Ο Βέρμπιτς και ο Σπόραρ είναι μέρος της διαφοράς του φετινού Παναθηναϊκού από τον περσινό

Απέναντι στον Άρη, το βράδυ της Κυριακής στην Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα “τυπικό” παιχνίδι της σεζόν, δηλαδή ένα ματς εντός των μέσων όρων της απόδοσής του. Έπιασε τον μέσο όρο των οργανωμένων επιθέσεων και των τελικών προσπαθειών, κράτησε την μπάλα περίπου όσο την κρατά κατά μέσο όρο, ήταν όσο αποτελεσματικός είναι κατά μέσο όρο στις μονομαχίες, πήρε όσα κόρνερ και φάουλ παίρνει κατά μέσο όρο. Αυτή τη φορά όμως η ποιότητα των ευκαιριών που κατάφερε να δημιουργήσει δεν ήταν μεγάλη. Και αυτό συνέβη αφενός επειδή οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού δεν ήταν τόσο αποτελεσματικοί στο στάδιο της ολοκλήρωσης των επιθέσεων και αφετέρου επειδή οι ποδοσφαιριστές του Άρη απέδωσαν στο υψηλότερο επίπεδο που έχουν αποδώσει μέχρι τώρα στη φάση άμυνας.

Αυτό το “τυπικό παιχνίδι” που έκανε ο Παναθηναϊκός δεν αποδεικνυόταν αρκετό για να του δώσει τη νίκη μέχρι το τέλος της “κανονικής διάρκειας” του παιχνιδιού, δηλαδή μέχρι να μπει το ματς στον χρόνο των καθυστερήσεων. Και σε αυτό το διάστημα, για ακόμη μια φορά στη διάρκεια της σεζόν, ο Παναθηναϊκός συνέχισε να αναπτύσσει τις επιθέσεις του με υπομονή. Με έναν προπονητή που εμψύχωνε με τη θετική στάση του μπροστά από τον πάγκο, την ομάδα του, και με ποδοσφαιριστές που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τις εντολές της καθοδήγησής του και να εκτελέσουν το πλάνο με τις τακτικές τροποποιήσεις που διαρκώς τους ζητούσε να κάνουν.

Χάρη στην υπομονή του, ο Παναθηναϊκός έφτασε με το συνδυαστικό παιχνίδι στο φάουλ που εκτέλεσε ο Βέρμπιτς. Και εκεί, ενώ ο προπονητής ζήτησε από τον σέντερ φορ του να κινηθεί προς το πρώτο δοκάρι, ο Αντραζ Σπόραρ διάβασε την κατάσταση, είδε την τοποθέτηση της αντίπαλης άμυνας, εκτίμησε ότι η καλύτερη επιλογή ήταν να επιτεθεί στο δεύτερο δοκάρι, στον χώρο που έβλεπε κενό, έκανε πίσω βήματα για να αλλάξει την τοποθέτησή του και σήκωσε το χέρι και έδειξε προς τον συμπατριώτη του Μπένιαμιν Βέρμπιτς πού σκοπεύει να κινηθεί. Και αξιοποίησε μια ευκαιρία κατά την οποία ο εκτελεστής ευστοχεί 19 φορές στις 100 (xG: 0.19).

Αυτό το σενάριο απεικονίζει την διαφορά του περσινού Παναθηναϊκού του α’ γύρου με τον φετινό Παναθηναϊκό. Σε ακόμη ένα ματς που ζορίστηκε, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κρατήσει την συγκέντρωσή του, να παραμείνει υπομονετικός, να αποφύγει τα λάθη, και να ψάξει χωρίς βιαστικές επιλογές το γκολ. Αυτή είναι η πρώτη διαφορά. Η δεύτερη είναι η σχετική με την ποιότητα, τόσο στην δημιουργία όσο και στην εκτέλεση. Σε μια στιγμή που έλειπαν από το τερέν οι καλύτεροι “περσινοί” ποδοσφαιριστές του - ο Αϊτόρ και ο Παλάσιος, η ενδεκάδα είχε και δημιουργό και εκτελεστή. Είχε το ποιοτικό χτύπημα του Βέρμπιτς, και είχε έναν σέντερ φορ που πρόλαβε σε 30’ αγωνιστικά λεπτά να έρθει σε καλή αγωνιστική κατάσταση μετά από 20ημερη απουσία και να ενεργήσει αλλά και να εκτελέσει αποτελεσματικά.

Μετά από 7 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Σπόραρ έχει ήδη απαντήσει ότι η προσθήκη του είναι μια ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση του Παναθηναϊκού - μια σημαντική διαφορά συγκριτικά με την περσινή σεζόν, κατά της οποίας τη διάρκεια ο Παναθηναϊκός δεν είχε τέτοια αξιοπιστία στην θέση του κεντρικού επιθετικού.

Το ματς ήταν ντέρμπι, που κρίθηκε τελικά σε μια “λεπτομέρεια”, δηλαδή σε μια επίθεση. Δύο ποιοτικοί ποδοσφαιριστές με καλή επικοινωνία συνεννοήθηκαν και πήραν πάνω τους την απόφαση για τον τρόπο που θα ενεργήσουν. Δύο ποδοσφαιριστές που ενήργησαν όπως εύχεται ένας προπονητής να ενεργούν οι ποδοσφαιριστές του στη λήψη των αποφάσεων και την εκτέλεση των ενεργειών τους. Αυτή η επίθεση, στο πλαίσιο που εκτελέστηκε, δηλαδή στις καθυστερήσεις ενός μεγάλου ματς, κατά του οποίου τη διάρκεια ο Παναθηναϊκός είχε τον εκνευρισμό του 0-0, του σοβαρού τραυματισμού του Αϊτόρ και της ακύρωσης του γκολ του Μπερνάρ, είναι ένα καθαρό σημάδι της ανθεκτικότητας, δηλαδή του χαρακτήρα που διαμορφώνει μια ομάδα και της νοοτροπίας της. Αυτά που έβγαλε ο Παναθηναϊκός στο τελευταίο διάστημα του ματς με τον Αρη είναι γνωρίσματα ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout