Ολυμπιακός: «Δέκα» κουβέντες για τους πέντε Έλληνες της ενδεκάδας του Μίτσελ

Θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα σήμερα για ορισμένους παίκτες του Ολυμπιακού με αφορμή το πρώτο παιχνίδι μετά τη διακοπή της σεζόν λόγω Μουντιάλ.

Ο Τζολάκης πήρε την ευκαιρία του κι έπαιξε με τον Μίτσελ να δείχνει διατεθειμένος να του δώσει τα ματς Κυπέλλου. Το γκολ-κεφαλιά του Ατρόμητου έμοιαζε άπιαστο. Κι είχε και δύο σωτήριες και δύσκολες επεμβάσεις ευρισκόμενος φάτσα με τον αντίπαλο επιθετικό, μία διώχνοντας με το αριστερό πόδι και την άλλη με τα χέρια (όταν πήγε να τον «κρεμάσει»). Το πρόσημο το λες θετικό. Η εξτρά παρατήρηση έχει να κάνει με την αδυναμία του νεαρού γκολκίπερ να υπολογίσει σωστά πότε πρέπει να βγει μακριά από την εστία του. Το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν (στο 93’ πέρυσι με τη Λούντογκορετς στο Καραϊσκάκη), το είδαμε και την Πέμπτη σε εκείνη τη φάση στην οποία μάλιστα γλίστρησε κιόλας, αλλά τελικά γλίτωσε το γκολ χάρη στην κάλυψη του Ρέτσου και τη σωστή θέση του Εμβιλά. Έχει ο Τζολάκης ένα πλεονέκτημα για μοντέρνο γκολκίπερ, είναι γρήγορος, αλλά πρέπει να μάθει να το αξιοποιεί όταν πρέπει και όχι όταν δεν πρέπει.

Ο Βρουσάι επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά ότι παίζοντας δεξί μπακ μπορεί να κάνει καλές μπούκες και σέντρες εξτρέμ και να φτιάξει έτσι φάσεις για γκολ. Το είδαμε τρεις-τέσσερις φορές κόντρα στον Ατρόμητο, άσχετα αν δεν προέκυψε γκολ. Συνεχίζει, όμως, να μη σουτάρει επικίνδυνα, κυρίως όμως παρατήρησα για άλλη μία φορά κάτι που συμβαίνει προς το τέλος των αγώνων: από τις πολλές φορές που ανεβοκατεβαίνει, βγάζει μεγάλη κούραση στα τελευταία 10-15 λεπτά και τότε γίνεται πολύ ευάλωτος, σε συνδυασμό με το ότι τώρα μαθαίνει τη θέση.

Έτσι ενώ τον βλέπεις στο υπόλοιπο παιχνίδι να βγάζει άμυνες, να παίρνει κεφαλιές, να διορθώνει τα λάθη που κάνει, να έχει επεμβάσεις, ακόμη και σωτήρια στο συγκεκριμένο ματς, στο φινάλε πέφτουν πολύ οι στροφές του και γίνεται εύκολη λεία. Εκεί πρέπει να βρει μία ισορροπία και να βελτιωθεί και σε κάποιες στιγμές που τρώει ντρίμπλες η, πουλάει την μπάλα.

Ο Ρέτσος χαίρομαι που δικαιώνει τον εαυτό του, τον Μίτσελ, αλλά και…εμένα, επιτρέψτε μου να πω. Με το που έγινε η μεταγραφή του, η οποία πέρασε εντελώς στα ψιλά γράμματα, εγώ είχα κάνει εδώ το σκάουτινγκ από το τελευταίο του παιχνίδι με την Ελλάς Βερόνα κι είχα καταγράψει τι με είχε εντυπωσιάσει. Στην χειμερινή προετοιμασία του Ολυμπιακού, όταν κανείς δεν ασχολούνταν μαζί του, είχα καταθέσει εδώ την άποψη ότι γίνεται όλο και καλύτερος. Και πριν λίγες μόλις ημέρες είχα παρατηρήσει εδώ ότι είναι ο παίκτης που πήρε τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής στα φιλικά από τον προπονητή του. Χρειάζεται τώρα να προσέξει το τάϊμινγκ στα άλματα για κεφαλιές και κάποιες αποφάσεις του-για παράδειγμα, θα μπορούσε με ένα φάουλ, οκ για κίτρινη θα ήταν, να σταματήσει εν τη γενέσει μία αντεπίθεση του Ατρόμητου, που περιέργως εν τέλει δεν κατέληξε σε γκολ. Μεγάλη δουλειά που βγαίνει πρώτος στην μπάλα και που κάνει σωστές καλύψεις, να κοιτάξει να μπλοκάρει σωστά τα σουτ που μπορεί, όπως έκανε σε εκείνο του Ροτάριου στο 43’.

