Η μεγάλη απογοήτευση από τους παίκτες του Ολυμπιακού και η μεγάλη απορία για τον Μίτσελ

Αντί προλόγου: Όταν κάποτε οι παίκτες του Ολυμπιακού αμυνθούν σαν κανονική ομάδα στα κόρνερ και στα φάουλ κάθε αντίπαλου, το ξανασυζητάμε για στόχους κλπ, κλπ.

Τι να έκανα, να το…ζωγράφιζα; Έγραψα ότι τα Γιάννινα είναι η πιο δύσκολη έδρα της επαρχίας για τον Ολυμπιακό. Κι όμως ο Ολυμπιακός μπήκε στο β΄ ημίχρονο λες και ήταν για να κάνει αγγαρεία σε αδιάφορο ματς Κυπέλλου, στο οποίο έχει εξασφαλίσει την πρόκριση.

Πρέπει να ήμουν ο μοναδικός που φοβόμουν στο ημίχρονο, με το σκορ 2-0! Φοβόμουν, γιατί το είχα ξαναδεί αυτό το έργο, πριν κάποια χρόνια, με τον Ολυμπιακό να προηγείται 2-0 στα Γιάννινα και να ισοφαρίζεται 2-2 με δύο γκολ μάλιστα στο τελευταίο δεκάλεπτο, το Νοέμβριο του 2009. Αλλά γιατί να πάω τόσο μακριά; Πέρυσι ο ΠΑΣ δεν έχανε 0-2 στο Καραϊσκάκη, ισοφάρισε 2-2 στο 80’ κι έχασε με γκολ στο 98; Όταν ξεχνάς τι έγινε στην ίδια σου την ομάδα μόλις στο περασμένο πρωτάθλημα, είσαι αδιόρθωτος. Πόσο δε μάλλον όταν στην τελευταία επίσκεψη σου στα Γιάννινα δεν έχεις κερδίσει (1-1)…

Απογοήτευση πραγματική για τον Ολυμπιακό αυτό το 2-2, που έγινε ακόμη πιο επώδυνη από το Ιωνικός-ΠΑΟ 1-1 λίγη ώρα αργότερα. Μέχρι τώρα στη φετινή σεζόν είχαμε συνηθίσει από την ομάδα να μην μπορεί να κρατάει το υπέρ της 1-0. Χθες άλλαξε επίπεδο και απέτυχε να κρατήσει το υπέρ της 2-0…Το δε χειρότερο είναι ότι ο ΠΑΣ άξιζε την ισοπαλία και θα μπορούσε μάλλον εύκολα και να το γυρίσει εντελώς το παιχνίδι, αφού στο β΄ ημίχρονο είχε δύο γκολ, ένα δοκάρι και άλλες τέσσερις (!!!) χαμένες ευκαιρίες, όπως ήταν ευκαιρία κι άλλη μία, εκεί που ο Ρέτσος έκανε σωτήριο τάκλιν με τον επόπτη να υποδεικνύει οφσάιντ, αλλά λανθασμένα όπως έδειξε το ριπλέι-η φάση ήταν οριακή, αλλά αν γίνονταν γκολ το VAR, θα «έδειχνε» σέντρα.

Στο ίδιο αυτό β΄ ημίχρονο, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να επιτεθεί μόνο μετά το 2-2!!! Έως τότε, το 76^ο λεπτό δηλαδή, έπαιζε πασίτσες στο κέντρο και στην άμυνα του! Κι όταν επιτέθηκε, αυτός που βρέθηκε να τελειώσει τις δύο πιο επικίνδυνες φάσεις ήταν ο Κασάμι, που το έκανε με τον χειρότερο τρόπο. Με τον Φορτούνη να προσπαθεί στο τέλος να απειλήσει αυτός με δύο σουτ, που ήταν όμως σουτ προπόνησης. Επί της ουσίας η θλίψη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν ως Ολυμπιακός έχει μπροστά σου 19 λεπτά μετά το 2-2 (στο 95΄ το σφύριγμα της λήξης) και δεν δημιουργείς έστω μια καθαρή ευκαιρία για γκολ, βγάζοντας εικόνα ομάδας που αποδέχεται το ταπεινωτικό αποτέλεσμα.

Πώς αυτή η ομάδα που στα πρώτα 45 λεπτά είχε τελικές 7-1 (!), ήταν συνεχώς απειλητική και είχε ένα Φορτούνη να βγάζει φωτιές βάζοντας και φτιάχνοντας γκολ, αλλά και έναν Αράμπι κανονικό σέντερ φορ για Ολυμπιακό, μεταμορφώθηκε στο β΄ ημίχρονο; Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό κακής νοοτροπίας (έλα μωρέ, τελείωσε το ματσάκι, να κάνουμε συντήρηση και να φύγουμε) και κακής φυσικής κατάστασης. Ειλικρινά, αυτή η ομάδα δούλεψε καθόλου στον ένα μήνα διακοπής του πρωταθλήματος για να βελτιώσει τις αντοχές της; Συγνώμη, αλλά δεν είδαμε κάτι τέτοιο χθες. Αντιθέτως, είδαμε έναν παθητικό σε όλο το β΄ ημίχρονο Ολυμπιακό, με τον ΠΑΣ να είναι ένα επίπεδο πάνω από αυτόν σε επίπεδο αποφασιστικότητας, ενέργειας κι έντασης.

