Οι αλλαγές που δεν την άλλαξαν και η Νέα Φιλαδέλφεια...

• Το σερί, η έδρα και τα πρόσωπα...

Πότε αντιλαμβάνεσαι ότι μια ομάδα φέρει την υπογραφή του προπονητή της; Ότι οι ποδοσφαιριστές του αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται στις αξιώσεις του; Πώς έχουν εμπεδώσει την αγωνιστική φιλοσοφία του; Ότι έχει καταφέρει να αλλάξει όλη τη νοοτροπία τους; Από αγώνες όπως ακριβώς αυτός του Κυπέλλου της ΑΕΚ με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννινα στο νέο γήπεδο των «κιτρινόμαυρων» στην Νέα Φιλαδέλφεια. Όταν ενημερώνεσαι για την ενδεκάδα που δούλεψε και επέλεξε για μια αναμέτρηση στην οποία η ομάδα του είναι φαβορί για την πρόκριση μεν, αλλά δεν παύει να αποτελεί νοκ άουτ ματς, άρα να 'χει και ρίσκο το γεγονός ότι θα πας σε πολλές αλλαγές στην 11άδα.

Ακριβώς αυτό έκανε ο Ματίας Αλμέιδα. Άλλαξε τα εννέα από τα συνολικά έντεκα βασικά πρόσωπα. Αποτέλεσμα; Ακριβώς το ίδιο σε επίπεδο αγωνιστικής φιλοσοφίας, νοοτροπίας και λειτουργίας. Προφανώς και αυτό επέλεξε να κάνει και ο αντίπαλος απ' όσο έμαθα πριν το ματς. Ο Στάικος άλλαξε επτά (ή οκτώ) στους έντεκα βασικούς με ότι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο εδώ δεν εστιάζω στο τελικό αποτέλεσμα σε επίπεδο σκορ, ούτε στο γεγονός ότι η ΑΕΚ έκανε το αυτονόητο πράξη, απέκλεισε κοινώς μια ομάδα που φέτος (ακόμη τουλάχιστον) δεν είναι καλή όπως ο ΠΑΣ.

Εκεί που εστιάζει το κείμενο αυτό στην εκκίνησή του έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ΑΕΚ σε αγωνιστική φιλοσοφία, νοοτροπία και τελικά ανταπόκριση, παρά τις αλλαγές που έγιναν και ήταν σχεδόν όλη η ενδεκάδα, δεν άλλαξε καθόλου, σα να λέμε: οι αλλαγές που δεν την άλλαξαν και να το υπογραμμίζουμε για καλό! Έτσι είναι διότι πολύ απλά τα μάτια μας, ότι και να λένε, όσα και διαφορετικά να γραφτούν, δεν μας γελάνε: η Ένωση έχει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα και αυτό οφείλεται στον προπονητή της που 'χει καταφέρει να το περάσει και να το... ποτίσει σε όλο το γκρουπ.

Η ΑΕΚ είναι 100% ομάδα του προπονητή της. Με συγκεκριμένα πρώτα στοιχεία που έχουμε διαπιστώσει όλοι: την πίεση ψηλά στο πρώτο μισό του αντιπάλου, την ένταση σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού της, την κατοχή και την επιβολή του δικού της ρυθμού στους αγώνες, την καλή φυσική κατάσταση και φυσικά τη δύναμη που ξεχωρίζουν ανάμεσα στις υπόλοιπες ομάδες. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν το περίμενα να τα καταφέρει τόσο γρήγορα ο Αργεντινός τεχνικός και οι συνεργάτες του, τον πίστευα από την πρώτη στιγμή, καψουρεύτηκα τη σκέψη του, την προσωπικότητά του, μα αυτό που 'χει σημασία πλέον είναι ότι ερωτεύτηκα, αγάπησα και λάτρεψα τη δουλειά του και το αποτέλεσμα αυτής!

Το σερί, η έδρα και τα πρόσωπα...

Είχε ανάγκη η ΑΕΚ να βρει τον κατάλληλο προπονητή, το 'χω γράψει δεκάδες φορές και μπορεί να κουράζω, όμως με τέτοιους... εφιάλτες που είχαμε μετά τον Μαρίνο Ουζουνίδη (από τον οποίο είδαμε και δουλειά, και αποτέλεσμα, και προσπάθεια) μου είχε γίνει πρόβλημα δίχως λύση η... εξίσωση του ιδανικού προπονητή. Η Ένωση στο πρόσωπο του Ματίας Αλμέιδα μπορεί να θεωρεί ότι βρήκε αυτό που έψαχνε και εφόσον συνεχίσει φέτος με αυτό το τρόπο και το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι το ίδιο (ανεξάρτητα αν κατακτήσουμε τίτλους, ή όχι), την επόμενη χρονιά στα μισά της, η διοίκηση πρέπει να τον «δέσει» για χρόνια.

