Παναθηναϊκός: Η «ασφυξία» μετά το 60', ο μονάκριβος Σπόραρ και η ανάγκη για τέσσερις μεταγραφές

• Ο Σένκεφελντ χτίζει πάλι το καλύτερο δίδυμο στόπερ του πρωταθλήματος
• Οι μεταγραφικές ανάγκες και η ευελιξία στην αλλαγή

Είχε πάρει ματς εύκολα, κυριαρχικά. Είχε πάρει παιχνίδια με ανατροπή. Είχε κατακτήσει τρίποντα αγχωτικά, στο όριο του ενός γκολ. Στις καθυστερήσεις, όμως, παιχνίδι δεν είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό, διότι αποδεικνύεται ότι περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα της Superleague, μοιάζει με χαμαιλέοντα. Δηλαδή με έναν λέοντα του εδάφους που «διαβάζει» τον αντίπαλο, προσαρμόζεται κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλάζει μορφή και προσπαθεί με όσα χαρίσματα του έχει χαρίσει ο πλάστης του, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, να επιβιώσει σ’ ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα των τελευταίων ετών.

Θα μπορούσε χθες, εναντίον του Αρη, να νικήσει πολύ πιο εύκολα αν ο Ιβάν είχε επιλέξει τον πανέτοιμο Σπόραρ αντί του άσφαιρου Ιωαννίδη στην ενδεκάδα. Θα μπορούσε να είχε νικήσει πολύ πιο εύκολα αν ο Κουέστα δεν είχε καταθέσει ακόμα μια φορά τα διαπιστευτήριά του στην εστία με εντυπωσιακό σπάσιμο μέσης, αλλαγή κατεύθυνσης και καταπληκτική απόκρουση στο σουτ του Μπερνάρ στο 12'. Όμως τα «αν» δεν γράφουν ιστορία. Ιστορία γράφει μόνο το τελικό σενάριο κάθε ποδοσφαιρικού αγώνα που έχει διαμορφωθεί από τα γεγονότα. Και τα γεγονότα χθες κάθε άλλο παρά ευοίωνα ήταν για τον Παναθηναϊκό με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Γιατί;

Διότι ο φιλοξενούμενος με στρατηγό τον ακαταπόνητο Ετέμπο που συμμάζευε, καθοδηγούσε και ρύθμιζε όλη την ομάδα ως ο κορυφαίος μέσος της αναμέτρησης είχε απορροφήσει την πίεση της εξέδρας και τον αρχικό ενθουσιασμό του γηπεδούχου. Ο Μαζικού είχε περιορίσει τον Παλάσιος. Ο Βέρμπιτς παρότι ήταν βελτιωμένος τακτικά δεν έβρισκε τις συνεργασίες που ήθελε ο Γιοβάνοβιτς με τους Τσέριν-Χουάνκαρ στην αριστερή πτέρυγα. Ο Ιωαννίδης ελάχιστα απειλούσε τους Φαμπιάνο - Ενκουλού και ο Μπερνάρ έμοιαζε βραχυκυκλωμένος. Ο Ιτούρμπε ήταν πάρα πολύ «εντός» παιχνιδιού, ο Ζερβινιό συμμετείχε στο build up, το πλάνο του φιλοξενούμενου είχε υλοποιηθεί σε πρώτη φάση. Στην πραγματικότητα το μοναδικό θετικό του Τριφυλλιού στο 45’ ήταν ότι δεν είχε δεχθεί γκολ στο δίλεπτο 14’-16’. Λόγω Σένκεφελντ και… Ιτούρμπε.

Το «μηδέν» ήταν το θεμέλιο μιας ακόμα, ιστορικής αυτή τη φορά νίκης, για το 9/9 στο πρωτάθλημα. Για την επίδοση που θύμισε την ομάδα - τρένο του… «τρένου»: η πορεία της με τον Χουάν στο τιμόνι από το 1994 είχε τερματιστεί ουσιαστικά σ’ εκείνη τη βραδιά του Αμστερνταμ που «γέννησε» και γαλούχησε χιλιάδες φίλους του Τριφυλλιού. Ολα αυτά στο πρώτο 45λεπτο. Όμως στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός «έπνιξε» τον αντίπαλο: τι πιο σύνηθες στα παιχνίδια του μετά το ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ…

Ναι, σύμφωνοι, όλοι θα θυμούνται το γκολ του Σπόραρ στο 92’. Πώς έγινε το φάουλ εκτός περιοχής, πώς το εκτέλεσε ο Βέρμπιτς, την ατάκα «στειλ’τη μου στο δεύτερο δοκάρι και εγώ θα είμαι εκεί» του ψηλόλιγνου Σλοβένου φορ, την τραγική αμυντική αντιμετώπιση της φάσης από τον Αρη. Όμως αυτή η μία στιγμή ήταν προϊόν δύο παραγόντων. Της εκρηκτικά θετικής ενέργειας από την εξέδρα - την οποία διόλου «ελαφρά» μνημόνευσε ο Γιοβάνοβιτς - και της διαρκούς πίεσης του Παναθηναϊκού μετά το 65’. Ευκαιρίες πολλές δεν δημιούργησε πλην της φάσης του λανθασμένα ακυρωθέντος αυτογκόλ του Ενκουλού (ας πάψει πια η αστειότητα να πιστώνονται με γκολ εκείνοι που σουτάρουν όπως ο Μπερνάρ σε αντίστοιχες περιπτώσεις). Όμως ο Παναθηναϊκός ήταν διαρκώς γύρω από την περιοχή, μέσα στην περιοχή, με δεύτερες μπάλες, με νίκες στις μονομαχίες, με φοβερή συγκέντρωση, με πειθαρχία στρατιώτη. Δεν είχε το ταλέντο και την ικανότητα να χτίσει πολλές φάσεις, μα το παιχνίδι άλλαξε με τις… αλλαγές. Θετικά για τον γηπεδούχο με τον Σπόραρ, αρνητικά για τον φιλοξενούμενο με την είσοδο του Γκρέι και του Λούις Πάλμα.

