Η ΑΕΚ έρχεται, ο Παναθηναϊκός γαντζώνεται

Όταν ο Αλμέιδα κατέληξε σε σχήματα και πρόσωπα, όταν οι δοκιμές του οδήγησαν σε συγκεκριμένα αγωνιστικά συμπεράσματα, όταν τα πρόσωπα σταθεροποιήθηκαν στις θέσεις που ταιριάζουν καλύτερα, τότε είδαμε την ΑΕΚ στο Αγρίνιο. Από εκείνο το απόγευμα και μετά η ΑΕΚ μοιάζει σαν να πάτησε γκάζι και να μην κοιτάει πίσω της.

Στα δικά μου μάτια σε αυτό το διάστημα, όχι απλώς είναι ασταμάτητη, όχι απλώς προσθέτει τα τρίποντα, το ένα μετά το άλλο, αλλά παίζει και τέτοιο ποδόσφαιρο που της δίνει τρομερή αυτοπεποίθηση και μεγάλη ώθηση. Η ΑΕΚ περνάει πάνω από τους αντιπάλους της, με το αδιάκοπο πρέσινγκ της, με τη φοβερή ενέργεια και φυσική κατάστασή της, η ΑΕΚ παίζει τρομερό ποδόσφαιρο με τις εναλλαγές θέσεων και την ποιότητα που βγάζουν σχεδόν όλες οι μεταγραφές της και κυρίως σου δίνει την αίσθηση ότι η βελτίωση θα συνεχίσει να έρχεται, όσο οι παίκτες θα αφομοιώνουν καλύτερα το σχέδιο του προπονητή. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και την δυναμική που έτσι κι’ αλλιώς θα έδινε και δίνει στην ομάδα το νέο γήπεδο, έχεις αυτό το εκρηκτικό μείγμα που βλέπουμε μπροστά μας εδώ και μερικές εβδομάδες.

• Πω πω πω μια ΑΕΚάρα και μην ξεχνάτε: Α.Ε.Κ. σημαίνει επίθεση!

• ΑΕΚ: Ο Σιμάνσκι το αφεντικό του κέντρου και ο αναγεννημένος Λιβάι με Αλμέιδα

   

Ο Αλμέιδα δοκίμασε, πειραματίστηκε, κράτησε αυτά που του έκαναν, πέταξε αυτά που τον δυσκόλεψαν και πλέον βλέπει αυτό που θέλει. Το 3-5-1-1 με δεύτερο φορ τον Μάνταλο δεν λειτούργησε και πήγε στην άκρη. Οι μπακ χαφ Γκατσίνοβιτς και Αμραμπάτ δεν λειτούργησαν και πήγαν στην άκρη (τουλάχιστον για την ώρα), η τριάδα στην άμυνα έμεινε στο συρτάρι με τις ιδέες (και βλέπουμε…) και το σχέδιο με την ταυτόχρονη παρουσία στην ενδεκάδα δύο «εξαριών», έστω και αναγκαστικά (λόγω τραυματισμού Γιόνσον) εγκαταλείφθηκε. Την ίδια ώρα, αυτό το ιδιότυπο 4-2-2-2 καθιερώθηκε, ο Λιβάι Γκαρσία έγινε ο φορ που έλειπε στην ομάδα, ο Πινέδα πήρε την μπαγκέτα του μαέστρου και όχι του εκτελεστή και η ΑΕΚ πετάει φωτιές.

Στο «Βικελίδης» το 2-0 ήταν πολύ φτωχό και για την εικόνα του ματς, για το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ και για τις ευκαιρίες που έφτιαξε. Η εμφάνιση της «Ενωσης» όμως ήταν τόσο πλούσια που επιβεβαιώθηκε ότι η ομάδα του Αλμέιδα έχει βρει το μοτίβο και το μοντέλο παιχνιδιού και αυτό είναι τόσο εντυπωσιακό και αποτελεσματικό, που δεν έχεις πλέον σοβαρές αμφιβολίες ότι η ομάδα που έρχεται είναι η ΑΕΚ.

Προφανώς και ακόμη είναι νωρίς για να εκτιμήσω αν θα πάρει το πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι καθόλου νωρίς για να εκτιμήσω, όχι απλώς ότι θα το διεκδικήσει, αλλά και ότι οι οπαδοί της θα περάσουν στην «Αγιά Σοφιά», ορισμένα υπέροχα απογεύματα και βράδια, λόγω της ομάδας και του ποδοσφαίρου της και όχι λόγω του νέου γηπέδου.

