«Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται»

Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι άλλο ντέρμπι ανάμεσα στους “αιώνιους αντιπάλους” να πηγαίνει προς τη σέντρα του με την αίσθηση και τα δεδομένα που έχει το αυριανό. Μπορεί ατομικά οι εκτιμήσεις να διαφέρουν σε κάποια σημεία, αλλά αν θέλουμε να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας υπάρχουν τόσο ευδιάκριτες καταστάσεις στη συγκεκριμένη περίπτωση, που δεν μπορεί κάποιος να κοιτάζει στην Ανατολή και άλλος στη Δύση όσον αφορά την πρόβλεψη του. Η οποία, κατά κανόνα, πρέπει να βασίζεται πάνω σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε...ψυχανεμίσματα. Καλή είναι και η διαίσθηση, αλλά -εντέλει- δεν είναι αυτή που δικαιώνεται συνήθως στον αθλητισμό. Συμβαίνει και αυτό αλλά -όχι- δεν είναι ο κανόνας.

Όλα τα (πολλά) χρόνια της κυριαρχίας του Ολυμπιακού, στα ντέρμπι ο Παναθηναϊκός ήταν στον μέσο όρο (και αρκετά πάνω από αυτόν) πολύ καλύτερος απ' ότι η συνολική του παρουσία σε κάθε διοργάνωση πρωταθλήματος. Αφού δεν μπορούσε να διεκδικήσει την κούπα ο οργανισμός του Παναθηναϊκού προσπαθούσε να πάρει οξυγόνο από επιτυχίες σε έναν-δύο αγώνες απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, προκειμένου να κρατήσει (όσο είναι εφικτό) και στον κόσμο του ζωντανό. Και το κατάφερνε σε σημαντικό βαθμό, εντός και εκτός της (όποιας) έδρας του. Οι 30-40 ετών βέβαια, δεν θυμούνται ότι στα πέτρινα χρόνια των Ερυθρόλευκων, αντίστοιχη ήταν η εικόνα και για τον Ολυμπιακό, κόντρα στους Πράσινους. Κάπως έτσι φτάσαμε να λέμε (και να το εννοούμε) ότι αυτά τα ντέρμπι έχουν τους δικούς του κανόνες. Κλισέ μεν, σωστό δε.

Επίσης μέσα σε όλη την κατάσταση που περιγράφω πιο πάνω, υπήρχε πάντα και κάποια σημεία (έστω και ένα-δύο) που το αουτσάιντερ του ντέρμπι υπερτερούσε του φαβορί. Είτε σε κάποια από τις γραμμές του, με κάποιον παίκτη κλειδί, είτε σε ένα “ένας με έναν” όπου μπορεί να είχε να αντιπαρατάξει ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε από μόνος του να κάνει ζημιά στον αντίπαλο. Και κάπου εδώ φτάνουμε στην ιδιαιτερότητα του αυριανού αγώνα...

Σε απόλυτα λογικό πλαίσιο και χωρίς να έχω εξιδανικεύσει την μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού και αντίστοιχα να καταστρέφω ότι μπορεί να έχει κάνει έστω και αυτός ο φανερά ανεπαρκής Ολυμπιακός, δεν μπορώ να βρώ ούτε έναν τομέα υπεροχής των Ερυθρόλευκων που να μπορέσει να γείρει έστω λίγο τις πιθανότητες υπέρ τους, ώστε να μπορέσω να πω ότι θα φύγουν με θετικό αποτέλεσμα από τη Λεωφόρο.

Ξέρω πολύ καλά ότι...”στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται”. Είναι ίσως και το μοναδικό άθλημα, όπου η “βραδιά” μπορεί να παίξει τέτοιο ρόλο ώστε αυτός που έχει λιγότερη ποιότητα και φανερά χαμηλότερο συντελεστή απόδοσης σε μια διοργάνωση (ακόμα και σε αυτό το ίδιο το παιχνίδι) να φύγει με κέρδος από το γήπεδο. Αλλά σκεφτείτε... Πώς είναι η κατάσταση όταν φτάνουμε να λέμε για ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού “στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται” εννοώντας ότι είναι εκπληξη το να πάρει κάτι ο Ολυμπιακός, από αυτό το παιχνίδι.

Ακριβώς αυτή η συνθήκη, το ότι λίγοι πιστεύουν πραγματικά σε αυτόν, θα μπορούσε να δημιουργήσει και το μοναδικό κεφάλαιο όπου ο Ολυμπιακός θα υπερτερούσε του αντιπάλου του. Το κίνητρο! Ε λοιπόν ούτε αυτό το βλέπω πουθενά, στον τρόπο που παίζουν και διεκδικούν κάτι μέσα στο γήπεδο οι Ερυθρόλευκοι μέχρι τώρα. Γιατί πολύ πριν πατήσουν χορτάρι στη Λεωφόρο και με τα χάλια που έχει σε αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός το κίνητρο να αποδείξουν ότι δεν είναι...για πέταμα θα έπρεπε να το έχουν σε κάθε αγώνα οι παίκτες του Μίτσελ. Θα πείτε βέβαια (και πολύ σωστά) πως όταν τα πόδια δεν μπορούν να ακολουθήσουν την επιθυμία, υπερτερεί πάντα (εκτός ίσως από τις ταινίες) η κούραση. Χώρια την πνευματική κόπωση, όταν λειτουργείς μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον στο οποίο το “μπάχαλο” είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να περιγράψει με ασφάλεια την κατάσταση. Σε ένα περιβάλλον που θα πάρουν όλοι την ευκαιρία τους, μέχρι να αποδειχθεί ότι οι περισσότεροι δεν κάνουν για τη δουλειά που ήρθαν και -μέχρι τότε- να ξενερώσουν και αυτοί που μπορούν.

