Ο Άρης βελτιώνεται αλλά έχει δρόμο μπροστά του

• Η σημασία του εσωτερικού ανταγωνισμού
• Γιατί διαμαρτύρεται ο Άρης…

Η ανθεκτικότητα κάθε προπονητή επιβεβαιώνεται ή διαψεύδεται από την προσαρμογή του στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παικτών του. Πώς θα τα χρησιμοποιήσει προς όφελος της ομάδας του, ποιες κινήσεις θα κάνει με σκοπό να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Καθώς ο Τόλης Τερζής ετοιμάζεται να παραδώσει την μπαγκέτα στον Άλαν Πάρντιου, έχει το δικαίωμα να νιώθει ικανοποιημένος από το έργο του γιατί μέσα σε δύο εβδομάδες κατάφερε να κάνει πιο compact τον Άρη. Σε σημείο να αδικείται από τον απολογισμό της μίας νίκης και μίας ισοπαλίας γιατί άξιζε να κερδίσει και το παραδοσιακό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης.

Για παράδειγμα, στην Τρίπολη άφησε στην άκρη το σχέδιο των δύο αμυντικών χαφ γιατί δεν το υποστηρίζει κανείς άλλος πλην του Σέικ Ντουκουρέ κι αυτό φάνηκε από τη στιγμή που ο Ιβοριανός μέσος αποχώρησε λόγω τραυματισμού. Γνώριζε επίσης ότι ο Αστέρας δίνει την κατοχή της μπάλας οπότε χρειαζόταν δύο δημιουργικούς χαφ από τον έναν παραπάνω κόφτη. Κι έτσι προσάρμοσε την ομάδα του πάνω στα στοιχεία που μπορεί να «διαφημίσει» αλλάζοντας τη διάταξη και χρησιμοποιώντας σε ρόλο εσωτερικών μέσων δύο ποδοσφαιριστές (Μάνου Γκαρθία, Ματέο Γκαρσία) με καθαρά επιθετικά χαρακτηριστικά μειώνοντας παράλληλα την απόσταση του 6αριου με τους δύο κεντρικούς αμυντικούς. Με εξαίρεση τη δράση του Ριέρα στον άξονα, «κλείδωσε» τη δημιουργία του Αστέρα Τρίπολης στο πρώτο ημίχρονο. Όπως είπε και ο ίδιος, στα τελευταία χρόνια ο Άρης δεν συνηθίζει να παίζει αυτή τη διάταξη (4-3-3), τούτο όμως είχε μικρή σημασία. Η αγωνιστική λογική μιας ομάδας διαμορφώνεται αναλόγως των ποιοτικών χαρακτηριστικών των παικτών. Αν ένας προπονητής επιμένει να βάζει τη λογική του πάνω από τα στοιχεία των παικτών δεν είναι τίποτε λιγότερο από ξεροκέφαλος.

Σε αυτές τις δύο εβδομάδες ο Τερζής έκανε πιο compact μια ομάδα η οποία δεν είχε συνοχή δίχως να αλλάξει κάτι στον τομέα ανταπόκρισης κάποιων παικτών. Αυτό φάνηκε όταν ο Ντουκουρέ κάθισε υποχρεωτικά στον πάγκο. Ο Άρης έχασε τις δομές του στο γήπεδο, είχε δυσκολία ακόμη και στην παρακολούθηση των κινήσεων του αντιπάλου αλλά αποδείχθηκε περίτρανα ότι το δίδυμο των στόπερ και ο Χουλιάν Κουέστα είναι μερικές από τις αγωνιστικές εγγυήσεις του. Ο Ν’Κουλού «φώναξε» ότι έπαιξε επίσημο αγώνα έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο κι αυτό έγινε πιο ορατό από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιήθηκε στη φυσική θέση του. Ο δε Πάπε Σέικ Ντιόπ απέχει παρασάγκας από αυτό που όλοι φανταζόμασταν όταν ολοκληρώθηκε αυτή η μεταγραφή. Αντιλαμβάνομαι τις ισορροπίες που υπάρχουν σε μια ομάδα, προσωπικά όμως θα ήθελα να δω τον πιτσιρικά τον Ραφαήλ Σγούρο ο οποίος άφησε καλές εντυπώσεις στα φιλικά προετοιμασίας.

