Ολυμπιακός καλύτερος ακόμα κι από όταν κλείδωνε πρωταθλήματα

• Το ντέρμπι θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό που δεν έχει... κατακτήσει τον τίτλο
• Ο Ολυμπιακός νικητής σε όλους τους δείκτες απόδοσης
• Εδειξε ότι έχει έδαφος να χτίσει

Για να ξεκινήσουμε από το τέλος (του ντέρμπι), από τη στιγμή που ο Κέλετ σφύριξε την παράβαση και ο VAR είδε ότι αυτή (έστω και οριακά) είναι μέσα στην περιοχή του Πασχαλάκη, σωστά δόθηκε το πέναλτι έστω και στο τελευταίο (+1) λεπτό των καθυστερήσεων. Για εμένα δεν υπάρχει καμία περαιτέρω κουβέντα. Καλό είναι αυτά να τα σκέφτονται βέβαια όλοι, σε όλες τις ομάδες, γιατί αν είχε χρεωθεί εναντίον του Παναθηναϊκού το συγκεκριμένο πέναλτι, μάλλον δεν θα μιλούσαν όλοι πάλι, για τη δικαιοσύνη του ρέφερι και της τεχνολογίας. Είναι όμως πολύ καλό ότι, έστω και με το ζόρι, εκπαιδευόμαστε σε μια καινούργια πραγματικότητα, που ελπίζουμε να γίνει ακόμα πιο “στεγανή” στη διαδικασία της και στην απόδοση δικαιοσύνης.

Αυτής που αφορά τους κανονισμούς. Γιατί αυτή που έχει να κάνει με το αν παίρνει πάντα, μέσα στο γήπεδο, κάθε ομάδα αυτό που δικαιούται βάσει απόδοσης απλά -στο ποδόσφαιρο- δεν υπάρχει. Αν και το βράδυ της Κυριακής στη Λεωφόρο, δεν ήταν η ατυχία αλλά κυρίως οι 150 σφυγμοί -στο τέλος ενός απίστευτα κοπιαστικού αγώνα- που οδήγησαν τον Άβιλα σε ένα (τραγικό μεν αλλά) λάθος, που δεν είχε καμία σχέση με τη συνολική του απόδοση στο ντέρμπι. Ουδείς λόγος να εστιάσει κάποιος σε αυτόν, κατά τη γνώμη μου, όσο και αν το σφάλμα ήταν καθοριστικό για έναν Ολυμπιακό, που -ξαφνικά- ήρθε από τα παλιά και ήταν απόλυτο αφεντικό του ντέρμπι. Και στο “απόλυτο” όσο και αν ζορίζονται αρκετοί φίλοι του Παναθηναϊκού, δεν σηκώνω συζήτηση.

Το ντέρμπι θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό που δεν έχει... κατακτήσει τον τίτλο

Μάλιστα πιστεύω ότι αυτή η βραδιά θα τους βοηθήσει ιδιαίτερα ώστε να κατανοήσουν το πού βρίσκεται η ομάδα τους, εκτός από τους 10 βαθμούς μπροστά από τον Ολυμπιακό και τους 6 από την ΑΕΚ. Σε έναν δρόμο ανασύστασης, ανάκτησης αξιοπιστίας και συνεχούς προσπάθειας αλλά σίγουρα όχι κατάκτησης του τίτλου από τώρα. Πιστεύω μάλιστα ότι, όσο και αν δεν του άρεσε το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως η εμφάνιση της ομάδας του σε αυτό το ντέρμπι, ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να ένιωσε και μια μικρή ανακούφιση γιατί τελείωσε (προς το παρόν τουλάχιστον) η φιέστα της...προπαίδειας. Το 1-1 και αφού... “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα” (που λέει και το ανέκδοτο), σε συνδυασμό με την ελλειμματική εμφάνιση της ομάδας του, θα βοηθήσουν τα μέγιστα τον Σέρβο να συμμαζέψει ακόμα περισσότερο το μυαλό των παικτών του και να τους κάνει ξανά... προλετάριους. Χώρια που ήρθε και η απώλεια της ΑΕΚ στην Τρίπολη, ώστε -εντέλει- το βράδυ της Κυριακής να έχει ηχήσει απλά ένα καμπανάκι για τους Πράσινους και όχι... οι καμπάνες της μητρόπολης.

