Η νύχτα της ζωής μας στο νέο παλάτι της Βασίλισσας...

• Τα μάτια θα μένουν υγρά για το μεγαλείο σου Α.Ε.Κ.

Να το φέρνεις στο μυαλό σου, να το ονειρεύεσαι, να προσπαθείς να το περιγράψεις και ας μη ξέρεις τι θα δεις και τελικά να το ζεις και η πραγματικότητα να ξεπερνάει την προσδοκία... Ούτε ο γραπτός λόγος είναι ικανός να μεταφέρει τη νύχτα της ζωής μας! Γιατί αυτή βιώσαμε όλοι οι ΑΕΚτζήδες χθες το βράδυ στην πόλη μας, στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, εκεί που την πρωτογνωρίσαμε, την αγαπήσαμε και ολόκληρη η γη το ξέρει... Σε μια βραδιά που όμοιά της δεν έχει ξαναυπάρξει για ποδοσφαιρική ομάδα και ούτε πρόκειται. Διότι είναι γεγονός ιστορικό και μια τεράστια αλήθεια ότι η ΑΕΚ είναι πολλά περισσότερα από ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος, εκφράζει πολύ μεγαλύτερα πράγματα και κουβαλάει από την ίδρυσή της έναν ολόκληρο πολιτισμό, λαό και μπόλικο πόνο...

Αξίζει για αρχή να υποκλιθούμε στη διοίκηση της ΑΕΚ, για τον Δημήτρη Μελισσανίδη θα τα πούμε και παρακάτω αφού από το βράδυ της 30ης Σεπτεμβρίου πέρασε στην αθανασία και ξεπέρασε τον Λουκά Μπάρλο, εδώ αναφέρομαι σε όλους όσοι εργάστηκαν για να οργανωθεί αυτή η νύτα, η δική μας, της ζωής μας. Η παραγωγή (και αυτή) ξεπέρασε τις προσδοκίες του κόσμου, το ίδιο και η οργάνωση, αφού δεν προέκυψε καν ταλαιπωρία. Άλλωστε δεν μιλάμε για μια βραδιά, αλλά έως και την Δευτέρα, για μια ολόκληρη εβδομάδα που ο κόσμος έζησε με μοναδικό τρόπο και αγάπη την επιστροφή της ΑΕΚ και πάλι στην πόλη της, στα πατρογονικά της εδάφη!

Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για όσα ζήσαμε. Όπως και τον Θεό που μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε γεροί και εκεί στην πιο σπουδαία βραδιά της νεότερης ιστορίας της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινούπολης... Δεν υπήρξε ούτε μισή παραφωνία. Δεν προέκυψε... κοιλιά στο πρόγραμμα που θα κούραζε, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από όσο έπρεπε και απαιτούσε η στιγμή, δεν παρέλειψε κανείς – τίποτα και η νύχτα αυτή πέρασε στην αιωνιότητα μαζί με όλους όσοι τη ζήσαμε. Ήταν υπερπαραγωγή που δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα σε επίπεδο γιορτής και αυτό διότι η ΑΕΚ έχει ιστορία να πει και όχι μόνο τις επιτυχίες της...

Όπως γενικά δεν έχει (σε παγκόσμιο επίπεδο) ιστορικό προηγούμενο όλο αυτό που έγινε στην ΑΕΚ από το 2003 όταν και γκρεμίστηκε το «Νίκος Γκούμας» έως την 30η Σεπτεμβρίου του 2022 όπου και κόπηκε η κορδέλα της νίκης! Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα αλλού, σε οποιαδήποτε χώρα αντίστοιχη ιστορία με γήπεδο να δημιουργείται ξανά στον ίδιο ακριβώς χώρο με εκεί που υπήρχε το προηγούμενο σε διάστημα 20 ετών. Γι' αυτό και υπήρχε πολύ περισσότερο συναίσθημα, συγκίνηση και δέσιμο που σου έδινε τη δυνατότητα να κάνει απίστευτα πράγματα στην βραδιά της ΑΕΚ, όπως και έγινε σε απόλυτο βαθμό! Είναι δεδομένο και ευχή μας να δούμε και άλλα τέτοια γήπεδα, αντίστοιχες γιορτές, για τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, όλους, αλλά δεν θα μπορεί να πλησιάζει την ιστορία της αντίστοιχης πρώτης βραδιάς!

Τα μάτια θα μένουν υγρά για το μεγαλείο σου Α.Ε.Κ.

