Ο μόνος τρόπος για τον Ολυμπιακό είναι παίκτες, προπονητής και κόσμος να γίνουν «ένα»!

Αντί προλόγου: Η ιστορικής σημασίας τελευταία ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός κατέληγε ως εξής: «Καλούμε όλους τους φιλάθλους να σταθούν δίπλα στην ομάδα και να την προστατεύσουν από προκλήσεις και παγίδες που είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν να στήνονται σε κάθε γήπεδο, όπου και να αγωνιζόμαστε». Φαίνονται τετριμμένα, αλλά δεν είναι τετριμμένα όλα αυτά. Όσοι ξέρουν λένε ότι υπάρχει σχέδιο για να εξωθήσει τους οπαδούς του Ολυμπιακού στα άκρα σε κάποιο ματς στο Καραϊσκάκη και έτσι να καταστραφεί ο Ολυμπιακός…

Πάμε στο κυρίως πιάτο, όμως.

Κοιτάξτε, τα αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο είναι…αποτελέσματα. Μας αρέσουν, δεν μας αρέσουν, αυτά είναι. Και τα αποτελέσματα λένε ότι ο Ολυμπιακός μέσα στο Καραϊσκάκη δεν έχει ούτε νίκη στα τελευταία 12 πιο σημαντικά και δύσκολα παιχνίδια του, δηλαδή στα ευρωπαϊκά και στα ντέρμπι!

Είναι με Αταλάντα 0-3, Μακάμπι 0-4, Σλόβαν 1-1, Απόλλωνα Λεμεσού 1-1, Φράιμπουργκ 0-3, Kαραμπάγκ 0-3, Ναντ 0-2, άρα δύο ισοπαλίες και πέντε ήττες με συνολικό σκορ 0-15! Και με ΑΕΚ 1-1 (πλέι οφς), ΠΑΟΚ 1-1 (αποκλεισμός στο Κύπελλο), ΠΑΟ 1-2 (πλέι οφς), ΠΑΟΚ 1-1 (φιέστα στα πλέι οφς) και ΠΑΟΚ 1-2 (φετινό πρωτάθλημα), άρα τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες, με τη μία ισοπαλία να ισοδυναμεί με αποκλεισμό από τον τελικό του Κυπέλλου.

Δώδεκα μεγάλα παιχνίδια του Ολυμπιακού, ευρωπαϊκά και ντέρμπι, χωρίς νίκη μέσα στο Καραϊσκάκη (με πέντε ισοπαλίες και εφτά ήττες) δεν έχει ξαναγίνει! Και τούτη την στιγμή κατά την γνώμη μου αυτό ακριβώς είναι το πιο σημαντικό θέμα του Ολυμπιακού ενόψει του κομβικού για τη συνέχεια της σεζόν ντέρμπι της Κυριακής με την ΑΕΚ, πώς οι «ερυθρόλευκοι» θα ξεφύγουν από αυτή την πολύ μεγάλη σειρά αγώνων με τα πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα.

Με τη δική μου οπτική, το πρόβλημα είναι διπλό. Πρωτίστως ψυχολογικό: ξεκίνησε από το τίποτα, από ένα-δύο άσχημα αποτελέσματα, αλλά δυστυχώς το ένα έφερε το άλλο και πλέον η ομάδα μπαίνει στο Καραϊσκάκη και αντί να ξεκινάει δυνατά τα παιχνίδια για να εκμεταλλευθεί την καλύτερη έδρα που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, την βλέπεις στα πρώτα λεπτά κάθε δύσκολου αγώνα της να είναι παθητική. Με συνέπεια η Μακάμπι κι η Φράιμπουργκ να έχουν ανοίξει το σκορ μόλις στο 5^ο λεπτό (!), ο ΠΑΟΚ φέτος στο 8^ο λεπτό, ο ΠΑΟ πέρυσι στο 10^ο λεπτό κι ο ΠΑΟΚ πέρυσι (στη φιέστα) στο 2^ο λεπτό!!! Και δεν σταματάει εδώ: Η Kαραμπάγκ σκόραρε στο Καραϊσκάκη στο 5^ο λεπτό και η Ναντ στο 2^ο λεπτό (!!!), αλλά τα γκολ τους ακυρώθηκαν με οριακά οφσάιντ.