Η σημασία του εσωτερικού ανταγωνισμού

Αυτή αποδεικνύεται μέσα από τη βελτίωση του Σαλέμ Εμπακατά ο οποίος έφτασε στο σημείο να ανακηρυχθεί πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Δίχως το παραμικρό πρόβλημα ελέγχου της πλευράς του, γλιτώνοντας (δις) την ομάδα του στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου και παράλληλα πατώντας περιοχή για το 0-2. Πριν από 2-3 εβδομάδες οι οιωνοί ήταν δυσοίωνοι για τον Εμπακατά γιατί η εμφάνισή του στο Τελ Αβίβ ήταν απερίγραπτα κακή. Προφανώς αντιλήφθηκε ότι σε συνδυασμό με την παρουσία του Οντουμπάτζο δεν είχε καιρό για χάσιμο και πρόσθεσε έναν πονοκέφαλο στον προπονητή που έρχεται. Μέσα από αυτή τη διαδικασία (του εσωτερικού ανταγωνισμού) αναδείχθηκε εξάλλου και ο Ντάνιελ Μαντσίνι ο οποίος επίσης έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζεται ό,τι ποιοτικότερο και κυρίως συνεπές στην επιθετική γραμμή της ομάδας.

Η περίπτωση του Ματέο Γκαρσία είναι ξεχωριστή. Πρόσφατα, συζητώντας με τον Άγγελο Χαριστέα στον αέρα του Metropolis 95.5 και καθώς έχει ζήσει τον Αργεντίνο μέσα από τη συνύπαρξή τους στον Άρη η άποψη που διατύπωσε οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα είναι καθαρά ψυχολογικό. «Ο Ματέο φορτώθηκε περισσότερες ευθύνες από αυτές που μπορούσε να αναλάβει», είπε και εκτίμησε ότι αν ο Άρης θέλει να αποσβέσει την επένδυσή του θα πρέπει να στηρίξει τον Αργεντίνο όταν αυτός δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις αγωνιστικές ευθύνες του. Χθες για παράδειγμα ο Ματέο έκανε εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο. Το πρώτο γκολ ξεκίνησε από τη δική του ατομική ενέργεια. Στο δεύτερο ημίχρονο ένας άλλος παίκτης μπήκε στο γήπεδο. Ξεκινώντας από τη φάση του 47ου λεπτού όπου αντί μιας απλής πάσας αποδέσμευσης έκανε επίδειξη τεχνικών ικανοτήτων με συνέπεια την απώλεια της κατοχής και χρειάστηκε η διπλή επέμβαση του Εμπακατά, για να ακολουθήσει η απευθεία αποβολή του. Ο Ματέο πρέπει να στηριχθεί, πρωτίστως όμως οφείλει ο ίδιος να στηρίξει τον εαυτό του και να πάψει να τον αδικεί.

Γιατί διαμαρτύρεται ο Άρης…

Στα δικά μου μάτια, η διαιτησία του Κωνσταντίνου Τσέτσιλα ήταν κακή. Ξεκινάει το παιχνίδι και τιμωρεί με κίτρινη κάρτα τον Φαμπιάνο εφαρμόζοντας τον κανονισμό γιατί ο Βραζιλιάνος έβαλε αγκώνα στο πρόσωπο του Μπαράλες στην πρώτη διεκδίκηση της μπάλας. Σωστή. Στη συνέχεια ξεχνάει το γράμμα του νόμου σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις κίτρινης κάρτας παικτών του Αστέρα Τρίπολης. Μετά επανέρχεται στη λογική του by the book στη σωστή αποβολή του Ματεο Γκαρσία μετατρέποντας την κίτρινη σε κόκκινη.

Ο Τσέτσιλας διαμόρφωσε δεδομένα ως προς το πώς θα παίξουν οι δύο ομάδες γιατί όταν δεν τιμωρείς τους παίκτες μιας ομάδας αυτομάτως δίνεις το δικαίωμα να προσθέσουν σκληράδα σε μαρκαρίσματα. Σαν αυτά που έγιναν σε φάσεις ανάκτησης της κατοχής από τους παίκτες του Αστέρα στο δεύτερο ημίχρονο. Προφανώς αποδείχθηκε ανεπαρκής γιατί μετέτρεψε το πειθαρχικό σε πλαστελίνη και αναλόγως «έπλαθε» όπως έκαναν τα «πρωτάκια» στη σημερινή έναρξη της σχολικής περιόδου. Μόνο που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται «πρωτάκια» αλλά επαγγελματίες διαιτητές οι οποίοι θα έχουν τα ίδια κριτήρια.

Ο Άρης φωνάζει γιατί τα διαφορετικά κριτήρια στην Τρίπολη συνδυάζονται με τον μη καταλογισμό πέναλτι στον αγώνα με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Δηλαδή και στα δύο εκτός έδρας παιχνίδια βλέπει σοβαρά λάθη τα οποία αλλοιώνουν τους κανόνες ισονομίας που πρέπει να επικρατούν σε κάθε αγώνα.