Ομάδα για τίτλο ή για επίδειξη;

• Χωρίς ανάσες μετά από «προετοιμασία»
• Όποιος έχει την…καλοσύνη αμύνεται
• Δίνει πάντα δικαίωμα

Σίγουρα θα υπάρχει κάποια παροιμία η οποία θα ταιριάζει απόλυτα στην τρέχουσα ποδοσφαιρική σεζόν του Ολυμπιακού. Πιθανότατα και πάνω από μια. Και να μην υπήρχε ίσως έπρεπε να ανακαλυφθεί μια η οποία να μιλάει για τη διαφορά φαντασίας και πραγματικότητας. Εν προκειμένω της φαντασίας που αφορά το πως πιστεύουν ότι είναι η ομάδα αυτοί που ασχολούνται μαζί της ή βγάζουν «μεροκάματα» από αυτή και της πραγματικότητας όπως εμφανίζεται μέσα στο γήπεδο.

Πριν πάμε παρακάτω, ναι…ξέρω πολύ καλά ότι γκέλαρε (και τρανταχτά μάλιστα) ο Παναθηναϊκός στην επανέναρξη του πρωταθλήματος. Αλλά αυτό πρέπει να απασχολεί την ΑΕΚ η οποία έχει τέτοια απόσταση, αλλά και αγωνιστική εξέλιξη, που δικαιολογεί τις βλέψεις για πρωτάθλημα και όχι τον Ολυμπιακό που κάνει τα πάντα για να πετάξει από πάνω του τον τίτλο του διεκδικητή. Μάλιστα η απώλεια των Πράσινων στη Νεάπολη, πιστεύω ότι δεν απαλύνει αλλά κάνει χειρότερη την πίκρα για τους Ερυθρόλευκους με τη διαπίστωση ότι δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν μέσα από το δικό τους παιχνίδι τις ευκαιρίες που δίνουν οι αντίπαλοι. Αν υπάρχει μια ελπίδα ακόμα, αυτή έχει να κάνει περισσότερο με τα όποια σύνδρομα μπορεί να έχει ο Παναθηναϊκός αν και πιστεύω ότι με τον Γιοβάνοβιτς είναι σε πορεία να τα αφήσει πίσω του. Μου κάνει εντύπωση όμως ότι, στην «πράσινη» αρθρογραφία, διάβασα: «Ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να αυξήσει και άλλο τη διαφορά από τον Ολυμπιακό». Αν οι 12 βαθμοί και η εικόνα του «αιωνίου» αντιπάλου, δεν πείθουν ότι δεν είναι –αυτή τη σεζόν- βασικός αντίπαλος στη μάχη του τίτλου (και όχι στα μεταξύ τους ντέρμπι) τότε έχουν δρόμο ακόμα να διαβούν στο ψυχολογικό κομμάτι οι Πράσινοι.

Χωρίς ανάσες μετά από «προετοιμασία»

Επιστρέφουμε στον Ολυμπιακό, μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος… Θα ακουστώ μετά Χριστόν προφήτης αλλά δεν περίμενα να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και να δω, με το συγκεκριμένο υλικό (όσον αφορά όχι απαραίτητα την ποιότητά του αλλά την επάρκεια του σε όλες τις γραμμές) μια διαφορετική, υγιή και δυνατή ομάδα. Περίμενα σίγουρα πιο συγκροτημένο και ήρεμο Ολυμπιακό. Τον είδα για ένα ημίχρονο. Δεν φτάνει! Αυτό που δεν περίμενα είναι να δω μια ομάδα χωρίς ανάσες, στο δεύτερο μέρος, μετά από ένα μήνα (εξτρά) προετοιμασίας. Δεν είμαι εργοφυσιολόγος αλλά εμπειρικά μιλώντας, κάποια (διορθωτική) δουλειά της προκοπής θα μπορούσε να γίνει σε αυτό τον τομέα που πονούσε φανερά ο Ολυμπιακός στον πρώτο γύρο. Θα έπρεπε η προπονητική ομάδα να έχει πλάνο για αυτό. Το να πας στην Ισπανία ταξίδι για φιλικά είναι μια καλή ιδέα αν από αυτά μπορείς να φτιάξεις και κάτι. Αλλιώς μπορεί να μπει κάποιος στον πειρασμό να συγκρίνει το ταξίδι με διακοπές.

Μετά από τον αγώνα κυπέλλου με τον Ατρόμητο, οι ύμνοι για τα τέσσερα γκολ και τον εκτελεστή Μαρσέλο έφτιαχναν εγκυκλοπαίδεια. Όποιος τολμούσε τότε να πει ότι αν ο αντίπαλος ήταν πιο σοβαρός στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός θα είχε δεχθεί μίνιμουμ άλλα δύο γκολ σε αυτό το διάστημα, έτρωγε τα μπινελίκια του. Το γεγονός ότι το μπακ Μαρσέλο επέλεξε μόνος του(;) να αφήνει μια τρύπα στα μετόπισθεν της ομάδας του για να δείξει τα επιθετικά του προσόντα, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα και στην δεξιά του πλευρά με αποτέλεσμα να τρέχουν τα στόπερ να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα (με όποιο χαφ είχε την καλοσύνη να βοηθήσει) ήταν ψιλά γράμματα. «Ζήτω οι γκολάρες του Μαρσέλο» και άγιος ο Θεός της μπάλας.