Καταλαβαίνετε πόσο τεράστιο είναι το πρόβλημα; Σχεδόν κάθε ομάδα που έρχεται μέσα στο σπίτι του Ολυμπιακού, σε ένα σημαντικό παιχνίδι, είναι μπροστά στο σκορ 1-0 από τα αποδυτήρια! Κι αλλάζει με το καλημέρα η ψυχολογία του αγώνα, αφού αντί να έχει το πάνω χέρι ο Ολυμπιακός με τη δύναμη της έδρας, οι παίκτες του αρχίζουν και στρεσάρονται από την πίεση να κυνηγάνε το σκορ, οι δε αντίπαλοι παίρνουν τα πάνω τους, φτιάχνουν την ψυχολογία τους. Ακόμη κι όταν μπαίνει ένα γκολ κι ακυρώνεται ως οφσάιντ από το VAR, δημιουργεί εκνευρισμό σε αυτόν που το δέχεται, αφού βλέπει την μπάλα στα δίκτυα του, αλλά και προσδοκία σε αυτόν που το βάζει, αφού σκέφτεται κάπως έτσι, «αυτούς τους έχω».

Σε αντιδιαστολή με το παρελθόν, όταν ο Ολυμπιακός έμπαινε στο Καραϊσκάκη κι έπαιρνε πολλά ντέρμπι, αλλά κι ευρωπαϊκά παιχνίδια του, ακριβώς με ένα καλό ξεκίνημα, τώρα γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Θυμηθείτε το σκηνικό σε όλα τα κρίσιμα εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού: ο αντίπαλος παίρνει την μπάλα και βγαίνει αυτός στην επίθεση, αντί να την πάρει ο Ολυμπιακός και να αμυνθεί ο φιλοξενούμενος. Παίζοντας στην επίθεση ο φιλοξενούμενος κερδίζει φάουλ και κόρνερ, που ενίοτε και αναπόφευκτα θα δώσουν οι «ερυθρόλευκοι» αμυνόμενοι. Κι από μία στημένη φάση θα γίνει το 0-1. Το ίδιο και το ίδιο έργο.

Μην έχετε δε καμία αμφιβολία ότι και η ΑΕΚ μεθαύριο θα έρθει να κάνει το ίδιο πράγμα, να μπει στο γήπεδο και να επιτεθεί στον Ολυμπιακό. όχι μόνο επειδή είναι φέτος ομάδα που της αρέσει να πρεσάρει ψηλά, αλλά γιατί ξέρει το μειονέκτημα του Ολυμπιακού, όπως το ξέρουν πλέον όλες οι ομάδες. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχουν σε κάθε σύλλογο οι αναλυτές που ψάχνουν το κάθε τι, συνεπώς το πιο εύκολο είναι να δουν τι γίνεται στα πρώτα λεπτά κάθε αγώνα στο Καραϊσκάκη.

Το δε άλλο πρόβλημα του Ολυμπιακού σε αυτούς τους αγώνες είναι ότι ιδίως στα β΄ ημίχρονα του ρισκάρει παραπάνω απ΄ ότι πρέπει και, κυρίως, απ΄ ότι μπορεί ως ομάδα, που εδώ και πολύ καιρό δεν είναι αυτή που πρέπει να είναι. Βλέπουμε ότι ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός καταφέρει π.χ. να ισοφαρίσει η, να έχει το ματς στο 0-0, θα το χάσει το ματς στο β΄ ημίχρονο, συνήθως γιατί από κάποια στιγμή και μετά θα βγει πιο πολύ μπροστά απ΄ ότι επιβάλλουν οι συνθήκες του αγώνα, όπως έγινε με την Γκαραμπάγκ (0-3 με το 0-0 έως το 68’), με τη Μακάμπι (0-4, με το σκορ στο 0-1, άρα ρευστό, έως το 61’) και την Αταλάντα (0-3, με στο σκορ στο 0-1, άρα ρευστό, έως το 66’).

