Ο Μίτσελ έχει βελτιώσει-ανεβάσει τον Ολυμπιακό, αλλά αδικεί τη δουλειά του με κάποιες εξτρίμ αποφάσεις

Τρία παιχνίδια είναι στον πάγκο του Ολυμπιακού ο Μίτσελ. Πολύ λίγα για να βγάζουμε ασφαλή συμπεράσματα, αλλά αρκετά για να έχουμε μία πρώτη εικόνα.

Κατ΄ αρχάς, από πλευράς αποτελεσμάτων, ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ στον πάγκο πήρε τα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος που «έπρεπε» να πάρει, με τον Ατρόμητο στο Καραϊσκάκη πιο εύκολα, με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο πολύ πιο δύσκολα, βάζοντας δύο γκολ στο καθένα. Αντίθετα, έχασε και δη με βαρύ σκορ (0-3) το παιχνίδι με την Γκαραμπάγκ μέσα στο Καραϊσκάκη, που ήταν η τελευταία ελπίδα της ομάδα σαν συνεχίσει στο Γιουρόπα Λιγκ, ως δεύτερη από τον όμιλο.

Πέρα από τα αποτελέσματα τώρα: ο Μίτσελ έχει βελτιώσει την εικόνα του Ολυμπιακού, τουλάχιστον σε επίπεδο ψυχολογίας και διάθεσης να παίξει η ομάδα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο, να επανέλθει κάπως στα επίπεδα της, να κυριαρχεί δηλαδή στα παιχνίδια. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός…

Με τον Ατρόμητο ήταν σαφώς καλύτερος, καθάρισε το ματς από το 68’ με ένα δεύτερο γκολ και οι τελικές ήταν υπέρ του 13-4 (8-2 στον στόχο).

Με την Γκαραμπάγκ για 60 λεπτά ήταν από ανταγωνιστικός έως καλύτερος, αλλά όταν έφαγε το 0-1 σε ένα τρίλεπτο (65-68) στο οποίο δεν υπήρχε στο γήπεδο και αμέσως μετά (72) στάθηκε άτυχος με το δοκάρι του Μασούρα, κατέρρευσε, δέχθηκε άλλα δύο γκολ και γλίτωσε άλλα δύο ο Τζολάκης.

Με τον ΟΦΗ μπήκε πολύ άσχημα στο ματς, γλίτωσε στο πρώτο τέταρτο το 0-1, ισορρόπησε, αλλά βρέθηκε πίσω στο σκορ στο ημίχρονο με αυτογκόλ και στο β΄ ημίχρονο το γύρισε βγάζοντας επιτέλους η ομάδα όχι μόνο ποιότητα, αλλά και τσαγανό (τελικές 13-8, εντός εστίας 7-3).

Τουλάχιστον ο Μίτσελ οδήγησε την ομάδα σε δύο συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα (πρωτοφανές που δεν το είχε καταφέρει ο Ολυμπιακός μέχρι τώρα φέτος) και σταμάτησε το πολύ δυσάρεστο σερί να χάνει βαθμούς μετά από κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι (1-2 από τον Άρη μετά το 0-3 από τη Φράιμπουργκ, 1-1 με τον Βόλο μετά το 1-2 από τη Ναντ, 0-0 με τον Αστέρα Τρίπολης μετά το 1-1 με τον Απόλλωνα Λεμεσού).

Σε γενικές γραμμές το πρόσημο είναι θετικό στο ξεκίνημα του Μίτσελ, αν κρίνουμε κι από τους συνεχείς τραυματισμούς και γενικά τις πολλές απουσίες σε κάθε παιχνίδι. Στο ντεμπούτο του με τον Ατρόμητο βγήκε νοκ άουτ για ένα μήνα ο Ελ Αραμπί, με την Γκαραμπάγκ «έχασε» τον Σισέ για τους γνωστούς λόγους και με τον ΟΦΗ έβγαλε θλάση ο Άβιλα. Παράλληλα, με το που είχε έρθει ήταν ήδη νοκ άουτ οι Μπα και Ρέτσος, με το που ήρθε βγήκε εκτός μάχης για τρεις μήνες ο Βατσλίκ, ενώ στην Κρήτη ήταν στα πιτς κι ο Βρσάλικο. Όπως δε ξέρουμε, ο Μπακαμπού με τον Χάμες δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη.

Υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να τον κρίνουμε τον Μίτσελ και να δεχθούμε ότι γενικά είναι πιο πολύ το συν στο ζύγι παρά το πλην. Από την άλλη, νομίζω ότι ακόμη κι έτσι έχει αδικήσει με ορισμένες κραχτές επιλογές την ίδια του τη δουλειά. Οι εξτρίμ αποφάσεις του στα δύο τελευταία παιχνίδια είναι ξεκάθαρο ότι περισσότερο μπέρδεψαν παρά βοήθησαν τον Ολυμπιακό, κάτι άλλωστε που προκύπτει και μέσα από την εικόνα και τα αποτελέσματα της ομάδας.