Δεν ξέρω αν έχετε ακουστά τους Χάρλεμ Γκλομπτρότετρς. Αν όχι να πω απλά ότι είναι ομάδα επίδειξης στο μπάσκετ, από την οποία έχουν περάσει και τεράστιοι παίκτες (π.χ ο Ουίλτ Τσάμπερλεν) . Αλλά η δουλειά τους είναι το σόου. Με το οποίο έκαναν τον γύρο του κόσμου με μεγάλη επιτυχία. Το θέαμα απίστευτο, ειδικά την εποχή που δεν είχαμε τις εικόνες που φτάνουν τώρα σε εμάς, από το ΝΒΑ. Φοβερά αθλητικά προσόντα των μαύρων παικτών που έκαναν ωραία πράγματα στο γήπεδο, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε επιλεγεί για να…τρώει ξύλο. Τι είχαμε λοιπόν; Παίκτες που μπορούσαν να προσφέρουν θέαμα αβέρτα, αλλά δεν υπήρχε ανάγκη για άμυνα εκτός από όταν έπρεπε να τρελάνουν στην τάπα τον…ταγμένο σε αυτό αντίπαλο.

Όποιος έχει την…καλοσύνη αμύνεται

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει από το μέση και μπροστά τόσο ταλέντο ώστε κάποια σημεία των αγώνων του να είναι πραγματικά μαγικά. Η προσθήκη και του ορεξάτου (καλά να είναι το παλικάρι!) Κώστα Φορτούνη μπουστάρει και άλλο το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του. Η διαφορά είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα επίδειξης.

Είναι ο εστεμμένος πρωταθλητής που είναι δώδεκα βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας, υποτίθεται ότι θέλει να διεκδικήσει τον τίτλο, αλλά δείχνει να ζει σε ένα λαμπρό παρελθόν. Αντίθετα με τους Γκλομπτρότερς όμως κανένας αντίπαλος δεν θα του χαριστεί και είναι υποχρεωμένος να παίξει ΚΑΙ άμυνα. Στην οποία άμυνα συνεχίζονται τα πειράματα και οι αλλαγές σχημάτων στην προσπάθεια να γίνει το ψάρι κρέας. Στην οποία αμυντική λειτουργία συμμετέχουν όποιοι θέλουν προφανώς.
Θα γράψω για ακόμα μια φορά ότι η περιφρόνηση της ποδοσφαιρικής λογικής, δεν βγαίνει ποτέ σε καλό ακόμα και στην ποδοσφαιρική ψωροκώσταινα. Το έχουν κάνει άλλες ομάδες κατ εξακολούθηση τα προηγούμενα χρόνια και το πλήρωσαν. Είναι η σειρά του Ολυμπιακού και δύσκολα θα αλλάξει το ρεύμα ακόμα και με (άλλες) μεταγραφές τον Ιανουάριο. Όπου θέλει και τύχη να βρεις αυτό που θέλεις. Το να προστεθούν και άλλοι παίκτες σε ένα ήδη τεράστιο ρόστερ, όπου το μόνο εύκολο είναι η δυσαρέσκεια και η αδιαφορία πλέον, δεν βλέπω πως θα κάνει καλύτερη την κατάσταση. Αλλά μπορούμε πάντα να περιμένουμε το επόμενο εντυπωσιακό γκολ του Μαρσέλο. Γιατί κάποιος προσπαθεί να πείσει τους οπαδούς του Ολυμπιακού ότι αρκεί να έχουν μια ομάδα επίδειξης μεσοεπιθετικά.

Δίνει πάντα δικαίωμα

Και για να μην παρεξηγηθώ, όλα τα παραπάνω δεν ακυρώνουν την τεράστια ανατροπή του ΠΑΣ Γιάννενα, που έβγαλε πείσμα και αποφασιστικότητα σε ματς που έμοιαζε χαμένο. Η εκτενής αναφορά στον Ολυμπιακό έχει να κάνει με τη φαντασίωση που πλασάρεται ακόμα από πολλούς για το τι είναι αυτή η ομάδα, φέτος. Στα μάτια μου είναι ένα άθροισμα παικτών που, όπως και να πάνε τα πράγματα, θα δεχθεί πάντα γκολ και δεν θα πείσει ποτέ τον αντίπαλο της ότι έχει καθαρίσει το ματς ώστε να του «απαγορεύσει» να προσπαθήσει να το πάρει. Αν αμφιβάλουν στον Ολυμπιακό, ας ρωτήσουν τους παίκτες (και) του ΠΑΣ για το πώς «διάβασαν» τον αντίπαλο τους στο δεύτερο μέρος.