Ο Σένκεφελντ χτίζει πάλι το καλύτερο δίδυμο στόπερ του πρωταθλήματος

Όπως και σε πολλά προηγούμενα παιχνίδια, βέβαια, έτσι και χθες ο Παναθηναϊκός στηρίχθηκε για να πάρει τη νίκη στη μεσοαμυντική του λειτουργία. Στο pressing που του δίνει τις δεύτερες μπάλες, στο αμυντικό transition που τον προστάτευσε από τους κινδύνους στο β’ ημίχρονο, στα τρεξίματα του Τσέριν και των ακραίων μπακ, στην σκληράδα και την αυτοπεποίθηση παρά τις δυσκολίες του πρώτου ημιχρόνου όπου και πάλι (όπως και εναντίον της ΑΕΚ) λίγο έλειψε να δεχθεί γκολ από ατομικό λάθος (τότε του Ρουμπέν Πέρεθ, χθες του Σάντσες που «πούλησε» τη μπάλα στον Ιτούρμπε). Κι αν υπάρχει ένα διαφορετικό στοιχείο που μπορεί να κατατεθεί με βεβαιότητα, αυτό είναι ότι ο Μπαρτ Σένκεφελντ είναι και πάλι στα πολύ καλά του! Του πήρε χρόνο...

Στην Τούμπα, επί παραδείγματι, στο πρώτο ματς μετά τον τραυματισμό του, ήταν από τους χειρότερους. Χθες, ήταν ο καλύτερος! Όχι ο MVP, ο καλύτερος! Ένα «χταπόδι» - αλεξικέραυνο που βρισκόταν παντού! Κι όταν ο Ολλανδός είναι στα πολύ καλά του αναδεικνύονται και τα προτερήματα του εκάστοτε παρτενέρ του. Πέρυσι έκανε τον Βέλεθ να μοιάζει μ’ έναν παίκτη δυο επίπεδα ανώτερο από εκείνον που βλέπαμε στον Αρη. Τώρα, αρχίζει να ανεβάζει και τον Μάγκνουσον! Είναι κομβικής σημασίας για τον Παναθηναϊκό να έχει τον «Σένκε» στα καλά του. Υγιή και μ’ ένα καινούριο συμβόλαιο ανταποδοτικό και «απεικονιστικό» της αληθινής προσφοράς του τα 3 1/2 τελευταία χρόνια.

Οι μεταγραφικές ανάγκες και η ευελιξία στην αλλαγή

Όπως είναι κομβικό πια να μην χάσει χρόνο στα μεταγραφικά του. Τα δεδομένα, άλλωστε, είναι δυστυχώς ξεκάθαρα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται σίγουρα έναν εξτρέμ με την ικανότητα να αγωνίζεται και στις δύο πτέρυγες και ένα δημιουργικό «οκτάρι» στις θέσεις των άτυχων Αϊτόρ και Τρουϊγέ. Χρειάζεται επίσης σίγουρα έναν αναπληρωματικό ολοκληρωμένο και σκόρερ σέντερ φορ, ενδεχομένως και δεύτερο εξτρέμ, αν και ο Γιοβάνοβιτς έχει στο μυαλό του τον Μπερνάρ και γι’ αυτή (τη «φυσική» θέση του) σε περίπτωση ανάγκης.

Επειδή, όμως, οι ανάγκες εφέτος είναι τελείως διαφορετικές συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, ο Παναθηναϊκός καλείται να κάνει υπερβάσεις! Η κατάκτηση του τίτλου είναι ένας υπερβατικός στόχος, συνεπώς όλη η ομάδα και το κάθε άτομο ξεχωριστά καλείται να «προσαρμοστεί» σ΄αυτόν! Θα είναι υπέρβαση ενδεχομένως για το «ισοζύγιο» του Παναθηναϊκού να κάνει αγορές παικτών, αλλά ίσως να χρειαστεί να τις κάνει. Θα είναι υπέρβαση ενδεχομένως για τον χαρακτήρα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να «αφήσει» τρίτο φορ τον φιλότιμο Ιωαννίδη, αλλά με 0 γκολ - 0 ασίστ σε 11 ματς, πρέπει να το κάνει. Θα είναι υπέρβαση για τον προπονητή η διαχείριση του ρόστερ με περισσότερους παίκτες, αλλά από τον Ιανουάριο και έπειτα ο Παναθηναϊκός θα παίξει 15 τεράστιας δυσκολίας ματς με Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρη και Βόλο σε regular season και play offs!

Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Στο ότι ο Παναθηναϊκός για να γίνει διεκδικητής του τίτλου άλλαξε πολύ ατομικά και συνολικά. Για να τον πάρει, όμως, έχοντας το τέταρτο μπάτζετ της κατηγορίας, πρέπει να αλλάξει ακόμα περισσότερο! Οσο μεγαλύτερος γίνεται ο ανταγωνισμός, όσο αυξάνονται οι απαιτήσεις και η πίεση, τόσο πιο ευέλικτος πρέπει να γίνεται ως οργανισμός. Η ευελιξία θα του προσφέρει και την απαιτούμενη ανθεκτικότητα που είναι και μονόδρομος για το πρώτο πρωτάθλημα μετά το 2010.