Βελτιωμένος αλλά και αυτοκαταστροφικός

• Δεν τον βοήθησε καμία αλλαγή
• Ο Ετέμπο «ομόρφυνε» τον Νταμπό
• Ο Ιτούρμπε αδικεί τον εαυτό του

Το βρετανικό ποδοσφαιρικό ρητό που χρησιμοποίησε ο Άλαν Πάρντιου ήταν ίσως ό,τι πιο περιγραφικό θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς για να αποτυπώσει αυτό που υπέστη ο Άρης στη Λεωφόρο. Δεν έκανε την καλύτερη φετινή εμφάνισή του, σίγουρα όμως ήταν η πιο σοβαρή των τελευταίων τεσσάρων αγωνιστικών. Πλησίασε στο όριο της ολοκληρωμένης, μέχρι τουλάχιστον το σημείο ανάδειξης μιας αδυναμίας σε παθογένεια καθότι είναι το τρίτο διαδοχικό παιχνίδι που δέχεται γκολ από στατική φάση. Πιτσιρικάδες σαν ήμασταν στην αλάνα, σε μια προσπάθεια αντιγραφής της λογικής των ομάδων στις στημένες φάσεις, ένας πήγαινε στο πρώτο κι ένας στο δεύτερο δοκάρι. Για δεύτερη φορά στους τελευταίους τρεις αγώνες, ο Άρης άφησε ακάλυπτη την πλάτη του. Το ίδιο έγινε με τον Σιμάνσκι στον αγώνα με την ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης». Ακάλυπτος και αυτός.

Δεν ξέρω αν κάποιο πνεύμα προειδοποίησε σχετικά τον Άλαν Πάρντιου γιατί πριν την εκτέλεση του φάουλ απαίτησε να γίνει η αλλαγή, να φύγει από το γήπεδο ο βραχύσωμος Ματέο Γκαρσία και να μπει ο σαφέστατα πιο υψηλόσωμος Μάρβιν Πίρσμαν ο οποίος χρειάστηκε 5-10 δευτερόλεπτα για να καταλήξει πού να σταθεί. Λες κι έβλεπε το κακό που ερχόταν. Και δεν είναι μόνο το ότι η πλάτη έμεινε ακάλυπτη, δεν είναι το ότι ήταν ανενόχλητοι δύο παίκτες του Παναθηναϊκού αλλά ακόμη πιο εξοργιστικό ήταν ότι ο ένας από αυτούς ήταν ο φορ του αντιπάλου. Η επιστήμη (του ποδοσφαίρου) σηκώνει τα χέρια ψηλά. Να ξεχάσεις τον δεξιό ή αριστερό μπακ άντε πάει κι έρχεται. Τον φορ;

Κι έτσι ο Άρης αδίκησε την προσπάθειά του και πρωτίστως τον εαυτό του. Διότι, πριν την αυτοκτονία στις καθυστερήσεις, ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις και κυρίως στις συνθήκες του αγώνα. Απέναντι σε μια ομάδα η οποία παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση ισορρόπησε τον αγώνα μετά το πρώτο 15λεπτο δείχνοντας ότι έχει προσωπικότητα. Και στη συνέχεια ήλεγξε την επιθετικότητά της, παίρνοντας την μπάλα (αρχικά) από τα πόδια του Πέρεθ και εν συνεχεία από αυτά του Μπερνάρ. Η δημιουργική ομάδα του Παναθηναϊκού από εκείνο το γυριστό σουτ του Βέρμπιτς στο 22ο λεπτό απείλησε ξανά στο 68ο λεπτό στη φάση του ακυρωθέντος τέρματος του. Σχεδόν ένα ημίχρονο δηλαδή δεν κατάφερε να κάνει φάση. Μετά δε το 68’, είχε μόνο τη φάση του τέρματος. Δηλαδή, σε σχεδόν 70 αγωνιστικά λεπτά περιορίστηκε στις προϋποθέσεις. Μόνο ένα πρόβλημα δεν κατάφερε να λύσει ο Άρης. Τον εξαιρετικό Βέρμπιτς.

Δεν τον βοήθησε καμία αλλαγή

Αυτό που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ο Άρης είναι μία από τις δικές του αλήθειες. Τη δυσκολία ανταπόκρισης στις απαιτήσεις ενός αγώνα μετά το 70ο λεπτό. Σε σχετική ερώτηση, ο Άλαν Πάρντιου είχε απορρίψει πρόβλημα φυσικής κατάστασης αλλά η εικόνα οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα. Ίσως δηλαδή δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και στους τέσσερις τελευταίους αγώνες (με ΑΕΚ, Βόλο, Ιωνικό και χθες με Παναθηναϊκό) περιορίστηκε σε δεύτερο ρόλο. Πρόβλημα στα τρεξίματα, στην αλληλοκάλυψη, πολλώ δε μάλλον στην αξιοποίηση των χώρων στο transition παιχνίδι. Προς αυτήν την κατεύθυνση, ο Βρετανός προχώρησε σε φρεσκάρισμα της ομάδας έχοντας να διαχειριστεί ελλιπές ρόστερ λόγω των σοβαρών απουσιών των Μαντσίνι, Μπράμπετς, Ντουκουρέ και δευτερευόντως του Καμάτσο. Δεν του βγήκε καμία από τις αλλαγές. Με την αγωνιστική συμπεριφορά του ο Άντρε Γκρέι δικαιολόγησε τον προπονητή του για την επιλογή του Ζερβίνιο στο αρχικό σχήμα έστω κι αν τα ίχνη του Ιβοριανού άρχισαν να χάνονται μετά το 35ο - 40ο λεπτό του αγώνα. Ο Λούις Πάλμα ολοκλήρωσε την εικόνα που παρουσίασε με την αποβολή του ενώ για τον Πάπε Σέικ Ντιόπ μάλλον έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Είναι η μοναδική απόφαση που προσωπικά με βρήκε αντίθετο. Χίλιες φορές τον Μάνου Γκαρθία ο οποίος μπορεί να κρατήσει μπάλα και να δώσει ανάσες στην άμυνα παρά έναν (μεσοαμυντικό μεν) ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν ξέρει πού πρέπει να σταθεί.

Ο Ετέμπο «ομόρφυνε» τον Νταμπό

Δεν ξέρω αν στο μέλλον ο Πάπε Σέικ Ντιόπ μπορεί να ομορφύνει, όπως δηλαδή έγινε χθες με τον Μπριάν Νταμπό, σίγουρα όμως η κλεψύδρα γύρισε ανάποδα γι’ αυτόν καθώς αναμένεται να επιστρέψει ο Σέικ Ντουκουρέ. Βάσει της εικόνας που παρουσιάζει, δεν δίνει το δικαίωμα στον προπονητή του να του δώσει χρόνο συμμετοχής. Ο Νταμπό ομόρφυνε γιατί έπαιξε στη θέση του. Ο άνθρωπος δεν είναι «κόφτης» κι αν είναι υποχρεωτικό να ανταποκριθεί σ’ αυτά τα καθήκοντα είναι απαραίτητο να έχει δίπλα του έναν αυθεντικό «κόφτη». Σαν τον Πίτερ Ετέμπο δηλαδή. Η βελτίωση της μεσοαμυντικής λειτουργίας του Άρη οφείλεται σε συντριπτικό βαθμό στον Νιγηριανό γιατί πέραν των τρεξιμάτων, της έγκαιρης ανάγνωσης των φάσεων και των αποτελεσματικών παρεμβάσεων, έχει ηγετικά χαρακτηριστικά στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Το τηλεοπτικό πλάνο δεν ήταν τόσο ευρύ αλλά υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες φαίνονταν οι κατευθύνσεις που έδινε σε όλη την ομάδα. Γερός να είναι, με τον Ετέμπο στον άξονα ο Άρης των επόμενων αγωνιστικών θα είναι εντελώς διαφορετικός από την ομάδα των προηγούμενων αγώνων. Με στιβαρή μεσοαμυντική γραμμή και με τους μεσοεπιθετικούς να μην έχουν να καλύπτουν όλο το γήπεδο για να κρύψουν αδυναμίες θα φανεί αν τα μόλις τρία γκολ στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια αποτελούν ένδειξη προβλήματος ή όχι.

Ο Ιτούρμπε αδικεί τον εαυτό του

Χθες ο Άρης είχε επιθετικότητα όσο ήταν ο Χουάν Ιτούρμπε στο γήπεδο. Ο βαθμός επίδρασης του στην επιθετική έκφραση της ομάδας φάνηκε από τη στιγμή της αποχώρησής του από το γήπεδο. Ούτε ο Άρης έκανε φάση στο δεύτερο ημίχρονο. Από έναν ποδοσφαιριστή της εμπειρίας και των παραστάσεων του Παραγουανού το ελάχιστο που περιμένεις είναι να αποδείξει τα «γαλόνια» του στο ποδόσφαιρο σε φάσεις σαν αυτή του 15ου λεπτού. Μια απλή πάσα θα μπορούσε να αλλάξει όλο το script του αγώνα. Μια απλή πάσα θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε μετουσίωση της προσπάθειάς του. Εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημά του. Στον τομέα της μετουσίωσης. Ο Ιτούρμπε κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο γιατί αύξησε τα τρεξίματά του προς όφελος της άμυνας, τακτικά είναι πιο συνεπής συγκριτικά με την πρώτη χρονιά του, αλλά σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί σαν ανώριμος ποδοσφαιριστής. Όπως και στο δεύτερο ημίχρονο, στην κοκορομαχία δηλαδή όπου κυριεύτηκε από εκνευρισμό. Εκείνη η στιγμή ουσιαστικά τον έβγαλε από το παιχνίδι και ο Παναθηναϊκός έλυσε κατ’ αυτόν τον τρόπο το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε από την επιθετική γραμμή του Άρη.