Ο Αλμέιδα μας έδειξε ότι ξέρει και “άλλον τρόπο”

Στο πρώτο ντέρμπι στη νέα έδρα της, η ΑΕΚ δεν έκανε απέναντι στον ΠΑΟΚ το “τυπικό” παιχνίδι που κάνει υπό την καθοδήγηση του Ματίας Αλμέιδα. Κράτησε την μπάλα (43%) λιγότερο από τον μέσο όρο της (60%), έκανε μικρότερο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων (30) συγκριτικά με τον μέσο όρο της (37), έκανε λιγότερες σέντρες (15) συγκριτικά με τον μέσο όρο της (20), δημιούργησε λιγότερες κλασικές ευκαιρίες (xG: 1.4) συγκριτικά με τον μέσο όρο της (xG:1.9). Και παρ’ όλ’ αυτά έφτασε με σχετική άνεση στην επικράτηση επί του ΠΑΟΚ.

Σε μια περίοδο που οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι ακόμη τον μαθαίνουμε, ο Ματίας Αλμέιδα έδειξε το βράδυ της Κυριακής την πρώτη απόδειξη ότι “ξέρει και άλλον τρόπο” και ότι εφόσον κρίνει ότι ένα παιχνίδι του ζητεί τακτικές τροποποιήσεις εκείνος είναι διατεθειμένος να τις κάνει, ακόμη και “παραβαίνοντας” κάποιες από τις αρχές του μοντέλου παιχνιδιού που εκείνος πρεσβεύει.

Αναλύοντας το ντέρμπι Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ ο Αργεντινός προπονητής προφανώς είδε αυτό που είδαμε, δηλαδή ότι ο ΠΑΟΚ βασίστηκε στην ασφάλεια που του παρέχει το καλό passing game. Ο Αλμέιδα υπέθεσε ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου θα ακολουθούσε αυτή την πεπατημένη και θα ετοίμαζε παρόμοιο σχέδιο για την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας του. Και εκτίμησε ότι αυτό ήταν το στοιχείο στο οποίο έπρεπε να επενδύσει. Δεν ήταν όμως αυτή η δική του τακτική τροποποίηση. Βλέποντας κατά την ανάλυση ότι ο ΠΑΟΚ τοποθετείται ψηλά στο τερέν κατά τη φάση άμυνας και επιχειρεί να πιέσει στην μπάλα από το πρώτο στάδιο επιθετικής ανάπτυξης του αντιπάλου του, ο Αλμέιδα “βγήκε” από το σενάριο του ποδοσφαίρου τοποθέτησης που πρεσβεύει και ζήτησε από τον τερματοφύλακά του να σημαδεύει με μεγάλες μπαλιές στο βάθος της επίθεσης, τόσο στον κεντρικό άξονα όσο και στα πλάγια. Κάθε φορά που έβλεπε τον ΠΑΟΚ τοποθετημένο ψηλά ο Γιώργος Αθανασιάδης έπαιζε με βαθιές μεταβιβάσεις, με συνέπεια η ΑΕΚ να κάνει φετινό “ρεκόρ” στο μέσο μήκος της πάσας (22,6 μ.), ξεπερνώντας κατά περίπου 2 μ. το μέσο όρο της (20.2 μ.). Οι 16 μακρινές πάσες του Αθανασιάδη είναι πολύ περισσότερες από αυτές που έκανε ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ στα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια (9 με Βόλο, 3 με ΠΑΣ Γιάννινα, 5 με Ιωνικό, 4 με Ατρόμητο). Τέτοια επιλογή ο Αλμέιδα είχε κάνει και στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Άρη (19 μακρινές πάσες από τον Αθανασιάδη με ακρίβεια 84%), αλλά ούτε σε εκείνο το παιχνίδι είχε εκτελέσει τόσα ελεύθερα χτυπήματα με μακρινή μεταβίβαση (7) ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ.

Πηγαίνοντας “κόντρα” στην αρχή του Positional Play, ο Αλμέιδα επένδυσε το σχέδιό του για το ματς πάνω στην επιθετική νοοτροπία και την ένταση της ομάδας του στο πρέσινγκ. Πίστεψε δηλαδή ότι οι ποδοσφαιριστές του θα κυριαρχήσουν στις επιθετικές μονομαχίες και κυρίως ότι θα είναι αποτελεσματικοί στην ομαδική λειτουργία όταν πρεσάρουν ψηλά στο τερέν. Κι ενώ αυτή η επιλογή είχε επίπτωση στην ποιότητα της κυκλοφορίας της μπάλας και έκανε την ΑΕΚ να ολοκληρώνει λιγότερες πάσες ανά κατοχή και να αναπτύσσεται σε χαμηλότερο ρυθμό, ο Αργεντινός προπονητής εκτίμησε ότι αυτό το έλλειμα που δημιουργεί το άμεσο ποδόσφαιρο θα καλυφθεί από το πλήθος των αντεπιθέσεων που θα εκδήλωνε η ΑΕΚ με τις επανακτήσεις κατοχής της μπάλας. Το σενάριο του παιχνιδιού δικαίωσε την επιλογή του, δεδομένου ότι η ΑΕΚ γέννησε τον μεγαλύτερο αριθμό αντεπιθέσεων (5) που έχει κάνει σε εντός έδρας παιχνίδι (προηγούμενο ρεκόρ: 2) και με αυτόν τον τρόπο πέτυχε το δεύτερο γκολ. Μεγαλύτερο αριθμό αντεπιθέσεων είχε κάνει μόνο σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι - αυτό απέναντι στον Άρη.

Για ακόμη μια φορά στο παιχνίδι της ΑΕΚ υπήρχαν πολλές ενδείξεις βελτίωσης, ή καλύτερα βελτιστοποίησης της απόδοσης που δείχνουν ότι οι ποδοσφαιριστές αρχίζουν να εξοικειώνονται με τις αρχές του παιχνιδιού που βάζει ο Αλμέιδα. Και τούτη τη φορά η ΑΕΚ είχε μεγαλύτερη ακρίβεια (46,6%) στις εκτελέσεις από το συνηθισμένο της (35,2%) - έκανε την καλύτερη επίδοσή της μετά από το 50% απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα. Το “νέο” της βραδιάς όμως ήταν η επιλογή του Αλμέιδα να προσαρμόσει την ομάδα του στις ανάγκες του συγκεκριμένου ματς αντί της επιλογής να βάλει την ομάδα του να παίξει με τις συνηθισμένες αρχές της. Ακόμη και η τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών σε έναν σχηματισμό που έμοιαζε περισσότερο με 4-1-4-1, όπως είχε συμβεί και στο προηγούμενο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, ήταν ακόμη μια ένδειξη ότι ο Αλμέιδα μας έλεγε από την αρχή του καλοκαιριού την αλήθεια, ότι δεν “κολλάει” σε έναν σχηματισμό και ότι επιλέγει ανάλογα με τα στοιχεία των παικτών του και τα στοιχεία του αντιπάλου και δεν επρόκειτο για αφηρημένες απαντήσεις ενός προπονητή που απλώς δεν ήθελε να μας πει τι σκοπεύει να κάνει.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout .