Μια ζέστη, μια κρύο… Ο ΠΑΟΚ από νωρίς βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί

«Μύριζε» η «πράσινη» ανατροπή (μόλις η τέταρτη σε 73 παιχνίδια ως φιλοξενούμενος), χτες το βράδυ στην Τούμπα. Σ’ άλλες εποχές, ο ΠΑΟΚ δεν θα είχε χάσει απ’ τον Παναθηναϊκό, ενώ ήταν μπροστά στο σκορ με το τέλος του ημιχρόνου. Όμως δεν εξελίχθηκε, ολόκληρο το ντέρμπι, με τον τρόπο που επέβαλε ο «Δικέφαλος» στο πρώτο μέρος.

Αυτό συνέβη πολύ απλά επειδή κάθε παιγνίδι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Το γκολ του Ολιβέιρα ήλθε σαν από νομοτέλεια. Οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού δεν το δώρισαν... επειδή είναι καλά παιδιά. Το έδωσαν, γονατισμένοι στην πίεση. Παραδομένοι στην ταραχή που οι «ασπρόμαυροι» τούς προκάλεσαν στο κομμάτι της απόλυτης κυριαρχίας τους.

Άλλη, τελείως διαφορετική εικόνα στο δεύτερο μισό του ντέρμπι. Ένα ακριβές δείγμα γραφής το οποίο δείχνει ό,τι έχουμε επισημάνει ήδη, σε κάμποσες ευκαιρίες. Οτι αυτοί οι νεαροί κατά βάση παίκτες του ΠΑΟΚ είναι ευπαθείς, ψυχικά. Εύθραυστοι. Εξ ου και ασταθείς. Μία ζέστη, μία κρύο. Ασύμβατα, φαινομενικώς, κατορθώματα τα οποία αυτή τη φορά τα πλήρωσαν.

Από την πρεμιέρα έπαιζαν με τη φωτιά. Εύθραυστο 1-0 ως το τέλος με τον Παναιτωλικό. Γκολ (προσωρινής) ισοφάρισης στο 91’ με τον Ατρόμητο, γκολ-μαχαριά στο 12ο λεπτό των καθυστερήσεων με τον ΟΦΗ. Πόσο να αντέξει πάνω στο τεντωμένο σχοινί μια ομάδα που έχει το δεύτερο μικρότερο μ.ο. ηλικίας στο πρωτάθλημα και ξεκάθαρο πρόβλημα στο γκολ. Ο «Δικέφαλος» έχει προηγηθεί στα πέντε από τα έξι παιγνίδια πρωταθλήματος, ωστόσο βρίσκεται από την 6η αγωνιστική στο -7 γιατί στο ευρύτερο περιβάλλον ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτή την ομάδα και στο πλάνο της.

Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να είναι ευάλωτος. Και, ως προς τα παικτικά χαρακτηριστικά, αλλά κυρίως στην έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει ότι κάποτε, αφού το κυνηγά, θα έλθει η στιγμή της. Όμως η υπομονή είναι άγνωστη λέξη εξ ου και η αντίδραση με τις αποδοκιμασίες στο τέλος του ντέρμπι και τον διάλογο του Λουτσέσκου με 10-20 εξαγριωμένους οπαδούς.

Οσα είδαμε χθες, αυτά είναι τα τρέχοντα όρια του φετινού ΠΑΟΚ. Τίποτα για να ντρέπονται ή για ν' απολογούνται οι ποδοσφαιριστές του. Αρκετά, ωστόσο, ως τροφή σκέψης για όσους εισηγούνται ή (πολύ περισσότερο) αποφασίζουν πώς στελεχώνεται το ρόστερ. Όταν ο προπονητής επιλέγει να παίξει με τον Μπίσεσβαρ στην κορυφή της επίθεσης, εκεί λες ότι στο σχεδιασμό κάτι δεν έχει πάει καλά.

