Εφτά χαμόγελα και πέντε προβληματισμοί από τον χθεσινό Ολυμπιακό

Αντί προλόγου: με τον Χουάνγκ πάλι μέσα στην ενδεκάδα του θα είναι λογικά ακόμη πιο καλός ο Ολυμπιακός. Έλειψε και στα τρία φιλικά από τη μεσαία γραμμή ο Κορεάτης.

Τι καλά είδα από το χθεσινό τελευταίο φιλικό του Ολυμπιακού;

Πρώτο, ασφαλώς τη νίκη! Ο Ολυμπιακός χρειάζεται πάνω απ΄ όλα να μάθει πάλι να κερδίζει, οπότε μία νίκη επί μίας ομάδας από την Πρέμιερ Λιγκ, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον ήταν μία δίκαιη επικράτηση, έστω στα σημεία, αφού ήταν πιο επικίνδυνος, είχε περισσότερες ευκαιρίες από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, σε ένα ματς που η κάθε ομάδα είχε από ένα ημίχρονο.

Δεύτερο, η παραγωγή φάσεων. Η ομάδα του Μίτσελ έφτιαξε εφτά φάσεις για γκολ! Τις τρεις σε ένα τετράλεπτο κρεσέντο του Φορτούνη, που λες και ξύπνησε από το 38΄έως το 41’ κι είχε ένα κεραυνό που έβγαλε ο γκολκίπερ, το κόρνερ για το γκολ και την ασίστ στο χαμένο γκολ του Αραμπί. Ατυχώς, μόνο εκεί, για τέσσερα λεπτά, ήταν πραγματικός Φορτούνης, αλλά ακόμη κι έτσι έκανε τη διαφορά.

Τρίτο, το μηδέν παθητικό, που ήρθε κυρίως χάρη στην άριστη εμφάνιση και των δύο γκολκίπερ. Ο Πασχαλάκης στα 30 τελευταία λεπτά χρειάστηκε να κρατήσει το μηδέν σε δύο περιπτώσεις κι επενέβη άψογα. Ο Τζολάκης στα 60 πρώτα λεπτά ήταν πάρα πολύ γρήγορος κι αποτελεσματικός βγαίνοντας μακριά από την εστία του σε πάσες στην πλάτη της άμυνας, μπλόκαρε την μπάλα σε εξόδους ψηλά κι όταν βρέθηκε σε τετ α τετ κατανίκησε τον αντίπαλο κυνηγό, σε φάση που υποδείχθηκε οφσάιντ αλλά ήταν εντελώς οριακό κι ούτε το ριπλέι δεν μας διαφώτισε. Ο συναγωνισμός για τη θέση Νο 1 κάνει καλό.

Τέταρτο, το νικητήριο γκολ ήρθε από στημένη φάση, επιτέλους! Ο Ολυμπιακός φέτος έχει παίξει 25 παιχνίδια κι από κόρνερ η, φάουλ έχει βάλει μόνο δύο γκολ, με τον Αραμπί στο 1-1 με την Σλόβαν και τον Μπακαμπού στο 2-1 στον ΟΦΗ. Ο απολογισμός δεν είναι θλιβερός, είναι ντροπιαστικός. Ο Κασάμι με την μαγγιόρικη κεφαλιά του (τον τράβαγε από τη φανέλα ο Κόλμπακ και πήδησε μαζί του ο Οριέ) επιβεβαίωσε απολύτως ό,τι είχα γράψει εδώ Τα τρία πλεονεκτήματα που δίνει ο Κασάμι στον Ολυμπιακό αμέσως μετά το πρώτο φιλικό, για το πλεονέκτημα που θα δώσει στο ψηλό παιχνίδι.

Πέμπτο, βγαίνουν πλέον στο παιχνίδι κάποιοι αυτοματισμοί. Εκείνος ο φανταστικός συνδυασμός των Μπιέλ, Αράμπι, που έφερε την ευκαιρία του Μπιέλ στα πρώτα λεπτά από την κάθετη του Κασάμι, ήταν μία φάση 100% δουλεμένη στην προπόνηση. Διότι ο Μπιέλ επανειλημμένως έκανε την ίδια κίνηση, να πηγαίνει από τα αριστερά στον άξονα για να υποδεχθεί μία συρτή πάσα και να παίξει με τη μία. Όπως κι ο Εμβιλά έψαχνε συνεχώς κάθετα τους μπροστινούς παίκτες που έκαναν κινήσεις μέσα από τις γραμμές της Φόρεστ.

Έκτο, και οι δύο σέντερ φορ έδειξαν σε καλή κατάσταση. Για 60 λεπτά ο Αράμπι ήταν καλός κι έξω από την περιοχή και έψαχνε το γκολ μέσα στην περιοχή, κάνοντας κάτι επιπλέον για πρώτη φορά: σπάνια έχανε την μπάλα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν την κρατούσε στα πόδια του, αλλά την έδινε αμέσως. Για μισή ώρα ο Μπακαμπού έκανε επίσης απολύτως αισθητή την παρουσία του, φτιάχνοντας και τελειώνοντας φάσεις, αλλά και παίζοντας ωραία την μπάλα με τη μία.

Έβδομο, η επιστροφή του Παπασταθόπουλου. Ένα μήνα μετά την θλάση του στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, στη διακοπή τότε του πρωταθλήματος, ο Σωκράτης είναι πάλι εδώ. Έτοιμος σε υψηλό βαθμό δεν είναι, εξ ου προφανώς κι έπαιξε ένα ημίχρονο, αλλά όταν χρειάστηκε έκανε τάκλιν και μπλόκαρε σουτ, βγήκε πρώτος, έκοψε, πάσαρε καλά. Λογικά θέλει λίγο χρόνο ακόμη για να επιστρέψει στα καλά του.

