Η εξήγηση για Ουί Τζο στον Ολυμπιακό και η ευκαιρία να το «γυρίσει»

Αντί προλόγου: Συμπατριώτες, φίλοι, στην ίδια ομάδα από το καλοκαίρι, αλλά Χουάνγκ Ιν Μπόεμ και Χουάνγκ Ουί Τζο έχουν παίξει μαζί στον Ολυμπιακό μόλις 60 λεπτά (!), στις 3 Σεπτεμβρίου, στο 3-1 επί του Ιωνικού.

Αντικειμενικά το μεγαλύτερο ερωτηματικό από τις (πάρα πολλές) προσθήκες του Ολυμπιακού κατά την περασμένη μεταγραφική περίοδο είναι ο Χουάνγκ Ουί Τζο.

Ένας σέντερ φορ που δεν έχει ακόμη κάνει σεφτέ και κυρίως δεν μπορούμε να θυμηθούμε ούτε ένα καλό του τελείωμα φάσης-μάλλον δεν μπορούμε να θυμηθούμε καν μία καλή ενέργεια του, πλην ίσως μίας πάσας προς τον Μπιέλ σε μία αντεπίθεση στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ιωνικό, που έφερε το 2-0 με γκολ του Ισπανού. Μία φάση, σε 11 παιχνίδια του (πέντε πρωταθλήματος κι έξι ευρωπαϊκά), εκ των οποίων ως βασικός και τα τέσσερα ως αλλαγή, είναι απολογισμός πιο κάτω κι από απογοητευτικός.

Και το μεγάλο ερωτηματικό είναι πώς ένας έμπειρος φορ, με καλό βιογραφικό, έχει φτάσει να πιάσει πάτο σε αυτό το πρώτο τρίμηνο της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Να είναι άραγε τόσο μεγάλο το πρόβλημα της προσαρμογής, του εγκλιματισμού του, από τη Γαλλία, όπου ήταν τρία χρόνια στην Μπορντό; Σε τόσο πλήρη αντιδιαστολή με τον άλλο Κορεάτη τον Χουάνγκ Ιν Μπέομ, ο οποίος με το που μπήκε για πρώτη φορά στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ήταν τόσο καλός, που πήρε τη φανέλα σπίτι;

Μιλάμε για έναν επιθετικό που έκανε 29 γκολ σε 94 παιχνίδια στην τριετία του στην Μπορντό, αριθμός που δεν παραπέμπει σε σέντερ φορ…killer, αλλά δείχνει αν μη τι άλλο έναν αξιοπρεπή σκόρερ, ειδικά με την εξτρά παρατήρηση ότι από αυτά μόνο τα τρία ήταν με εκτέλεση πέναλτι. Μάλιστα, επειδή πάντοτε τα φρέσκα μετράνε περισσότερο, την περασμένη σεζόν είχε 11 γκολ, εκ των οποίων τα περισσότερα από αυτά έδωσαν αρκετούς βαθμούς (τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες) στην ομάδα του. Επιπλέον στην Εθνική ομάδα του ο 30χρονος (28 Αυγούστου 1992) Κορεάτης έχει 16 γκολ σε 48 παιχνίδια, δηλαδή ένα γκολ σε τρία παιχνίδια, όπως ένα γκολ σε τρία παιχνίδια έχει και στην Μπορντό. Με την δε Κορέα μόλις τον προηγούμενο Ιούνιο είχε παίξει σε τρία φιλικά με την Βραζιλία, την Παραγουάη και την Αίγυπτο και είχε σκοράρει σε δύο από αυτά.

Μελετώντας το βιογραφικό του κατέληξα σε δύο συμπεράσματα, στην προσπάθεια μου να δικαιολογήσω την τόσο κακή, την λες και απαράδεκτη εικόνα του-πέραν βεβαίως του προφανούς, ότι δηλαδή χάλασε η ψυχολογία του με το που άρχισε να παίζει στον Ολυμπιακό, γιατί έχασε μερικές καθαρές ευκαιρίες για γκολ και γενικά δεν του βγήκε σχεδόν τίποτα (παίζοντας από κάποια στιγμή και εντελώς εγωϊστικά, για να βρει ένα γκολ μπας και σώσει το πράγμα, κάτι που τον πήγε ακόμη πιο πίσω) κι έτσι μπορεί να έχασε την αυτοπεποίθηση του και να τον πήρε αποκάτω. Σε συνδυασμό με την έλλειψη χημείας με τους άλλους «ερυθρόλευκους» και κατ΄ επέκταση τις πάσες που δεν έπαιρνε κλπ, κλπ.

Πρώτον, ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη μεγάλη ομάδα στην οποία παίζει στην καριέρα του, η πρώτη ομάδα στην οποία κάνει πρωταθλητισμό κι έχει άλλες απαιτήσεις από τις προηγούμενες. Ο Ουί Τζο έχει μόλις τρεις ομάδες στην καριέρα του, κάτι που δείχνει μία συνέπεια και μία επιτυχία σε αυτές τις ομάδες: στην Κορέα είχε παίξει στην Seongnam Ilhwa, στην Ιαπωνία στην Gamba Osaka και στη Γαλλία στην Bordeaux. Τρεις ομάδες που τερμάτιζαν στη μέση της βαθμολογίας, με την Bordeaux μάλιστα να υποβιβάζεται πέρυσι. Είναι ενδεικτικό ότι σε διεθνή διοργάνωση έχει παίξει μόλις μία φορά, το 2015, σε οκτώ παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας με αποκλεισμό στα πρώτα νοκ άουτ. Ούτε καν ένα Κύπελλο η, ένα Λιγκ καπ δεν έχει. Ακόμη και σε εθνικό επίπεδο, η μόνη φορά που με την Κορέα έκανε κάτι ήταν το 2019 φτάνοντας στους «8» του Asian Cup.

Δεύτερον, ο Ουί Τζο είναι παίκτης που όταν ξεκινάει σε μία ομάδα, δεν πάει ποτέ καλά! Στη συνέχεια αρχίζει και σκοράρει και «δείχνει». Η πρώτη του σεζόν στην Seongnam Ilhwa είχε μόλις δύο γκολ σε 22 παιχνίδια-μετά έβαλε άλλα 34 σε 117 παιχνίδια. Η πρώτη του σεζόν στην Gamba Osaka είχε μόνο τρία γκολ σε 13 παιχνίδια-μετά έβαλε άλλα 19 σε 46 παιχνίδια. Η πρώτη του σεζόν στην Μπορντό είχε έξι γκολ σε 24 παιχνίδια-μετά έβαλε 23 σε 70 παιχνίδια. Βλέπουμε ότι είναι εντυπωσιακές οι διαφορές από τις επόμενες σεζόν του Κορεάτη σε κάθε ομάδα σε σχέση με την πρώτη του σεζόν, κάτι που φανερώνει ότι πρόκειται για παίκτη που όπως λέμε «θέλει τον χρόνο» του.

Βάζοντας τα όλα αυτά στο μίξερ, μας δίνουν απαντήσεις. Το θέμα είναι βέβαια αν μπορεί ο Ουί Τζο να το «γυρίσει» στον Ολυμπιακό, στην πρώτη ομάδα της καριέρας του που πρωταγωνιστεί και δεν είναι στην άμυνα, δεν είναι στο ρόλο του κομπάρσου στα παιχνίδια της. Αν θέλετε, εάν ο Ολυμπιακός έχει την υπομονή να περιμένει τον Ουί Τζο και δεν τον αφήσει να φύγει τον Ιανουάριο για καμία Κορέα η, Ιαπωνία (στην Ευρώπη δεν μπορεί να πάρει μεταγραφή, έχοντας φέτος ήδη παίξει και στον Ολυμπιακό και στην Μπορντό).

Κι ενδεχομένως κατά πόσο μπορεί η παρουσία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αρχής γενομένης από σήμερα (έστω κάτω από το βάρος της ψυχολογίας της αποτυχίας του να παίξει μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό) να τον βοηθήσει να «επιστρέψει» στα καλά του. Και να επιστρέψει, κανονικά, τον Δεκέμβριο στον Ολυμπιακό με άλλο αέρα. Θα ήταν εξαιρετικά πολύτιμο κάτι τέτοιο για τον Ολυμπιακό, που δεν έχει στην περιοχή φορ με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Μπακαμπού είναι εντελώς άλλο στιλ κι ο Ελ Αράμπι είναι αυτός που ξέρουμε, αλλά τον Φεβρουάριο γίνεται 36. Μην ξεχνάμε δε ότι μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός έχει πάρει λίγα πράγματα από τους δύο βασικούς του σέντερ φορ, από τέσσερα γκολ από τον Μπακαμπού κι από τον Αράμπι-και αυτά και με ένα πέναλτι ο καθένας.

Και για να έρθουμε στην πρώτη σειρά του άρθρου: μάλλον θα έκανε καλό στον Ουί Τζο, να παίξει κάποια στιγμή στον Ολυμπιακό μαζί στην ενδεκάδα με τον Ιν Μπεόμ…

Άσχετο: Είχε γράψει τις προάλλες για τον Χουάνγκ Ιν Μπέομ ότι ο Μίτσελ σε παιχνίδια στα οποία μπορεί να λείψει ο Εμβιλά, βλέπει τον Κορεάτη για επιλογή στο Νο 6-έχοντας αρκετές λύσεις (Μπουχαλάκη, Κούντε, Κασάμι) για το Νο 8. Μιλάμε δηλαδή για μία εναλλακτική επιλογή, όχι ότι το πλάνο του προπονητή είναι να παίζει φέτος με 6άρι τον Χουάνγκ.

Παρεμπιπτόντως, ο Σαμασέκου, ο οποίος ήρθε στον Ολυμπιακό πριν από μόλις δύο μήνες, για να σπάσει το δανεισμό του τον Ιανουάριο, θα πρέπει να τον πάρει πίσω η ομάδα στην οποία ανήκει, στη Χόφενχαϊμ, αφού δεν έχει δικαίωμα να παίξει σε άλλη ομάδα της Ευρώπης (όπως κι ο Ουί τζο). Μόνο που η Χόφενχαϊμ τον έδωσε δανεικό επειδή ακριβώς ο προπονητής της δεν τον υπολόγιζε, γιατί να τον πάρει τώρα πίσω;…