Ο διαβασμένος τακτικά Παναθηναϊκός, ειδικά στο β' μέρος με την αλλαγή πλευράς των Μπερνάρντ και Αϊτόρ, έφυγε από την Τούμπα, μετά από πέντε χρόνια με το «διπλό», επειδή φρόντισε στο β’ μέρος να κάνει κόσκινο τις αδυναμίες του αντιπάλου, ειδικά με το γκολ της ισοφάρισης στο κρίσιμο ξεκίνημα της επανάληψης. Μετά, σ’ ότι αφορά την παραγωγική δραστηριότητα ο ΠΑΟΚ επανήλθε, ο Παναθηναϊκός μαζεύτηκε για να κρατήσει το υπέρ του σκορ, ένα διάστημα όπου τα αναντίστοιχα (ελλειμματικά έως υποτονικά) τελειώματα των «ασπρόμαυρων» ποδοσφαιριστών ανέδειξαν τη διαπιστωμένη πραγματικότητα ότι ο ΠΑΟΚ πληρώνει το πρόβλημα στην επίθεση, όπου δεν έχει κανέναν αληθινό σκόρερ. Γιατί σκόρερ δεν είναι μόνο οι σέντερ-φορ, όπου και εκεί υπάρχει ολοφάνερη έλλειψη σε σημείο να προσεύχονται μην έχει κάτι σοβαρό ο Ολιβέιρα και να κάνουν τον σταυρό τους σε κάθε ματς μπας και δεν τραυματιστεί ο Πορτογάλος.

Στο ποδόσφαιρο η επιτυχία ενδέχεται να συμβεί. Η αποτυχία, αμέσως μετά την επιτυχία, είναι «στο πρόγραμμα». Η επιστροφή εκ νέου, μετά την αποτυχία, στον δρόμο της επιτυχίας κάτι «δείχνει». Δείχνει ομάδα. Με λογική συνέχειας. Και πειστικότητα στον χρόνο. Κι αυτό είναι που ο ΠΑΟΚ δεν έχει τούτη την στιγμή. Αντοχή. Ο χρόνος είναι ο πιο ασφαλής σύμμαχος. Ο καλύτερος φίλος του προπονητή, αλλά δεν τον έχει με αποτέλεσμα να κρίνεται μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα. Να κρίνεται «στην ημέρα». Και όχι «στον χρόνο».

Εξ ου και τα λόγια στην συνέντευξη Τύπου σε μια πρώτη ερμηνεία του νέου διαλόγου που άνοιξε με την κερκίδα. Ήταν η δεύτερη φορά που ο Ρουμάνος βρέθηκε στα… κάγκελα. Πάλι άνοιξε κουβέντα με 10-20 εξαγριωμένους οπαδούς πίσω από τον πάγκο του.

«Αντέδρασα γιατί αντιλαμβάνομαι και γνωρίζω το περιβάλλον του ΠΑΟΚ. Δεν μου άρεσε αυτό που γινόταν. Αυτός είμαι. Αντέδρασα μπροστά σε μια κατάσταση που δεν την αξίζει η ομάδα γιατί πιστεύω ότι δουλεύουμε σωστά. Στα τρία χρόνια που είμαι στον ΠΑΟΚ έχω κάνει διάφορες κουβέντες με τον κόσμο που θέλει να ακούσει, σ’ αυτό το διάστημα έχουμε κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις, ο κόσμος ήταν περήφανος για εμάς και τις πορείες και τις επιτυχίες μας. Προσπάθησα να κάνω μια κουβέντα μαζί τους, όπως κάνω πάντα όσα χρόνια που είμαι εδώ, αλλά υπήρξαν κάποιοι λίγοι που δεν σεβάστηκαν την προσπάθεια της ομάδας», είπε ο Ρουμάνος προπονητής, που έφυγε από το γήπεδο σχεδόν δύο ώρες μετά τη λήξη του χαμένου ντέρμπι.

Η συζήτηση που είχε ξεκινήσει με τον Γιώργο Σαββίδη στα αποδυτήρια διακόπηκε για την συνέντευξη Τύπου και συνεχίστηκε για αρκετή ώρα στα γραφεία της ΠΑΕ παρουσία του Ζοσέ Μπότο και του Κυριάκου Κυριάκου. Όταν, πλέον, αποχώρησαν δεν υπήρχε σχεδόν κανένας στον περιβάλλοντα χώρο της Τούμπας.