Η ΑΕΚ έχασε για λίγο το μυαλό της

Στα Γιάννινα η ΑΕΚ δεν έκανε κάτι λιγότερο, σε ποσότητα, συγκριτικά με το ποδόσφαιρο που παίζει στην διάρκεια αυτού του πρωταθλήματος. Σούταρε ελαφρώς περισσότερο (18 τελικές) από το συνηθισμένο της (μ.ο.: 16), κράτησε την μπάλα περισσότερο (69,2%) από τον μέσο όρο της (61,7%), έκανε περισσότερες οργανωμένες επιθέσεις (47) από το συνηθισμένο (39) και με υψηλότερο ποσοστό ολοκλήρωσής τους συγκριτικά με τον μέσο όρο. Και επέτρεψε στον ΠΑΣ να κάνει λιγότερες ευκαιρίες (4) από όσες δέχεται κατά μέσο όρο (6,5).

Αν μελετούσε τα δεδομένα κάποιος που δεν είχε προηγουμένως παρακολουθήσει το παιχνίδι θα έβαζε στο μυαλό του την ιδέα ότι απλώς η ΑΕΚ στάθηκε άτυχη, δεδομένου ότι δέχθηκε 2 γκολ από μια ομάδα με ευκαιρίες στις οποίες δεν αναλογούσε βάσει αξίας ούτε 1 γκολ (xG: 0.75) και πέτυχε 1 γκολ με ευκαιρίες στις οποίες αναλογούσε κάτι παραπάνω (xG: 1.77). Στην πραγματικότητα όμως η ΑΕΚ προκάλεσε την ατυχία της ή ευνόησε την κακοτυχία της λόγω της αγωνιστικής νοοτροπίας που είχε κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Στις φάσεις που δέχθηκε τα γκολ, εκτός από άτυχη η ΑΕΚ ήταν και παθητική στην αμυντική λειτουργία της. Στις ευκαιρίες που έχασαν, οι εκτελεστές της δεν είχαν την συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα - και γι’ αυτό δεν είχαν την τεχνική. Στο τακτικό κομμάτι η ΑΕΚ δεν φανέρωσε ιδιαίτερες αδυναμίες. Στις φάσεις των γκολ που δέχθηκε αμυνόταν με σημαντικό αριθμητικό πλεονέκτημα. Και οι τοποθετήσεις της στις επιθέσεις μετά το 2-0 ήταν τοποθετήσεις μιας ομάδας που παίρνει, μεν, ρίσκο, αλλά το κάνει με την έγνοια της αμυντικής μετάβασης. Με άλλα λόγια, στο τακτικό κομμάτι η ΑΕΚ συμπεριφέρθηκε αρκετά ικανοποιητικά για να “πάρει” το ματς. Στην τεχνική έδειξε αδυναμία, δηλαδή στις εκτελέσεις, και ήταν κυρίως αυτό που της κόστισε. Αυτό όμως ήταν η συνέπεια και όχι η αιτία. Δηλαδή δεν έγιναν ξαφνικά “άτεχνοι” οι εκτελεστές της, ούτε αναποτελεσματικοί κατά την φάση άμυνας οι ποδοσφαιριστές της.

Συνέβη απλώς να μην είναι συγκεντρωμένοι και αποφασιστικοί στις εκτελέσεις (βρήκαν στόχο στο 27,7% των εκτελέσεων, ενώ κατά μέσο όρο ευστοχούν κατά 38,2%), και να μην είναι όσο επιβλητικοί ήταν στις αμυντικές μονομαχίες στα προηγούμενα παιχνίδια (επικράτησαν κατά 57,4%, ενώ ο μέσος όρος είναι 62,5%). Η ΑΕΚ δεν μπήκε, συναισθηματικά, στο παιχνίδι και το ποδόσφαιρο την τιμώρησε σκληρά για αυτό στα Γιάννινα. Και αυτό είναι το μόνο κομμάτι ουσιαστικής κριτικής για την δουλειά του Ματίας Αλμέιδα. Δηλαδή το μόνο που δεν κατάφερε να κάνει αποτελεσματικά ήταν να δημιουργήσει την απαιτούμενη νοοτροπία και την κατάλληλη ψυχολογία στους ποδοσφαιριστές του.

Για μια ομάδα τόσο φρέσκια όσο η ΑΕΚ του Αλμέιδα, αυτό όλο έχει την εξήγησή του. Μια ομάδα που ένιωσε ότι “τα καταφέρνει”, δηλαδή ότι πλησιάζει τον πρωτοπόρο και κάνει πρωταθλητισμό στην πρώτη της χρονιά, είναι φυσιολογικό να δυσκολευτεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, δηλαδή να μην ελέγξει τα συναισθήματά της. Διότι αυτή η διαχείριση απαιτεί εμπειρία. Εμπειρία που δεν είχε η σημερινή ομάδα, που φέτος χτίζεται και δεν είχε μάθει να νιώθει “φαβορί”.

Αυτό το αποτέλεσμα έκανε ακόμη μεγαλύτερη την πρόκληση που έχει μπροστά της η ΑΕΚ - το εντός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Κι αν το δει κανείς από αυτή τη σκοπιά, αυτό το ντέρμπι είναι ένα σημαντικό τεστ για τον χαρακτήρα που έχει προλάβει να χτίσει η ΑΕΚ στο εξάμηνο που δουλεύει με τον Αργεντινό προπονητή. Είναι μια ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο έτοιμη είναι να αποδίδει υπό πίεση.