Μια εμφάνιση - έπαινος για την τακτική ευελιξία του Αλμέιδα

Η ανάγνωση των ενδεκάδων της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, προτού αρχίσει το ντέρμπι, μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι ο ένας προπονητής, της ΑΕΚ, επέλεξε αυτούς που εκτίμησε ότι βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση δίχως να προσαρμόζει ιδιαίτερα την στρατηγική και την τακτική του στα στοιχεία του αντιπάλου και ότι ο άλλος προπονητής, του Παναθηναϊκού είχε επιλέξει μια ενδεκάδα που θα υπηρετούσε ένα διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο, το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στα στοιχεία της αντιπάλου του. Η ιστορία του παιχνιδιού απέδειξε ότι η ΑΕΚ διαχειρίστηκε, στο κομμάτι της στρατηγικής, εντελώς διαφορετικά συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια της αυτό το ντέρμπι, δηλαδή ότι ο Ματίας Αλμέιδα προσαρμόστηκε στον αντίπαλο, κι ας μη το έδειχνε με την ενδεκάδα του. Για την ακρίβεια ο Αργεντινός προπονητής έκανε την προεκτίμηση ότι ο Παναθηναϊκός έχει βασίσει την τακτική του στην ιδέα ότι θα βρει χώρους στην πλάτη μιας ομάδας που θα τοποθετηθεί πολύ ψηλά στο τερέν για να πρεσάρει τους παίκτες του Γιοβάνοβιτς. Και προκειμένου να “ακυρώσει” το πλάνο του Παναθηναϊκού για περίπου 60’ αγωνιστικά λεπτά τοποθέτησε την ομάδα του σε μεσαίο μπλοκ - δηλαδή η ΑΕΚ ξεκινούσε να πιέζει στην μπάλα στο χώρο της μεσαίας γραμμής.

Επί περίπου 60’ λεπτά η προτεραιότητα της ΑΕΚ ήταν να μην αφήσει ποτέ εκτεθειμένους τους κεντρικούς αμυντικούς της στους χώρους και να μην αφήσει χωρίς στήριξη τους πλάγιους μπακ. Και επειδή στα Γιάννινα είχε πληγωθεί στις αμυντικές μεταβάσεις, η ΑΕΚ ήταν πιο συντηρητική και προσεκτική από ποτέ στην τοποθέτησή της κατά την ανάπτυξη των δικών της επιθέσεων - είχε πάντα στο μυαλό της την αποτελεσματική μετάβαση στην φάση άμυνας στην περίπτωση που χάσει την μπάλα. Έκανε αργή ανάπτυξη, με πολλές επαφές με την μπάλα ανά ποδοσφαιριστή, έμοιαζε με ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε - όχι του Ματίας Αλμέιδα.

Δύο πολύ καλά δουλεμένες “ομάδες του προπονητή”, οι οποίες καθοδηγούνται από δύο πολύ ικανούς προπονητές, γέννησαν ένα ντέρμπι χωρίς ευκαιρίες, διότι αυτό ακριβώς στόχευσαν και αυτό κατάφεραν: να αλληλοεξουδετερωθούν. Από τον Παναθηναϊκό, που δουλεύει εδώ και 1,5 χρόνο με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αυτό είναι κάτι που το περιμένεις. Η ΑΕΚ όμως είναι ομάδα 6 μηνών, η οποία δουλεύει με έναν νέο προπονητή και έχει προσπαθήσει να αποβάλει από πάνω της όλη αυτή τη φθορά που της προκάλεσε η περσινή κάκιστη σεζόν. Γι’ αυτό και αυτή η δεξιότητα που έδειξε το βράδυ της Κυριακής στη Νέα Φιλαδέλφεια - η τακτική ευελιξία της είναι μια έκπληξη που μας επεφύλασσε ένας προπονητής που δεν γνωρίζουμε ακόμη πολύ καλά· μια ικανότητα να βάλει περισσότερες διαστάσεις στο μοντέλο παιχνιδιού της και “να πάει και από άλλο δρόμο” για να επικρατήσει.

Μια ομάδα που ερχόταν από ήττα - γκέλα, έπαιζε μπροστά σε ένα γεμάτο γήπεδο που ζητούσε τη νίκη, και πάτησε το τερέν με την πίεση ότι δεν μπορεί να χάσει και να απομακρυνθεί στους 10 βαθμούς από τον πρωτοπόρο, ο οποίος θα της έπαιρνε και τον αέρα ενόψει playoffs, κατάφερε να ελέγξει τα νεύρα της. Η υπομονή που έδειξε η ΑΕΚ, η προσήλωση σε μια εντελώς διαφορετική στρατηγική από αυτή που είχε στο προηγούμενο εντός έδρας ντέρμπι, απέναντι στον ΠΑΟΚ, η ανασταλτική λειτουργία της απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, και η ψυχραιμία με την οποία διαχειρίστηκε την “1-0” κατάσταση παιχνιδιού μετά το γκολ του Πινέδα, όταν έδωσε ξανά χώρο στον Παναθηναϊκό και επιτέθηκε στους χώρους δημιουργώντας περισσότερες ευκαιρίες συγκριτικά με το α’ ημίχρονο, είναι επιπλέον λόγοι για να εκτιμήσει κανείς την αποτελεσματικότητα της δουλειάς του Αλμέιδα. Παρουσίασε μια ομάδα που ήταν έτοιμη να παίξει αλλιώς.

Το αποτέλεσμα κρίθηκε από μια λεπτομέρεια. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να κριθεί και από την εκτέλεση του Μπερνάρ, ή του Αραούχο, ή του Ιωαννίδη ή του Λιβάι Γκαρσία στο πέναλτι. Αν αφήσουμε στην άκρη το αποτέλεμα και κοιτάξουμε την αγωνιστική συμπεριφορά, στο τερέν της Νέας Φιλαδέλφειας εμφανίστηκαν δύο ομάδες που είχαν την ικανότητα να εκτελέσουν το αγωνιστικό πλάνο που είχε ετοιμάσει ο προπονητής τους.
Είναι άλλη συζήτηση το αν οι προπονητές έκαναν ή όχι την καλύτερη επιλογή πλάνου. Οι ομάδες, επειδή είναι “ομάδες προπονητή”, κατάφεραν να ακολουθήσουν το πλάνο που είχε ετοιμάσει ο προπονητής. Από τον Παναθηναϊκό, μια ομάδα 18 μηνών, το θαυμάζεις αυτό, αλλά το περιμένεις να εκτελέσει τις τακτικές προσαρμογές του προπονητή του. Για την ΑΕΚ, μια ομάδα 6 μηνών, αυτή η ικανότητα που έδειξε την Κυριακή είναι μεγάλος έπαινος για την αποτελεσματικότητα της δουλειάς του προπονητή της.