Η κουβέντα για το ντέρμπι, ναι, στα μάτια μου αφορά περισσότερο τον Ολυμπιακό γιατί πρώτα (αλλά όχι μόνο) αυτός έχει να αποδείξει πράγματα. Αυτός είναι ο εστεμμένος πρωταθλητής, αυτός βρίσκεται δίκαια δέκα βαθμούς πίσω από τον αντίπαλο του, αυτός μπορεί να αποχαιρετήσει οριστικά, από τώρα, τις ελπίδες τίτλου αν χάσει αύριο. Στα μάτια μου βέβαια όλα αυτά δεν έχουν και μεγάλη σημασία, αφού η χρονιά για τους Ερυθρόλευκους θα σωθεί μόνο αν έχουν βγει τα σωστά συμπεράσματα ώστε να μην έχουν άλλη χρονιά τον ίδιο χαώδη “σχεδιασμό”. Με τίτλους ή χωρίς, τα εγκλήματα του τριμήνου Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2022 δεν παραγράφονται. Ή παραγράφονται αν δεν τα επαναλάβεις. Αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά τον οργανισμό του Ολυμπιακού.

Δεν βλέπω λοιπόν, με βάση την παρουσία και των δύο ομάδων σε αυτές τις δέκα αγωνιστικές, τον τρόπο που ο Παναθηναϊκός δεν θα κερδίσει αυτό τον αγώνα έστω με “μισό-μηδέν”. Μπορεί το ίδιο να βλέπουν (ρεαλιστικά) οι 5.000 και πλέον φίλοι του Ολυμπιακού που πήγαν την Παρασκευή στου Ρέντη και -με την παρουσία τους εκεί- να απαίτησαν δείγματα αντίδρασης και αξιοπρέπειας από την ομάδα τους. Αλλά στο καθαρά αγωνιστικά σκέλος και σε όλους τους τομείς, τακτική, ατομική απόδοση, φυσική κατάσταση, πνευματική προσήλωση, αντίδραση, υπομονή, διάρκεια και διαχείριση από τον πάγκο, ο Παναθηναϊκός προηγείται και μάλιστα χωρίς πρόβλημα, στο pre game.

Το όποιο θέμα λοιπόν, στα μάτια μου, είναι πως οι γηπεδούχοι θα διαχειριστούν τον τίτλου του φαβορί. Μου έκανε τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι, σε εκπομπές ακροατών αλλά και άποψης στο ραδιόφωνο, υπήρχε από...δυσανεξία μέχρι και άρνηση από οπαδούς αλλά και δημοσιογράφους του ρεπορτάζ να σηκώσουν τον ρόλο του φαβορί. Όχι για το πρωτάθλημα (λογικό), αλλά για το συγκεκριμένο ντέρμπι. Όχι όλοι βέβαια (αλίμονο) αλλά περισσότεροι απ΄όσους δικαιολογεί η εικόνα των δύο ομάδων μέχρι τώρα έδειχναν ζορισμένοι με το να βλέπουν το ματς από τη τη θέση!

Η αλήθεια είναι πως ακόμα και αν κοντά στον Παναθηναϊκό και φανερά ανταγωνιστική είναι η ΑΕΚ το μάτι των περισσότερων στο Τριφύλλι είναι ακόμα καρφωμένο στον Ολυμπιακό και σε πιθανή του αντίδραση. Αυτό το έχουν κερδίσει οι Ερυθρόλευκοι με την κυριαρχία τους τα τελευταία 25 χρόνια και είναι από αυτά που έχουν χάσει οι Πράσινοι με την αγωνιστική τους συρρίκνωση το ίδιο διάστημα. Γι αυτό και φέτος καλούνται να χτίσουν όχι μόνο ομάδα, αλλά και χαρακτήρα. Και αυτό είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι, από το παζλ του αγώνα που μπορεί να πατήσει ο Ολυμπιακός και πνευματικά, ειδικά αν τα φέρει έτσι το ματς και προηγηθεί. Αλλά και πάλι θέλω να είμαι ειλικρινής. Οι Ερυθρόλευκοι μοιάζουν τόσο απίστευτα κακοί (και) στο κομμάτι της αντοχής που ελάχιστη εμπιστοσύνη μπορούν να εμπνεύσουν ακόμα και να προηγηθούν και κληθούν να διαχειριστούν το ματς.

Το “αν και πόσο μπορούν” λοιπόν υπάρχει και για τους δύο, για διαφορετικό λόγο. Όλοι οι δείκτες δείχνουν Παναθηναϊκό, με τον Ολυμπιακό να ψάχνει μέσα σε οκτώ μέρες (μέσα από δύο ντέρμπι και μια περίεργη έξοδο στη Λιβαδειά) τον τρόπο να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα της διεκδίκησης του τίτλου και τους γηπεδούχους να έχουν την ευκαιρία να δώσουν τη χαριστική βολή σε έναν διεκδικητή. Μόνο αν ο Ολυμπιακός βγει νικητής από αυτό το ματς θα ξυπνήσει για τα καλά τα φαντάσματα που μπορεί να κυνηγήσουν τον Παναθηναϊκό. Γιατί...στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται.