Ολυμπιακός: Ο ρόλος Εμβιλά, Γκάρι, Χάμες, Μπακαμπού και Μίτσελ στο πρώτο διπλό

Αντί προλόγου: Σε τρία παιχνίδια έχει σφυρίξει πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού ο Διαμαντόπουλος και τα τρία τα έχουν χάσει οι «ερυθρόλευκοι»! Ο Φορτούνης στο εντός έδρας 2-1 επί του Λεβαδειακού το Νοέμβριο του 2017, ο Βαλμπουενά στο εντός έδρας 1-0 επί του ΠΑΣ το Γενάρη του 2021 και τώρα ο Χάμες στο εκτός έδρας 2-1 επί του ΟΦΗ! Τουλάχιστον ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει και στα τρία παιχνίδια, παρά τα τρία χαμένα πέναλτι.

Για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός χθες έκανε απλά αυτό που έπρεπε να κάνει, δεν…σκότωσε το θηρίο. Έπαιζε με μία ομάδα από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, που δεν είχε και κάποιους σημαντικούς παίκτες της, όπως τον Νέιρα, τον Μπουζούκη και τον Πασαλίδη και την οποία είχε κερδίσει μέσα στο σπίτι της και στις τέσσερις προηγούμενες επισκέψεις του.

Δεν υπάρχει, όμως, καμία αμφιβολία για τη μεγάλη σημασία του διπλού-άλλωστε είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Ολυμπιακός ζευγαρώνει τις νίκες του! Πρώτον, γιατί έστω ισοπαλία να έφερνε με τον ΟΦΗ , θα ήταν αυτή την στιγμή εννιά βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟ και τρεις από την ΑΕΚ, ενώ τώρα είναι στον πόντο από την ΑΕΚ (μην μας διαφεύγει η μάχη της δεύτερης θέσης…). Δεύτερον, γιατί το Γεντί Κουλέ ήταν τίγκα χθες και ποτέ δεν είναι μία εύκολη έδρα, όπως διαπίστωσε κι ο ΠΑΟΚ που τις προάλλες έχασε δύο βαθμούς, ισοφαριζόμενος στο τέλος. Και τρίτον, γιατί το τρίποντο ήρθε κάτω από «ειδικές» συνθήκες, με τον Ολυμπιακό να έχει ξεμείνει από αμυντικούς (Σισέ, Μπα, Βρσάλικο, Ρέτσος δεν ήταν επιλέξιμοι για διάφορους λόγους, ο δε Άβιλα βγήκε νοκ άουτ από το 34’), να χάνει στο ημίχρονο από αυτογκόλ και να ξεκινάει το β΄ ημίχρονο με χαμένο πέναλτι.

Εν τέλει, αυτό που έγινε χθες ήταν να διορθώσει στο ημίχρονο ο Μίτσελ τις κακές επιλογές του και να δούμε στο β΄ μέρος έναν πιο κανονικό Ολυμπιακό, με συνέπεια να φτάσει στη νίκη, έστω κι αν η ανάλυση του αγώνα λέει ότι είχε ένα πολύ καλό πρώτο 12λεπτο στην επανάληψη, αλλά μετά το 1-1 και για περίπου μισό ημίχρονο (23 λεπτά) μπορεί να ήταν κυρίαρχος, αλλά δεν απείλησε ποτέ-για την ακρίβεια δεν είχε καν τελική, ώσπου ήρθε το γκολ στο 81’ από την στημένη φάση.

Βεβαίως, είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ιστορία: ο Μίτσελ είτε θα γκρεμίζει στο β΄ ημίχρονο όσα έχτιζε στο α΄ (βλέπε τις ακατανόητες αλλαγές του στο 0-3 από την Γκαραμπάγκ με το αποτέλεσμα στο 0-0), είτε θα φτιάχνει στο β΄ ημίχρονο όσα χαλάει στο α΄ (βλέπε το χθεσινό παιχνίδι)! Συγνώμη, αλλά αυτό δεν έχει κανένα νόημα.