Αφενός μεν δεν υπήρχε κανένας λόγος να αλλάξει στο ματς με την Γκάραμπαγκ την πετυχημένη συνταγή που είχε τον Ολυμπιακό μέχρι το 60^ο λεπτό πιο κοντά στη νίκη παρά στην ήττα. Η αλλαγή θέσης στον κορυφαίο της ομάδας Εμβιλά και η είσοδος του παντελώς ανέτοιμου για ευρωπαϊκό παιχνίδι Μαρσέλο έφεραν πραγματικά μία καταστροφή και τη μετατροπή του 0-0 σε 0-3.

Αφετέρου δε ήταν αποκοτιά με όλη τη σημασία της λέξης η ιδέα να ξεκινήσει στον αγώνα με τον ΟΦΗ στόπερ τον 19χρονο αμυντικό χαφ του Ολυμπιακού Β, Ντόι, από αυτογκόλ του οποίου εν τέλει βρέθηκε πίσω στο σκορ. Όταν άλλαξε η ενδεκάδα στο β΄ ημίχρονο, βγήκε ο Ντόι, πέρασε πίσω ο Εμβιλά και ήρθε και το βαρύ πυροβολικό (Χάμες, Γκάρι) το εις βάρος 0-1 έγινε υπέρ 2-1.

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο Μίτσελ παίρνει τέτοιου είδους υπερβολικά ρίσκα και κάνει τέτοιες εξεζητημένες κινήσεις. Αν το κάνει, πάντως, για να κερδίσει τις εντυπώσεις, αποτυγχάνει. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν είναι μάγος. Αφού λοιπόν δεν είναι μάγος, δεν έχει νόημα να προσπαθεί να κάνει μαγικά! Με τις νορμάλ επιλογές ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ του Μίτσελ, ο Ολυμπιακός είναι πιο καλός και πιο αποτελεσματικός. Οπότε, προς τι να ψάχνει να βρει λύσεις που εκ προοιμίου μοιάζουν αποτυχημένες;

Ήδη, ρισκάρει με το να παρουσιάζει σε κάθε ματς όχι απλά εντελώς άλλη ενδεκάδα (έξι αλλαγές από ματς σε ματς), αλλά και διαφορετικό σχηματισμό: κλασικό 4-4-2 με τον Ατρόμητο, καθαρό 3-5-2 με την Γκαραμπάγκ, κάτι μεταξύ 4-3-3 και 4-2-3-1 με τον ΟΦΗ. Μεταξύ σοβαρού και αστείου να γράψω ότι έτσι μπερδεύεται η αντίπαλη ομάδα, που δεν ξέρει πώς θα παίξει ο Ολυμπιακός, αλλά μάλλον μπερδεύεται και η ίδια η ομάδα του Ολυμπιακού.

Δεν τον κρίνω τον Μίτσελ για το ότι ψάχνεται. Ούτε καν για το ότι με την Γκαραμπάγκ η ομάδα τέλειωσε με ενδεκάδα Τζολάκη, Άβιλα, Βρσάλικο, Εμβιλά, Ρέαμπτσιουκ, Χουάνγκ, Μαρσέλο, Βαλμπουενά, Μασούρα, Αμπού Καμαρά, Μπιέλ και με τον ΟΦΗ με ενδεκάδα Τζολάκη, Βρουσάι, Εμβιλά, Σωκράτη, Ρέαμπτσιουκ, Χουάνγκ, Μαρσέλο, Βαλμπουενά, Γκάρι, Μπακαμπού, Χάμες…Όλα μπορώ να τα κατανοήσω. Αλλά αποφάσεις που δεν συνάδουν με ένα μίνιμουμ ποδοσφαιρικής λογικής, πώς να γίνουν αποδεκτές. Και πρωτίστως, επαναλαμβάνω, αδικούν την ίδια τη δουλειά του Μίτσελ, που θα μπορούσε σήμερα με καλύτερα διαχείριση του ευρωπαϊκού αγώνα να έχει τρία στα τρία στον πάγκο του Ολυμπιακού.

Κατά την γνώμη μου, ο προπονητής του Ολυμπιακού πρέπει να δει το παράδειγμα του Αλμέιδα στην ΑΕΚ. Όλο το καλοκαίρι δούλευε με ένα σύστημα που φαινόταν ότι δεν ταίριαζε στην ομάδα του. Και το ξεκίνησε και στο πρωτάθλημα και αποδείχθηκε ακριβώς αυτό, ότι έκανε λάθος ο προπονητής.

Το κατάλαβε, όμως, έκανε πίσω, παραδέχθηκε το λάθος του, το άλλαξε και τώρα η ΑΕΚ με σχηματισμό που της πάει καλύτερα κι όχι με περίεργα πράγματα, του στιλ να παίζουν ο Τσούμπερ κι ο Άραμπατ όλη την γραμμή, πολύ απλά παίζει καλύτερα.

Άσχετο: Τεράστιο πρόβλημα έχουν οι περισσότεροι γκολκίπερ στις εξόδους. Ακόμη κι οι πιο έμπειροι. Π.χ. ο Κουέστα βγήκε μακριά από την εστία του χωρίς κανένα λόγο στο δεύτερο γκολ της ΑΕΚ. Και βγήκε και αργά. Δεν είχε κανένα λόγο να φύγει από τα γκολπόστ του Άρη. Και τέλος πάντων, αν αποφασίζει ο γκολκίπερ να κάνει κάτι τέτοιο, πρέπει να έχει και την ταχύτητα να το κάνει.