Πάμε τώρα στον πραγματικό κερδισμένο της βραδιάς. Που ακόμα και μέσα από αυτή την (όπως διαμορφώθηκε) άχαρη ισοπαλία, πέρα από κάθε αμφιβολία, είναι ο Ολυμπιακός. Και επειδή τα γραπτά μένουν εγώ πρώτος θα θυμίσω ότι το Σάββατο έγραφα: “Σε απόλυτα λογικό πλαίσιο και χωρίς να έχω εξιδανικεύσει την μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού και αντίστοιχα να καταστρέφω ότι μπορεί να έχει κάνει έστω και αυτός ο φανερά ανεπαρκής Ολυμπιακός, δεν μπορώ να βρω ούτε έναν τομέα υπεροχής των Ερυθρόλευκων που να μπορέσει να γείρει έστω λίγο τις πιθανότητες υπέρ τους, ώστε να μπορέσω να πω ότι θα φύγουν με θετικό αποτέλεσμα από τη Λεωφόρο”. Αν έπρεπε να ξαναγράψω μια ημέρα πριν το ντέρμπι τα ίδια θα έγραφα, κατά γράμμα. Και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που θα διάβαζαν πολύ διαφορετικά την κατάσταση. Το πως φτάσαμε να δούμε έναν τόσο συμπαγή, μεστό, τακτικά άψογο, συνεπή και εντέλει κυριαρχικό Ολυμπιακό, είναι κάτι που πρέπει να πιστώσουμε στον Μίτσελ, όσον αφορά τον σχεδιασμό και την πνευματική προετοιμασία των παικτών του, αλλά προφανώς και στην δουλειά που έγινε όλη την εβδομάδα από αυτούς, μέσα στο γκρουπ των ποδοσφαιριστών, που γνωρίζουν καλά τι ακριβώς είναι ένα ντέρμπι “αιωνίων”. Η αλάνθαστη και επιβλητική (για παράδειγμα) εμφάνιση του Παπασταθόπουλου δείχνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, όπως (όσον αφορά την κατανόηση της ιδιαιτερότητας της κατάστασης) και η τεράστια συμμετοχή -για τα περίπου 70 λεπτά που άντεξε σε υψηλές στροφές- του Χάμες που μόνο ντίβα δεν θύμιζε μέσα στο γήπεδο.

Ο Ολυμπιακός νικητής σε όλους τους δείκτες απόδοσης

Οι παραπάνω είναι απλά δύο αναφορές, ενδεικτικά, αφού χθες το βράδυ όλοι οι Ερυθρόλευκοι που πάτησαν χορτάρι έκαναν τη δουλειά που τους ζητήθηκε με μέσο όρο επιτυχίας άνω του 90%. Ήταν πρωτόγνωρο για τον φετινό Ολυμπιακό, να κλιμακώνει έτσι την απόδοσή του, ώστε από τον έλεγχο και την επιτήρηση του αντιπάλου στο ξεκίνημα του αγώνα, να αρχίσει σταδιακά να πιέζει (από) ψηλά, όχι απαραίτητα μένοντας και περιμένοντας πάντα ψηλά (ρισκάροντας έτσι να πέσει θύμα της ταχύτητας των μεσοεπιθετικών του Παναθηναϊκού στην πλάτη του) αλλά ερχόμενοι οι παίκτες του με ταχύτητα να πιέσουν τη μπάλα, να εγκλωβίσουν τους αντιπάλους τους σε παγίδες, που τους δυσκόλευαν την πάσα και τελικά τους ακύρωναν το επιθετικό transition. Χρειάστηκαν 80 λεπτά και να αρχίσει να φαίνεται η κούραση στον Ολυμπιακό, για να δείξει μέρος του εαυτού του ο Παναθηναϊκός, αλλά και αυτό ήταν περιστασιακό.