Η Ένωση συνέχισε όπως μας έμαθε (και) στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Όπως ακριβώς την είδαμε με τον Ιωνικό στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά και με τον Ατρόμητο. Στο 5' μόλις άνοιξε το σκορ με τον Κοσίδη και έως το 20' θα μπορούσε να 'χε τελειώσει το παιχνίδι. Ακριβώς όπως με την ομάδα της Νίκαιας αλλά και εκείνη του Περιστερίου όπου ο Λιβάι Γκαρσία δεν βρήκε στόχο στο ανεπανάληπτο τετ α τετ. Διεύρυνε το νικηφόρο σερί της στα πέντε σερί ματς, γεγονός που μας είχε συμβεί δυο χρόνια πριν σχεδόν, για την ακρίβεια Γενάρη του 2021 με Χιμένεθ έγινε όταν επικράτησε με Παναιτωλικό, Λαμία, Άρη, Ατρόμητο και Απόλλωνα στο Κύπελλο, μάλιστα είχε και τότε δεχθεί μόλις ένα γκολ!

Από το νικηφόρο σερί των πέντε αγώνων, τα τρία είναι στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, για να καταλάβουμε τη σημασία της δύναμης της έδρας κάποτε σε τούτο τον τόπο! Όμως δεν είναι το σερί το μόνο κέρδος. Σημαντικά κέρδη είναι και σε επίπεδο ανταπόκρισης με άλλη ενδεκάδα αλλά και σε επίπεδο προσώπων. Διότι ο Γαλανόπουλος ήταν εκπληκτικός. Το standing ovation ήταν συγκλονιστικό τη στιγμή της αλλαγής του. Σούπερ ήταν και η επιστροφή στην ενδεκάδα του Γιόνσον που ελπίζω κάποιος να τον φώναξε να πάει αποδυτήρια διαφορετικά... παίζει να τρέχει ακόμη! Πολύ καλό ματς από Τζαβέλλα – Μήτογλου και φυσικά από Μάνταλο και Ελίασον, τη στιγμή που σούπερ ήταν ο Αραούχο και ας έχει λίγο... μούντζα τούτη την περίοδο (με πολύ καλή νοοτροπία και διάθεση στις αλλαγές όσοι μπήκαν αλλά ένα κλικ παραπάνω Γκατσίνοβιτς και Γκαρσία).

Σε ότι αφορά στον Τζιμπρίλ Σιντιμπέ είναι πασιφανές από τις επαφές του και το παιχνίδι μιας επαφής ότι η ΑΕΚ έχει βρει πολύ καλό δεξί μπακ. Όχι πως δεν το περιμέναμε. Είναι εξίσου πασιφανές ότι θέλει ρυθμό, δουλειά ακόμη στη φυσική κατάσταση και παιχνίδι για να 'ρθει στο 100% από το οποίο απέχει ακόμη και βλέπω να φτάνει σε αυτό μετά τη διακοπή και σίγουρα μετά το ματς με ΠΑΟΚ. Σωστά το πήγε ο Ματίας Αλμέιδα με τον 30χρονο Γάλλο άσο και επιβεβαιώνει ότι είναι εξαιρετικός προπονητής στη διαχείριση και των σημαντικών ονομάτων, δεν τα εκθέτει και δεν εκτίθεται...

Υγ: Να είσαι μικρό παιδί, από οικογένεια Ενωσιτών στην Βόρεια Ελλάδα, να φτάνεις να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα και στο πρώτο σου ματς ως βασικός στο νέο γήπεδο της αγαπημένης σου ομάδας να σκοράρεις και να ακούς το όνομά σου από 30.000 κόσμο! Δεν ξέρω καν πως είναι το συναίσθημα... Μπορώ να μπω λίγο στα... παπούτσια του πατέρα Κοσίδη διότι θα έκλαιγα και θα ένιωθα ότι τα έζησα όλα σε μια στιγμή χάρη στο παιδί μου. Παναγία μου... Ζαλίστηκα και μόνο που το σκέφτηκα. Ο Θεός να έχει καλά τον Μιχάλη (και την οικογένειά του και τα αδέρφια του που είναι καλοί ποδοσφαιριστές) και να γράψει ιστορία με την κιτρινόμαυρη και όχι μόνο, μακάρι γιατί στα όνειρα και δη τα ποδοσφαιρικά στο 2022 προς 2023 δεν υπάρχουν ταβάνια, απαγορεύεται. Ζήσαμε μια πρώτη υπέροχη και παραμυθένια ιστορία στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ και αφορά τον Μιχάλη Κοσίδη που από μωρό παιδί είναι ερωτευμένος με την Ένωση και σκόραρε για χάρη της με τον Αραούχο να είναι εκεί για να τον αγκαλιάσει όπως παλαιότερα έβγαλε φωτογραφία μαζί του (έπειτα από γκολάρα με Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ) όταν ο πιτσιρικάς ήταν ένα πολύ ψηλό για την ηλικία του ball boy! Ο Θεός να τον έχει καλά...