Οι έντεκα καλύτεροι VS οι έντεκα που μαζί παίζουν καλύτερα

Τους τελευταίους μήνες γράφω και λέω πολύ πιο συχνά από κάθε άλλη περίοδο, ότι… «ο προπονητής ξέρει πολλά περισσότερα από εμάς». Τα αυτονόητα δηλαδή, αλλά πολλές φορές και αυτά χρειάζονται. Αφορμή στάθηκε ο Ραζβάν Λουτσέσκου και όλα όσα έγιναν στον ΠΑΟΚ το περασμένο διάστημα της κρίσης. Ας το επεκτείνουμε με αφορμή και την μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση που μόλις τελείωσε…

Η Αργεντινή ξεκίνησε το μουντιάλ με ένα συγκεκριμένο σχήμα. Επιλέχθηκαν αρχικά κάποιοι παίκτες. Ίσως εκείνοι να θεωρούνταν ή να έδειχναν οι καλύτεροι στις θέσεις τους. Μεταξύ αυτών, βασικός ήταν ο Λαουτάρο. Ήταν ο Ντι Μαρία. Μαζί και ο Παρέδες. Φυσικά και ο Πάπου Γκόμεζ. Δεν τα κατάφεραν καλά! Τότε ήταν η αρχή του τουρνουά. Στην εξέλιξη ο προπονητής δοκίμασε άλλα πράγματα, έχοντας πάντα να σκέφτεται ότι με τον 35χρονο Μέσι στην ενδεκάδα χρειάζεται μία καλύτερη χημεία. Το «δούλεψε», το σκέφτηκε, το είδε, το δοκίμασε και… το βρήκε. Είτε έχοντας, είτε όχι τον ιδιαίτερο Μέσι (ηγέτης με την μπάλα στα πόδια, αναγκαστικά «λίγος» χωρίς αυτή) έπρεπε να βρει τη λύση. Κάπως έτσι ο Σκαλόνι αντικατέστησε τους 11-πιθανώς- καλύτερους, με τους 11 που μαζί έπαιζαν καλύτερα! Τεράστια και θεμελιώδης η διαφορά για ένα άθλημα στο οποίο πέρα από τη νοοτροπία και όλα τα ψυχοσωματικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται, μεγάλο ρόλο παίζει και η ποδοσφαιρική σύνθεση χαρακτηριστικών.

Ποιος τα ξέρει καλύτερα όλα αυτά από τον προπονητή της κάθε ομάδας στο κάθε ξεχωριστό timing;

Όλοι εμείς απέξω μπορούμε εύκολα να βρούμε τους 11 καλύτερους της κάθε ομάδας. Ένα ματς, αλλά πολύ περισσότερο ένα τουρνουά ή έναν μαραθώνιο, δεν τον κερδίζουν ποτέ οι 11 καλύτεροι παίκτες. Την σειρά αγώνων θα την κερδίσουν οι 11 που ΜΑΖΙ παίζουν καλύτερα τον κάθε αγώνα με τις ειδικές συνθήκες που αυτός έχει. Αυτούς τους βρίσκει ο προπονητής, γνωρίζοντας κάθε φορά:

• - Τον αντίπαλο που έχει μελετήσει μαζί με όλο το τιμ του
• - Την κατάσταση κάθε παίκτη του, σωματικά και ψυχοπνευματικά
• - Τη χημεία κάθε γραμμής, κάθε πλευράς, κάθε ζευγαριού που παίζει μέσα στο γήπεδο
• - Τη διαχείριση ομάδας, ανθρώπων και αποδυτηρίων
• - Την προετοιμασία του κάθε αγώνα με όλα όσα γίνονται κάθε ώρα και κάθε στιγμή στο γήπεδο και όχι μόνο

ΠΡΙΝ λοιπόν από κάθε αγώνα ΔΕΝ υπάρχει κανείς άλλος να ξέρει καλύτερα για τις επιλογές που πρέπει να κάνει. Κριτική μπορεί να γίνεται και στο τέλος υπάρχει δικαίωση ή αποτυχία. Όποιος προπονητής (ανάλογα και με την ποιότητα που διαθέτει ή τους στόχους που βάζει) δικαιώνεται τις περισσότερες φορές, είναι και ο πιο επιτυχημένος. Αλλά πριν τον αγώνα (και μετά) το να προσπαθεί ο… δημοσιογράφος, ο μανάβης, ο ταξιτζής, ο πολιτικός μηχανικός και όλοι οι άλλοι που ανέφερα και σε περασμένα blog με αφορμή την απαξίωση στον Λουτσέσκου, να επιχειρούν και να δίνουν συμβουλές ή να προσπαθούν να επιβάλουν την άποψή τους στον προπονητή, το θεωρώ κωμικοτραγικό. Γελάω, αλλά και εξοργίζομαι ταυτόχρονα. Γι αυτό και υπερασπίζομαι συνέχεια και όσο περισσότερο μπορώ τον κάθε προπονητή, ειδικά στο κομμάτι… επιλογής ενδεκάδας.

* Ο Μέσι πριν χρόνια παράτησε την προσπάθεια με την εθνική Αργεντινής. Πριν δύο χρόνια τελείωσε και από την Μπαρτσελόνα, βρισκόμενος σε μία δύσκολη σωματική και πνευματική κατάσταση. Όσα φέτος πετυχαίνει ξαναβρίσκοντας τον… κανονικό Μέσι (έστω σε τέτοια ηλικία) είναι παράδειγμα προς μίμηση. Έκανε πράξη με τον πλέον εμφατικό τρόπο το… «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».

* Το μουντιάλ του Κατάρ στιγματίστηκε από τα τραγικά γεγονότα που σχετίζονται με τους εργαζόμενους και τους χιλιάδες θανάτους. Όλα καταγράφηκαν και καταδικάστηκαν. Εφόσον όμως η διοργάνωση ξεκίνησε και έγιναν παιχνίδια, ασχολούμαστε και με αυτά. Μέσα στα γήπεδα, από το παιχνίδι που παίχθηκε, το ποδόσφαιρο βγήκε κερδισμένο. Κάτι σαν τον Αργεντινό τερματοφύλακα. Μέσα στο γήπεδο ήταν καταπληκτικός. Εκτός αυτού, ήταν τραγικός. Όλα σχολιάζονται λοιπόν, όλα καταγράφονται, όλα έχουν τη σημασία που τους πρέπει. Όλα γράφουν ιστορία. Και ο Μέσι έχει γράψει πολύ μεγάλη ιστορία, γιατί ως χαρακτήρας, δεν έδωσε πολλά δικαιώματα. Γι αυτό θα τον θυμόμαστε για τα ποδοσφαιρικά του επιτεύγματα. Χωρίς… «ναι μεν αλλά». Ο Μαραντόνα Θεοποιήθηκε, ΑΛΛΑ πολλά από όσα έκανε εκτός γηπέδων τον κατατάσσουν και στην λίστα των παραδειγμάτων προς αποφυγή.