Ολυμπιακός: Η χημεία Χάμες-Γκάρι, οι δύο ισοπαλίες των «ερυθρολεύκων» με τον Μίτσελ στο Αγρίνιο κι ο Νταμπό!

Με την προσδοκία να μην υπάρξει κι εδώ κακό αποτέλεσμα, είμαι υποχρεωμένος να γράψω ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού σήμερα στο Αγρίνιο, μου θυμίζει εκείνο με τον Βόλο (1-1) στο Καραϊσκάκη, στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος!

Πριν από εκείνο το ματς είχα επισημάνει ότι ο Ολυμπιακός και τα τρία προηγούμενα παιχνίδια του με τον Βόλο τα είχε κερδίσει όλα στο όριο: 2-1 εκτός έδρας με γκολ στο 81’, 2-1 εντός έδρας με γκολ στο 90’, 1-0 εκτός έδρας με γκολ στο 80’. Και τόνιζα ότι εάν ο Ολυμπιακός δεν πήγαινε με τη νοοτροπία ότι θα χρειάζονταν να ματώσει, θα την «πάταγε», γιατί δεν είναι δυνατόν όλα τα αποτελέσματα με τον ίδιο αντίπαλο να σου έρχονται οριακά όπως τα θέλεις εσύ.

Πριν από αυτό το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, επισημαίνω ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε οριακά και στις δύο τελευταίες επισκέψεις του στο Αγρίνιο, πέρυσι με 2-1 με γκολ στο 70’ και πρόπερσι πάλι με 2-1 με γκολ στο 65’, με τον Ελ Αραμπί και τις δύο φορές να δίνει τη λύση. Αν για 3η σερί φορά οι «ερυθρόλευκοι» πάνε σε ένα παιχνίδι που θα κριθεί σε μία λεπτομέρεια, δεν ξέρω κατά πόσον θα τους «κάτσει». Μακάρι να τους «κάτσει», αλλά με βάση την στατιστική αμφιβάλλω.

Να υπενθυμίσω ότι με προπονητή τον Αναστασίου πέρυσι ο Παναιτωλικός έφτασε στην παράταση την υπόθεση πρόκριση μέσα στο Καραϊσκάκη κι αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό με ένα γκολ στο 115’! Γενικά ο Παναιτωλικός παρότι έχει κακή παράδοση τελικών αποτελεσμάτων με τους Πειραιώτες, τις περισσότερες φορές δίνει μεγάλες μάχες μέχρι να υποκύψει. Ακόμη και μέσα στο Καραϊσκάκη, τα πιο πολλά παιχνίδια έχουν κλειδώσει με ένα γκολ στο 90’, στο 86’, στο 85’, στο 92’!

Κι αν ήμουν στη θέση του Μίτσελ θα ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός και για έναν εξτρά λόγο: ο Ολυμπιακός έχει γκελάρει μόνο δύο φορές στο Αγρίνιο, από τότε που ο Παναιτωλικός επέστρεψε στην Α΄ Εθνική, το 2011. Και τις δύο με τον ίδιο, τον Μίτσελ, στον πάγκο: 0-0 το Σεπτέμβριο του 2013 κι 1-1 τον Αύγουστο του 2014…

Για πολλοστή φορά θα επαναλάβω για το πόσο σημαντικό θα είναι να μπει ο Ολυμπιακός ενεργητικά κι όχι παθητικά στο παιχνίδι. Στις δύο τελευταίες επισκέψεις του στην επαρχία, στο μεν 0-0 στην Τρίπολη ο Αστέρας είχε μόλις στο 3’ την καλύτερη του ευκαιρία σε όλο το ματς, στο δε 1-0 στο Ηράκλειο ο ΟΦΗ είχε τρεις ευκαιρίες για γκολ στα πρώτα 14 λεπτά. Το ότι συγκυριακά δεν έγιναν γκολ αυτές οι φάσεις, προφανέστατα δεν σημαίνει ότι όλες οι ομάδες θα χάνουν τα γκολ που μπορούν να βάλουν στον Ολυμπιακό στο ξεκίνημα των αγώνων, όσο αυτός είναι χαλαρός και φοβισμένος.

Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα δούμε τους παίκτες του Ολυμπιακού αποφασιστικούς, και δη από την αρχή κι όχι αφού φάνε πρώτα γκολ, αλλά και ομαδικούς-ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Αραμπί στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ δεν «άφησε» την μπάλα στον Βαλμπουενά η, τον Μασούρα να σουτάρουν προ κενής από γκολκίπερ εστίας και το έκανε ο ίδιος για να γίνει ήρωας, εν τέλει σουτάροντας πάνω στο μοναδικό αμυντικό του ΠΑΟΚ, που ήταν ανάμεσα σε τέσσερις παίκτες του Ολυμπιακού!!!

