Το έλλειμα του Αϊτόρ και το “βήμα προς τα πίσω” για τον Γιοβάνοβιτς

Στο ποδόσφαιρο είναι δύο διαφορετικές συζητήσεις αυτή που αφορά το αποτέλεσμα ενός αγώνα με αυτή που αφορά την απόδοση μιας ομάδας. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκός - ΟΦΗ 1-1 είναι άλλη η συζήτηση σχετικά με την απόδοση των ομάδων και άλλη αυτή που αφορά το πώς διαμορφώθηκε το 1-1. Πολύ συχνά αυτές οι συζητήσεις δεν τέμνονται, διότι μπορεί να συμβεί, όπως συνέβη την Τετάρτη στη Λεωφόρο, μια ομάδα να πετύχει γκολ κάνοντας όλη κι όλη μια τελική προσπάθεια, η οποία μάλιστα δεν αποτελούσε τον ορισμό της «κλασικής» ευκαιρίες (xG 0.09). Σε περιπτώσεις σαν αυτή δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις το αποτέλεσμα κοιτάζοντας τι έκανε η μια ομάδα καλά και τι δεν έκανε η άλλη ομάδα καλά. Για να εξηγήσεις αυτό το αποτέλεσμα σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να δώσεις μεγάλη σημασία και στον παράγοντα «τύχη». Και επειδή ο Παναθηναϊκός μέχρι εδώ στο πρωτάθλημα είναι μια ομάδα που δεν είχε σταθεί άτυχη, δεδομένου ότι πρόκειται για την ομάδα που έχει την μεγαλύτερη θετική διαφορά ανάμεσα στην βαθμολογική συγκομιδή και τους «αναμενόμενους βαθμούς» της, δηλαδή τους βαθμούς που θα είχε συγκεντρώσει «κλινικά» βάσει των ευκαιριών που δημιουργεί και των ευκαιριών που επιτρέπει στον αντίπαλο ανά παιχνίδι, προφανώς δεν πρέπει να τα βάλει με την τύχη του και να τα ρίξει στην κακή του τύχη. Για τον Παναθηναϊκό, και ειδικά τον προπονητή του, προβληματική δεν είναι η συζήτηση που αφορά το αποτέλεσμα - είναι η σχετική με την απόδοση.

Ανάμεσα σε δύο «γκέλες», το «Χ» στη Νίκαια απέναντι στον Ιωνικό και το «Χ» με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο, η πιο προβληματική είναι η δεύτερη. Όχι μόνο επειδή ήταν η δεύτερη σερί, αλλά και επειδή ο Παναθηναϊκός ίσως για πρώτη φορά στο τρέχον πρωτάθλημα ήταν τόσο προβληματικός στο ψυχοπνευματικό κομμάτι. Ήταν μια ομάδα που «θόλωσε» από το 11’ο λεπτό, όταν βρέθηκε στην «11 εναντίον 10» κατάσταση και δεν κατάφερε να «ξεθολώσει» ποτέ το μυαλό της.

Του είχε ξανασυμβεί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο να μπει «θολωμένος» σε ένα παιχνίδι ή να «θολώσει» κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Μέχρι τώρα όμως συνέβαινε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να βρίσκει τον τρόπο στην ανάπαυλα του ημιχρόνου για να ξεθολώσει, είτε το δικό του μυαλό είτε των ποδοσφαιριστών του. Τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να βρει καθαρό μυαλό παρά μόνο σε στιγμές που δεν κράτησαν πολύ στα δύο ημίχρονα.

Γιατί έχασε το μυαλό του ο Παναθηναϊκός; Η απώλεια βαθμών στη Νίκαια, η συνείδηση ότι ξεκινούσε το ματς με την ΑΕΚ να τον έχει πλησιάσει στο -3, και η επιλογή του ΟΦΗ αφενός να αμυνθεί πολύ χαμηλά στο τερέν με όλους τους ποδοσφαιριστές του πίσω από την μπάλα και αφετέρου να παίξει με τον χρόνο και με τα νεύρα των αντιπάλων του, με όλες αυτές τις πτώσεις στο χορτάρι, όλα αυτά μαζί ήταν μια κατάσταση πρωτόγνωρη, στην τρέχουσα σεζόν, για τον Παναθηναϊκό. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση που δεν κατάφερε να διαχειριστεί, διότι δεν κατάφερε να ελέγξει τα συναισθήματά του. Προσπάθησε να παίξει γρήγορα, και έπαιξε βιαστικά. Προσπάθησε να αναπτύξει επιθέσεις με μια επαφή με την μπάλα ανά ποδοσφαιριστή και είδε τους ποδοσφαιριστές του να παίρνουν κακές αποφάσεις. Προσπάθησε να γίνει αποφασιστικός, αλλά οι ενέργειες είχαν εκνευρισμό και γι’ αυτό απέτυχαν.

Προφανώς και έχει το νόημά της η συζήτηση σχετικά με το αγωνιστικό πλάνο που είχε ετοιμάσει ο Γιοβάνοβιτς, σχετικά με τις τακτικές τροποποιήσεις που επιχείρησε κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού και τις αλλαγές που έκανε ή δεν έκανε. Η κύρια αδυναμία του Παναθηναϊκού σε αυτό το παιχνίδι όμως ήταν η σχετική με την ψυχολογία του. Και αυτό για τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς, που δούλεψε πολύ στην διάρκεια της προηγούμενης σεζόν για να χτίσει τον χαρακτήρα και την νοοτροπία νικητή, αυτό που συνέβη το βράδυ της Τετάρτης ήταν ένα βήμα προς τα πίσω.

Πιθανόν όχι τυχαία, στον καιρό που ζει χωρίς τον πιο αποφασιστικό ποδοσφαιριστή του, τον Αϊτόρ, ο Παναθηναϊκός φανερώνει ένα έλλειμα το οποίο προηγουμένως έδειχνε ότι έχει καλύψει. Ο Παναθηναϊκός των περσινών playoffs και του κυπέλλου, και ο Παναθηναϊκός του πρώτου γύρου στο τρέχον πρωτάθλημα, ήταν μια ομάδα με αποφασιστικότητα και νοοτροπία νικητή. Ο χρόνος θα δείξει αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να παραμείνει αποφασιστικός χωρίς τον Αϊτόρ. Αν δεν μπορεί, δύσκολα θα προλάβει να καλύψει αυτό το έλλειμα, διότι δεν είναι εύκολο σε μια χειμερινή μεταγραφική περίοδο να βρει ποδοσφαιριστή που θα του δώσει αμέσως αυτό το στοιχείο, έναν παίκτη - νικητή.