Θυμηθείτε ότι το καλύτερο εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι του ο Ολυμπιακός το είχε κάνει με την εν τέλει νικήτρια πέρυσι του Γιουρόπα Λιγκ, Άϊντραχτ Φρανκφούρτης και το είχε χάσει στο 90^ο λεπτό, και μαζί την πρώτη θέση στον όμιλο, γιατί ξανοίχτηκε παραπάνω απ΄ ότι έπρεπε στο τέλος, ενώ και το 1-1 δεν ήταν κακό σκορ. Παρεμπιπτόντως, ναι μεν εξυπακούεται ότι ο Ολυμπιακός θέλει να κερδίσει την ΑΕΚ, αλλά μία ισοπαλία δεν θα είναι καταστροφή, υπό την έννοια ότι η διαφορά των δύο ομάδων είναι στους τέσσερις πόντους και υπάρχει και η μάχη της δεύτερης θέσης που σου δίνει φέτος εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μία ισοπαλία ξεκάθαρα δεν θα είναι καλό αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό την Κυριακή, μία ήττα όμως θα είναι πολύ, πάρα πολύ κακό αποτέλεσμα. Με μία ισοπαλία δεν τελειώνεις, καθώς θα υπάρχει μπροστά μετά τη διακοπή λόγω Μουντιάλ όλος ο β΄ γύρος (13 αγωνιστικές) κι όλα τα πλέι οφς (άλλες 10 αγωνιστικές).

Τώρα, πού θέλω να καταλήξω: ειδικά σε αυτό το παιχνίδι, με την ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται απλά τον κόσμο του δίπλα του, χρειάζεται τον κόσμο του να είναι 12^ος παίκτης του, όπως μόνο ο λαός του Ολυμπιακού ξέρει να είναι. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, κι εννοώ όλο τον κόσμο που θα πάει στο γήπεδο κι όχι μόνο τους οργανωμένους, πρέπει να παίξει κι αυτός μπάλα την Κυριακή. Μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η ομάδα στην ψυχολογία που βρίσκεται, 10 πόντους πίσω από την κορυφή, δεν είναι τόσο εύκολο να κερδίσει την εξέδρα και να την πάρει μαζί της με το παιχνίδι της, γιατί δεν έχει την απαιτούμενη διάρκεια και αυτοπεποίθηση-τώρα, σιγά σιγά αρχίζει και βρίσκει τα πατήματα της. Και χρειάζεται από τους οπαδούς του Ολυμπιακού να παίξουν μπάλα, να είναι 95 λεπτά δίπλα της και να είναι έξυπνα.

Αυτή την στιγμή οι παίκτες του Ολυμπιακού περισσότερο από ποτέ θέλουν ένα χειροκρότημα και μία ενθάρρυνση όταν ένας παίκτης κάνει λάθος, όταν η ομάδα είναι στα κάτω της και στριμώχνεται από τον αντίπαλο, όταν οι «ερυθρόλευκοι» αρχίζουν και έχουν λιγότερα καύσιμα.

Κοιτάξτε, ξέρω ότι είναι εύκολο να τα λες όλα αυτά και όχι εύκολο να τα κάνεις, όταν οι σφυγμοί ανεβαίνουν και στον οπαδό. Και τα λέω εγώ που κάθομαι στο σαλόνι μου και σε κάθε λάθος ανοίγω το στόμα μου και δεν ξέρω τι λέω και πάω να σπάσω την τηλεόραση. Μόνο που εγώ είμαι σπίτι μου, κλείνω και τις πόρτες για να μην ακούει η υπόλοιπη οικογένεια τα μπινελίκια και τέλος. Ο κόσμος που είναι στο γήπεδο μπορεί να επηρεάσει θετικά, όπως κι αρνητικά, την ομάδα. Ειδικά ο κόσμος του Ολυμπιακού, που είναι δύναμη από τις λίγες.