Εννοείται και να μη γίνει γιατί αυτό θα σημαίνει ότι κάποια άλλη ομάδα και κάποιοι άλλοι οπαδοί θα χρειαστεί να βιώσουν μια 20ετία δίχως το σπίτι τους. Και αυτό επειδή το ζήσαμε, τουλάχιστον εγώ, δεν το εύχομαι ούτε σε εχθρό και πόσο μάλλον σε φίλο! Έπειτα από 20 χρόνια ανταμώσαμε και πάλι όλοι μαζί και πλέον ήταν όλα διαφορετικά. Ανθρώπους που δεν έβλεπες καν πλησιάζοντας στο ΟΑΚΑ για να δεις την ΑΕΚ (κάποιους είχα ακριβώς τόσα χρόνια να τους δω), τους συνάντησες όλους εκεί, στην πόλη μας, στην πόλη της ΑΕΚ, ήταν όλοι εκεί... Να σε αγκαλιάσουν, να σε φιλήσουν, να κλάψουν μαζί σου...

Αυτό το πράγμα; Τα δάκρυα... Από νωρίς το πρωί βρέθηκα στο γήπεδο για χάρη του βίντεο που καλημερίζαμε εδώ στο Gazzetta την ημέρα της ΑΕΚ. Πρέπει να έκλαψα έως και την κορύφωση της συγκίνησης (στη διάρκεια της βραδιάς μέσα στο γήπεδο) τουλάχιστον δέκα φορές... Η αγκαλιά του φίλου και άγνωστου, μα αδερφού, Ενωσίτη, που έσκυβε στον ώμο και ψιθύριζε στο αυτί «δεν είμαι καλά», αρκούσε. Το βλέμμα που συναντούσε ένα άλλο μεγαλύτερου ανθρώπου και ήταν βουρκωμένο, αρκούσε. Το σφίξιμο του χεριού και το καταφατικό νεύμα (σα να σου λεγε «ξέρω αδερφέ μου», αρκούσε...

Ανταμώσαμε ξανά όλοι μαζί στην πόλη μας και ήταν υπέροχα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν το 'χουμε εμπεδώσει ακόμα για τα καλά. Αυτό (ΕΥΤΥΧΩΣ) θα γίνει την Δευτέρα με τον Ιωνικό. Ακόμη και η ίδια η ομάδα πήρε απλά μια πρώτη γεύση. Το πούλμαν με το που έκανε την εμφάνισή του προς την Δεκελείας όλοι εμπέδωσαν εντός αυτού ότι τώρα όλα αλλάζουν! Είδαν την πόλη τους. Μπαλκόνια στολισμένα, κόσμο χαρούμενο στους δρόμους, στις καφετέριες, στα εστιατόρια, να σηκώνονται και να πανηγυρίζουν απλά στη θέα της. Έτρεχαν να βγουν στο δρόμο, να πηδάνε τα πεζοδρόμια, για να φωνάξουν το όνομά της, να χειροκροτήσουν, να τους καλωσορίσουν στην πόλη τους.

Η ΑΕΚ όντως ιδρύθηκε ξανά το βράδυ της 30ης Σεπτεμβρίου σε ένα γήπεδο που όμοιό του δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Σε ένα γήπεδο που είναι και αυτό, όπως ο Σύλλογος που θα το χρησιμοποιήσει, πολλά περισσότερα από ένα απλό ποδοσφαιρικό γήπεδο. Παντού θυμίζει όλα εκείνα για τα οποία ιδρύθηκε η ΑΕΚ, σε όλα του τα σημεία, σε κάθε... μέτρο του. Τώρα μπορούμε να μετρηθούμε στα ίσα ξανά με όλους. Η δεύτερη προσφυγιά τελείωσε, πλέον έχουμε την έδρα μας εκεί ακριβώς που ορίζει η ιστορία μας, από δω και πέρα όλα θα είναι διαφορετικά. Ζήσαμε το αθλητικό γεγονός της χρονιάς για την Ελλάδα, το μεγαλύτερο από ότι κι αν ακολουθήσει, διότι αυτή η σεζόν (ότι στο τέλος της και να φέρει στην ΑΕΚ) είναι απόλυτα «κιτρινόμαυρη» και φέρει τα τρία γράμματά της...

Καλό μήνα Ενωσίτες, τα λέμε τη Δευτέρα στο σπίτι μας, στο παλάτι της Βασίλισσας, long live the Queen!

Υγ: Πέρασε την πόρτα της αθανασίας... Η 30η Σεπτεμβρίου θα είναι ιστορική και για τον Δημήτρη Μελισσανίδη αφού με το θαύμα που πέτυχε (και για το οποίο η ΑΕΚ δεν χρωστάει ούτε μισό ευρώ) ξεπέρασε τον Λουκά Μπάρλο, έγινε ο πρόεδρος των προέδρων, αφού μας δημιούργησε το νέο μας σπίτι. Παλάτι για την ακρίβεια, αφού τέτοιο είναι και τέτοιο αρμόζει να έχει η μεγαλύτερη Κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το όνομά του θα το μνημονεύουν για πάντα οι ΑΕΚτζήδες και αυτό του αξίζει. Μην ξεχνάμε ότι δημιούργησε δυο γήπεδα αφού υπάρχει και αυτό στα Σπάτα. Το ευχαριστώ από όλους μας είναι φτωχό και πολύ λίγο αλλά είναι αληθινό και μέσα απ' την καρδιά μας...