Καλύτερη ΑΕΚ, καλύτερος Ολυμπιακός στο β’ γύρο

Προτού αρχίσει η σεζόν η υπόθεση ότι στο Ολυμπιακός - ΑΕΚ της 13ης Νοεμβρίου, στην 13η αγωνιστική του πρωταθλήματος η ΑΕΚ θα πήγαινε με το προβάδισμα μιας πιο έτοιμης ομάδας θα προκαλούσε γέλιο. Διότι τότε η ΑΕΚ είχε ολοκαίνουργιο προπονητή και αρκετούς καινούργιους ποδοσφαιριστές, ενώ ο Ολυμπιακός, μολονότι επέλεγε να μετασχηματίσει το ρόστερ του, είχε τον ίδιο προπονητή για περίπου 4,5 χρόνια. Το ποδόσφαιρο όμως τα έφερε έτσι που η ΑΕΚ πήγε στο Καραϊσκάκη με το προβάδισμα μιας ομάδας που είχε δουλέψει για μεγαλύτερο διάστημα με έναν προπονητή συγκριτικά με τον αντίπαλο. Ο Ματίας Αλμέιδα είχε πίσω του δουλειά 133 ημερών με την ΑΕΚ, ενώ ο Μίτσελ είχε δουλειά 53 ημερών. Αυτή, των 80 ημερών και των 5 αγώνων πρωταθλήματος που είχε παραπάνω ο Αργεντινός προπονητής με την ομάδα του συγκριτικά με τον Ισπανό είναι η μια πτυχή της διαφοράς. Η άλλη κρύβεται στο γεγονός ότι ο Αλμέιδα είχε πολύ ουσιαστική συμμετοχή στον μετασχηματισμό του ρόστερ της ΑΕΚ το καλοκαίρι και είχε τον χρόνο της προετοιμασίας για να τον αξιοποιήσει βάζοντας τις αρχές του παιχνιδιού, της νοοτροπίας και της πειθαρχίας του.

Αυτές οι διαφορές ήταν ευδιάκριτες στο ντέρμπι της Κυριακής, αλλά όχι στον βαθμό που θα μπορούσαν να φανούν στην περίπτωση που ο Μίτσελ δεν έκανε την επιλογή να προσαρμόσει το πλάνο του στην ιδέα να περιορίσει όσο περισσότερο ήταν δυνατό τα πλεονεκτήματα του παιχνιδιού της ΑΕΚ θυσιάζοντας βασικά στοιχεία του δικού του παιχνιδιού.

Για πρώτη φορά στην έδρα του, και συνολικά για δεύτερη φορά σε αγώνα πρωταθλήματος από την ώρα που τον πήρε στα χέρια του ο Μίτσελ, ο Ολυμπιακός κράτησε την μπάλα λιγότερο από τον αντίπαλο του. Για την ακρίβεια αυτό το 33,8% κατοχής ήταν το μικρότερο ποσοστό που έχει καταγράψει στο φετινό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Και προφανώς ένα μέρος της εξήγησης για αυτό κρύβεται στην αγωνιστική συμπεριφορά της ΑΕΚ και ειδικά στο άμεσο επιθετικό πρέσινγκ που είναι μια βασική αρχή του αγωνιστικού μοντέλου του Αλμέιδα, αλλά το δεύτερο μέρος της εξήγησης είναι σχετικό με την τακτική του Ολυμπιακού.

Η ιδέα του Μίτσελ ήταν να βάλει τον Ολυμπιακό να παίξει με μακρινές μεταβιβάσεις (το ποσοστό μακρινών μεταβιβάσεων ήταν (17.2%) περίπου διπλάσιο από τον μέσο όρο (8,7%) του Ολυμπιακού) με όραμα να μη χάνει ο Ολυμπιακός την μπάλα σε επικίνδυνα σημεία του τερέν, στο δικό του μισό. Προφανώς το έκανε με την επίγνωση ότι αυτή η επιλογή θα μειώσει την ποσότητα (οι 2,4 πάσες ανά κατοχή ήταν η χαμηλότερη επίδοση του Ολυμπιακού φέτος) και την ποιότητα της κατοχής που θα έκανε η ομάδα του. Ζητώντας από τους παίκτες του ένταση και αποφασιστικότητα στις μονομαχίες, ο Ισπανός πόνταρε σε αυτά τα στοιχεία για να κερδίσει ο Ολυμπιακός διεκδικήσεις και έτσι να καλύψει ένα μέρος του ελλείμματος που δημιουργούσε με την επιλογή του να ζητήσει πιο άμεσο παιχνίδι. Με άλλα λόγια ήλπιζε ότι με αυτό τον τρόπο θα έβρισκε αρκετές ευκαιρίες για να φτάσει ο Ολυμπιακός με την μπάλα το επιθετικό τρίτο του τερέν. Κάτι που συνέβη στο β’ ημίχρονο.

Χάρη στην απόδοση των κεντρικών αμυντικών και του τερματοφύλακά του, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντέξει στην πίεση που δέχθηκε από την ΑΕΚ στο α’ ημίχρονο τόσο με το πρέσινγκ ψηλά στο τερέν όσο και με την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας του αμυντικού της μπλοκ στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου. Και στο δεύτερο ημίχρονο μολονότι έκανε λιγότερες οργανωμένες επιθέσεις από την ΑΕΚ (7-13) κατάφερε να γίνει απειλητικός και μάλιστα να έχει καλύτερες ευκαιρίες από την αντίπαλό του.

Κοιτάζοντας κανείς απομονωμένο αυτό το πολύ ωραίο ντέρμπι, διαπιστώνει την υπεροχή της ΑΕΚ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, και μια υπεροχή στην γενικότερη σύγκριση της ομαδικής λειτουργίας της στο ματς. Την υπεροχή που κανείς θα διαπίστωνε αν επιχειρούσε μια σύγκριση των στοιχείων απόδοσης των δύο ομάδων στα προηγούμενα 12 παιχνίδια πρωταθλήματος. Όταν όμως βάζεις το ματς στο πλαίσιο διεξαγωγής του δεν δίνεις μόνο στην ΑΕΚ εύσημα για τον τρόπο που προετοιμάστηκε ψυχικά και πνευματικά και για την αγωνιστική νοοτροπία της. Δίνεις πόντους και στον προπονητή του Ολυμπιακού για τον ρεαλισμό που έβαλε στην προσέγγιση του παιχνιδιού και για την καθοδήγηση της ομάδας του κατά την εξέλιξη του ντέρμπι.

Την ικανότητα του Αλμέιδα να φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα την είχαμε αντιληφθεί προτού προσληφθεί ο Μίτσελ από τον Ολυμπιακό. Πλέον με τα όσα είδαμε από τον Ολυμπιακό στους 8 αγώνες πρωταθλήματος υπό την καθοδήγησή του Ισπανού έχουμε αρκετό δείγμα για να διαπιστώσουμε την βελτίωση και να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτό που μας περιμένει μετά από το Μουντιάλ είναι ένας παραπάνω από ενδιαφέρον δεύτερος γύρος. Δεδομένου ότι έχουμε βάσιμες προσδοκίες να δούμε όλες τις μεγάλες ομάδες να βελτιώνονται, ο δεύτερος γύρος και τα playoffs είναι πιθανό να γεννήσουν πολύ μεγάλα παιχνίδια.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout