Η μοναδική ικανότητα του Μπακαμπού κι οι 6 (!) χαμένες ευκαιρίες του

Αντί προλόγου: Δύο κωμικές έξοδοι γκολκίπερ στα τελευταία λεπτά των ντέρμπι των δυο τελευταίων αγωνιστικών έχουν διαμορφώσει την εικόνα στην κορυφή της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Μία του Βατσλίκ, με το σκορ 0-1 στο 76΄ στο Άρης-Ολυμπιακός (τελικό 2-1) και μία του Κοτάρσκι, με το σκορ 1-1 στο 73’ στο ΠΑΟΚ-ΠΑΟ (τελικό 1-2). Κι ενώ η βαθμολογία θα ήταν ΠΑΟ 16-Ολυμπιακός 14, τώρα η βαθμολογία είναι ΠΑΟ 18-Ολυμπιακός 11…

Το κυριότερο που μας έδειξε το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο είναι μία μοναδική ικανότητα του Μπακαμπού να μπαίνει στις φάσεις, αλλά και στη συντριπτική πλειοψηφία τους να τις χάνει.

Μέτρησα οκτώ (!) φάσεις στις οποίες βρέθηκε σε θέση γκολ ο έμπειρος σέντερ φορ (στο α΄ ημίχρονο μαζί με τον Ελ Αραμπί σε κλασικό 4-4-2, στο β΄ με τον Βαλμπουενά πιο πίσω του σε ένα…πιο 4-2-3-1). Από τις οκτώ, σκόραρε στο πέναλτι (καλή η εκτέλεση), που πάντως το κέρδισε ο ίδιος και σε εκείνο το ανεπανάληπτο τετ α τετ με τον γκολκίπερ, που τον έβγαλε η ασίστ του Βαλμπουενά. Και δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά το πλασέ του στο σκοράρισμα δεν ήταν κάποιο ιδανικό τελείωμα.

Και το γράφω αυτό γιατί γενικά ο Μπακαμπού είχε μία μεγάλη αντίθεση στο παιχνίδι του: από τη μία μία φοβερή δυνατότητα αφενός μεν να ξεμαρκάρεται, αφετέρου δε να μυρίζεται τη φάση…από την άλλη μία μεγάλη αδυναμία να τελειώνει καλά τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται-η, για να είμαι πιο ακριβής, τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι συμπαίκτες του, αλλά και που δημιουργεί κι ο ίδιος με τις πάρα πολύ έξυπνες κινήσεις του.

Το να βρεθεί ένας φορ σε οκτώ (!) φάσεις για γκολ σε ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Ατρόμητου δεν είναι και το πιο συνηθισμένο κι εύκολο πράγμα-αν προσέξατε, ακόμη και μετά την απόκρουση του Γιαννιώτη στο πέναλτι του Αραμπί, αυτός έσπευσε και βρέθηκε πρώτος στην μπάλα, παίρνοντας την κεφαλιά, αλλά από δύσκολη θέση. Ο Μπακαμπού φτιάχνει κι ο ίδιος χώρο για τον εαυτό του με την κινητικότητα που τον διακρίνει και τις τοποθετήσεις που παίρνει-κι αυτό είναι φοβερό προτέρημα για ένα φορ. Κι είναι πραγματικά κρίμα να δείχνει τέτοια μεγάλη έλλειψη καλών τελικών.

Μιλάμε για έξι χαμένες ευκαιρίες…

· Στην κεφαλιά σχεδόν εξ επαφής με τον Γιαννιώτη, από τη σέντρα λουκούμι του Ρέαμπτσιουκ, είχε μπροστά του όλη την εστία κι έστειλε την μπάλα πάνω στον γκολκίπερ…

· Το πλασέ με το δεξί (κι ενώ έπρεπε να το κάνει με το αριστερό, αλλά φάνηκε ότι δεν το έχει) στην πολύ καλή πάσα του Σισέ ήταν πολύ κακό.

· Το πλασέ στην πάσα για γκολ του Αραμπί, ήταν από πολύ καλή θέση, τραγικό, πάνω στην αγκαλιά του τερματοφύλακα.

· Το πλασέ πάλι από πάσα για γκολ του Αραμπί, πάλι από πολύ καλή θέση, απαράδεκτο, πάνω στον γκολκίπερ.

· Η κεφαλιά του στη σέντρα για γκολ του Βρουσάι ήταν τζούφια, ελάχιστα βρήκε την μπάλα από θέση πραγματικά για γκολ.

· Και η έκτη ευκαιρία του, σε εκείνη την κάθετη του Χουάνγκ, χάθηκε από ένα όχι καλό κοντρόλ, που έδωσε τη δυνατότητα στον στόπερ να διώξει (παραλίγο αυτογκόλ, με τον Γιαννιώτη να βγάζει την μπάλα κόρνερ).