Να ξεπεράσουμε το απίστευτο ότι η ομάδα πήγε στην Κρήτη με ένα κλασικό στόπερ (Σωκράτη), ενώ ήταν διαθέσιμος ο Σισέ…Αλλά όταν συνέβη η ατυχία με την ίωση του Βρσάλικο, από που κι ως που να παίξει στόπερ ένας αμυντικός χαφ του Ολυμπιακού Β, 19 ετών, που δεν έχει αγωνιστεί ούτε λεπτό σε φιλικό της πρώτης ομάδας; Ο Εμβιλά την Πέμπτη ως στόπερ ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Αλλά χθες που η ομάδα δεν είχε στόπερ, δεν τον έβαλε στόπερ ο προπονητής…Κι όταν τον έβαλε, στο β΄ μέρος, μαζί με τον επίσης έμπειρο Παπασταθόπουλο, δεν δημιουργήθηκε ο παραμικρός κίνδυνος για τον Ολυμπιακό.

Επειδή δε το ποδόσφαιρο τιμωρεί όταν του πηγαίνεις κόντρα, ήρθε το αυτογκόλ από τον Ντόι! Ο δε ΟΦΗ θα μπορούσε να ανοίξει το σκορ από το 5^ο μόλις λεπτό, αλλά ευτυχώς ο Γκερέρο έκανε ένα κλασικό γι΄ αυτόν κακό τελείωμα, σε φάση στην οποία βγήκε με χαρακτηριστική ευκολία στην πλάτη του Ντόι από…ελεύθερο του γκολκίπερ. Και θα μπορούσε να γίνει και 2-0 το σκορ από το φάουλ που από λάθος του έδωσε ο μικρός (παίρνοντας και κίτρινη κάρτα), αλλά ο Τζολάκης έβγαλε αντανακλαστικά στην καλή εκτέλεση.

Τέλος πάντων, ας πάμε στο τέλος καλό, όλα καλά. Ας προσέξουμε ότι ο Ντόι έβγαλε καλά στοιχεία και με την μπάλα στα πόδια και χαμηλά και στον αέρα. Κι ας μην πάει το μυαλό μας στο ότι ο Μίτσελ έβγαλε τον Ντόι επειδή έπαιζε με κίτρινη, αλλά γιατί ήταν εξόφθαλμο ότι έπρεπε να τον βγάλει κι ας επαινέσουμε τον Ισπανό για τις έστω προβλεπόμενες κινήσεις του στο β΄ ημίχρονο, χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε αν τον Ουί Τζο, που ήταν κάποια στιγμή να τον βάλει όπως μετέφερε ο ρεπόρτερ του συνδρομητικού, είχε σκεφθεί να τον περάσει αντί του Μπακαμπού, που τελικά έβαλε το νικητήριο γκολ.

Η ιστορία έγραψε ότι ο Ολυμπιακός έκανε το σπουδαίο διπλό, πρώτο του στη φετινή σεζόν σε Ελλάδα κι Ευρώπη, με το πέναλτι να το κερδίζει μία αλλαγή (Βρουσάι), το 1-1 να έρχεται από τις δύο αλλαγές (ασίστ Χαμές, γκολ Γκάρι) και το 2-1 να προέρχεται από μία τρίτη αλλαγή (φάουλ Βαλμπουενά). Κι αφού ο Μίτσελ, παρότι μόλις την Πέμπτη είχε αποδειχθεί καταστροφική η αλλαγή με την είσοδο του Μαρσέλο, έβαλε και χθες στο 80’ τον Βραζιλιάνο κι ένα λεπτό μετά έγινε το 2-1, λέμε ότι είχε και τη ρέντα που πρέπει να έχει ο προπονητής της μεγάλης ομάδας.

Στο α΄ ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν περίπου μία συνέχεια του τελευταίου 30λεπτου του 0-3 του Γιουρόπα Λιγκ, με πιο αρνητικό σημείο ότι είχε μηδέν ευκαιρίες-αν σκόραρε ο Μπακαμπού στο τετ α τετ που έχασε, το γκολ θα ακυρώνονταν μέσω VAR, αφού ο Μασούρας που του πάσαρε ήταν οφσάιντ. Στο β΄ ημίχρονο έπαιξε με ένα παραπάνω επιθετικογενή παίκτη, τον Χάμες ως 10άρι (ρόλο στον οποίο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί ο Αγκιμπού στο α΄), ενώ είχε και κλασικό εξτρέμ, τον Γκάρι αντί του Μασούρα, που παρεμπιπτόντως στη φάση του 0-1 έκανε κάτι μάλλον χειρότερο του αυτογκόλ του Ντόι, αφού πούλησε με υπερβολικά εύκολο τρόπο την με πολύ καλές προϋποθέσεις αντεπίθεση του Ολυμπιακού κι αμέσως μετά ήρθε το γκολ του ΟΦΗ.

