Ο Άρης κέρδισε δύο παίκτες

• Ο Ροντρίγκες δημιούργησε συνθήκες ανταγωνισμού
• Για πρώτη φορά, το 3-5-2 πήγε καλά

Είναι ευχάριστο το συναίσθημα που καλλιεργείται κατά την καταγραφή μιας εντυπωσιακής επιστροφής ποδοσφαιριστή. Αναπόφευκτα, βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του για να κινηθείς στον δικό του συναισθηματικό κόσμο. Ειδικά όταν αυτή η επιστροφή χαρακτηρίζεται μη αναμενόμενη. Ο Σέικ Ντουκουρέ ανέτρεψε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα διαψεύδοντας παράλληλα την κοινή γνώμη και την αίσθηση που επικρατούσε γι’ αυτόν. Μάλλον δεν τον περίμενε κανείς, πλην του… ασπρομάλλη κυρίου που στέκεται όρθιος στον πάγκο στον οποίον θα αναφερθούμε παρακάτω. Ο δημοσιογράφος νιώθει άβολα όταν αναγκάζεται να ανοίξει τον ιατρικό φάκελο ενός αθλητή. Το ζήτημα είναι λεπτό. Πέραν της καταγραφής, απαιτεί σωστή διαχείριση και δεν είναι (μόνο) θέμα προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Θυμάμαι ακόμη τις πληροφορίες που αναδύονταν τον περασμένο Σεπτέμβρη επί της ειδικής περίπτωσης του Ιβοριανού. Στη μία άκρη της γραμμής υπήρχε το θετικό σενάριο της απουσίας ενός μήνα και στην άλλη το τραγικό του «δύσκολα θα τον ξαναδούμε να παίζει». Κανένα από τα δύο «κρίμα» δεν παίρνεις με ευκολία, αλλά αφήνεις τον χρόνο να κυλήσει με την προσδοκία ότι θα ισχύσει το πρώτο. Το βλέπεις ανθρώπινα. Γι’ αυτόν τον λόγο στα ρεπορτάζ που μεσολάβησαν μέχρι τη χθεσινή (4/12) εντυπωσιακή επιστροφή του υπήρχε το… «ναι μεν, αλλά», που έδινε ως συμβουλή καταγραφής ρεπορτάζ ένας παλιός συνάδελφος γιατί η γούνα του είχε καεί μπόλικες φορές.

Και την περασμένη εβδομάδα εμφανίστηκε ο ασπρομάλλης κύριος που αναφέραμε παραπάνω για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη. Λίγο πολύ είχα υποψιαστεί ότι ο Άλαν Πάρντιου δεν έχει… μαλλιά στη γλώσσα, βεβαιώθηκα στη δεύτερη συνάντηση μαζί του. Το πρόβλημα του Ντουκουρέ δεν αποκαθίσταται, είπε. «Παίζει με πόνο, έχει μάθει να παίζει με πόνο και τον θαυμάζω γι’ αυτό», συμπλήρωσε. Πράγματι, η περίπτωση του Ντουκουρέ στοιχειοθετεί την άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου. Στη σκέψη των περισσοτέρων οι ποδοσφαιριστές είναι κάτι κακομαθημένα παιδιά τα οποία σε μικρή ηλικία έχουν φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς και ζουν ζωή χαρισάμενη. Αυτό ισχύει βέβαια για τη βιτρίνα, για ένα μονοψήφιο ποσοστό ποδοσφαιριστών διότι το συντριπτικό παλεύει για τα προς το ζην. Ο Ντουκουρέ παλεύει για να μείνει στο ποδόσφαιρο εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, όταν το πρόβλημα στο γόνατο μπήκε στην καθημερινότητά του.

Όταν αποφασίσει τον τερματισμό της καριέρας του θα είναι ο άνθρωπος που νίκησε τον πόνο. Το γόνατό του δεν θα γίνει ποτέ κανονικό διότι λειτουργεί με μοσχεύματα. Κάθε φορά που θα επιβαρύνεται θα χρειάζεται μια διακοπή, γι’ αυτό ο Πάρντιου έκανε λόγο για σωστή διαχείριση και ήδη του έχει δώσει υποστηρικτικό ρόλο με την προϋπόθεση προσθήκης του Βλάντιμιρ Νταρίντα. Στο πλάνο του Βρετανού ο Ντουκουρέ δεν θα χρειαστεί να παίξει 9-10 σερί 90λεπτα, αλλά μερικά από αυτά συν τα παιχνίδια στα οποία θα έρχεται από τον πάγκο. Δηλαδή, λόγω ανάγκης, σε περίπου 50 ημέρες φέτος έπαιξε 700 λεπτά σε προκριματικά Conference League και Superleague, ξέχωρα τα φιλικά παιχνίδια. Δεν θα ξαναγίνει.

Εν τέλει, στο μυαλό του Βρετανού ο Ιβοριανός είναι ένας μικρός ήρωας γι’ αυτό θαρρώ ότι φτερούγισε η καρδιά του όταν τον είδε να σκοράρει. Ο δε ποδοσφαιριστής έδειξε ξεκάθαρα ότι ξέρει να εκτιμά μέσα από τους ανθρώπους που επέλεξε για να πανηγυρίσει το γκολ.

