Η ΑΕΚ νίκησε με τον τρόπο του Παναθηναϊκού…

Το ποδόσφαιρο όσο και να προσπαθείς να το προεκτιμήσεις μπορείς να πέσεις έξω. Ότι λοιπόν κι’ αν είχε γραφτεί ή ειπωθεί πριν από το ντέρμπι από ειδικούς και μη πήγε περίπατο… Το έστειλε για περίπατο ο Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος έκανε μία επιλογή την οποία κανείς δεν περίμενε. Να παίξει στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Ο Αλμέιδα προφανώς είδε στα Γιάννενα τις αδυναμίες που έχει ακόμη η ομάδα του, θυμήθηκε και πώς την πάτησε στην Λεωφόρο και άλλαξε στρατηγική. Δεν είναι κακό, είναι σοφό να κάνεις την παραδοχή ότι υπάρχουν ματς στα οποία δεν μπορείς να παίξεις με τον τρόπο σου, να κάνεις το παιχνίδι σου. Ο Αλμέιδα άφησε στην άκρη λοιπόν την ορμή, την πίεση ψηλά, το ασταμάτητο τρέξιμο, το ανέβασμα της άμυνας σχεδόν στη σέντρα και πήγε στο γήπεδο του Ιβάν για να παίξει κάτι σαν positional play και αυτός.

Διάβασε τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, προσάρμοσε το παιχνίδι της ομάδας του επάνω του, έβαλε τον Αραούχο να κάνει τον… χαμάλη πιέζοντας ακόμη και στα ντους τον Ρουμπέν και δεν άφησε τον Χατζισαφί και τον Σιντιμπέ να ανεβαίνουν μονίμως ψηλά, αλλά να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα νώτα τους και στις μακρινές διαγώνιες μπαλιές προς τον Παλάσιος και τον Βέρμπιτς.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός και ο Ιβάν βρήκαν απέναντί τους μια διαφορετική ΑΕΚ από αυτήν που περίμεναν. Και ο Γιοβάνοβιτς όμως ήξερε πώς να προστατέψει την ομάδα του απέναντι στην ΑΕΚ και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να την κρατήσει μακριά από τον Μπρινιόλι. Κάπως έτσι τα πράγματα κυλούσαν χωρίς φάσεις, χωρίς απειλές καν και με τις δύο ομάδες να ψάχνουν μία σπέσιαλ ατομική ενέργεια κάποιου, ένα στημένο ή ένα λάθος του αντιπάλου για να φτιάξουν φάση. Και παρά το γεγονός ότι στο φινάλε το ματς έγινε αρκετά ροκ και θρίλερ, στην πραγματικότητα τα τέσσερα σοβαρά περιστατικά του ματς, είναι τρεις σπουδαίες ατομικές ενέργειες και τα λάθη των παικτών του Παναθηναϊκού στη φάση του γκολ της ΑΕΚ.

Ο Παναθηναϊκός είχε την εξαιρετική ενέργεια του Μπερνάρ, το τελείωμα του οποίου έβγαλε ο Αθανασιάδης, και τη φοβερή έμπνευση του Ιωαννίδη να μετατρέψει ένα βολέ του Μπρινιόλι σε τεράστια ευκαιρία με την προσποίηση στον Βίντα τον οποίο άφησε πίσω του και την ντρίμπλα πάνω σε Μουκουντί και Αθανασιάδη, αλλά η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι.

Η δε ΑΕΚ είχε το γκολ από την φοβερή έμπνευση του Αραούχο να βγάλει ασίστ με το κεφάλι στον Πινέδα και τα λάθη της άμυνας του Παναθηναϊκού και του Μπρινιόλι στην ίδια φάση και τη στιγμή έμπνευσης του Πάολο Φερνάντες που χόρεψε την άμυνα του Παναθηναϊκού και πήρε το πέναλτι.

Στην πραγματικότητα το ντέρμπι κρίθηκε σε αυτές τις τέσσερις στιγμές, στις λεπτομέρειες που έγειραν υπέρ της ΑΕΚ. Μιας ΑΕΚ που έπαιζε όχι ακριβώς τελευταίο χαρτί, αλλά κάτι σαν τέτοιο, διότι όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν ο Παναθηναϊκός έφευγε με τρίποντο από την Αγιά Σοφιά και πήγαινε την απόσταση στους 10 βαθμούς, δύσκολα θα έχανε το πρωτάθλημα κι’ ας είναι ακόμη νωρίς…

Γι’ αυτό και πρόκειται για μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού. Η ομάδα του Ιβάν δεν… τσαλακώθηκε όπως πολλοί περίμεναν λόγω της κακής κατάστασής του το τελευταίο διάστημα, δεν πέρασε από πάνω του η ΑΕΚ όπως πίστευαν αρκετοί. Αντίθετα επιβεβαίωσε και από τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε ο Αλμέιδα ότι είναι η ομάδα που προπορεύεται στο πρωτάθλημα. Εχασε όμως και αυτό ήταν ένα εξάποντο ματς! Τώρα του έμεινε ένα μικρό προβάδισμα να διαχειριστεί και αρκετή δουλειά για να κάνει. Και έχει μεγάλη σημασία όπως έχω ξαναγράψει η δουλειά που θα κάνει έξω από το γήπεδο, οι δύο μεταγραφές μεσοεπιθετικών που θα κάνει. Τις χρειάζεται και τις δύο και μάλιστα άμεσα, όχι μόνο να έρθουν, αλλά και να παίξουν και να προσφέρουν.

Η μοναδική αισθητή διαφορά στο ντέρμπι ανάμεσα σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, ήταν στο ρόστερ. Η ΑΕΚ είχε ελλείψεις και είχε να φέρει κόσμο από τον πάγκο (δεν έφερε καν τον Φαν Φέερτ και τον Μάνταλο), ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να ισοφαρίσει βάζοντας στο ματς τον Τσόκαϊ και τον Βαγιανίδη, έναν κόφτη και ένα δεξί μπακ δηλαδή… Δεν γίνεται!