Λέμε όλοι για την άμυνα, αλλά όταν όλη η ομάδα είναι φάντασμα για 45 λεπτά εγώ δεν θα τα ρίξω στην άμυνα. Δεν ξέρω, μπορεί να μην βλέπω μπάλα εγώ, όμως αυτό που είδα στο β΄ ημίχρονο είναι μόνο τον Ανδρούτσο και τον Ρέτσο να τα δίνουν όλα, έστω με τα λάθη τους. Άντε και τον Χουάνγκ να είναι κάπως αξιοπρεπής. Ο Αράμπι δεν υπήρχε σε αυτό το ημίχρονο. Ο Μπιέλ δεν υπήρχε από το α΄ ημίχρονο! Ο Χάμες περπατούσε. Ο Εμβιλά για πρώτη φορά αποφάσισε να κάνει κάτι στο 80^ο λεπτό! Ο Ρέαμπτσιουκ είναι πλέον μονίμως στη μετριότητα κι ο Ντόη δεν είναι πειστικός όπως ήταν στο ξεκίνημα του. Ο δε Φορτούνης ήταν στο 20% της απόδοσης του στο α΄ ημίχρονο.

Τι είδα από τον προπονητή; Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν έκανε τίποτα βλέποντας την ομάδα του να σέρνεται. Από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο του β΄ ημιχρόνου έπρεπε να αλλάξει Αράμπι, Χάμες και Μπιέλ. Κι όμως άφηνε έτσι τον Ολυμπιακό για 25 ολόκληρα λεπτά, κάνοντας τις πρώτες κινήσεις στο 70’. Με τον ΠΑΣ, όμως, πλέον να έχει σκοράρει, να έχει χάσει πολλές ευκαιρίες και να έχει πάρει την ψυχολογία του αγώνα. Κάπως έτσι, οι δύο αλλαγές έγιναν μετά το 1-2 και οι άλλες δύο μετά το 2-2…Πραγματικά έχω μεγάλη απορία, για το τι σκεφτόταν ο Μίτσελ και δεν έκανε τίποτα στο μισό β΄ ημίχρονο. Ανεξάρτητα από το τι θα έκαναν οι αλλαγές, η ομάδα έπρεπε να βάλει φρέσκο αίμα, αφού δεν πήγαινε το πράγμα. Ο ρόλος του προπονητή δεν είναι μόνο να προετοιμάζει ένα ματς, αλλά και να βοηθάει την ομάδα του όταν αυτή έχει ανάγκη.

Ακόμη και οι αλλαγές, όμως, που έστω καθυστερημένα έκανε, κακές ήταν. Και δεν λέω για τον Μπακαμπού, που πρέπει να έκανε παγκόσμιο ρεκόρ ακουμπώντας μία φορά την μπάλα σε 25 λεπτά! Δεν καταλαβαίνω, ωστόσο, γιατί να μην έμπαινε ο Σαμασέκου, ο οποίος στο προηγούμενο παιχνίδι είχε προσφέρει ως αλλαγή, αλλά και γιατί δεν έπαιξε πάλι λεπτό ο Μασούρας-παρεμπιπτόντως, ο Γκάρι δεν έκανε τίποτα κι ο Κασάμι έκανε όλο λάθη. Ο δε Μαρσέλο, με τις όποιες του αδυναμίες πίσω, είχε καθαρίσει με δύο προσωπικά γκολ το αμέσως προηγούμενο παιχνίδι-κι έπαιξε χθες ένα τέταρτο.

Για τον Πασχαλάκη το έχω γράψει τρεις φορές. Το 80% των γκολ που έχει φάει στον Ολυμπιακό, αλλά και στην Εθνική, τα τρώει όρθιος. Ειδικά χθες η μη αντίδραση στο πρώτο γκολ ήταν απαράδεκτη. Ναι, το σουτ ήταν δύσκολο, όμως τον γκολκίπερ τον θες να σου βγάζει κι ένα δύσκολο σουτ έξω από την περιοχή.

Άσχετο: με τον μοναδικό κλασικό εξτρέμ, τον Γκάρι, να παίζει έτσι όπως παίζει, όταν μπορεί να παίζει, η απόκτηση εξτρέμ είναι απαραίτητη, καθώς ο Μπόουλερ δεν υπολογίζεται. Ο δε Μαντσίνι αν μη τι άλλο μπορεί να προσαρμοστεί θεωρητικά πιο εύκολα από κάθε άλλο.