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός βγάζει χαρακτήρα, βγάζει αυτοπεποίθηση, βγάζει νύχια και δόντια που είναι απαραίτητα για να κάνεις πρωταθλητισμό. Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς έχει μπει στο mode του πρωταθλητισμού και δύσκολα θα βγει από αυτό. Παίζει και ζει για το αποτέλεσμα, ξεπερνάει δυσκολίες και εμπόδια και αντιλαμβάνεται ότι αυτή εδώ είναι μία μεγάλη ευκαιρία. Το «με νύχια και δόντια…» το χρησιμοποίησα όχι μόνο ως μία ωραιοποίηση της κατάστασης, διότι εμπεριέχει μέσα του και το «με το στανιό…». Δυσκολεύεται πολύ ο Παναθηναϊκός τελευταία. Δεν είναι καλά και δεν παίζει τόσο καλά όσο θα ήθελε και όσο θα έπρεπε για να κάνει πρωταθλητισμό και αυτή είναι μία πραγματικότητα. Υπάρχουν όμως εξηγήσεις. Ο Σπόραρ, τώρα στην αρχή, θα φαίνεται περισσότερο πόσο καλός παίκτης είναι όταν απουσιάζει. Τότε θα εκτιμούν όλοι την αξία του, όταν δεν θα τον έχουν. Με την Τρίπολη έλειψε αφάνταστα και ο Παναθηναϊκός έκανε το λιγότερο δημιουργικό παιχνίδι του μέσα στη σεζόν. Ο Τσέριν είναι ο μοναδικός από τους κεντρικούς χαφ του Παναθηναϊκού που τα πλεονεκτήματά του, είναι σαφώς περισσότερα στο δημιουργικό κομμάτι σε σχέση με το ανασταλτικό. Και αυτός έλειπε από το ματς με την Τρίπολη… Παρά ταύτα είναι τρομερά σημαντικό και απολύτως απαραίτητο ο Παναθηναϊκός να παίρνει τρίποντα χωρίς να παίζει καλά, αλλά επειδή δεν βρισκόμαστε στην 27^η αγωνιστική, αλλά μόλις στην 7^η, είναι αδύνατο να συνεχίζει να παίρνει αποτελέσματα κάθε Κυριακή χωρίς να είναι καλά. Η βελτίωση στο παιχνίδι του είναι απαραίτητη και χρειάζεται να έρθει άμεσα. Χωρίς να είναι καλύτερος από τον ΠΑΟΚ πέρασε από την Τούμπα, χωρίς να είναι καλός νίκησε τον Αστέρα, δεν θα συνεχιστεί για πολύ αυτό το σερί, αν συνεχίσει να μην είναι καλός ή καλύτερος των αντιπάλων του. Και επειδή δεν πρέπει να κρίνουμε από το αποτέλεσμα μόνο, όπως δεν κρίναμε και πέρυσι που ο Παναθηναϊκός έκανε δέκα ήττες στο πρώτο μεγάλο κομμάτι της σεζόν, αλλά βελτίωνε συνεχώς την εικόνα του, έτσι και τώρα δεν πρέπει να μείνουμε στο επτά στα επτά, όταν η εικόνα αρχίζει και γίνεται προβληματική…

• Κάθε κερδισμένο πέναλτι του Παναθηναϊκού έχει προκύψει από τις ποδοσφαιρικές του αρετές

• Παναθηναϊκός: Το 13/15 του Αϊτόρ από την άσπρη βούλα και το 86,7% καριέρας

Η εικόνα αντίθετα στην παρούσα φάση δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για τον Ολυμπιακό. Με τόσες αλλαγές παικτών και προπονητών και τον Ολυμπιακό να είναι η μοναδική ομάδα που κάθε Πέμπτη έχει ευρωπαϊκό παιχνίδι, άρα δουλειά με τον νέο προπονητή δεν μπορεί να γίνει, αυτό που κυρίως μετράει, μέχρι την διακοπή για το Μουντιάλ είναι τα αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός έχει ως στόχο μέχρι την 13^η αγωνιστική και την διακοπή να μην μείνει ακόμη πιο πίσω, να πάει σε αυτήν με όσο το δυνατόν μικρότερη διαφορά από την κορυφή. Μετά θα πρέπει να δούμε και τι ομάδα φτιάχνει ο Μίτσελ και τι πιθανότητες έχει για να προλάβει. Στην Κρήτη πήρε μία πραγματικά μεγάλη νίκη, κατά την άποψή μου την πιο μεγάλη νίκη του μέχρι τώρα στη σεζόν. Με ψυχολογία στα τάρταρα, βρέθηκε να χάνει με 1-0 στο ημίχρονο, έχασε πέναλτι για να ισοφαρίσει στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και όλα έδειχναν ότι δεν θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Τα κατάφερε χάρη στην προσωπικότητα και την ποιότητα των παικτών του. Με τόσο ψώνια που έκανε Αύγουστο και Σεπτέμβριο δεν ήταν δυνατόν να μην προκύψουν και κάποια καλά κομμάτια. Ο Μπακαμπού φαίνεται πως είναι τέτοιο, ο Χάμες φαίνεται ότι μπορεί να αποδειχτεί τέτοιο. Και έχουμε ακόμη να δούμε αρκετούς, όπως ο Σαμασέκου…