Ο Ντόη είχε στιγμές στο ματς που επιβεβαίωσε γιατί ο Μίτσελ τον έχει χρίσει βασικό εδώ και πάνω από δύο μήνες! Με καταλυτικές επεμβάσεις, καλά τάκλιν, καλός στον αέρα, έγκαιρα πάνω στην μπάλα, σωστές μεταβιβάσεις μετά το κόψιμο, ακόμη και με έξυπνο φάουλ μακριά από την περιοχή. Το κακό είναι ότι συνεχίζει όπως και στα φιλικά να κάνει λάθη, κάτι που δεν το έκανε πριν τη διακοπή. Με τον Ατρόμητο δύο φορές είχε κακές αποκρούσεις, πάνω σε αντίπαλο και μία κακή πάσα που έδωσε δυνατότητα στον αντίπαλο για κόντρα επίθεση. Δεν ξέρω αν τα κάνει επειδή έχει πλέον άλλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, παίζοντας βασικός, όμως αν δεν τα κόψει δεν είμαι βέβαιος ότι θα κρατήσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Όσο πιο απλά και με ασφάλεια, τόσο πιο καλά. Επιπλέον θα περίμενα από αυτόν να γίνει πιο απειλητικός με κεφαλιές σε κόρνερ και φάουλ του Ολυμπιακού.

Ο Φορτούνης μοιάζει ήδη έτοιμος να περάσει στο επόμενο στάδιο, να βοηθήσει πλέον και στο γκολ. Οι κινήσεις του και οι πάσες του για γκολ η, για ξεκίνημα φάσεων η, για αντεπιθέσεις είναι υψηλού επιπέδου αυτή την στιγμή-ακόμη και δύο μπαλιές του που στο τσακ δεν πέρασαν για Μπιέλ και Μαρσέλο ήταν ευφυείς. Τα στημένα του αρκετά καλά, όπως και το πρεσάρισμα που πλέον κάνει ψηλά. Τώρα, πρέπει να κάνει και γκολ! Είχε έξι τελικές με τον Ατρόμητο, καμία τόσο καλή που να πάει η μπάλα στα δίκτυα. Κι όμως από τις θέσεις που σούταρε η, πήρε κεφαλιές, νομίζω ότι θα μπορούσε όχι δύσκολα να κάνει δύο γκολάκια, σίγουρα ένα εκεί στα πρώτα δευτερόλεπτα, που ήθελε λίγη δύναμη και ακρίβεια παραπάνω. Ίσως το καλύτερο σουτ να ήταν ένα θεαματικό που βρήκε σε αντίπαλο! Κατά τα άλλα, να πάψει να είναι επιπόλαιος σε κάποιες εύκολες πάσες και να πηγαίνει πιο συχνά πρώτος στην μπάλα.

Όπως θα προσέξατε, σχολίασα τους πέντε Έλληνες παίκτες που είχε στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ο Μίτσελ, που νομίζω ότι και έξυπνα, αλλά και σωστά στηρίζει πολύ το ελληνικό στοιχείο του ρόστερ, όπως ακριβώς είχε πράξει και στην πρώτη θητεία του στο Ρέντη. Και μην ξεχνάμε και τους Πασχαλάκη, Παπασταθόπουλο (άρα ο γκολκίπερ και οι στόπερ είναι δεδομένα Έλληνες), Ανδρούτσο (αυτόν είχε αρχικά για βασικό δεξιό μπακ), Μπουχαλάκη (πάντα μέσα στην τετράδα η, πεντάδα των κεντρικών χαφ), Μασούρα (τουλάχιστον πριν τη διακοπή τον είχε ως τον πιο βασικό εξτρέμ).

Άσχετο: Θυμάστε τον Κινκούε, που είχε φέρει ο Ολυμπιακός από την Ίντερ, με θερμή εισήγηση του Μοντέστο; Τον νεαρό κεντρικό αμυντικό «δεν τον βλέπω καλά». Έχασε τη θέση του στον Ολυμπιακό Β και μάλλον πάει για αλλού…Ατυχώς ο Μοντέστο μετά την μεταγραφή του Αγκιμπού, που φαινόταν ότι θα έβγαινε (αλλά μετά το πρώτο εξάμηνο, ο παίκτης είναι μονίμως μέτριος εδώ και 12 ολόκληρους μήνες πιά) έφερε υπερβολικά πολλά τέτοια παιδιά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς κανένα να έχει την αναμενόμενη εξέλιξη, μέχρι τώρα πάντα. Ούτε ο Κινκουέ, ούτε ο Αλγκασίμ Μπα, ούτε ο Κεϊτά, ούτε ο Φαντιγκά, ούτε ο Νταμπό. Οι δύο τελευταίοι ίσως, ενδεχομένως, έχουν κάποιες προδιαγραφές. Εκτός των άλλων, πάντως, παιδιά όπως ο Κινκουέ, ο Αλγκασίμ κι ο Νταμπό οφείλουν να είναι πολύ πιο επαγγελματίες, για να το σταματήσω εδώ…