Κλωτσοσκούφι στη λιακάδα

• Ευχαριστούμε για το traffic

Είσαι στη δουλειά κάνεις και ένα διάλειμμα, ή πίνεις έναν καφέ έξω που έχει και λιακάδα ακόμα και ρίχνεις και μια ματιά στο κινητό να δεις τι παίζει στην επικαιρότητα. Και βλέπεις την απάντηση Μαρινάκη στην πρόσκληση της ΑΕΚ για τα εγκαίνια του νέου γηπέδου. Ακόμα και αν -σε αυτή την περίπτωση- δεν μπορείς να φας όλο το ψαχνό μόνο από τον τίτλο και πρέπει να διαβάσεις και το κείμενο, ξέρεις ότι η μέρα σου έχει αποκτήσει άλλο νόημα... 24 ώρες νωρίτερα (που λένε και στις τηλεοπτικές σειρές).

Πάλι είσαι στη δουλειά ή πάλι πίνεις καφέ, ή ανάποδα ή είσαι στο αυτοκίνητο και ακούς αθλητικό ραδιόφωνο και σκάει η είδηση για την πρόσκληση της ΑΕΚ προς όλες τις ομάδες της Super League για τα εγκαίνια. Και πάλι είσαι σίγουρος ότι “και αυτό καλά θα πάει”. Καθότι παίζεις, απλά, με τις πιθανότητες. Σκέφτεσαι: “Οκ κάποιοι θα πουν ναι, κάποιοι κάτι θα βρουν να το αποφύγουν και θα απαντήσουν τυπικά. Άλλα δεν θα βρεθεί ένας για να γίνει νταβαντούρι;”. Γιατί το δεύτερο (και σε αυτή την περίπτωση) ήταν σχεδόν κλειδωμένο στο στοίχημα. Σιγά μη δεν είχαμε έστω μια πικάντικη απάντηση στην πρόσκληση.

Η Ελλάδα λοιπόν, είναι μια υπέροχη χώρα γιατί (εκτός από όλα τα άλλα θαυμάσια που βιώνουμε) στα τέλη Σεπτεμβρίου μπορείς να αράζεις στη λιακάδα και να ασχολείσαι με θέματα που δεν απασχολούν την υπόλοιπη Ευρώπη, που δεν έχουν ουδεμία σημασία στην ουσία, αλλά σε ετούτη εδώ τη χώρα, για ορισμένους ή και αρκετούς είναι το οξυγόνο που αναπνέουν. Αλλά αυτοί δεν είναι η πλειοψηφία. Ούτε καν ανάμεσα σε αυτούς που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Όχι αυτούς που είναι στον στενό πυρήνα με την καφρίλα, το κολλημένο κεφάλι και το καμένο μυαλό, αλλά για τη μεγάλη μάζα αυτών που σκαμπάζουν πέντε πράγματα, θα δουν και κάποια παιχνίδια, αλλά έχουν και την κρίση να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να ασχολούνται και παραπάνω. Αυτών που είτε στη δουλειά, είτε στη λιακάδα, είτε οπουδήποτε αλλού βλέπουν αυτές τις ιστορίες γελάνε μαζί με άλλους κανονικούς ανθρώπους και αναρωτιούνται πως γίνεται κάποιος να κάθεται και να σκορπάει τον χρόνο του, με ανακοινώσεις, απαντήσεις, ίντριγκα και επικοινωνιακό νταραβέρι που δεν έχει καμία πρακτική αξία.

Ευχαριστούμε για το traffic

Όσον αφορά τη δικιά μας τη δουλειά και τα media συνολικά, να παραδεχθώ ότι τέτοιου είδους ιστορίες ασφαλώς και είναι βούτυρο στο ψωμί του traffic μας αλλά δεν το αποφασίσαμε εμείς αυτό. Δεν είπαμε δηλαδή σε κάποιον να βγάλει ανακοίνωση. Το αν εγώ προτιμώ, π.χ. αυτό το traffic να έρχεται από το ίδιο το άθλημα και τους αγώνες του, όπως (λέμε τώρα) οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δεν έχει σημασία, γιατί δεν κάνω εγώ τον αγωνιστικό σχεδιασμό και τις μεταγραφές. Άλλοι βγάζουν τις ανακοινώσεις, άλλοι κάνουν και τα μπάτζετ και τις μεταγραφές, άλλοι (σε όλες τις ομάδες!) μετατοπίζουν συχνά-πυκνά το βάρος από αυτά που πρέπει να κάνουν οι ομάδες τους μέσα στο γήπεδο, σε αυτά που γίνονται πέριξ του αθλήματος.

Δεν μπορεί κανένας (στις περισσότερες των περιπτώσεων) όχι να επιβάλλει, αλλά έστω απλά να πει στον Μαρινάκη, τον Μελισσανίδη, τον Σαββίδη και τον Αλαφούζο, σε τι θα δίνουν προτεραιότητα. Στην αγωνιστική εικόνα της επένδυσής τους ή στον προσωπικό τους εγωισμό ως μεγάλοι οικονομικοί (και μιντιακοί) παράγοντες. Σίγουρα δεν θα μας ρωτήσουν. Απλά και εμείς οι ταπεινοί πολίτες αυτού του κράτους διατηρούμε το δικαίωμα να αράζουμε στη λιακάδα ή στο γραφείο μας να σχολιάζουμε το τι λέγεται και γράφεται και να λέμε το κλασικό: “Ωωωωω τι του 'πε!!!”. Δεν πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει και κάτι στο ποδόσφαιρο μας, αλλά αυτό δεν απασχολεί κανέναν πραγματικά. Γι αυτό άλλωστε βλέπουμε κατά κανόνα κλωτσοσκούφι. Εντός και -κυρίως- εκτός γηπέδων.