Εγώ δεν μπορώ να πω σε κανένα οπαδό τι θα κάνει, δεν βρίσκω να έχω δικαίωμα να το κάνω. Πιστεύω, όμως, ότι πρέπει να καταθέσω την άποψη μου. Και θεωρώ ότι αυτό το πάρα πολύ κακό 0 (νίκες)-5 (ισοπαλίες)-7 (ήττες) που έχει ο Ολυμπιακός στα 12 τελευταία του ντέρμπι κι ευρωπαϊκά παιχνίδια μέσα στο Καραϊσκάκη, δεν μπορεί η ομάδα να το αλλάξει από μόνη της, αν δεν γίνουν 12^ος παίκτης οι 32.000 Ολυμπιακοί που θα πάνε στο γήπεδο την Κυριακή το βράδυ. Αν δεν δώσουν αυτοί στους παίκτες την καλή ψυχολογία που δεν έχουν και εξαιτίας της οποίας γίνονται όλα αυτά τα απίθανα που βλέπουμε φέτος, τα αυτογκόλ ακόμη κι από τον Παπασταθόπουλο, τα χαμένα πέναλτι ακόμη κι από τον Χάμες, τις απίστευτες ευκαιρίες ακόμη κι από τον Ελ Αράμπι!

Ας σκεφθεί ο κόσμος του Ολυμπιακού γιατί η ομάδα είναι πλέον πολύ καλύτερη εκτός έδρας! Γιατί έφερε ισοπαλίες (1-1) στη Μακάμπι, στη Φράιμπουργκ και στην Γκαραμπάγκ, από τις οποίες έχασε εντός έδρας! Γιατί πάλεψε μέχρι εσχάτων κι έχασε οριακά 1-2 και στην Αταλάντα και στη Ναντ, μέσα στο Καραϊσκάκη έφαγε 0-3 και 0-2. Γιατί τσάκισε τον ΠΑΟ στο 1-1 μέσα στη Λεωφόρο, ενώ το Μάιο είχε χάσει 1-2 στο Καραϊσκάκη. Γιατί στην Τούμπα στα τρία τελευταία παιχνίδια έχει μία νίκη (2-1) και δύο ισοπαλίες (1-1, 0-0), ενώ στα τρία τελευταία παιχνίδια του στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟΚ έχει αυτός μία νίκη (2-1) και δύο ισοπαλίες (1-1 κι 1-1 με πρόκριση στον τελικό). Γιατί στα πλέι οφς ο Ολυμπιακός κέρδισε 3-2 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ενώ έφερε 1-1 στο Καραϊσκάκη.

Οι λόγοι είναι απλοί: ο πρώτος ότι η ομάδα έχει χάσει την ψυχολογία της στο Καραϊσκάκη από τα μαζεμένα άσχημα αποτελέσματα (μοναδική νίκη του Ολυμπιακού μέσα στο 2022 είναι επί της ΑΕΚ το 1-0, αλλά σε άδειο λόγω τιμωρίας Καραϊσκάκη!) και ο δεύτερος ότι η ομάδα δεν είναι πλέον (από πέρυσι) τόσο καλή για να παίζει φουλ επίθεση, ενώ είναι πιο καλή για να παίζει πιο σφιχτά. Κι εδώ ερχόμαστε στο ρόλο του Μίτσελ.

Κατ΄ αρχάς, μπράβο του που έχει βοηθήσει τόσο πολύ. Πριν πέντε εβδομάδες (2 Οκτωβρίου) ξεκίνησε ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ στον πάγκο και παίζοντας 11 παιχνίδια (τέσσερα Γιουρόπα Λιγκ), ενώ οι αντίπαλοι του είχαν μόνο τα εφτά του πρωταθλήματος, κατάφερε και βελτίωσε τόσο θεαματικά την ομάδα. Έχει δουλέψει καλά, έχει μαζέψει την ομάδα, έχει δώσει ρόλους, έχει βρει κορμό, ο Ολυμπιακός παράγει συνεχώς φάσεις και λίγη τύχη να είχε στη Λεωφόρο, αλλά και με τον ΠΑΟΚ, θα είχε τώρα τρεις πόντους παραπάνω (κι ο ΠΑΟ με τον ΠΑΟΚ μείον δύο). Έγιναν κάποια λάθη επιλογών στα πρώτα παιχνίδια, αλλά ας μη ζητάμε το τέλειο, στην κατάσταση που βρίσκονταν η ομάδα.

Νομίζω, όμως, ότι ο Μίτσελ πρέπει να επιμείνει λίγο περισσότερο στο να βρει η ομάδα μία καλύτερη ισορροπία: ο Ολυμπιακός έχει διαστήματα στο παιχνίδι του που τον αντίπαλο του είτε τον πατάει αγωνιστικά (βλέπε τον ΠΑΟ στα μέσα του παιχνιδιού και τον ΠΑΟΚ στο τέλος του παιχνιδιού), είτε του δημιουργεί τεράστια προβλήματα (βλέπε το παιχνίδι του με την Φράιμπουργκ εκτός έδρας και με την Kαραμπάγκ εντός έδρας). Αλλά κρίνοντας από τα αποτελέσματα, εν τέλει δεν αρκούν για να έρθουν τα τρίποντα. Γιατί άλλοτε ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει άσχημα το α΄ ημίχρονο, άλλοτε το β΄ ημίχρονο, άλλοτε και το α΄ και το β΄ (ο ΠΑΟΚ είχε σκοράρει στο 8’ του α΄ και στο 11΄του β΄) και, ακόμη πιο σύνηθες, θα τελειώσει τα περισσότερα παιχνίδια με τις στροφές να πέφτουν.

Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολη η ισορροπία για ένα προπονητή που είναι στον πάγκο του Ολυμπιακού πέντε εβδομάδες, μάλλον είναι πολύ δύσκολη, όμως δεν υπάρχει επιλογή όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι όπως της Κυριακής, που κρίνονται τόσα πολλά. Νομίζω π.χ. ότι η ομάδα πρέπει να έχει περισσότερη υπομονή στο παιχνίδι της στα β΄ ημίχρονα, ακόμη κι όταν δεν είναι μπροστά στο σκορ. Το να είναι το ματς στο 0-0 και να βγαίνει ο Ολυμπιακός υπερβολικά μπροστά έφερε το 0-3 από την Kαραμπάγκ και το 0-2 από τη Ναντ. Ένα τρίποντο σε ένα φλεγόμενο Καραϊσκάκη μπορεί να έρθει και στις καθυστερήσεις-να δούμε ρε παιδί μου και τον Ολυμπιακό να παίρνει ένα ματς στο 92’ κι όχι μόνο να τα χάνει τότε!

Ο Μίτσελ είναι αλεπού και πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη, αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός την Κυριακή θα πάρει αυτό που θέλει μόνο με ένα τρόπο: αν είναι «ένα», αν γίνουν «ένα» παίκτες, προπονητής και κόσμος! Αλλά όχι στα λόγια, στις πράξεις. Οι παίκτες να «ματώσουν», ο κόουτς να έχει καλό πλάνο, αλλά κι εναλλακτικό σχέδιο (στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μόνο το 1-0, αλλά και το 0-1) κι οι 32.000 Ολυμπιακοί να υποστηρίξουν όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Πάνω απ΄ όλα έξυπνα.

Άσχετο: Ακόμη και στη Λιβαδειά ο Ολυμπιακός δεν ήθελε πολύ να αιφνιδιαστεί. Ενώ βγήκε καλά στην επίθεση από το πρώτο λεπτό, μόλις στο 3’ οι γηπεδούχοι τρύπησαν τη δεξιά πλευρά, με τους Ντόη, Ανδρούτσο και Χουάν να μην αντιδρούν καλά κι ευτυχώς που βρέθηκε ο Εμβιλά σε καλή θέση κι ενεργώντας ως 3^ος στόπερ γύρισε κι έκοψε μία πάσα που αν περνούσε στον κυνηγό του Λεβαδειακού, ήταν σε τόσο καλή θέση που δύσκολα δεν θα γίνονταν το 0-1.