Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο ΠΑΟΚ...

• Ραζβάν, κάτι κάνεις λάθος…

Τα δύο 1-1 με ΟΦΗ και Λεβαδειακό εκτός ότι έχουν αφήσει τον ΠΑΟΚ χωρίς νίκη μακριά από την Τούμπα, τον φέρνουν στη στενόχωρη θέση να χρειάζεται… ψυχίατρο γι’ αυτό που του συμβαίνει.

Γιατί, εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο ΠΑΟΚ.

Η φετινή ομάδα είναι φτιαγμένη για… τρελοκομείο, καθώς είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορεί να χάσει το μυαλό της και να μεταμορφώνεται από το καλύτερο στο χειρότερο και το ανάποδο, ακόμα και μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Διότι εκτός λογικής είναι αυτό που συνέβη σήμερα στη Λιβαδειά, απέναντι σε μια ομάδα που μέχρι το 80ο λεπτό δεν είχε τολμήσει να ξεμυτίσει από την άμυνα της και να πατήσει την αντίπαλη περιοχή.

Κι όμως, αυτός ο ΠΑΟΚ της έδωσε απλόχερα το δικαίωμα να το κάνει στα τελευταία λεπτά. Όπως ακριβώς το έκανε και ο ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Δύο ματς που οι «ασπρόμαυροι, βάσει εικόνας και ευκαιριών, θα μπορούσαν να τα είχαν «καθαρίσει» έληξαν ισόπαλα 1-1. Με τον αντίπαλο να σκοράρει ξανά μετά από στατική φάση, μετά από απανωτά αμυντικά λάθη, λες και τα πόδια όλων όσων φορούσαν τις «ασπρόμαυρες» φανέλες έτρεμαν στην ιδέα και μόνο της ισοφάρισης. Και του Κοτάρσκι που πάλι δεν κάνει σωστή εκτίμηση της φάσης στο γκολ της ισοφάρισης και με τους Ίνγκασον-Κάργα «ξαφανισμένους» στην τελευταία φάση του Μουτίνιο τον οποίο τρέχει αλαφιασμένος ο «σκασμένος» Ζίβκοβιτς (που θα έπρεπε να έχει γίνει αλλαγή απ’ το ημίχρονο…) να προλάβει και να σώσει τα χειρότερα.

Δεν του 'φταιξε γι' αυτό κανείς. Μοναχός πήγε κι έπεσε στο πηγάδι, μοναχός ας βγει από εκεί μέσα τώρα. Μπορεί; Η εικόνα του από το ξεκίνημα των αγώνων και μέχρι το 45’, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ενθαρρυντική. Σήμερα πρόσθεσε και ένα πολύ καλό διάστημα από το 46’ μέχρι το 80’ κάτι που δεν είχε στα προηγούμενα παιχνίδια, ωστόσο και πάλι στο τέλος «αυτοκτόνησε» και είδε το VAR να τον γλιτώνει στο τέλος απ’ τα χειρότερα.

Το πρόβλημα είναι ότι η φετινή ανανεωμένη έκδοση του ΠΑΟΚ έχει αποδείξει ότι διαθέτει παίκτες που δεν ξέρουν να παίζουν και για τη νίκη. Παίζουν καλά μέχρι ενός σημείου. Δεν πάνε παρακάτω. Με την έννοια ότι, παίζοντας για τη νίκη είτε φέρνουν ισοπαλίες με σπατάλη (κατά κανόνα) του προβαδίσματος. είτε (στην καλύτερη περίπτωση) καταλήγουν να συγκρατούν με νύχια και με δόντια το +1 γκολ. Η ίδια και απαράλλακτη εικόνα, είτε είναι στο χορτάρι οι μικροί, όπως συνέβη για μεγάλο διάστημα στο σημερινό παιγνίδι, είτε μπαίνουν τα «βαριά» συμβόλαια και οι πιο έμπειροι. Χάθηκε το mentality, που λέει και ο Λουτσέσκου, η νοοτροπία του νικητή, που είχαν οι προηγούμενες ομάδες του, αλλά δε διαθέτει η τωρινή εξ ου και όλες οι αναφορές περί ψυχολογικού προβλήματος, όπως είπε σήμερα ο Ομάρ Ελ Καντουρί.

Τα παιγνίδια του ΠΑΟΚ –δεν υπάρχει καμία αμφιβολία– έχουν γίνει τα πιο ελκυστικά. Αν θέλετε, τα πιο τηλεοπτικά! Ξέρεις ότι μέχρι το τέλος, με το σκορ τις περισσότερες φορές στο εύθραυστο +1 γκολ, κάτι θα συμβεί. Συνήθως εις βάρος του.

