Πώς μία επιλογή ενός παίκτη προκάλεσε τόσα για τον ίδιο και τον Ολυμπιακό…

Κάποιες σκέψεις με αφορμή την αποχώρηση του Βρσάλικο από τον Ολυμπιακό…

Ήταν άνοιξη του 2020, περίπου πριν 2,5 χρόνια. Ο Ολυμπιακός κι ο Ομάρ Ελαμπντελαουί συζητούσαν επί μήνες για την ανανέωση του συμβολαίου του διεθνή με τη Νορβηγία μπακ. Ο Ομάρ ήταν επί μία εξαετία στο Ρέντη και με εξαίρεση μία σεζόν ήταν όλες τις υπόλοιπες ο βασικός δεξιός μπακ της ομάδας συνήθως με επιτυχία. Κοινώς, ο Ολυμπιακός είχε βρει την ησυχία του με τον παίκτη αυτόν για τη θέση αυτή της ενδεκάδας κι ο παίκτης είχε απογειώσει την καριέρα του, ήταν αρχηγός της Εθνικής Νορβηγίας κλπ. Η μόνη σεζόν στην οποία δεν είχε παίξει με τα «ερυθρόλευκα» ήταν εκείνη η προερχόμενη από σοβαρό τραυματισμό του, όταν έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα και στο β΄μισό της σεζόν πήγε δανεικός για έξι μήνες στην αγγλική Χαλ.

Η ποδοσφαιρική λογική έλεγε ότι ο Ολυμπιακός κι ο Ομάρ θα τα έβρισκαν τότε. Κι όμως δεν τα βρήκαν, όπως όλοι θυμόμαστε. Γιατί, πολύ απλά, ο Ομάρ αποδείχθηκε ότι έκανε έναν κακό υπολογισμό, καθώς ζητούσε για να υπογράψει «ακατέβατα» 2 εκ. Ευρώ ετησίως, παρότι ήξερε πάρα πολύ καλά ότι στον προγραμματισμό του Ολυμπιακού συμβόλαιο 2 εκ. Ευρώ ετησίως έπαιρνε μάξιμουμ ο σέντερ φορ. Κι ακόμη κι αν θέλουμε να κριτικάρουμε τον Ολυμπιακό, αν είμαστε δίκαιοι πρέπει να αποδεχθούμε ότι όλοι οι σύλλογοι έτσι κάνουν σχεδιασμό: ποτέ ο δεξιός μπακ δεν μπορεί να παίρνει τα λεφτά που παίρνει ο φορ η, ο μεσοεπιθετικός η, ένας εξτρέμ που κάνει τη διαφορά. Και το ταβάνι των 2 εκ. Ευρώ είναι και πολύ υψηλό για ένα κλαμπ, έστω το μεγαλύτερο, του ελληνικού πρωταθλήματος.

Τις ακριβείς λεπτομέρειες της ιστορίας σίγουρα δεν μπορούμε να τις ξέρουμε, όμως μπορώ να σας πω ότι ο Ολυμπιακός είχε φτάσει να κάνει την υπέρβαση και να του προσφέρει 1,5 εκ. Ευρώ ετησίως για ένα συμβόλαιο πρωτοφανές στα ιστορικά δεδομένα του συλλόγου για δεξί μπακ. Υπέρβαση γιατί παρότι πράγματι ήταν ένας καλός παίκτης, που είχε ταιριάξει στην ομάδα, δεν ήταν και ένας μπακ τύπου Τσιμίκα, που στα καλά του έκανε τη διαφορά-ο Ομάρ δεν την έκανε. Με τον Ομάρ ήταν αυτό που λέμε, «έκανες τη δουλειά σου», πολύτιμο ασφαλώς κι αυτό-εξ ου και η πολύ σημαντική προσφορά. Κι επειδή μπορεί κάποιος να πει, «μα για 500 χιλιάρικα τον χρόνο δεν έπρεπε να χαλάσει η συμφωνία», η απάντηση έχει να κάνει με το ότι δεν είναι τόσο τα 500 χιλιάρικα της διαφοράς, όσο η ιεράρχηση του μπάτζετ της ομάδας-σε καμία λογική βάση δεν μπορεί ένας δεξιός μπακ να παίρνει τα λεφτά του πρώτου σκόρερ.

Η ουσία είναι ότι εκείνη η επιλογή του Ομάρ προκάλεσε μία χιονοστιβάδα εξελίξεων τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον Ολυμπιακό.