• Ολυμπιακός: Ο ρόλος Εμβιλά, Γκάρι, Χάμες, Μπακαμπού και Μίτσελ στο πρώτο διπλό

Οσο για τον ΠΑΟΚ, ζει στην αβεβαιότητα και την αμφιβολία, κάνει τα ίδια λάθη και ταλαιπωρεί αφάνταστα τον εαυτό του. Ότι συνέβη στην Κρήτη, συνέβη και στη Λειβαδιά. Δεν σκοτώνεις τον αντίπαλο, θα σε πληγώσει αυτός τότε. Το λάθος στο ρόστερ με την απουσία από αυτό ενός δεινού σκόρερ, είναι ο φόρος που πληρώνει κάθε Κυριακή ο ΠΑΟΚ. Και σε αυτές που κερδίζει και σε αυτές που χάνει και σε αυτές που τελειώνει τα ματς στην ισοπαλία, το συμπέρασμα είναι πάντα το ίδιο. Ο ΠΑΟΚ μπορούσε και έπρεπε να έχει σκοράρει περισσότερο. Οι προπονητές λένε ότι δεν ανησυχούν όταν η ομάδα φτιάχνει ευκαιρίες και δεν βάζει γκολ, αλλά όταν η ομάδα δεν κάνει ευκαιρίες. Στον φετινό ΠΑΟΚ δεν ισχύει αυτό. Είναι ήδη στο -9 από την κορυφή κι’ αν την ερχόμενη Δευτέρα φτιάξει ευκαιρίες αλλά δεν βάλει γκολ στο Καραϊσκάκη και ηττηθεί από τον Ολυμπιακό, τότε θα βρεθεί σε αδιανόητα δύσκολη θέση. Με δεδομένο ότι φέτος δεν έχει και Ευρώπη θα αισθανθεί ότι η χρονιά τελείωσε για αυτόν στα μέσα Οκτωβρίου και αυτό είναι ότι πιο δύσκολο για να διαχειριστείς ως ομάδα. Θα είναι τρομερά δύσκολο, αν ο ΠΑΟΚ φύγει ηττημένος από τον Πειραιά, ο Λουτσέσκου να βρει εκείνα τα κίνητρα που θα ψήσουν τους ποδοσφαιριστές του, να σηκώσουν κεφάλι…

• ΠΑΟΚ: Όταν ζεις και πεθαίνεις με το 1-0

• ΠΑΟΚ ελαφρύς σε μέταλλο, «μεντάλιτι» και μυαλό

Οσο για τον Αρη, ακόμη κι’ αν όντως, όπως είπαν στην αρχή της σεζόν οι άνθρωποί του, «ο Αρης έχει το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας του, πάμε για την πρώτη ή την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα…», αυτό δεν φτάνει. Το «καλύτερο ρόστερ» πρέπει να το κάνεις και καλή ομάδα. Ο Αρης σε καμία περίπτωση δεν είναι τέτοια και ως ένα βαθμό αυτό είναι και φυσιολογικό, διότι είναι μία εντελώς νέα ομάδα, με νέο (ξανά) προπονητή. Θέλει χρόνο. Όταν θα περάσει ο χρόνος θα έχουμε μάθει αν ο Πάρντιου είναι αυτός που μπορεί να την κάνει καλύτερη ομάδα κι’ αν το ρόστερ είναι όντως το καλύτερο της ιστορίας του Αρη. Μέχρι τότε, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Αρης δεν θα τερματίσει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος. Και αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι κι’ αλλιώς, με μία εντελώς νέα ομάδα. Η απόφαση να ξηλωθεί συθέμελα ότι είχε χτιστεί πέρυσι, δεν ήταν μία σοφή απόφαση κατά την άποψή μου και πλέον ο Αρης πρέπει τη φετινή σεζόν να λειτουργήσει με τον τρόπο που λειτούργησε πέρυσι ο Παναθηναϊκός. Να φτιάξει μία ομάδα που συνεχώς θα βελτιώνεται και να βάλει τις βάσεις, ώστε του χρόνου να μπορέσει να κάνει πρωταθλητισμό. Με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο Πάρντιου και οι παίκτες θα αποδειχτούν ικανοί για αυτό…