Γι’ αυτό επιμένω να λέω ότι το ποδόσφαιρο που έχει αποφασίσει να παίξει ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, μοιάζει με ποδόσφαιρο της ανισορροπίας, το οποίο είναι το διεθνώς ηττημένο ποδόσφαιρο. Τα τρόπαια, πια, τα κερδίζουν η ισορροπία και η λειτουργικότητα. Κι αυτά είναι στοιχεία που τα είχε η ομάδα τη διετία 2017-2019 και δεν τα έχει η τωρινή έκδοσή της παρότι διαθέτει τον ίδιο προπονητή.

Ραζβάν, κάτι κάνεις λάθος…

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει ξαναβρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση. Το φετινό ξεκίνημα μοιάζει μ’ αυτό της πρώτης του σεζόν στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Και τότε, η ομάδα κουτσά-στραβά κέρδιζε στην Τούμπα, αλλά δεν μπορούσε να κερδίσει μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Ισοπαλία 0-0 με τον Λεβαδειακό και τον Απόλλωνα Σμύρνης. Ισοπαλία 1-1 με τη Λάρισα. Ισοπαλία στα… χασομέρια 2-2 με τον Πανιώνιο. Και ενδιάμεσα σ’ αυτά τα παιγνίδια, τα δύο ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΑΕΚ εκτός έδρας, τα οποία τότε έχασε με 1-0 και φέτος τα έχει μπροστά του, αρχής γενομένης από το ντέρμπι στο Φάληρο την ερχόμενη Δευτέρα (17/10).

Η συνέχεια και μετά από ένα «διπλό» στην Ξάνθη, αρχές Δεκέμβρη, είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ζητούμενο, όμως, για τον Ρουμάνο τεχνικό είναι κατά πόσο η τωρινή ομάδα μπορεί να αντέξει την γκρίνια, τη συσσωρευμένη εσωστρέφεια και αρνητικότητα πέριξ της Τούμπας. Δεν ξέρω κατά πόσο ο κόσμος του «Δικεφάλου», που βρέθηκε δίπλα στην ομάδα του και σήμερα, αλλά στο τέλος αποδοκίμασε τους παίκτες, είναι διατεθειμένος να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας νικών στο τέλος και να στηρίξει την προσπάθεια.

Ενδεχομένως να κάνουμε λάθος, που επιμένουμε να συγκρίνουμε εκείνο το ρόστερ με το τωρινό, μιλάμε για δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ομάδες. Η προ πενταετίας ομάδα ήταν «φτιαγμένη» απ' την κορυφή ως τα νύχια για να κάνει πρωταθλητισμό, είχε ξεκάθαρη στόχευση το πρωτάθλημα και ήταν γεμάτη από παίκτες που μπορούσαν να υπηρετήσουν τον συγκεκριμένο σκοπό πάνω στο χορτάρι. Δεν τους έπιαναν οι φοβίες και τα ψυχολογικά, όσο άδειαζε η άμμος στη κλεψύδρα. Η τωρινή ομάδα είναι σε μια συνεχή διαδικασία εξέλιξης, με πολλά νέα πρόσωπα, πολλούς νεαρούς και άπειρους ποδοσφαιριστές, που θέλουν το χρόνο τους. Και μάλιστα πολύ χρόνο...

«Αναφορικά με τους τραυματισμούς, δεν είναι κάτι που μας προβληματίζει. Κάποιοι έχουν πρόβλημα στη μέση. Η ηλικία είναι ένας σημαντικός παράγοντας, από εκεί και πέρα είναι κάποιοι ποδοσφαιριστές που αντιμετωπίζουν σταθερά κάποιο θέμα, άρα δεν μας δημιουργείται ανησυχία». Τάδε έφη Ραζβάν Λουτσέσκου.

Το κίνητρο του Ρουμάνου παραμένει φλογερό, αλλά αυτή την εποχή ο προπονητής με χαρακτηριστική ευκολία φτάνει στο άλλο άκρο. Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ την φαινομενικά ήρεμη προσέγγισή του αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα των τραυματισμών που έχει γίνει το Νο1 πρόβλημα της ομάδας. Κάπου κάνει λάθος ο 53χρονος προπονητής, που στις δηλώσεις του έκανε λόγο περί ιεραρχίας, για το οποίο, επίσης, ελάχιστοι είναι αυτοί που συμφωνούν μαζί του. Οι περισσότεροι (του) λένε ότι και εδώ κάνει λάθος…