Όπως, τέλος πάντων, θέλουμε να δούμε μία φορά τους «ερυθρόλευκους» να μην αφήνουν τους αντιπάλους τους να περνάνε από τα πλάγια σέντρες με όλη τους την άνεση, κάτι που έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε. Είναι, άραγε, τόσο δύσκολο οι μπακ (αλλά κι οι εξτρέμ, όποτε φιλοτιμηθούν να αμυνθούν) να παίζουν από κοντά τους ακραίους της άλλης ομάδας, έτσι ώστε να μην περνάνε σέντρες με τέτοια χαρακτηριστική ευκολία;

Στο επιθετικό κομμάτι, τα τελευταία παιχνίδια μας έδειξαν ότι έχουν καλή χημεία ο Χάμες κι ο Γκάρι Ροντρίγκες. Με τον ΟΦΗ σκόραρε ο δεύτερος από ασίστ του πρώτου, ενώ με τον ΠΑΟΚ πάλι ο Χάμες είχε τρεις καλές πάσες για γκολ στον Γκάρι, με τη διαφορά ότι αυτός δεν έκανε γκολ σε καμία. Πρέπει να είναι πιο έτοιμος ο Γκάρι στο τελείωμα των φάσεων, αφού τη μία φορά καθυστέρησε να σουτάρει και του μπλόκαραν το σουτ, τη δεύτερη πάλι άργησε και δη από πλεονεκτική θέση με αποτέλεσμα να μην σουτάρει καν αφού τον πρόλαβε ο Τσαούσης (ήταν κι οφσάιντ, αλλά μετράει ότι ούτε καν τέλειωσε τη φάση) και την τρίτη βρέθηκε με την μπάλα στα πόδια απέναντι από τον γκολκίπερ, αυτός έδιωξε την μπάλα κι όταν αναγκαστικά ο κυνηγός του Ολυμπιακού πήγε πιο πλάγια, έκανε ένα πολύ κακό κι άστοχο σουτ με το αριστερό.

Είναι κεφαλαιώδους σημασίας να αρχίσει ο Ολυμπιακός να εκμεταλλεύεται περισσότερο την ικανότητα του Χάμες στο να βγάζει πάσες με κάθετο ποδόσφαιρο κι αφού ο Γκάρι κάνει τις σωστές κινήσεις για να ξεμαρκαριστεί και να πάρει την μπάλα, ας είναι πιο αποφασιστικός στα τελειώματα του. Όπως είναι σημαντικό να πατάει περισσότερο περιοχή ο ίδιος ο Χάμες, γιατί συνήθως αυτές τις λιγοστές που μπαίνει σε αυτή γίνεται απειλητικός, αν θυμηθούμε το γκολ με τον ΠΑΟΚ, αλλά και μία ευκαιρία που είχε στο Χαριλάου σε ένα ωραίο γύρισμα του Μασούρα.

Έχω προσέξει ότι ο Κολομβιανός παίζει πολύ πίσω στα μεγαλύτερα διαστήματα του παιχνιδιού. Όμως, ο Ολυμπιακός τον Χάμες τον έχει ανάγκη εκεί γύρω στην περιοχή η, μέσα στην περιοχή, εκεί που καίει η μπάλα κι εκεί που μπορεί να κάνει τη διαφορά με το καλό του αριστερό πόδι, με ένα σουτ η, με μία πάσα.

Άσχετο: Μου είπαν ότι έπρεπε να δω τι ωραία πράγματα έκανε ο Νταμπό στο φιλικό του Ολυμπιακού Β με την Κηφισιά. Βρήκα κάποια στιγμιότυπα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον αριστεροπόδαρο κεντρικό χαφ, που παίζει παρεμπιπτόντως και δεξί εξτρέμ με το ανάποδο πόδι. Να θυμίσω ότι τον 21χρονο Γάλλο τον έχει φέρει ο Ολυμπιακός από τη Ναντ τον περασμένο Ιανουάριο, αλλά άργησε να προσαρμοστεί, είχε και τραυματισμούς κι έτσι έπαιξε έτσι βασικός μόλις σε τρία παιχνίδια στο πρωτάθλημα της Β΄’ Εθνικής με τον Ολυμπιακό Β. Άντε να τον δούμε και στα επίσημα παιχνίδια, γιατί δείχνει υψηλές προδιαγραφές. Δείτε εδώ το βιντεάκι με την καλύτερη του στιγμή εναντίον της Κηφισιάς, όπου τους πέρασε όλους και δεν του δόθηκε το πέναλτι.

Και εδώ ένα γκολ που είχε πάει να βάλει όταν έπαιζε στην ομάδα Νέων της Γιουβέντους.