Τελικά, ενώ όντως πριν τον αγώνα σε όλους τους δείκτες απόδοσης που θα μπορούσε να αναφερθεί κάποιος οι Πράσινοι σε αυτές τις δέκα αγωνιστικές υπερτερούσαν, τη βραδιά του ντέρμπι, τις πήρε όλες ο Ολυμπιακός. Αρχής γενομένης από τη δύναμη και την (όχι βρώμικη) σκληρότητα. Οι Ερυθρόλευκοι μπήκαν όντως με το μαχαίρι στα δόντια, αλλά όχι για ανταρτοπόλεμο και...όσο κρατήσει, με βάση τις αντοχές τους. Το φώναξαν ότι θα πάρουν το μερίδιο τους, με σαφές πλάνο, χωρίς να σπαταλήσουν δυνάμεις με το “καλημέρα” απλά για να...εκφοβίσουν. Και ήταν εμφανές ότι από κάποια στιγμή και μετά έπαιξαν πολύ και με το μυαλό των αντιπάλων τους. Οι οποίοι ασφαλώς περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός θα βγάλει αντίδραση σε αυτό το ματς, αλλά (και δίκαια) όχι σε τόση διάρκεια και όχι με κυριαρχικό ρόλο. Αυτό εμφανώς τους μπλόκαρε γιατί ο αντίπαλος τους, τους έπιασε από τον λαιμό με μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που περίμεναν. Και αυτό έγινε γιατί αυτή τη φορά ήταν ομάδα, γιατί ακόμα και ο πολύς Χάμες έκανε πολλή δουλειά στο πλάνο απενεργοποίησης του Παλάσιος, γιατί ο απίστευτος Χουάνγκ ήταν παντού, γιατί δίπλα στον έμπειρο Σωκράτη ο Ντόη έγινε και αυτή τη βραδιά καλύτερος, γιατί τα άκρα της άμυνας λειτούργησαν σεμιναριακά και ανασταλτικά αλλά και στην υπεραριθμία όποτε χρειάστηκε, γιατί ο Εμβιλά ήταν τόσο αποτελεσματικά αθόρυβος χωρίς να χρειαστεί να καλύπτει τρύπες άλλων, γιατί οι και οι αλλαγές έγιναν όταν και λειτούργησαν όπως έπρεπε.

Εδειξε ότι έχει έδαφος να χτίσει

Ο Ολυμπιακός έπρεπε, με βάση τη μορφή του αγώνα, να νικήσει αλλά δεν το έκανε λόγω δικού του λάθους. Ήταν το αφεντικό της βραδιάς, αλλά δεν πήρε το απόλυτο κέρδος από αυτή. Παρ όλα αυτά έκοψε τον αέρα του αντιπάλου του και -το κυριότερο- έδειξε ότι έχει έδαφος (όχι σαθρό) να χτίσει. Θα πω μάλιστα ότι αυτός ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από αρκετά ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό όταν τελικά στέφθηκε πρωταθλητής. Είναι ένα καλό που μπορεί να του κάνει αυτή η σεζόν. Να παίξει ξανά κανονικό ποδόσφαιρο. Μένει βέβαια να φανεί αν αυτή η εμφάνιση ήταν παρένθεση, αφού το απαιτούσαν οι συνθήκες, η αιώνια κόντρα και η μαζική απαίτηση των οπαδών του την Παρασκευή στου Ρέντη. Έχοντας μπροστά τους δύο διαφορετικής φύσης αλλά πολύ απαιτητικά ματς σε μια βδομάδα μέχρι να έρθει η μεγάλη διακοπή του Μουντιάλ, με τις όποιες διορθώσεις μπορούν να γίνουν εκεί, ο Ολυμπιακός θα αποδείξει άμεσα αν η εμφάνισή του ήταν αυτή του...guest star ή του εκ των βασικών πρωταγωνιστών της παράστασης.

Για τον Παναθηναϊκό είπαμε. “Χαστούκι” χωρίς να είναι καν χαστούκι τελικά, το λες και δώρο για τη συνέχεια. Για τον Γιοβάνοβιτς ούτως ή άλλως δεν αλλάζει κάτι στο δρόμο που έχει βάλει την ομάδα. Ίσως βέβαια (αν βάλει τα λεφτά και η διοίκηση) πρέπει να αποδεχθεί ότι τον Ιανουάριο θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο παίκτες, ώστε να μεγαλώσει η δεξαμενή του όταν απαιτείται να βρει κάποιον που θα του αλλάξει τον ρυθμό. Και στη λογική βέβαια, ότι θα χρειαστεί μεγαλύτερο κορμό, αν αυτός ο Παναθηναϊκός κληθεί τη νέα περίοδο να παίζει σε περισσότερα παιχνίδια την εβδομάδα. Αλλά ας μείνουμε προς το παρόν σε αυτή την σεζόν, στην οποία -λογικά- κάποια στιγμή οι Πράσινοι θα κληθούν να διαχειριστούν και μια (κάποια) “κοιλιά”. Ας μην ξεχνάμε. Ο Ιβάν χτίζει και αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ο κανονικός Ολυμπιακός έδωσε την Κυριακή στους παίκτες του ένα πολύτιμο μάθημα.