Άρης: Πρέπει να δει τι θα κάνει από εδώ και στο εξής και όχι τι έκανε

• Ο Άρης οφείλει να πάει… μπάλα-μπάλα

Είναι πολλά αυτά που μπορούν να γραφτούν την επομένη μιας τραγικής εμφάνισης. Γιατί ο χθεσινός Άρης ήταν χειρότερος ακόμη και από αυτόν του περσινού εφιάλτη με τον ΠΑΣ Γιάννινα στο «Κλ. Βικελίδης». Τότε γεννούσαν και τα κοκόρια του αντιπάλου και σε αντίθεση με χθες, οι «κίτρινοι» έκαναν προσπάθεια επιστροφής. Δεν τους βγήκε τίποτε στο γήπεδο. Χθες, δεν έκαναν τίποτε. Ένας απερίγραπτος συμβιβασμός με την ήττα και μια ομάδα καταρρακωμένη ψυχολογικά η οποία άκουσε με ανακούφιση το τελευταίο σφύριγμα του Πορτογάλου διαιτητή. Κι έφυγε από το γήπεδο μ’ ένα σκορ ιδιαιτέρως τιμητικό γι’ αυτό που πραγματικά άξιζε. Γιατί η ΑΕΚ θα μπορούσε όχι απλά να σημειώσει περισσότερα τέρματα αλλά να πετύχει έναν ιστορικό θρίαμβο. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να καταγραφεί.

Τι έφταιξε; Στη συγκεκριμένη γωνιά γράψαμε πολλάκις για τις λανθασμένες επιλογές το τίμημα των οποίων πληρώνει με τόκο η ομάδα. Και τι τόκο. Ίσαμε με 20% μηνιαίως. Αυτές οι λανθασμένες επιλογές συνδυάζονται με ποδοσφαιρική αφέλεια. Απέναντι σε μια ομάδα με τρομερά ανώτερους χαφ, ο Άρης δεν πήγε συντηρητικά στο παιχνίδι αλλά παρασύρθηκε από την αναγκαιότητα της νίκης. Μέγα λάθος. O Άλαν Πάρντιου είχε δηλώσει θιασώτης του σχήματος με τους δύο αμυντικούς χαφ. Δεν υποστήριξε το δόγμα του, δεν φύλαξε τα νώτα του και πίστεψε σε κάτι που δεν θα μπορούσε να βγει απέναντι σε μια ποιοτικότερη ομάδα.

Φάνηκε από νωρίς, απλά έβγαλε μάτι από το 20λεπτο και μετά. Κι όσο κυλούσαν τα λεπτά, η ομάδα έδειχνε να βουτά πιο βαθιά στο λάκκο υψώνοντας τα χέρια από απελπισία με συνέπεια να γίνει έρμαιο στις διαθέσεις του αντιπάλου. Κι έτσι η ΑΕΚ βρήκε την τέλεια ευκαιρία για να ξεδιπλώσει το δικό της άρτιο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Θαρρώ ότι αυτή τη στιγμή έχει τα καλύτερα κεντρικά χαφ του Πρωταθλήματος. Ο Σιμάνσκι είναι σε τρομερή κατάσταση, ο Πινέδα έχει όλα τα στοιχεία που αποζητά ένας προπονητής και ο Γκατσίνοβιτς αν βάλει ουσία στο παιχνίδι του σύντομα θα προσελκύσει ενδιαφέρον από αρκετές ομάδες του εξωτερικού γιατί έχει τρομερά προσόντα. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ο προπονητής. Η παρουσία του Ματίας Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου ήταν εξαιρετική. Σοβαρός, μετρημένος δίχως γελάκια και ειρωνείες. Άνθρωπος του ποδοσφαίρου.

Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Ο Άλαν Πάρντιου έθιξε το ψυχολογικό πρόβλημα της ομάδας το οποίο αναδείχθηκε μέσα από την πληθώρα ατομικών λαθών. Αν χαλάσει το μυαλό ενός ποδοσφαιριστή είναι αναπόφευκτο να συμβεί το ίδιο και με τα πόδια. Κακά τα ψέματα, τα λάθη που έκαναν χθες οι Φαμπιάνο, Νταμπό, Μαντσίνι, Μάνου Γκαρθία δεν είναι του επιπέδου τους. Ήταν όμως τόσο συσσωρευμένη η απογοήτευσή όλων σε σημείο να μην μπορούν να κάνουν κάτι σωστά. Αυτοί βέβαια δούλεψαν, άλλοι δεν δούλεψαν καθόλου.

