε βάλει γκολ κι ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις.

Νομίζω ότι το καλό παιχνίδι του Χουάνγκ θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο όταν ο συμπατριώτης του Ουί Τζο βρεθεί σε νορμάλ κατάσταση-γιατί δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό που βλέπουμε είναι η νορμάλ του κατάσταση. Χθες έψαξε να τον βρει σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις με πάσες για φάσεις, αλλά στη μία ο φορ του Ολυμπιακού δεν κινήθηκε σωστά κι η μπάλα τον βρήκε στο σώμα του (το ίδιο περιέργως συνέβη και σε μία καλή κάθετη του Μασούρα) και στην άλλη δεν έδειξε δυνάμεις για να κάνει σπριντ και να εκμεταλλευθεί την πάσα. Σαν να φαίνεται βαρύς ο Ουί Τζο, κάτι που δεν συνάδει με αυτό για το οποίο ακριβώς φημίζεται, δηλαδή την κινητικότητα.

Μπορεί να μην μας γεμίζει το μάτι έτσι όπως έπαιξε σε συνολικά 80 λεπτά με τον Αστέρα και τον Ιωνικό, με λάθος κοντρόλ και πάσες και εκείνη την απίθανη προ κενής εστίας ευκαιρία που έχασε, αλλά ας δικαιολογήσουμε τουλάχιστον την βραδύτητα που δείχνει από το ότι ουσιαστικά είχε να παίξει από τις 14 Ιουνίου. Κι ας τον επαινέσουμε για την ομαδικότητα του στην ασίστ προς τον Πιέλ για το 2-0, τη διάθεση του να βγαίνει έξω από την περιοχή για να κάνει συνεργασίες και τον τρόπο που βάζει το σώμα του για να παίξει ως φορ-κολόνα, κερδίζοντας φάουλ από τους αντίπαλους στόπερ.

Είναι δε κομβικής σημασίας να βγει η μεταγραφή του Ουι Τζο, καθώς δείχνει εξαιρετικά δύσκολο να μπορεί και φέτος ο Ολυμπιακός να στηριχθεί τόσο πολύ στον Αραμπί στη θέση του φορ.

Άσχετο: ο Μπακαγιόκο παραμένει βασικός στόχος του Ολυμπιακού για να ενισχυθεί στη θέση Νο 6. Μεταγραφή που ίσως γίνει άμεσα, αν λυθεί ένα θέμα γραφειοκρατικού χαρακτήρα-αν όχι, θα γίνει την 1^η Γενάρη. Με την υποσημείωση ότι ο Ολυμπιακός αν καταστεί ανέφικτη η μεταγραφή τώρα, δεν αποκλείεται να κάνει κίνηση για ενίσχυση του με άλλο παίκτη «και το Γενάρη βλέπει» για τον Μπακαγιόκο.