Ο Ροντρίγκες δημιούργησε συνθήκες ανταγωνισμού

Ο Έντουιν Ροντρίγκες έχασε την εβδομάδα δοκιμής του 3-5-2 λόγω της μικροεπέμβασης στη οποία υποβλήθηκε, οπότε κλήθηκε να υπηρετήσει κάτι άγνωστο γι’ αυτόν. Συν τοις άλλοις, δεν προέρχεται από Πρωτάθλημα που διακρίνεται για την αφοσίωση στην τακτική αλλά για το ότι αποδίδεται ελεύθερο ποδόσφαιρο, αυτό της αλάνας. Για τον 23χρονο από την Ονδούρα ακούσαμε πολλά από την ημέρα που ήρθε. Τα χτυπήματά του έχουν ακρίβεια κι ας πήγε η μπάλα στην κερκίδα σ’ εκείνο το σουτ που επιχείρησε στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου. Θα έπρεπε να δώσει πάσα (στον Ματέο Γκαρσία), αλλά είχε πολλά κρατημένα μέσα του, σε σημείο δικαιολόγησης μιας κακής απόφασης. Οι σέντρες του ήταν ακριβείς και ο γενικότερος τρόπος λειτουργίας του στο γήπεδο ήταν αυτός που έπρεπε. Μέχρι πρότινος δεν έπαιζε γιατί ήταν ο 6ος ξένος. Ενόψει το δεύτερου γύρου, έχω την αίσθηση ότι διεκδικεί τη θέση του 5ου ξένου. Το καμπανάκι χτυπάει για τον Χουάν Ιτούρμπε καθότι αγωνίζεται στην ίδια θέση.

Για πρώτη φορά, το 3-5-2 πήγε καλά

Εστιάζοντας στο φιλικό παιχνίδι με την Μακάμπι Χάιφα, ο Άλαν Πάρντιου είχε αποφασίσει από καιρό να δοκιμάσει το σχήμα με τους τρεις στόπερ και δεν τον σταμάτησε κανένας και τίποτε. Ούτε η απουσία των δεξιών μπακ που έχρισε φουλ μπακ τον Ράφαελ Καμάτσο, ούτε ο τραυματισμός του Νικολά Ενκουλού, ούτε το ότι δεν είχε στη διάθεσή του τον Πίτερ Ετέμπο. Κακά τα ψέματα, αν ο Άρης εφαρμόσει ποτέ αυτό το σύστημα σε επίσημο παιχνίδι, άλλα θα είναι τα πρόσωπα που θα κληθούν να το υπηρετήσουν. Γιατί στον άξονα θα είναι οι Ετέμπο, Νταρίντα, Ματέο Γκαρσία και στη δεξιά πλευρά ένας κανονικός φουλ μπακ. Αμυντικά, οι «κίτρινοι» είχαν πρόβλημα παίζοντας σ’ αυτή τη διάταξη και επιθετικά έβγαλαν ζωντάνια. Προφανώς ο Πάρντιου σημείωσε πολλά στο τεφτέρι του, προσωπικά έγραψα τη σωστή νοοτροπία, το γεγονός ότι ο Άρης προσπάθησε μέχρι τέλους να αποφύγει την ήττα και τον επιβράβευσαν οι νόμοι της δικαιοσύνης του ποδοσφαίρου.

Υγ: Η εικόνα του κατάμεστου Αλεξανδρείου επιβεβαιώνει ότι ο Αρειανός δεν είναι πανηγυρτζής, ούτε θέτει ως προϋπόθεση παρουσίας στο γήπεδο τη διεκδίκηση τίτλων. Θέλει να βλέπει μια ομάδα η οποία θα εκφράζει την ιδιοσυγκρασία του και ο Γιάννης Καστρίτης έφτιαξε δύο τέτοιες, συμπεριλαμβανόμενης κι αυτής της περσινής χρονιάς. Στο μοναδικό γήπεδο που είναι γεμάτο κάθε Σάββατο εμφανίστηκε η κα. Βάσω Τσαρούχα η οποία τρωγόταν με τα ρούχα της. Την πείραξε η καθυστερημένη επιστροφή της ομάδας στην ΠΡΩΤΗ διακοπή του αγώνα, μετά οι καρέκλες περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου... Αν η ΚΕΔ, ο Στέλιος Κουκουλεκίδης και ο Νίκος Πιτσίλκας θέλουν να προστατέψουν το άθλημα οφείλουν να λειτουργήσουν παραδειγματικά. Έχουν διδάξει ότι ο ρόλος του διαιτητή είναι να αποδίδει δικαιοσύνη βάσει των κανονισμών του αθλήματος και όχι να γίνεται πρωταγωνιστής ενός αγώνα. Κανένα υβριστικό σύνθημα προς την ίδια δεν θα ακουγόταν αν απέφευγε την τόσο επιδεικτική παρουσία στο παρκέ γιατί κανείς δεν είχε τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί της, ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα έκανε εντυπωσιακό πρώτο δεκάλεπτο.