Τα τρία πλεονεκτήματα που δίνει ο Κασάμι στον Ολυμπιακό

Να ξέρετε κάτι: ο Κασάμι είχε κλείσει στον Ολυμπιακό από τότε που ήταν προπονητής ο Κορμπεράν!

Γύρω στις 10 Σεπτέμβρη είχε επέλθει η συμφωνία-ελεύθερος άλλωστε ήταν ο παίκτης-κι ο Κασάμι έδειχνε τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, που είχε πει στους ανθρώπους του συλλόγου, «άντε να παίξω με τον Άρη, να πάμε να πάρουμε το διπλό στη Θεσσαλονίκη»! Μόνο που υπέστη βαριά θλάση, κάτι σπάνιο στην καριέρα του, και πήγαν όλα πίσω και πιο πίσω…

Τα θυμήθηκα αυτά βλέποντας προχθές τον Κασάμι στο πρώτο του παιχνίδι, έστω φιλικό, με τη φανέλα πάλι του Ολυμπιακού: ανεξάρτητα από το πόσο καλός η, λιγότερο καλός ήταν, έμοιαζε πράγματι έτοιμος. Έτοιμος να παίξει. Χωρίς προσαρμογές κλπ, να μπει και να αποδώσει στο ρόλο που του έδωσε ο προπονητής. Μιλάμε δε για ένα παίκτη που είχε να παίξει μπάλα από τις 22 του περασμένου Μάη, άρα ακριβώς έξι μήνες, μισό χρόνο…

Από την εμφάνιση του αυτή καθ’ εαυτή, θέλω να σταθώ πρώτα σε μία λεπτομέρεια από την θα την χαρακτήριζα πληθωρική παρουσία του: με το ύψος και τον όγκο του δίνει πλεονέκτημα στο ψηλό παιχνίδι στον Ολυμπιακό. Βλέπετε, η κάθε ομάδα στηρίζεται στις στατικές φάσεις κατά βάση στους στόπερ της και στον (ψηλό, αν είναι τέτοιος) σέντερ φορ που γυρίζει για να βοηθήσει στα κόρνερ και στα φάουλ. Οπότε, είναι σημαντικό να έχεις κι ένα χαφ να μπορεί να σε βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι. Για όποιον δεν το πρόσεξε, ο Ελβετός κέρδισε δύο κεφαλιές σε επικίνδυνες εκτελέσεις φάουλ της Χάντερσφιλντ από δεξιά, ενώ σε ένα κόρνερ υπέρ του Ολυμπιακού επίσης πήρε κεφαλιά και θα μπορούσε να σκοράρει αν έστελνε την μπάλα πιο πλάγια.

Μία δεύτερη λεπτομέρεια από το παιχνίδι του Κασάμι είναι ο δυναμισμός που έβγαλε, κάτι απαραίτητο για αμυντικό μέσο-κι ο Μίτσελ ακριβώς τέτοιο ρόλο του είχε δώσει, του παίκτη που θα αμύνεται μπροστά από την καρδιά της άμυνας, αλλά και θα παίρνει την μπάλα από τους στόπερ για να ξεκινήσει την οργάνωση των επιθέσεων. Δύο-τρία τάκλιν που επιχείρησε ήταν εξαιρετικά, αποκτούν δε άλλη σημασία γιατί έτσι αφενός μεν κάλυψε ένα λάθος του Ρέτσου και μία απώλεια της μπάλας από τον Μαρσέλο.

Έχει μία αδυναμία ο Κασάμι και την ξέρουμε-δεν είναι γρήγορο παιδί, κάτι που φάνηκε σε μία δύο στιγμές προσωπικών ενεργειών αντίπαλων παικτών από τον άξονα, τις οποίες δεν μπόρεσε να κόψει. Από την άλλη, όμως, αφενός μεν μπορεί να δώσει ισορροπία στην ενδεκάδα ως αριστεροπόδαρος, αφετέρου δε είχε αρκετές σωστές ανασταλτικά ενέργειες, η δε ικανότητα του να βγάζει καλές 30άρες και 40άρες, την οποία επίσης ξέραμε, δεν είναι μικρό πράγμα. Μία τέτοια πάσα του προς τον Μασούρα ήταν για γκολ, αλλά ο διεθνής κυνηγός δεν έκανε σωστό κοντρόλ και την έχασε την ευκαιρία.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο Μίτσελ τον υπολογίζει σε αυτή τη θέση, στο Νο 6, αλλά αν μη τι άλλο ο Κασάμι μας έδειξε ότι μπορεί να το κάνει. Απλά να έχουμε υπόψιν μας ότι τόσα χρόνια στην Ελβετία ο 30χρονος άσος έπαιζε συνήθως σε πιο επιθετικογενείς ρόλους, από το Νο 8 και πάνω, εξ ου άλλωστε και σκόραρε αρκετά έως και πολύ συχνά, μία ικανότητα την οποία ξεκάθαρα έχει και που παρεμπιπτόντως μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά πολύτιμη, καθότι ο Ολυμπιακός σπάνια παίρνει πλέον γκολ από τους κεντρικούς του μέσους (ίσως το δεύτερο πλεονέκτημα που μπορεί να δώσει…).