Ο μεν Ομάρ πήγε τελικά στη Γαλατασαράι που του έδωσε τα 2 εκ. Ευρώ που ήθελε για κάθε χρόνο συμβολαίου και τι πέτυχε; Κατ΄ αρχάς ακόμη και στο ξεκίνημα του που ήταν υγιής, δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο. Γρήγορα είχε ένα τραυματισμό και με το που επέστρεψε είχε τα Χριστούγεννα του 2020 την πολύ οδυνηρή περιπέτεια με την υγεία του, που λίγο έλειψε να του κοστίσει την απώλεια του ενός ματιού του. Για πάνω από ένα χρόνο έμεινε εκτός δράσης. Κι όταν γύρισε, τον περασμένο Φεβρουάριο, έπαιξε δύο μήνες, ήταν ένας άλλος Ομάρ, σε πολύ πιο κάτω επίπεδο, και το καλοκαίρι η Γαλατά του έλυσε το συμβόλαιο του. Κι ακόμη δεν έχει βρει ομάδα να παίξει…

Ο δε Ολυμπιακός στην προσπάθεια του να αντικαταστήσει τον Ομάρ έφερε το καλοκαίρι του 2020 πρώτα τον Βραζιλιάνο Ραφίνια (πρώην της Μπάγερν) και μετά τον Τυνήσιο διεθνή Ντρέγκερ. Ο Ραφίνια έμεινε μόλις έξι μήνες και τον Ιανουάριο αντικαταστάθηκε από τον Λαλά της Α΄κατηγορίας γαλλικής Στρασμπούρ. Ο Ντρέγκερ το καλοκαίρι του 2021 μετά δηλαδή από μόλις μία σεζόν έφυγε για τη Νότιγχαμ κι ο Ολυμπιακός τη σεζόν 2021-22 είχε για τη θέση του δεξιού μπακ τον Λαλά και τον (μεσοεπιθετικό) Ανδρούτσο, τον οποίο είχε καθιερώσει σε αυτή τη θέση ο Μαρτίνς από την άνοιξη του 2021. Το δε περασμένο καλοκαίρι ο Ολυμπιακός πήρε πάντα για τη θέση του δεξιού μπακ τόσο τον Βρσάλικο, όσο και τον Άβιλα, με την γνωστή εξέλιξη να λύσει τώρα το συμβόλαιο του Κροάτη. Και με τη θέση του δεξιού μπακ να έχει χρειαστεί να την καλύψουν και ο Ανδρούτσος και ο Βρουσάι…

Κοινώς, ο Ολυμπιακός έκανε πέντε μεταγραφές για να καλύψει τη θέση που άφησε ο Ομάρ και δεν ήταν κι ευχαριστημένος από τις πέντε μεταγραφές, ο δε Ομάρ έχει βρεθεί στο ναδίρ της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Κι όλα αυτά από μία επιλογή του πρωταγωνιστή της ιστορίας, του Ομάρ, ενός συνήθως σκεπτόμενου ποδοσφαιριστή. Για να καταλάβουμε ίσως πώς μία μικρή ιστορία, γιατί τέτοια ήταν, μπορεί να επιφέρει τόσα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει μετά βεβαιότητας, αλλά υπό νορμάλ συνθήκες αν ο Ομάρ δέχονταν την πρόταση του Ολυμπιακού, τώρα, στα 31 χρόνια του, θα ήταν κι ο ίδιος μια χαρά και θα ήταν μια χαρά κι ο Ολυμπιακός για τη θέση αυτή. Θα ήταν δηλαδή όλοι ευχαριστημένοι…

Τώρα, για να έρθουμε και λίγο στο παρόν, το ερώτημα θα μπορούσε να είναι, αν γίνεται να ξανασυνεργαστούν ο Ολυμπιακός κι ο Ομάρ, τώρα που ο μεν ψάχνει για δεξί μπακ, ο δε ψάχνει για ομάδα. Μία επιλογή θα είναι ο Ομάρ, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα είναι η πρώτη επιλογή.

Άσχετο: ο Σισέ είναι ο μοναδικός παίκτης της Σενεγάλης στο χθεσινό πρώτο παιχνίδι της στο Μουντιάλ που δεν παίζει σε ομάδα από τα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα! Κι ήταν, κατά κοινή ομολογία, ένας από τους τρεις καλύτερους της Εθνικής του ομάδας ο κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού.