Ο Άρης πήρε αυτό που χρειαζόταν

• Ο Άρης έχει τα θέματά του, έχει και τους άλλους
• Οι επιστροφές μπορεί να φέρουν ισορροπία

Το σενάριο της πειστικής εμφάνισης με μια άνετη νίκη προφανώς φάνταζε τρομερά μακρινό. Είναι φανερό εξάλλου ότι ο τωρινός Άρης είναι αδύνατο να καταφέρει φανταστικούς συνδυασμούς. Γιατί σκοντάφτει σε πολλά. Βάζοντας κάτω τα εμφανή προβλήματά του, δεν είμαι σίγουρος (πλέον) αν το ποδοσφαιρικό είναι εντονότερο του ψυχολογικού, το χαμηλό επίπεδο αυτοπεποίθησης στο οποίο αναφέρθηκε και ο Άντρε Γκρέι. Ποδοσφαιρικά, σίγουρα είναι μια ομάδα που ψάχνεται. Φάνηκε και από τις χθεσινές ρηξικέλευθες αλλαγές οι οποίες δεν εξυπηρέτησαν τον στόχο της σταδιακής βελτίωσης. Δεν έφεραν ούτε την αλλαγή ψυχολογίας που συνήθως προσδοκά ο προπονητής που προχωρά σε πέντε αντικαταστήσεις στο αρχικό σχήμα. Εκεί περιμένεις από τους νεοφερμένους να βγάλουν ενέργεια, να μεταδώσουν τον ενθουσιασμό τους και μια ομάδα να γίνει πιο ζωντανή απ’ ότι ήταν. Κι όμως, ο Άρης κινήθηκε σε χαμηλό tempo. Ήταν σε μια ευθεία γραμμή δίχως πολλές αναταράξεις στο σφυγμό του.

Ωστόσο, οι αλλαγές του Άλαν Πάρντιου είχαν ποδοσφαιρική λογική. Η χρησιμοποίηση του Πίτερ Ετέμπο δρομολογήθηκε προς την κατεύθυνση βελτίωσης της αμυντικής συμπεριφοράς κι αυτό έγινε στο πρώτο ημίχρονο. Το πλάνο για τον Νιγηριανό προέβλεπε να παίξει 45 λεπτά. Άντεξε μέχρι το 65’. Στο ημίωρο που ακολούθησε, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, επιστράτευσε το σύνολο της εμπειρίας του βλέποντας τον προπονητή του να μην τολμά να τον αντικαταστήσει με τον επιρρεπή στο λάθος Πάπε Σέικ Ντιόπ. Αυτή του Λούις Πάλμα επίσης είχε λογική γιατί θα έπρεπε να είναι στην 11αδα ποδοσφαιριστής ο οποίος πατάει την αντίπαλη περιοχή καθώς αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση του Ζερβίνιο στην κορυφή της επίθεσης. Ο Ράφαελ Καμάτσο πήρε φανέλα βασικού σε μια απόφαση επένδυσης της ικανότητας του Πορτογάλου στο ένας εναντίον ενός και καθώς ο Χουάν Ιτούρμπε υστερεί σε δημιουργικότητα. Το ότι δεν βγήκαν οι αλλαγές δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε σχέδιο.

Μετά ήρθαν οι άλλες αλλαγές, στα πρώτα λεπτά του δεύτερου ημιχρόνου κι αφού αποφεύχθηκε η ολοκληρωτική καταστροφή στη φάση του Άοσμαν. Αντικαθιστώντας τον Μπριάν Νταμπό (ο οποίος κακώς αποδοκιμάστηκε), ο Ματέο Γκαρσία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο εξαιρετικό 15λεπτο της ανατροπής. Εκεί ο Άρης αξιοποίησε το momentum του, η δουλειά έγινε και το πρόβλημα (προς το παρόν) απομακρύνθηκε. Ολοκληρωτικά δεν έφυγε και δεν θα φύγει γιατί ο πήχης τοποθετήθηκε ιδιαιτέρως ψηλά για μια ομάδα η οποία δυσκολεύεται να ανταποκριθεί ακόμη και στα βασικά. Μ’ έναν προπονητή ο οποίος προσπαθεί να τη μάθει, ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξεκάθαρα δυσκολεύονται να βγάλουν ό,τι το ποδοσφαιρικό έχει η ψυχούλα τους και φυσικά με χτυπητές αδυναμίες τόσο σε ποιότητα όσο και σε πληρότητα.

Ο Άρης έχει τα θέματά του, έχει και τους άλλους

Ανεξαρτήτως της αγωνιστικής εικόνας των «κίτρινων», της προβληματικής συμπεριφοράς, των επιλογών που δεν βγαίνουν στο χορτάρι ή ακόμη της έντονης εσωστρέφειας που αναδείχθηκε μέχρι τη στιγμή της ανατροπής, ο Άρης έχει να διαχειριστεί και τα σφυρίγματα. Στο Αγρίνιο ήταν ο Παπαπέτρου διαιτητής και ο Κουμπαράκης στο VAR οι οποίοι δεν είδαν την καταφανέστατη παράβαση πέναλτι στο μαρκάρισμα στον Ιτούρμπε. Χθες ήταν και πάλι ο Παπαπέτρου διαιτητής και ο Τσακαλίδης στο VAR οι οποίοι δεν είδαν την παράβαση πέναλτι στο χέρι του Μύγα στο 25’. Εκτέλεση κόρνερ, κίνηση του ποδοσφαιριστή του Ιωνικού να παίξει με το χέρι, ξεκάθαρη επαφή με το χέρι, τέλος. Το πρόβλημα δεν είναι το VAR αλλά τα πρόσωπα που διαχειρίζονται την τεχνολογική υποστήριξη γιατί ακόμη και με τη χρήση αυτής, είναι φανερό ότι, δεν μπορούν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ούτε έτσι.

Οι επιστροφές μπορεί να φέρουν ισορροπία

Αυτή είναι η ελπίδα του Άλαν Πάρντιου και χαρακτηρίζεται βάσιμη. Κατά πάσα πιθανότητα από τις αρχές της εβδομάδας θα μπει στο ομαδικό πρόγραμμα ο Γιάκουμπ Μπράμπετς με την προοπτική επιστροφής στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Απόντος του Τσέχου ο Άρης δεν έχασε απλά τον έναν εκ των δύο κεντρικών αμυντικών του αλλά τον ποδοσφαιριστή που βάζει περισσότερο δύναμη από κάθε άλλον. Ο Μπράμπετς ανεβαίνει στο κέντρο για την πρώτη μπάλα, αντέχει στους κραδασμούς και η δική του ηγετική φυσιογνωμία έλειψε πολύ καθώς τόσο ο Φαμπιάνο όσο και ο Ενκουλού παίζουν περισσότερο με το μυαλό τους και λιγότερο με τη δύναμη. Και μένει να φανεί πότε αλλά και πώς θα επιστρέψει ο Σέικ Ντουκουρέ. Κακά τα ψέματα, αυτά τα δύο πρόσωπα μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά της ομάδας μεσοαμυντικά και να φέρουν προς των ευθυνών τους, τους ποδοσφαιριστές της επιθετικής γραμμής. Από τους ακραίους μέχρι τον Άντρε Γκρέι ο οποίος σκόραρε χθες φωνάζοντας «εγώ το έβαλα», αλλά θα πρέπει περισσότερο να τον προβληματίσει το γιατί έχασε τη θέση του στην 11αδα.