Το βασικό ερωτηματικό παραμένει στην επόμενη μέρα. Πώς αυτή η ομάδα θα ξεπεράσει τις παθογένειές της. Το τι έγινε έχει καταγραφεί. Προφανώς είναι αναγκαίο να αποδειχθεί ορθή η επιλογή του Πίτερ Ετέμπο για να λυθεί το πρόβλημα στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Σε διάστημα μιας εβδομάδας, ο Πάρντιου αναφέρθηκε τρεις φορές στον Νιγηριανό κι αυτό κάτι δείχνει. Σίγουρα την αίσθησή του ότι με την ουσιαστική ένταξη του 26χρονου αυτομάτως η ομάδα θα αποκτήσει κάτι που της λείπει. Δύναμη. Η επιστροφή του Σέικ Ντουκουρέ επίσης μοιάζει απαραίτητη. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Βρετανός προπονητής αυτό το δίδυμο έχει στο μυαλό του κι αυτό θα χρησιμοποιήσει έπειτα από περίπου δύο εβδομάδες.

Στο κέντρο της άμυνας, ο Ενκουλού ήταν σοβαρός χθες. Έπαιξε περισσότερο με την εμπειρία και την ωριμότητα που απέκτησε στη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του. Ο Γιάκουμπ Μπράμπετς είναι κάτι διαφορετικό. Είναι ο δεύτερος τροφοδότης της δύναμης που έλειπε από τον Άρη (και) χθες. Χωρίς να έχει ευθύνη, ο Φαμπιάνο δεν μπορεί να είναι μονίμως ο καρυοθραύστης των επιθέσεων του αντιπάλου. Ήρθε κι έσκασε χθες.

Ο Άρης οφείλει να πάει… μπάλα-μπάλα

Το είπε κάποτε ο Παναγιώτης Γιαννάκης εξωτερικεύοντας τον τρόπο προσέγγισης ενός αγώνα. Αυτή η μπασκετική έκφραση απαιτείται να συντροφεύσει τους «κίτρινους» μέχρι τη διακοπή του Πρωταθλήματος. Ο Άρης κοίταξε πολύ μακρύτερα από τις πραγματικές δυνατότητές του κι έχασε το έδαφος από μπροστά του. Παιχνίδι με παιχνίδι οφείλει να πάει, όπως πήγαινε τόσα χρόνια και κυρίως επί εποχής Άκη Μάντζιου. Αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να υπάρχει Παναθηναϊκός, αλλά Ιωνικός. Κανένα ματς δεν κερδίζεται επειδή εσύ ξόδεψες περισσότερα από τον άλλον. Το κατάλαβε χθες και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός που είδε μια ομάδα τριών τεσσάρων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ να τον κερδίζει. Εκεί όμως υπήρχε μια ντουζίνα παικτών που έκαναν κατάθεση ψυχής, οι οποίοι δεν απογοητεύτηκαν όταν το παιχνίδι στράβωσε αλλά πίστεψαν στο σχέδιο του προπονητή και φεύγοντας από το παρκέ δεν είχαν ανάσες γιατί ξόδεψαν ό,τι ενέργεια είχε η αποθήκη τους. Έγινε αυτό στο «Κλ. Βικελίδης»; Ναι, μόνο από την ΑΕΚ.

Ο Άρης οφείλει να παρουσιαστεί περισσότερο ρεαλιστής και προσαρμοσμένος σ’ αυτό που πραγματικά ζει γιατί μέχρι στιγμής δείχνει εγκλωβισμένος σ’ αυτό που θα ήθελε να ζει. Τίποτε δεν εξελίχθηκε έτσι όπως περίμενε, αλλά το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει είναι να σταθεί σε ό,τι προηγήθηκε. Εδώ χρειάζονται λύσεις και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ο προπονητής οφείλει να εκπονήσει ένα ρεαλιστικό πλάνο και παράλληλα να διαπιστώσει ποιοι είναι διατεθειμένοι να το υπηρετήσουν μέχρι τελευταίας ρανίδας. Μόνο έτσι θα γίνει η ομάδα που ήταν στα προηγούμενα χρόνια και δεν δείχνει ότι είναι σήμερα…