Στην «ήττα» όλα φαίνονται στραβά κι ανάποδα

• Ο Καμάτσο έδειξε γιατί δεν στέριωσε στο υψηλό επίπεδο
• Ο Πάρντιου (θα) έπρεπε να είχε αντιδράσει νωρίτερα

Τα αποτελέσματα, παράλληλα με τις βελτιωμένες εμφανίσεις, είναι απαραίτητα για μια ομάδα που θέλει να αφήσει πίσω της μια άγονη και κακή περίοδο. Αυτά στερείται ο Άρης. Η βελτίωση είναι εμφανής αλλά σκοντάφτει στις αδυναμίες που έχουν εξελιχθεί σε παθογένειες γι’ αυτή την ομάδα. Δεν του άξιζε να φύγει δίχως βαθμό από τη Λεωφόρο γιατί κατάφερε να «σβήσει» την αμυντική ανισορροπία που είχε διαπιστωθεί στα προηγούμενα παιχνίδια αλλά πλήρωσε την αδυναμία του στις στατικές φάσεις. Δεν του άξιζε να αποχωρήσει (εν μέσω αποδοκιμασιών) από τον αγωνιστικό χώρο του «Κλ. Βικελίδης» μετά τον αγώνα με τον ΟΦΗ γιατί κόπιασε πραγματικά πολύ για να πάρει τους βαθμούς της νίκης. Εκεί εμφανίστηκε το διαχρονικό πρόβλημα της αξιοποίησης των φάσεων. Χρησιμοποιώντας μια τζογαδόρικη έκφραση, ο Άρης έχει γκίνια παράλληλα με την αφέλεια καθώς για 5ο διαδοχικό παιχνίδι δέχεται πρώτος γκολ.

Κακά τα ψέματα, αυτή η ισοπαλία ισοδυναμεί με ήττα. Και δεν είναι μόνο το ότι τον διατηρεί μακριά από τις πρώτες θέσεις. Είναι περισσότερο η εβδομάδα δίχως χαμόγελο, αυτή που θα προηγηθεί μέχρι τον αγώνα στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο. Το αίσθημα δικαίωσης που θέλει να νιώθει κάθε επαγγελματίας και το οποίο ενισχύει την ψυχολογία του για να πατήσει σταθερά στα πόδια του.

Ο Άρης ήταν καλός γιατί βρίσκει αγωνιστική ισορροπία. Λειτούργησε ευεργετικά η ένταξη του Πίτερ Ετέμπο στο σύνολο. Χθες, στις καθυστερήσεις του αγώνα έτρεχε λες και ήταν τα πρώτα λεπτά του. Το αδιάκοπο τρέξιμο συνδυάστηκε με ακρίβεια πασών άνω του 95%, σωστές τοποθετήσεις και έγκαιρες παρεμβάσεις. Ο Νιγηριανός «έδεσε» το κέντρο απεγκλωβίζοντας τον Μπριάν Νταμπό από ευθύνες τις οποίες δεν μπορούσε να επωμιστεί λόγω ποδοσφαιρικών χαρακτηριστικών. Παράλληλα, έκανε ευκολότερη τη δουλειά των δύο κεντρικών αμυντικών οι οποίοι περιορίζονται περισσότερο σε ποιοτικές παρεμβάσεις. Αυτό έκανε κυρίως ο Γιάκουμπ Μπράμπετς και λιγότερο ο Φαμπιάνο ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις έδειξε εκνευρισμένος. Ίσως γιατί έβλεπε ότι μπροστά δεν μετουσιωνόταν τη δουλειά του συνόλου.

Ο Καμάτσο έδειξε γιατί δεν στέριωσε στο υψηλό επίπεδο

Πριν τη σέντρα στο «Κλ. Βικελίδης» ο Άρης ήταν στις τελευταίες θέσεις στη στατιστική κατηγορία των τερμάτων ανά τελική προσπάθεια. Εκεί παρέμεινε. Παράλληλα «αναρριχήθηκε» στη δεύτερη θέση στον τομέα των χαμένων ευκαιριών. Είναι από τις «πρωτιές» που δεν μπορεί να αγαπήσει ένας προπονητής. Κατά τη στατιστική του αγώνα είχε 14 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι 11 έγιναν εντός της μεγάλης περιοχής. Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να κερδίσει μια ομάδα; Ο Άντρε Γκρέι ξαναμπήκε στο σύνολο. Με τις χαμένες ευκαιρίες, σαν αυτή στα τελειώματα του πρώτου ημιχρόνου ή την αντίστοιχη στις αρχές του δεύτερου όπου δεν πρόλαβε να κάνει επαφή με την μπάλα, το υπέροχο γκολ που πέτυχε αλλά κι αυτό που προσπάθησε να φτιάξει στη φάση του 86ου λεπτού με το εξαιρετικό τακουνάκι που δεν περίμενε κανείς από τους αμυντικούς του ΟΦΗ.

Κι εκεί έρχεται ο Ράφαελ Καμάτσο. Λένε ότι στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται αλλά μέχρι στιγμής από τον Πορτογάλο έχουμε να θυμόμαστε αυτά που έχει χάσει. Σε άδεια εστία στο Τελ Αβίβ από τα 4-5 μέτρα σε μια χαμένη ευκαιρία της οποίας η αξία φάνηκε στο τελικό ταμείο του αποκλεισμού και χθες, από τα 6-7 μέτρα. Οι αντιδράσεις του σ’ αυτές τις δύο φάσεις καταδεικνύουν γιατί δεν στέριωσε στο υψηλό επίπεδο. Είναι τουλάχιστον απαγορευτική η απώλεια τέτοιων φάσεων για έναν επιθετικό.

Ο Πάρντιου (θα) έπρεπε να είχε αντιδράσει νωρίτερα

Παρόντος του Βρετανού ο Άρης έχει γίνει πιο συμπαγής σαν ομάδα, δείχνει πολύ πιο σοβαρός και ξεκάθαρος σ’ αυτό που θέλει να κάνει στο γήπεδο. Τα σχέδιό του για τη διάσπαση της διπλής άμυνας ζώνης του ΟΦΗ είχε σε κεντρική θέση τον εξαιρετικό Μάνου Γκαρθία από τον άξονα και τα ανεβάσματα των πλάγιων μπακ. Επί τούτου ο Μόουζες Οντουμπάτζο ανταποκρίθηκε καλύτερα του Μάρβιν Πίρσμαν. Ζήτημα είναι οι αποφάσεις του Άλαν Πάρντιου στη διάρκεια των αγώνων. Στη Λεωφόρο δεν χρησιμοποίησε τον Μάνου Γκαρθία ο οποίος θα του πρόσφερε κράτημα μπάλας, αμυντικά τρεξίματα και επιθετικότητα αλλά προτίμησε τον Πάπε Σέικ Ντιόπ ως ρόλο δεξιού χαφ. Χθες, καθυστέρησε πολύ να αντικαταστήσει τον Ντάνιελ Μαντσίνι ο οποίος έδειξε επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Για ομάδα που κυνηγά στο σκορ οι αλλαγές στο 85ο λεπτό δεν αποτελούν σοφή επιλογή. Αυτές οι αποφάσεις δεν διαγράφουν τη συνολική δουλειά του στην ομάδα, τις τακτικές αλλαγές που της προσέδωσαν ισορροπία αλλά είναι απαραίτητο ως Βρετανός να γίνει πιο ακριβής στον χρόνο των παρεμβάσεών του στα παιχνίδια.