Από τις έξι φάσεις, οι τέσσερις ήταν σε ένα δεκάλεπτο, από το 30’ έως το 40΄! Με τον Μπακαμπού να επιμένει να τελειώνει ο ίδιος κάθε φάση που είχε, και δη με τον χειρότερο τρόπο τη μία μετά την άλλη, κι ενώ σε τουλάχιστον μία περίπτωση είχε πάσα σε συμπαίκτη του (ο Βρουσάι ήταν μόνος με τα δίκτυα). Ειδικά σε ένα διάστημα οκτώ λεπτών, από το 33΄ εως το 41’, ο Αφρικάνος στράικερ ήταν έως και…εκνευριστικός με τα τραγικά του τελειώματα. Αλλά τον είδαμε μετά το χαμένο πέναλτι του Αραμπί, να παίρνει ο ίδιος την μπάλα στο δεύτερο μέσα σε λίγα λεπτά πέναλτι, και να βγάζει μία πίστη ότι μπορεί να το γυρίσει.

Αν θέλετε την γνώμη μου, ο Μπακαμπού έχασε εν πολλοίς τον εαυτό του στη Μαρσέιγ, στην οποία πήγε τον περασμένο Γενάρη, μετά από αποχή πέντε μηνών από παιχνίδια φεύγοντας από την Κίνα. Φτάνοντας στη Γαλλία μετά από τέτοια απουσία, έδειξε πολύ επηρεασμένος. Έβαλε μόνο τέσσερα γκολ σε 21 παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Ευρώπη και είχε πάρα πολλές χαμένες ευκαιρίες, συνήθως με τελειώματα σαν αυτά που είδαμε χθες, άτσαλα. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και τον άφησε ελεύθερο η Ολιμπίκ μέσα στο Σεπτέμβρη.

Ο Μπακαμπού της Μαρσέιγ, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, κι ο Μπακαμπού του Ολυμπιακού χθες, είναι ένας επιθετικός χασογκόλης. Μιλάμε, όμως, για τον ίδιο Μπακαμπού που σε ολόκληρη Βιγιαρεάλ είχε βάλει 47 γκολ σε 105 παιχνίδια (!), δηλαδή σχεδόν ένα γκολ κάθε δύο ματς, μέσα σε 2,5 χρόνια! Από το καλοκαίρι του 2015 έως το Δεκέμβρη του 2017. Είχε σπάσει τα κοντέρ. Ακόμη και τη μία σεζόν που είχε παίξει στην Τουρκία, πριν πάει στην Ισπανία, είχε 21 γκολ με την Μπούρσασπορ. Εξυπακούεται δε ότι σκόραρε και στην Κίνα: 58 γκολ σε 87 ματς!

Κάπου λοιπόν δυσκολεύομαι να πιστέψω πώς ένας τέτοιος γκολτζής, που μάλιστα δεν τον πήραν και τα χρόνια (31,5 ετών είναι), έχασε την ταυτότητα του ξαφνικά μέσα σε ένα χρόνο. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι αν συνεχίσει με κάποια γκολ, θα βρει ο Μπακαμπού την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τότε θα έρθουν πολλά γκολ.

Απλά, με τόσα που έχουν δει τα μάτια μας φέτος με τον Ολυμπιακό (μέχρι που τραυματίστηκε ο Ελ Αραμπί, που στα 36 του δεν είχε πάθει ποτέ ούτε θλάση!), σίγουροι δεν μπορούμε να είμαστε όχι για τον Μπακαμπού, αλλά για τίποτα…

Παρεμπιπτόντως, ο Κονγκολέζος είναι επιθετικός που βγαίνει από την περιοχή και συμμετέχει στην ανάπτυξη των επιθέσεων, αλλά και των αντεπιθέσεων. Παίρνει προσπάθειες, κερδίζει φάουλ, μπαίνει σε συνεργασίες. Έστω κι αν το στιλ του δεν είναι τόσο…όμορφο.

Άσχετο: ο Λουτσέσκου όσο πάει, τόσο το «χάνει» με όσα λέει.

Άκουγα χθες τις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟ και νόμιζα ότι είχε δει άλλο ματς. Μιλούσε για πολλές ευκαιρίες του ΠΑΟΚ (πού τις είδε; Μία κεφαλιά του Ολιβέιρα ήταν πριν το γκολ του Πορτογάλου κι άντε το σουτ του Αουγκούστο, όπου είχε προηγηθεί επιθετικό φάουλ κι αν σκόραρε ο βραζιλιάνος το γκολ θα ακυρώνονταν μέσω VAR). Και είπε και για μία ευκαιρία του ΠΑΟ. Δηλαδή του Αϊτόρ στα πρώτα λεπτά, τι ήταν;

Το δε χειρότερο για τον ΠΑΟΚ δεν είναι όσα λέει, αλλά όσα κάνει. Αυτό του Μπίσεσβαρ σέντερ φορ ήταν ανεπανάληπτο! Και εξήγησε κιόλας ότι το δούλευε μέσα στην εβδομάδα!!!