Με το να έχει, όμως, ο Κασάμι τόσα χρόνια εθιστεί σε ένα άλλο τρόπο παιχνιδιού, σε τετραγωνικά πιο μπροστά, βλέπουμε ότι κάπου έχει απωλέσει την αίσθηση της θέσης του αμυντικού μέσου, στο κομμάτι εκείνο των φάσεων μέσα στην περιοχή η, πολύ κοντά σε αυτήν, κάτι που φάνηκε έντονα στην μοναδική ίσως στιγμή κατά την οποία απείλησαν οι Άγγλοι τον Ολυμπιακό, στα πρώτα λεπτά, όταν τον αντιληφθήκαμε να αδρανεί.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι το πρώτο δείγμα του Κασάμι μας έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί να εξελιχθεί σε μία μεταγραφή από την οποία μπορεί να πάρει αρκετά πράγματα η ομάδα. Ο δε συναγωνισμός στις θέσεις των κεντρικών μέσων, μπορεί να οδηγήσει γενικότερα σε καλύτερες αποδόσεις. Για παράδειγμα, ο Μπουχαλάκης στα 30 λεπτά που έπαιξε ήταν πραγματικά καλός, από δικές του πάσες ξεκίνησαν τρεις ευκαιρίες, εκ των οποίων η μία έφερε το 2-0, ενώ γενικά είχε ωραίες ενέργειες, τάκλιν, έξυπνες κινήσεις. Αν και στο τέλος μας άφησε με την απορία πώς έκανε μία τόσο κακή πάσα έξω από την περιοχή του Τζολάκη προς την εκπνοή του αγώνα…

Κι ο Εμβιλά που μπήκε ακόμη πιο μετά στο ματς έδειξε διάθεση, συμμετείχε στην πολύ όμορφη ανάπτυξη της φάσης του 2-0 με μία άψογη πάσα ανάμεσα στις γραμμές του αντίπαλου, πέρασε μία εκπληκτική πάσα από πίσω στον Μασούρα (πάλι δεν το έκανε το γκολ, άσχετα από το ότι υποδείχθηκε οφσάιντ, χωρίς να είναι), ξεκίνησε κι άλλη φάση με ωραία μπαλιά, είχε εντυπωσιακό κλέψιμο έξω από την περιοχή της Χάντερσφιλντ. Αυτό δε, ο ανταγωνισμός στις θέσεις 6 κι 8, μπορεί να είναι το τρίτο πλεονέκτημα που μπορεί να φέρει ο Κασάμι στον Ολυμπιακό…Απλά, ας περιμένουμε από τον έμπειρο άσο να μας επιβεβαιώσει αυτές τις διαπιστώσεις και στα επόμενα παιχνίδια, διότι μόνο τότε θα έχουν αξία. Αν και το παρελθόν με έχει διδάξει ότι συνήθως έναν παίκτη τον καταλαβαίνεις κι από την πρώτη εμφάνιση του.

Θυμηθείτε τι σχόλια, θετικά (για άλλον περισσότερο και για άλλον λιγότερο) είχαμε κάνει στο πρώτο παιχνίδι του Χουάνγκ, του Χάμες, του Μπιέλ, του Πασχαλάκη, του Μπακαμπού, όπως και τι σχόλια, αρνητικά (για άλλον περισσότερο και για άλλον λιγότερο) είχαμε κάνει στο πρώτο παιχνίδι του Ουί Τζο, του Ντε Λα Φουέντε, του Βρσάλικο, του Μαρσέλο, του Άβιλα, του Μπόουλερ, του Αμπού Καμαρά, του Ζίνκερναγκελ, του Σαμασέκου κ.α…

Άσχετο: ο Ομαρ υπέγραψε λοιπόν στην Μπόντο Γκλιμτ και θα παίξει στη Νορβηγία μετά από 11 χρόνια. Είναι αλήθεια ότι γύρω στις 10 Σεπτέμβρη ο Ολυμπιακός μίλησε μαζί του για να γυρίσει, αλλά χωρίς…θέρμη, αφού τον είχαν παρακολουθήσει οι «ερυθρόλευκοι» στα παιχνίδια που είχε παίξει τον περασμένο Φλεβάρη με τη Γαλατασαράι, έχοντας επιστρέψει από την περιπέτεια της υγείας του με το μάτι του, και είχαν δει έναν Ομάρ σε αρκετά πιο κάτω επίπεδο από αυτόν που ήξεραν, κάτι αποτρεπτικό για να του έδιναν ένα καλό συμβόλαιο.