Ο Ολυμπιακός χρειάζεται προπονητή που θα κάνει reset

Η ομάδα του Σαββατοκύριακου προφανώς είναι ο Άρης, για τη νίκη που έκανε και τον τρόπο με τον οποίο έφτασε σε αυτή, αλλά επειδή η διακοπή μας δίνει το περιθώριο να αναλύσουμε σε μεγαλύτερο βάθος όσα έχουμε δει στον κύκλο των πρώτων πέντε αγωνιστικών της Superleague, τώρα που το δείγμα είναι ελαφρώς μεγαλύτερο και επιτρέπει τις πρώτες διαπιστώσεις, ας ξεκινήσουμε με την πιο επίκαιρη συζήτηση: ποιος μπορεί να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση στον Ολυμπιακό;

Μια ομάδα με 14 μεταγραφές, που μπορεί να αυξηθούν τούτες τις μέρες, είναι μια καινούργια ομάδα συγκριτικά με αυτή που ξεκίνησε την προετοιμασία. Ομάδα χωρίς πεπατημένη, για να την ακολουθήσει κανείς, σχετικά με τον τρόπο που αυτή συμπεριφέρεται στις διαφορετικές φάσεις του παιχνιδιού. Αν εξαιρέσεις το μοτίβο ανάπτυξης κατά το οποίο ο Εμβιλά οπισθοχωρεί για να πάρει την μπάλα από τους στόπερ και να ψάξει να βρει με μια διαγώνια ή κάθετη πάσα έναν συμπαίκτη με ελεύθερο χώρο στα όρια του επιθετικού τρίτου του τερέν, δεν υπήρξε καμία άλλα αρχή στην επιθετική ανάπτυξη. Άλλα πράγματα προσπαθούσε να κάνει με τον Πέδρο Μαρτίνς ο Ολυμπιακός, άλλα προσπάθησε να κάνει με τον Κάρλος Κορμπεράν, άλλοι παίκτες προσπαθούσαν να υλοποιήσουν το μοντέλο του Πορτογάλου, άλλοι το μοντέλο του Ισπανού, άλλοι βρίσκονται και θα βρεθούν στην διάθεση του νέου προπονητή.

Στην πραγματικότητα όποιος αναλάβει δεν έχει άλλη επιλογή από το reset. Δηλαδή να ξεκινήσει από τα βασικά, και κυρίως να βάλει αρχές για την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού. Διότι κάποιος που θα συνεννοηθεί με τους παίκτες προκειμένου να χτίσει την συμπεριφορά στην φάση άμυνας, μπορεί να έχει την ρεαλιστική προσδοκία ότι η ατομική ποιότητα θα καλύψει το ομαδικό έλλειμμα στην επιθετική λειτουργία. Με άλλα λόγια, θα μπορεί να περιμένει νίκες του “μισό μηδέν”, με τις οποίες θα φτιάξει η ψυχολογία και θα δοθεί ο χρόνος και η ηρεμία στον προπονητή για να βάλει στοιχεία που θα βελτιώσουν την ομαδική λειτουργία στην φάση επίθεσης.

Για να το κάνει αυτό, ένας προπονητής πρέπει να πείθει με τη φήμη τους ποδοσφαιριστές ότι έχει την τεχνογνωσία. Και επειδή πλέον στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού υπάρχουν πολύ μεγάλα “εγώ”, για να “την παλέψει” ένας προπονητής πρέπει να έχει ονοματεπώνυμο που πείθει ότι έχει γνώση και εμπειρία για να τους καθοδηγήσει. Άρα αν κάποιος δεν έχει όνομα που πείθει και εσωτερικά, στα αποδυτήρια, και εξωτερικά, στην εξέδρα, θα δυσκολευτεί περισσότερο από τον Κορμπεράν.

Η ποιότητα στο ρόστερ του Ολυμπιακού είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, όσο ήταν στις ενέργειες του Χουάνγκ στην φάση επίτευξης του γκολ επί του Άρη. Συνεπώς, χωρίς συζήτηση, ένας προπονητής που θα πείθει “εξ όψεως” ότι ξέρει τη δουλειά και θα τακτοποιήσει στο τερέν μια ομάδα που θα εφαρμόζει τις βασικές αρχές της αμυντικής λειτουργίας, είναι ένας προπονητής που σχετικά σύντομα θα πετύχει, ακόμη και μέσα στα παιχνίδια, τις βελτιώσεις στην τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών και τους ρόλους που αναλαμβάνουν προκειμένου να φτάνουν με την μπάλα στο επιθετικό τρίτο. Φυσικά όσο πιο σύνθετο είναι στην επιθετική ανάπτυξη το ποδόσφαιρο που πρεσβεύει τόσο πιο μακρύ το διάστημα που θα απαιτηθεί μέχρι να δει την ομάδα του να εμφανίζει στα παιχνίδια τα στοιχεία που εκείνος θέλει να αναδύονται μέσα από τις συνεργασίες. Όμως με την ποιότητα που έχει, προκειμένου να βγει από το σημερινό αγωνιστικό τέλμα ο Ολυμπιακός, δεν χρειάζεται να παίξει ξαφνικά την τελευταία έκδοση του positional play· αρκεί να ξεκινήσει με τα βασικά της επιθετικής ανάπτυξης, αν προηγουμένως έχει χτίσει αποτελεσματική αμυντική λειτουργία.

Βεβαίως τέτοιο προπονητή χρειαζόταν να αναζητήσει ο Ολυμπιακός και προτού επιλέξει τον Κορμπεράν. Όμως μετά από αυτό που έχει συμβεί στην διάρκεια των τελευταίων 50 ημερών, δηλαδή την αγωνιστική εικόνα αλλά και τις μεταγραφές, ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται απλώς έναν πεπειραμένο και εγνωσμένης αξίας προπονητή - τον έχει ανάγκη. Διότι η σημερινή κατάσταση ζητάει παρεμβάσεις με χειρουργική ακρίβεια, από κάποιον του οποίου η ηγεσία μπορεί να εμπνεύσει ποδοσφαιριστές με μεγάλα “εγώ”, οι οποίοι έχουν συνωστιστεί στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού και θα γίνουν ανεξέλεγκτοι αν δεν υπάρξει η νοοτροπία που θα δημιουργήσει συλλογική κουλτούρα. Και όλα αυτά δεν μπορεί να τα πετύχει εύκολα ένας προπονητής που δεν τα έχει ξαναζήσει.