Ο Γκάρι δεν ήταν…σούπερ ντούπερ, αλλά αν μη τι άλλο πλαγιοκόπησε (κάτι που δεν είχε η ομάδα στο α΄ μέρος με Μπιέλ και Μασούρα σε ρόλους εξτρέμ), σκόραρε με πολύ ζυγισμένο σουτ, κέρδισε το φάουλ για το 2-1, πήρε κάρτα από τον αντίπαλο του (Μπαλογιάννη), έδωσε ασίστ στον Μπακαμπού και για άλλο γκολ στο 91’, βοήθησε λίγο κι ανασταλτικά, συνεργάστηκε με τον Βρουσάι κι αν περνούσε καλύτερες σέντρες, θα ήταν πραγματικά πολύ καλός.

Ο Χάμες πέρασε ορισμένες καλές πάσες, βοηθώντας στην ανάπτυξη, όμως για να είμαστε ειλικρινείς κατά βάση η προσφορά του ήταν η όντως πολύ ποιοτική ασίστ για το 1-1, με την οποία ρέφαρε την κακή του απόφαση να πάρει με τσαμπουκά την εκτέλεση πέναλτι (εδώ περιμέναμε άλλη αντίδραση από τον προπονητή η, έστω περιμένουμε τώρα μία αντίδραση), την στιγμή που μόλις την περασμένη Κυριακή είχε χάσει πέναλτι ο Ελ Αραμπί και δεύτερο πέναλτι το είχε κάνει γκολ ο Μπακαμπού.

Ας σκεφθούμε ότι πιθανότατα αυτή την στιγμή ο Μπακαμπού θα είχε τέσσερα γκολ στα δύο πρώτα παιχνίδια του βασικός στον Ολυμπιακό, δίνοντας δύο νίκες με 2-0 και 2-1, αν έπαιρνε την εκτέλεση και βεβαίως ευστοχούσε. Και όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να είναι καλά ψυχολογικά και με ρέντα ο σέντερ φορ. Για τον Μπακαμπού, πάντως, η διαπίστωση και χθες ήταν ίδια: σε τρεις φάσεις καθαρές για γκολ, έκανε τη μία. Όπως με τον Ατρόμητο είχε οκτώ ευκαιρίες κι είχε βάλει τότε δύο γκολ. Καλά είναι κι έτσι, καλύτερα όμως θα είναι αν γίνει έστω λίγο πιο εύστοχος, παίρνοντας κι άλλο ηθικό από το ωραίο και νικηφόρο γκολ.

Για να πω πάντως και την κακία μου, καλύτερα πλάσαρε με το κεφάλι, παρά με τα πόδια…

Άσχετο: Στη Λεωφόρο το ματς μπορούσε να φύγει από το 0-0 μόνο με τον τρόπο που έγινε, με πέναλτι από το πουθενά, χωρίς να υπάρχει φάση. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Σπόραρ έμοιαζε πολύ φτωχός επιθετικά, ουσιαστικά μηδέν. Αλλά είναι μεγάλο το πλεονέκτημα να μην τρώει φάσεις παρά πραγματικά σπάνια. Και ποτέ γκολ, παρά μόνο σε ντέρμπι...

Στο Χαριλάου δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα κέρδιζε η ΑΕΚ, όπως το είχα προβλέψει από ραδιοφώνου το Σάββατο. Πολύ απλά γιατί κι ο Ολυμπιακός με νίκη έπρεπε να φύγει τις προάλλες και θα το έκανε αν δεν σταματούσε το μυαλό του Βατσλίκ. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει την πραγματικότητα ότι η χθεσινή ΑΕΚ ήταν πολύ πιο πειστική από εκείνο τον Ολυμπιακό. Ρόλο έπαιξαν, πάντως, κι ο Πάρντιου που δεν ήξερε τι έκανε, όπως κι οι απουσίες των Μπράμπετς και Ντουκουρέ.