Με τον Ολυμπιακό σήμερα έχει γίνει οφθαλμοφανές αυτό που θα έπρεπε να ήταν εξαρχής αυτονόητο

Προφανώς, πλέον, η διαφορά είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Ας μπούμε όμως στην διαδικασία να τεκμηριώσουμε με στοιχεία την διαφορά ανάμεσα στην απόδοση που είχε ο Ολυμπιακός προτού τον πάρει στα χέρια του ο Μίτσελ με την απόδοση που έχει στον καιρό του Ισπανού προπονητή.

Επιχείρησα τη σύγκριση των μέσων όρων απόδοσης του Ολυμπιακού στις πρώτες 5 αγωνιστικές της Superleague με αυτή που έχει στους επόμενους 12 αγώνες που τον καθοδηγεί ο Μίτσελ, μέσα από το Comparisonator - μια αξιόπιστη πλατφόρμα σύγκρισης της απόδοσης ομάδων και ποδοσφαιριστών.

Στην φάση επίθεσης, ο “σημερινός” Ολυμπιακός πετυχαίνει περισσότερα γκολ (2 - 1.4), μέσα από τις αυξημένες ευκαιρίες του (14 - 12), και την μεγαλύτερη ακρίβεια στις εκτελέσεις (6.5 - 2.4 σουτ στον στόχο). Σήμερα κάνει λιγότερες επιθετικές ενέργειες κατά μέσο όρο (48-54), αλλά περισσότερες επιτυχημένες ενέργειες (25-23). Οι ποιοτικότερες επιθέσεις χτίζονται χάρη στην αύξηση της κατοχής της μπάλας (540 - 490 ολοκληρωμένες πάσες), παρόλο που ακόμη σήμερα κάνει λιγότερο παιχνίδι στο επιθετικό τρίτο του τερέν (138 - 149 πάσες). Με το σημερινό του παιχνίδι ο Ολυμπιακός έχει αυξήσει κατά 2 τις πάσες κλειδιά, δηλαδή τις πάσες που δημιουργούν ευκαιρία.

Στην φάση άμυνας, ο Ολυμπιακός έχει γίνει πιο πιεστικός και αποτελεσματικός όταν πρεσάρει στο αντίπαλο μισό για να επανακτήσει την κατοχή της μπάλας (12,2 - 9), κάνει περισσότερες αμυντικές ενέργειες (145 - 135), επιτρέπει μικρότερης αξίας ευκαιρίες στον αντίπαλο (0.78 - 0.85). Στις παραμέτρους των μονομαχιών, η “τωρινή” ομάδα αποδίδει το ίδιο με την προηγούμενη, με ελαφρά βελτίωση στις αμυντικές μονομαχίες.

Οι διαπιστώσεις της διαφοράς γίνονται πιο εντυπωσιακές όταν κανείς συγκρίνει την φόρμα του Ολυμπιακού ανάμεσα στην προ Μουντιάλ και την μετά Μουντιάλ περίοδο - δηλαδή όταν συγκρίνει την απόδοση των τελευταίων 4 αγώνων, από τον Δεκέμβριο έως σήμερα, με τους 4 προηγούμενους αγώνες.

Ο Ολυμπιακός σκοράρει πολύ περισσότερο (3.25) από πριν (1), επειδή σουτάρει περισσότερο (14.7-12.2) και κάνει περισσότερες επιθετικές ενέργειες (57-42). Μολονότι δεν δημιουργεί πολύ καλύτερες ευκαιρίες (xG: 1.86 - 1.36), είναι πιο εύστοχος (σουτ στον στόχο: 8-6). Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή έχει ανεβάσει το παιχνίδι του με την μπάλα - ποσοτικά (675 - 529 πάσες) και ποιοτικά (πάσες κλειδιά: 10 - 7.2). Παίζει περισσότερο (203 - 151 πάσες) στο επιθετικό τρίτο του τερέν και με περισσότερες ολοκληρωμένες πάσες (155 - 110).

Στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια του ο Ολυμπιακός δέχεται περισσότερα γκολ (0.25 - 0.5), αν και επιτρέπει ελαφρώς μικρότερης αξίας ευκαιρίες στον αντίπαλο (xShot against: 0.85 - 1.09). Επανακτά περισσότερες φορές την κατοχή της μπάλας στο αντίπαλο μισό (14.7 - 9.2), χάνει πολύ λιγότερες φορές την μπάλα στο δικό του μισό (7.5 - 18.2) και μειονεκτεί μόνο στο πλήθος και την αποτελεσματικότητα των αμυντικών ενεργειών (134 - 158). Στην “μετά Μουντιάλ” εποχή υστερεί ελαφρώς συγκριτικά με την προηγούμενη 4αδα αγώνων στις αμυντικές μονομαχίες.

Η ανάλυση επιβεβαιώνει την γενική κυρίαρχη αίσθηση σχετικά με την δυναμική που δημιουργεί ο Ολυμπιακός με την απόδοσή του. Έχει γίνει σαφές ότι όσο πληθαίνουν οι μεταξύ τους παραστάσεις, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές συνεννοούνται καλύτερα και βελτιώνουν την ομαδική λειτουργία, τόσο στο τακτικό κομμάτι όσο και στο τεχνικό.

Όλα αυτά μοιάζουν φυσιολογικά, διότι αυτό συμβαίνει όταν ένας κανονικός προπονητής συνεργάζεται με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Σήμερα όλα δείχνουν φυσιολογικά, διότι συμβαίνει αυτό που, τώρα που το βλέπουμε, δείχνει αυτονόητο. Μόνο που δεν ήταν έτσι στον καιρό της πρόσληψης του Μίτσελ. Θυμάμαι πολύ καλά τις αποδοκιμασίες που είχε εισπράξει στο Καραϊσκάκη, στο ματς με τον ΠΑΟΚ, πάνω που είχε συμπληρώσει 15θημερο στον Ολυμπιακό. Όπως θυμάμαι και τα σχόλια κάτω από τα κείμενά μου, όταν έγραφα ότι ο Μίτσελ, ένας κανονικός προπονητής, βελτιώνει τον Ολυμπιακό.

Ουδείς μπορεί να ξέρει πόσο μεγάλα είναι τα περιθώρια της βελτίωσης και πόσο αποτελεσματικός θα είναι ο Ολυμπιακός στο υπόλοιπο του β’ γύρου και στα playoffs. Σήμερα όμως, που στο παιχνίδι του Ολυμπιακού έχουν μπει οι αρχές και τα στοιχεία μιας κανονικής ομάδας, η διαφορά είναι οφθαλμοφανής. Ο Μίτσελ ήδη παρουσιάζει με συνέπεια έναν καλύτερο Ολυμπιακό από αυτόν που βρήκε.