Τι δεν μου άρεσε από τον Ολυμπιακό;

Πρώτο, για να συνεχίσω από εκεί που τελείωσα στα καλά του (!), οι πολλές χαμένες ευκαιρίες. Όταν χρειάζεσαι εφτά φάσεις για να κάνεις ένα γκολ, δεν μπορεί παρά να είσαι απογοητευμένος. Ο Μπιέλ σε εκείνο το τετ α τετ στο 5’ καθυστέρησε απελπιστικά ευρισκόμενος απέναντι στον γκολκίπερ-σούταρε σε τρίτο χρόνο, ενώ μπορούσε να το κάνει σε πρώτο η, δεύτερο. Ο Γκάρι Ροντρίγκες σούταρε πάνω σε αντίπαλο σε θέση γκολ, αλλά με μία πάσα δίπλα στον Φορτούνη θα μπορούσε πιο εύκολα να μπει το γκολ.

Ο δε Αράμπι δυστυχώς δεν συνέχισε όπως στο 3-3 με την Σταντάρ, που είχε κάνει δύο γκολ. Αυτή τη φορά βρέθηκε κοντά στο γκολ σε τρεις στιγμές και τις έχασε όλες! Κι ας πούμε ότι στη σέντρα του Βρουσάι δεν ήταν εύκολη η προβολή για να σκοράρει, όμως στην ασίστ του Φορτούνη πήγε να σκοτώσει τον γκολκίπερ και την έστειλε στο πέταλο την μπάλα, ενώ στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου ακόμη δεν θα έχει καταλάβει κι ο ίδιος πόσο άσχημα έπιασε κεφαλιά από άριστη θέση.

Δεύτερο, η εικόνα του β΄ ημιχρόνου ήταν σαφώς πιο κάτω από εκείνη του α΄, ακόμη και πριν αρχίσουν οι αλλαγές στο 60’. Σαν να έπεσαν οι στροφές, κάτι ανησυχητικό αφού υποτίθεται ότι μέσα από τη χειμερινή προετοιμασία η φυσική κατάσταση θα είναι καλύτερη. Στο τελευταίο 20λεπτο ο Ολυμπιακός είχε μηδέν τελικές, κάτι απογοητευτικό. Να μέτρησε τόσο πολύ η προσπάθεια επικέντρωσης στο να κρατήσει η ομάδα το μηδέν και τη νίκη, ως ένα τεστ για το τι θα γίνει σε επίσημα παιχνίδια σε ανάλογες περιπτώσεις; Δεν ξέρω.

Τρίτο, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει κενά στα άκρα του. Στην επίθεση μόνο ο Μπιέλ από τους τέσσερις εξτρέμ έδειξε επίπεδο βασικού. Ο Αγκιμπού ήταν πολύ φτωχός στο καθαρά επιθετικό κομμάτι, ο Γκάρι μοιάζει να ψάχνεται ακόμη και τώρα, ο Μπόουλερ κάτι πάει να κάνει αλλά συνήθως πάει στα τυφλά πάνω στον αντίπαλο αντί να συνεργαστεί κι ο Μασούρας η πιο λογική άλλη επιλογή για βασικός ξέρουμε πόσο δύσκολο έχει πλέον το γκολ. Στην άμυνα ο Ρέαμπτσιουκ εξακολουθεί να μην είναι στα καλά του, ο Βρουσάι έκανε ξανά μία όντως καλή προσπάθεια αλλά σε κάποιο διάστημα του β΄ ημιχρόνου βραχυκύκλωσε εντελώς, ο Μαρσέλο πράγματι ανεβαίνει όμως είναι ερωτηματικό αν μπορεί να βγάλει σε καλό ρυθμό έστω 60 λεπτά κι ο Λάιντνερ σε θέση δεξιού μπακ το πάλεψε ωστόσο τον έχουμε δει όλα κι όλα 30+20 λεπτά.

Τέταρτο, η άμυνα της ομάδας στα κόρνερ και τα φάουλ της Φόρεστ δεν ήταν ικανοποιητική. Όταν ο αντίπαλος σου κάνει τρεις τελικές από στατικές φάσεις, δεν μπορείς να είσαι ευχαριστημένος από τη λειτουργία σου. Επιπλέον η Νότιγχαμ βρήκε τρεις-τέσσερις φορές κενά προς τα πλάγια της άμυνας και έφτιαξε από εκεί τις καλύτερες στιγμές της, γυρνώντας την μπάλα προς το πέναλτι, με μηδέν αντίδραση σε εκείνο το σημείο από τους «ερυθρόλευκους». Έφαγε πέντε-έξι φάσεις ο Ολυμπιακός, δεν τις λες και λίγες.

Πέμπτο, το πρέσινγκ που προσπαθεί να κάνει ψηλά ο Ολυμπιακός δεν το έχει ακόμη αναπτύξει όσο πρέπει. Σχετικά εύκολα έβγαζε η Φόρεστ την μπάλα από την περιοχή της. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Πάντως, έστω έτσι, ήρθε η μεγάλη ευκαιρία από την πίεση, με το Φορτούνη να εκμεταλλεύεται το λάθος και να δίνει πάσα για γκολ στον Αράμπι, κάτι που δείχνει ότι πρέπει να επιμείνει η ομάδα σε αυτό το κομμάτι, αλλά πολύ πιο συντονισμένα.

Άσχετο: Επιστροφή Δουρέκα χθες στο Καραϊσκάκη! Εγγύηση και στη Φόρεστ ο Κούλης.