Το μεγαλύτερο αγωνιστικό κέρδος του Παναθηναϊκού από το παιχνίδι με τον Αστέρα

Σε κάθε παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός καλείται να αντιμετωπίσει ένα σύνολο με την στρατηγική και την τακτική διαχείριση του Αστέρα Τρίπολης πάνω στο χορτάρι, δηλαδή ένα σύνολο που αμύνεται όσο πιο χαμηλά γίνεται στο τερέν και εντελώς παθητικά χωρίς καμία διάθεση να παίξει για να δημιουργήσει, μας έρχεται στο μυαλό, μία απολύτως διδακτική και κατατοπιστική δήλωση του Πεπ Γκουαρδιόλα, μετά τα περσινά παιχνίδια με την Ατλέτικο Μαδρίτης που πάντα έρχεται ως η απόλυτα φυσιολογική απάντηση σε όσους περιμένουν από το «τριφύλλι» να μπορεί, να είναι σε θέση να δημιουργήσει σε τέτοια ματς πάρα πολλές «καθαρές» ευκαιρίες.

«Αισθανθήκαμε ότι θα παίξουν 5-3-2, μετά προσαρμόστηκαν σε 5-5-0. Στην προϊστορία, σήμερα και σε 100.000 χρόνια είναι πολύ δύσκολο να επιτεθείς σε ένα τέτοιο σύστημα, γιατί δεν υπάρχουν χώροι. Είναι θέμα υπομονής».

Με αυτά τα λόγια ο πιο επιδραστικός προπονητής στην ιστορία του αθλήματος μετά τον Γιόχαν Κρόιφ, ο τεχνικός της ομάδας που έχει αποθεώσει/απογειώσει το positional play, περιέγραψε το πόσο δύσκολο ήταν, ακόμη και για την δική του υπερομάδα να βρει τις λύσεις, το κλειδί που θα ξεκλείδωνε το... πούλμαν του «Τσόλο».

Αυτά τα ματς αποτελούν την πιο δύσκολη συνθήκη για μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός αλλά παράλληλα είναι αναμετρήσεις από τις οποίες μόνο καλύτερος μπορείς να γίνεις, αρκεί να είσαι σε θέση να τις αντιμετωπίσεις σωστά.

Από την στιγμή που το «τριφύλλι» έκανε το 7/7 και κατάφερε στο πιο δύσκολο φετινό του παιχνίδι να βάλει στο σακούλι τους τρεις βαθμούς, πέτυχε το πρώτο και πιο σημαντικό ζητούμενο αυτή την εποχή. Παρόλα ποτέ και τίποτα στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να κρίνεται μόνο από το αποτέλεσμα και πέρα από την ουσία της νίκης, το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μπορεί να κρατήσει από αυτή την δύσκολη δοκιμασία τον τρόπο που παρουσιάστηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο έπεσαν στην «παγίδα», εκνευρίστηκαν, έχασαν την τακτική τους προσήλωση, δεν ήταν η ομάδα που ήθελε να βλέπει πάνω στο χορτάρι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια άλλη ιστορία.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Για παράδειγμα στο πρώτο μέρος ο Παναθηναϊκός σύμφωνα με το Wyscout είχε 58% κατοχή μπάλας, 6 επανακτήσεις ψηλά στο γήπεδο, 7.3 ppda(δείκτης πίεσης) και 82.2% επιτυχημένες μεταβιβάσεις. Στο δεύτερο; 69% κατοχή, 14 επανακτήσεις ψηλά, 5.5 ppda και 87.3% επιτυχία στις πάσες. Δείγμα της αλλαγής στην εικόνα.

Πέρα από τους αριθμούς, αυτό που είδαν τα μάτια του παρατηρητή, ήταν μία ομάδα ήρεμη, μία ομάδα με υπομονή, ένα σύνολο που χωρίς να χάσει το μυαλό της προσπάθησε να βρει τις απαντήσεις στα πολύ δύσκολα προβλήματα που έβαζε η αγωνιστική φιλοσοφία του αντιπάλου σε συνδυασμό με τις ασταμάτητες και αδικαιολόγητες πτώσεις στο χορτάρι για να μην υπάρξει ρυθμός στο ματς. Η τρόπος που ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την κατάσταση στο δεύτερο ημίχρονο και φυσικά το γεγονός ότι κατάφερε να βρει το γκολ μέσα από την ασφυκτική πίεση που άσκησε όταν δεν είχε την μπάλα στα πόδια του και παράλληλα να απειληθεί μόνο σε μια στιγμή στο 97', αποτελεί το μεγαλύτερο αγωνιστικό κέρδος από αυτό τον αγώνα ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος.

Για την ποδοσφαιρική ανοησία που κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεριζωθεί από αυτή την χώρα, ο Παναθηναϊκός νίκησε «επειδή πήρε ένα πέναλτι». Στη πραγματικότητα του αθλήματος, οι «πράσινοι» νίκησαν γιατί κατάφεραν στο δεύτερο ημίχρονο-σε αντίθεση με το πρώτο- να παραμείνουν πιστοί στο δημιουργικό πλάνο, να αγγίξουν επίπεδα τελειότητας στη συγκέντρωση και τις τακτικές κινήσεις στο ανασταλτικό κομμάτι και να έχουν την λέξη που πάντα κάνει την διαφορά σε αυτές τις περιπτώσεις: Υπομονή. Και όλα αυτά για μία ομάδα που είχε δύο παίκτες με ενοχλήσεις(Αϊτόρ, Παλάσιος), τρεις βασικούς εκτός αποστολής(Κώτσιρας, Τσέριν, Σπόραρ) και το μεγάλο της «αστέρι», τον Μπερνάρντ, χωρίς τον απαιτούμενο ρυθμό.

Υ.Γ1: Φτάσαμε στο 2022, στην εποχή των metrics, των xGoals και όλων των σύγχρονων δεδομένων για την ανάλυση της απόδοσης μίας ομάδας και στην Ελλάδα κάνουμε... σημαία τις τελικές προσπάθειες και τα στατιστικά της Super League! Τελικές. Έτσι γενικά και αόριστα. Τώρα αν οι δέκα τελικές ήταν κάτι σκοτωμένα σουτ από τα 25-30 μέτρα, τι σημασία έχει. Ήταν τελικές. Ήταν δέκα. Και αν άλλος έκανε 3 τελικές και ήταν όλες τετ α τετ; Τι σημασία έχει, ε; Το έχουμε γράψει κι άλλες φορές. Η Ελλάδα είναι η πιο άμπαλη χώρα στον πλανήτη και δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Τελεία και παύλα.